Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1987, Blaðsíða 31

LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1987.
43
Sigurður
Sigurðarson.
Lambshausinn
fékk hann i
Borgarfirði að
launum fyrir
vísu.
DV-mynd KAE
Eg gat auðvitað þagað og neitað að
koma fram í sjónvarpinu. En því er
til að svara að þegar reynt var að fá
fram róttækar aðgerðir í riðumálinu
þá var ég borinn ýmsum sökum en
svaraði ekki og því sat ég uppi með
ýmislegt sem ég átti engan þátt í. Þar
á meðal er „loftárásin“ sem gerð var
úr þyrlu Landhelgisgæslunnar á
kindur þar vestra og fræg varð. Ég
átti engan þátt í þeirri aðgerð þótt
ég væri sakaður um það.
Vildi ekki láta keyra mig í kaf
Nú vildi ég ekki þegja og láta keyra
mig í kaf eins og verið var að reyna.
Mér fannst allt annað en gott að sitja
undir umræðunum sem voru á Al-
þingi. Aðstæðumar vom þær aö ég
var beðinn að koma fram í sjón-
varpinu. Ég hikaði en ákvað síðan
að láta slag standa og sitja ekki und-
ir röngum sökum. Það hefði enginn
trúað ef ég hefði sagt frá þessu eftir
á, svo mikið var búið að smjatta á
málinu og bendla mig við það.“
- En hefði samt ekki verið hægt að
leysa þetta mál án æsinga?
„Ég tel mig alls ekki hafa stofnað
til æsinga í þessu máli og hefði að
sjálfsögðu óskað þess að málið yrði
leyst í friðsemd. Friðurinn mátti þó
ekki felast í því að gefa óhæfu húsi
vinnsluleyfi. Húsið gaf ekki tiiefni til
þess að leyfi fengist eins og það var
þegar dýralæknir var kvaddur til
skoðunar á því. Það hafði vissulega
verið endurbætt frá fyrra ári en end-
urbæturnar vom ófullkomnar."
- Kom það þér á óvart hvemig málin
þróuðust í fjölmiðlum?
„Mér kom á óvart hvað mikill æs-
ingur hljóp í virðulega menn og
hvernig málið var tekið upp á Al-
þingi. Þar með var það orðið að
stórmáh og stórhættulegu máli fyrir
áht okkar sem matvælaframleiðend-
ur, bæði innanlands og utan. Sem
betur fór tóku alþingismenn á mál-
inu af skynsemi og mér fmnst
Alþingi ahs ekki hafa sett ofan þótt
þetta mál væri rætt þar innan veggja
eins og sumir vilja vera láta.“
- Á þingi vom höfð stór orð um
„dýralæknamafiu". Em dýralæknar
ekki mjög samstæður hópur þrátt
fyrir aht?
„Nei, þetta era flestir mjög sjálf-
stæöir menn og víkingar að dugnaði
enda veitir ekki af. Eg held aö það
sé ekki auðvelt að beygja þá undir
jámaga. Þetta er hreint engin „maf-
ía“.“
Ekki erfiðari í samskiptum
en gerist og gengur
- Nú ímynda margir sér að þú sért
maður ákaflega þrjóskur og ein-
strengingslegur. Er eitthvað th í því?
„Ég er ekki rétti maðurinn tíl að
dæma um það sjálfur og mundi ekki
nota þessi orð tíl að lýsa mér. Ég
snýst gegn þeim sem ráðast á mig
að ósekju og þykir lítilmannlegt að
gefa eftir góðan málstað. Hins vegar
held ég að ég sé ekki erfiöari í sam-
skiptum en gerist og gengur og vh
fara friðsamlega að mönnum.“
- En, eftír á að hyggja, hvemig hkar
þér sú ímynd sem þú hefur fengið á
opinberum vettvangi?
„Ég hugsa kkert út í slíka hluti.
Mér finnst aö cg hafi þarna staðið í
að verja réttan málstað og mér fmnst
að það hafi tekist. Ég tel að það hafi
tekist að afstýra slysi sem hefði getað
orðiö landsmönnum áhtshnekkir.“
- Þú sagðir áðan að fjölskyldan hefði
orðið fyrir töluverðu ónæði vegna
þessa máls. Var þetta erfitt fyrir fjöl-
skylduna?
„Okkur varð dáhtið hverft við en
það jafnaðist aht fljótlega. Ég hefði
ahs ekki staðist þetta ef fjölskyldan
hefði ekki staðið með mér. Ég á af-
skaplega góða fjölskyldu og hér á
heimilinu tóku allir þessu með stih-
ingu og era á engan hátt sárir
út í nokkum mann. Ég er feginn
því.“
Golf í Grafarholtinu
- Nú, ef við víkjum sláturhúsmálinu
á Bhdudal til hhðar þá þekkja marg-
ir th bamanna þinna sem keppnis-
fólks í golfi og dóttir þín, Ragnhhdur,
var íslandsmeistari í greininni. Sph-
ar þú ekki golf í hléum frá erfum í
starfinu?
