Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1987, Page 17

LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1987.
17
DV
Popp
Ný plata með Bjartmari Guðlaugssyni á næstu grösum:
Olivia Newton-John aldrei
hefur handtak gert í fiski
í fylgd með fullorðnum er nafnið á
nýju sólóplötunni hans Bjartmars
Guðlaugssonar, hans þriðju. Eitt lag
hefur þegar heyrst í útvarpi og sjón-
varpi: Týnda kynslóðin. Dæmigert
fyrir Bjartmar að taka hana fyrir,
hann sem söng á fyrstu plötunni um
gamla hippann sem er orðinn að kóti-
lettukarli. Ég heimsótti Bjartmar á
mánudagskvöldið var, drakk með
honum könnu af kaffi, hlustaði á
nýju plötuna af kassettu og ræddi við
hann um heima og geima en þó fyrst
og fremst tónlistarferilinn að fornu
og nýju. Það er sígilt í viðtölum að
byrja að spyijast fyrir um nöfn
hljómplatna. Skyldi í fylgd með full-
orðnum hafa eitthvert táknrænt
gildi, til dæmis þegar aldursmunur
Bjartmars og undirleikara hans er
hafður í huga?
„Nafnið er táknrænt fyrir plötuna
í heild,“ svaraði Bjartmar. „Það er
frekar ég sem er í fylgd með fullorðn-
um. Það eru Friðrik Karlsson og
Gunnlaugur Briem úr Mezzoforte
sem stjóma upptökunum og sjá um
hljóðfæraleikinn með Eyþóri Gunn-
arssyni og Jóhanni Ásmundssyni.
Ég er eiginlega í fylgd með fullorðn-
um, bæði tónlistarlega og útgáfulega
séð. Nú, svo er líka lag á plötunni sem
heitir þessu nafni, titillagið."
Við hlustum. Greinilegt er að nýja
platan hljómar öðruvísi og miklu
betur en fyrri plötur Bjartmars.
Hvemig skyldi það hafa atvikast að
hann og liðsmenn Mezzoforte tóku
saman höndum?
„Það var útgefandinn, Steinar
Berg, sem átti hugmyndina,“ svaraði
Bjartmar. „Ég neita því ekki að ég
þurfti að hugsa mig um áður en ég
meðtók þá hugmynd. Þegar einhver
benti mér á að í sjálfu sér ættu fjór-
menningarnir í Mezzoforte ræ'tur í
rokki sló ég til og sé ekki eftir því.
Mér heyrist platan hafa gengið upp
hvað varðar spilamennsku og hljóm-
burð. Þeir eru svo flinkir, þessir
strákar, að þeir eru tvímælalaust á
heimsmæhkvarða. Sjálfur er ég sátt-
ur við mig hvað varðar textagerð og
söng.“
Á fyrri plötum sínum hefur
Bjartmar allajafna lagt mikið upp úr
textum sínum. Eru lögin enn í öðru
sæti?
„Nei, nú er ég farinn að leggja lög
og texta að jöfnu," svaraði hann og
hló. „Það er rétt að textarnir réðu
ferðinni alveg hér áður fyrr en það
rann upp fyrir mér fyrir nokkru að
ein lítil melódía getur verið mikið
ljóð. Auðvitað spila textamir ennþá
mjög stóra rullu hjá mér og ég er
hjartanlega sannfærður um það enn-
þá að góður texti getur gert gæfu-
muninn í rokklagi.“
Sumarliði er með
Lögin hljóma. Á einum stað full-
yrðir yrkisefnið „að það sé enginn
alki og berji aldrei konur nema
stundum".
„Þetta er Sumarliði," sagði Bjart-
mar. „Hann kom síðastur til leiks að
þessu sinni. Mér fannst ég verða að
hafa hann með.“
Sumarliöi kom við sögu í tveimur
lögum á fyrstu sólóplötu Bjartmars,
Ef ég mætti ráða. Á þeirri næstu söng
hann um Sumarliða í einu lagi. Vart
er tekið viðtal við Bjartmar án þess
að spurt sé um hver Sumarliði sé.
Vitandi að hann gefur ekkert upp um
það frekar en fyrri daginn spurði ég
þess í stað hvort einhver heildarlína
væri í textum nýju plötunnar.
