Dagblaðið Vísir - DV - 19.12.1987, Qupperneq 24

24
LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1987.
- Þorsteim Einarsson segir frá
nýútkominni fuglahandbók
Þorsteinn Einarsson. Áhuginn á fuglunum vaknaði þegar hann var átta ára gamall. DV-mynd Brynjar Gauti
„Áhugi minn á fuglum vaknaði þegar
ég var smali, átta ára gamall, vestur
í Bjarnarhöfn á Snæfellsnesi. Þar
byrjaði ég að fylgjast með þeim,“ seg-
ir Þorsteinn Einarsson sem um
árabil var íþróttafulltrúi ríkisins.
Hann hefur frá barnæsku haft áhuga
á fuglum og lengi verið fuglaskoðari.
Árangurinn af þessu tómstunda-
starfi, sem Þorsteinn kallar hugfang,
er nú kominn út á bók sem heitir
Fuglahandbókin og Örn og Örlygur
gefa út. Fyrstu drög þessarar bókar
eru orðin hálfrar aldar gömul en
hafa að mestu legið óhreyfð þar til á
síðasta ári. Þessi bók er fyrst og
fremst handbók fyrir fuglaskoðara
þar sem einkennum fuglanna er lýst
og birtar myndir af þeim í ýmsum
búningi.
Gömul kona
í Bjamarhöfii
„Þaö er víst rétt að segja að þessi
bók eigi sér langan aðdraganda,"
heldur Þorsteinn Einarsson áfram.
„Þann tíma, sem ég var vestur í
Bjamarhöfn, var þar gömul kona
sem ég þekkti áður. Hún var grasa-
kona og bjó til smyrsl úr jurtum en
það háði henni hvað hún var orðin
sjóndöpur. Hún lét mig hjálpa sér að
tína jurtir og útskýrði fyrir mér
hvaða jurtum hún var á höttunum
eftir en ég var eins og hennar augu.
Hún kenndi mér einnig að þekkja
fugla á hljóðum. Það var það fyrsta
sem ég lærði um fugla. Þegar ég byrj-
aði á hjásetunni sagði hún mér að
ég þyrfti ekki að láta mér leiðast því
ég hefði nóg að skoða, bæði jurtirn-
ar, steinana og svo fuglana. Ég fór
því að gefa fuglunum gaum því þarna
var fuglalíf mikið.
Skammt þar frá sem ég sat hjá
ánum var hvítmáfsvarp og þar var
einnig fýlavarp og svo örninn sem
átti hreiður í Berserkjahrauni og
læddist þarna með hlíðunum á hveij-
um degi. í nálægum eyjahólmum
voru einnig sjófuglar, teista og lundi,
þannig að þaö var nóg fyrir áhuga-
saman strák að skoða. Þetta var
upphafið að fuglaskoðuninni.
Fuglshamir
frá Jónasi
Hallgrímssyni
Þegar ég hóf nám í Menntaskól-
anum í Reykjavík var þar kennari
Guðmundur Bárðarson, faðir Finns
Guðmundssonar fuglafræðings.
Hann var sérstakur kennari af guðs
náð og fór oft með okkur út í náttúr-
una, bæði hér í fjörurnar við Reykja-
vík og suður með sjó. Hann kallaði
okkur meira að segja til sín á sumrin
og við fórum með honum í skoðunar-
ferðir.
í Menntaskólanum voru einnig til
fuglshamir sem sagt var <að væru
komnir frá Jónasi Hallgrímssyni.
Hann lét lagfæra hamina og setja þá
upp og lét okkur síðan spreyta okkur
á að lýsa þessum fuglshömum og
gera á þeim ýmiss konar samanburð.
Þetta var eiginlega það fyrsta sem
ég fékkst við fuglafræðileg efni.
Eftir stúdentsprófið lenti ég í því
að verða kennari í Vestmannaeyjum
og var þar á árunum 1934 til 1940.
Þar er fuglapláss mikið og fuglsnytj-
ar voru þá enn miklar og meiri en
núna. Ég fór út í úteyjar með veiði-
mönnum í Eyjum og fékk þá eðlilega
áframhaldandi áhuga á fuglum.
Opna úr fuglahandbókinni. Þarna eru graföndlnni geró skil.