„Nei, ég hef ekki gert þaö og læt
mér nægja að slá með orfi th að heyja
fyrir hestana mína. Krakkarnir hafa
hins vegar stundað golfið af áhuga
og náö ágætum árangri. Ég má eigin-
lega ekki vera að því að stunda golf
en á ömgglega eftir að gera þaö síð-
ar. Þetta er stórkostleg íþrótt þar sem
ekkert kynslóðabh þekkist. Við bú-
um hér rétt við golfvöhinn í Grafar-
holtí þannig að bömin hafa sótt
mikið þangað.
Ég sé það útundan mér að þetta er
álitleg íþrótt, sérstaklega vegna þess
að þarna era allir aldurshópar sam-
an í leik og hohri útivist.“
Börnin læra heima
- Nú skhst mér að bömin hafi ekki
farið í skóla á sama aldri og jafnaldr-
ar þeirra. Af hverfu er þetta?
„Já, þetta er sérviska í okkur. Þau
hafa lært hér heima th 9 ára aldurs.
Okkur fannst gaman að kenna þeim
og þau hafa gaman af að læra. Við
hugsuöum sem svo að á meðan þau
væm vhjug við lærdóminn hér
heima þá væri þetta aht í
lagi.
Við höfðum bekk í skóla th Ihið-
sjónar og fómm yfir sama námsefni
og þar. Móðir mín, sem var kennari,
fylgdist síöan með að aht væri í lagi.
Þau fóm í öh próf með þessum bekk
og gekk vel. Við tókum ekki pláss frá
í skólakerfmu og spömðum ríkinu
kostnað. Ég veit ekki betur en að ah-
ir hafi verið ánægðir með þetta
fyrirkomulag og ég held að það hafi
ekki bitnað á bömunum.
Við vorum sannfærð um að þau
fæm ekki á mis við kunningsskap
jafnaldra sinna því hér hefur alltaf
verið mikih straumur af krökkum,
enda erum við eiginlega á kross-
götrnn hér í Grafarholtinu. Viö emm
á skemmtilegan máta bæði í sveit og
borg og fmnst við njóta kosta hvors
tveggja. Umferðin er að vísu mikh
um Vesturlandsveginn og þessi stað-
ur er eins og eyja í umferðarhaf-
inu.“
Sérkennilegir munir
Á heimili Siguröar getur aö hta
fjölda muna sem ekki er algengt að
sjá á heimhum manna og það leynir
sér ekki að söfnunarárátta á sterk
ítök í honum. Sigurður viðurkennir
það en segist ekki vera „mikih safn-
ari og ég tek helst hluti sem fæstum
þykja nokkurs virði. Það em einkum
sérkennhegir steinar og sprek. Aðal-
lega er þetta gert tíl að minna mig
og fjölskylduna á þá staði sem við
höfum heimsótt.
Ég hef farið víða um landið en þó
ekki komið í Mjóafiörö og ekki th
Grímseyjar og þykir það skaði. Ég
hef heldur ekki komiö á Homstrand-
ir en annars held ég að ég hafi komið
í aha hreppa á landinu. Mér hefur
fundist það mikih styrkur í mínu
starfi hjá Sauðfiárveikivömum að
þekkja landið. Viöfangsefnin spanna
þaö aht og það koma oft upp mál sem
útheimta nákvæma staðarþekkingu.
Þá kemur sér oft vel aö vera kunnug-
ur staðháttum."
Hætti um mánaðamótin
- Nú ert þú settur yfirdýralæknir.
Getur þú hugsað þér að gegna þessu
starfi áfram?
„Ég var settur th að gegna þessu
starfi í veikindaforföhum Páls Agn-
ars Pálssonar. Hann kemur aftur th
stafa nú um mánaðamótin og þá
hætti ég. Ég er auðvitað feginn að
geta nú farið að sinna meira þeim
verkefnum sem ég hef fyrst og fremst
áhuga á. Ég var ahs ekki ákafur í að
taka við þessu starfi en gat ekki neit-
að úr því að mér var treyst th þess
og ég vona að það hafi verið sæmi-
lega leyst úr því sem aö höndum bar
þennan tíma.“
- Hvemig kom það th að þú ákvaðst
að læra dýralækningar?
„Þegar ég var ungur ætlaöi ég mér
ahtaf að verða stæröfræöikennari en
svo lenti ég í því á menntaskólaámn-
um að þurfa aö hjúkra skepnu sem
varð fyrir slysi. Þaö var eftir það sem
ég skipti um skoðun og fór að loknum
menntaskólanum th Noregs að læra
dýralækningar og var síöan við
framhaldsnám í meinafræði í Bret-
landi. Eftír það hef ég lengst af verið
sérfræðingur Sauðfiárveikivarna."
-GK