„Nei, þetta er allt hvert úr sinni
áttinni," svaraði Bjartmar, „enginn
heildarsvipur, bara nærmyndir af
mannlífmu, teknar með þröngu lins-
unni. Háðskur? Nei, nei, bara hæfi-
lega nastí.
Reyndar fjalla þrjú lög á plötunni
um eitthvað sem er týnt,“ hélt hann
áfram íbygginn. „Eitt er um týndu
kynslóðina, annað um týndu kyn-
slóðina á sunnudagsmorgni og hið
þriðja um týndan poppara. Þú spyrð
hvort ég hafi eitthvað á móti jafn-
öldrum okkar. Síður en svo. Ég held
ekki að ég sé að gera neitt grín að
týndu kynslóðinni... jæja, kannski
svolítið. Annars held ég að allt þetta
kjaftæði um týndu kynslóðina sé á
misskilningi byggt. Ég hef aðeins
einu sinni eða tvisvar kíkt á týndu
kynslóðina í Hollywood. Ég er orðinn
svo óskaplega heimakær að ég nenni
ekki á böll lengur, - fer frekar á góð-
an konsert.“
Við hlustum á kassettuna. Titillag-
ið líður hjá og allt í einu hljómar
kunnugleg rödd. Laddi?
„Nei, Eiríkur Fjalar.“ Bjartmar
varð kvikindislegur á svipinn. „Mér
virðast alls kyns dúettar vera í tísku,
Bubbi og Megas og svoleiðis, svo að
ég fékk Erík Fjalar með mér í einu
lagi. Hann stóð sig alveg frábærlega.
Jakob Magnússon kemur líka aðeins
við sögu, einnig félagar úr kór Lang-
holtskirkju. Eva Albertsdóttir, Erna
Þórarinsdóttir og María Helena Har-
aldsdóttir syngja svo meö mér
bakraddir. Þar með held ég að allir
séu taldir, að viðbættum félögunum
í Mezzoforte."
Meira um texta
Ég reyni að hlusta eftir textunum
með tilliti til ljóðstafa. Þeir virðast
ekki vera fyrir hendi að þessu sinni.
Best að víkja að slíku næst.
„Stuðlar og höfuðstaíir í rokktext-
um eru rugl,“ sagði Bjartmar. „Ragn-
heiður biskupsdóttir var með
brókarsótt hljómar mun eðlilegar
fyrir mér en Ragnheiður biskups-
dóttir brókar var með sótt. Rokkarar
hafa ekkert með bragfræði að gera.
Hún heftir þá og gerir textana af-
káralega. Ég yrki hins vegar heilmik-
ið á hefðbundinn hátt og einnig
þannig að ég skrumskæli allar brag-
reglur....“
Því til sönnunar fer Bjartmar með
nýlegan brag sem ég næ ekki niður í
- bið hann þess í stað að leyfa mér
að heyra fyrsta textann sinn. Það er
auðsótt mál.
„Ég orti þennan texta þegar ég var
tólf eða þrettán ára,“ sagði Bjartmar.
„Mig minnir að hann hafi orðið til
um það leyti sem Lumumba var
myrtur. Ég hef enn ekki samið lag
við þennan texta en ætla að gera það
einhvern tíma. Hann heitir Matvæla-
ráðstefna Sameinuðu þjóðanna og er
svona:
Við kræsinganna borð þeir sitja í hóp
og þykjast kanna
hvernig öll þeirra orð metti milljónir
manna.
Svo veifa þeir hungruðum börnum
með brosi og vinarhóti
en börnin eru bara allt of máttfarin
til að geta veifað á móti.
„Ég held að textarnir á nýju plöt-
unni séu einlægir," hélt Bjartmar
áfram. „Ég er farinn að leggja meira
upp úr smáatriðum en áður: Hvemig
mamma beyglar munninn þegar hún
maskarar augun. Hvað hryggurinn
er umkomulaus þar sem hann þiðnar
á eldhúsborðinu á sunnudegi eftir
að mamma og pabbi hafa verið aö
djamma nóttina á undan. Þannig at-
riði sem margir kannast við og geta
heimfært upp á sjálfa sig. Olivia
Newton-John aldrei hefur handtak
gert í fiski og borðar af heldri manna
diski...
Ég er hins vegar að velta því fyrir
mér að fara inn á ný viðfangsefni í
textunum einhvern tíma síðar. Hef-
urðu veitt því athygli að pólitíkusar
og hámenntaö fólk sleppur yfirleitt
alltaf framhjá textasmiðum? Ég gæti
vel hugsað mér að skoða þann þjóð-
félagshóp nánar og vinna úr honum
í framtíðinni."
Til upphafsins
Bjartmar Guðlaugsson. laga- og
textasmiður, er málari að mennt.
Tónlistin hefur þó sjálfsagt átt hug
hans allan frá barnæsku:
„Ekki aldeilis," svaraði Bjartmar
og glotti. „Ég lét tónlist lönd og leið
til ársins 1980, hlustaði bara á hana
í útvarpi. Hélt upp á Jethro Tull,
Rolling Stones, Pink Floyd og leiddist
Bítlarnir. Svo gerðist það að ég fór á
Melarokkið, sat þar allan daginn og
hlustaði á fólk sem kunni ekkert fvr-
ir sér en spilaði og spilaði eins og það
ætti lífið að leysa. Þá fékk ég ein-
hverja hugljómun. Ég gat náttúrlega
líka gert eitthvað eins og þessir
krakkar. Upp úr því fór ég að glamra
á gítar - kunni náttúrlega ekkert til
að byrja með en gafst ekki upp.
Á táningsárunum hafði ég mestan
áhuga á myndlist, hafði mikinn
áhuga á því að mála og teikna. Svo
klúðraði ég því öllu fvrir mér og fór
til sjós og í frystihús.
Segið svo að ekkert hafi komið út
úr pönkbvlgjunni nema Bubbi Mort-
hens og Sykurmolarnir: Platan í
fylgd með fullorðnum ber þess sann-
arlega ekki merki að höfundur
hennar hafi orðið fyrir hugljómun á
einum mestu tónleikum íslensku
nýbvlgjunnar.
Ég segi revndar ekki alveg satt þeg-
ar ég segi að ég hafi engin afskipti
haft af tónlist fram til áo. Ég hafði
lítils háttar leikið á trommur með
hljómsveitum." sagði Bjartmar og
gretti sig. „Ég fékk bara ekkert út
úr því. Sköpunarþráin fékk enga út-
rás. Ég finn mig alltaf best einn með
kassagítarinn. I eina skiptið sem ég
lék með alvöruhljómsveit fann ég
mig ekki heldur almennilega því að
við þurftum að kópíera erlenda tón-
list til að flytja á böllum. Nú stendur
revndar til að ég spili með hljóm-
sveit í vetur til að kynna nýju
plötuna. Ætli við komum ekki tíu til
tuttugu sinnum fram. Að öðru leyti
verð ég bara á ferðinni með kassagít-
arinn.
Ég hvíldi mig reyndar á spila-
mennskunni í vor og sumar og æfði
mig þess í stað á gítarinn. Nú held
ég að ég geti skammlaust notað hann
til fleiri hluta en bara að semja á
hann lög.“
En hvernig gengur að semja lög
núna þegar þau skipta orðiö jafn-
miklu máli og textarnir - eða
næstum því eins miklu máli?
„Ég fletti ekki svo Mogganum án
þess að fá hugmyndir," svaraði
Bjartmar. „Svo sit ég hér undir súð
með gítarinn og gamla kassettutækið
hans pabba. Verði eitthvað til sem
ég er sæmilega ánægður með geymi
ég það til seinni tíma. Annars sleppi
ég því. Ætli ég eigi ekki um fjörutíu
lög núna sem ég þyrfti að láta ein-
hverja aðra hafa. Þetta er efni sem
ég kem aldrei til með að nota sjálfur."
Bjartmar Guðlaugsson er í stór-
sókn þessa dagana. Fyrsta platan
hans er orðin safngripur. Sú næsta
fór fyrir ofan garð og neðan þrátt
fyrir góð tilþrif (Hrúturinn og Stúd-
entsdúfan, svo dæmi séu tekin). Nýja
platan á áreiðanlega eftir að hljóma.
Verið viðbúin.