Þjóðviljinn - 23.12.1964, Blaðsíða 51

— Fóruð þið að starfa sem
flugfreyjur strax eftir komuna
til New York?
— Nei, strax eftir komuna
Þangað fórum við á þriggja
vikna flugfreyjunámskeið. Þar
var okkur kennt allt mögulegt
í sambandi við flugfreyjustarf-
ið. Meira að segja var okkur
kennd fæðingarhjálp, en sem
betur fer þurfti ég aldrei á
beirri irunnáttu að halda.
Meðan á námskeiðinu stóð,
bjuggum við íslenzku stúlkurn-
hr allar í sama húsi en feng-
Urri ekki að vera í sama her-
bergi. Sambýliskonur mínar
Voru tvær, önnur þýzk og hin
amerísk. 1 hinum geysifjöl-
Jhenna flugfreyjuhópi hjá Pan
American eru stúlkur af ýms-
Urn þjóðernum, t.d. eru marg-
ar þýzkar, brezkar, sænskar,
norskar og spánskar stúlkur og
Svo þær sem við köllum
i.nissagirls“ en þær eru frá
Hawai og tala japönsku. Eft-
lr þriggja vikna nám vorum
V|ð svo útskrifaðar sem full-
Sildar flugfreyjur.
~~ Og þá hófst starfið af
fullum krafti?
— Já, já. Okkur til mikillar
ánægju
vorum við allar ís-
ienzku stúlkurnar fluttar til
San Francisco, og þar var að-
albækistöð okkar Fjórar okx-
ar, ég, Svanborg Dahlmann,
Karítas Kristjánsdóttir og
Gerða Jónsdóttir tókum á leigu
mjög skemmtilega nýja íbúð
rétt fyrir utan borgina. Þór-
hildur Þórhallsdóttir bjó með
nokkrum amerískum stúlkum,
en hún fluttl inn til stelpn-
anna núna þegar ég fór heim.
I námunda við okkur bjuggu
nokkrir íslendingar sem við
kynntumst fljótlega eftir korn-
una til San Francisco, og höf-
um við átt margar skemmti-
legar stundir með þeim.
— Hvað gerðuð þið annars
í tómstundunum?
— Það var úr nógu að velja.
Stundum fórum við í kynnis-
ferðir um nágrennið eða við
skruppum á hestbak. Einnig
var vatnaskíðaíþróttin í miklu
uppáhaldi og ekki má gleyma
mörgum og skemmtilegum
heimsóknum okkar á skotvell-
ina.
jr
AHVAÐA flugleið-
um varst þú aöal-
lega?
— Ég get ekki sagt að ég
hafi verið meira á einni flug-
leið en annarri. Ég held að
ég hafi komið til allra áfanga-
staða Pan American, nema til
Bankok, þangað hef ég aldrei
komið. Hins vegar flaug ég
oft til Tokíó. Við Þórhildur
vorum svo heppnar að koma
þar meðan á olympíuleikjunum
stóð og hittum við þar íslenzku
olypíufarana. Ég kom elnu
sinni til Singapore. Viðkomu-
staðir á Ieiðinni San Francisco
— Singapore eru eyjan Guam,
Manila á Fillipseyjum og Sai-
gon í Víetnam. Til borgarinn-
ar Anchorage { Alaska kom ég
nokkrum sinnum, m.a. kom ég
þar stuttu eftir jarðskjálftana
miklu og var það óhugnanleg
aðkoma. Húsin hrunin og allt
eftir því. Einnig hef ég komið
til Tahiti, Sidney í Astralíu,
Fijieyja og Samoaeyja. Ferð til
Honolulu var fyrir okkur eirts
og að skreppa frá Reykjavik
til ' Vestmannaeyja. f Evrópu
hef ég aðeins komið til London
og Parísar. Þétta eru helztu
staðirnir, en auðvitað eru 6-
taldir fjölmargir aðrir lend-
ingarstaðir en það yrði alltof
langt mál að tína þá alla til.
— Hvar fannst þér skemmti-
legast að koma?
— Ég veit það satt að segja
ekki. Borgirnar Tokíá og
Singapore hafa þó að líkind-
um haft masta aðdráttaraflið,
þar er allt svo fráburgðið þv{
sem við eigum að venjast. Oklc-
ur fannst til dæmis óskaplega
gaman að verzla 1 Singapore.
t fyrstu fannst okkur hálf ó-
viðeigandi að prútta um verð
vörunnar við kaupmanninn, en
við urðum alveg snillingar f
þessu og skemmtum okkur
konunglega { slíkum verzlun-
arferðum. Ég man sérstaklega
eftir einni slíkri. Við Gerða
vorum samtímis { Singapore.
Við höfðum hug á að kaupa
olckur úr í hálsfestum en þau
voru mikið í tízku um þær
mundir. f þessu skyni storm-
uðum við inn í eina verzlun-
ina. Til að byrja með vildl
kaupmaðurinn fá 38 singapore-
dollara fyrir úrið. Það þóttt
okkur hin mesta ósvífni og fór-
um ekkert dult með það álit
okkar. Mannkertið lækkaði sig
fljótlega niður í 35 dollara og
eftir dálítið þref fór hann nið-
ur í 30 dollara. Við vorum
ekki ánægðar með það, þökk-
uðum honum fyrir skemmti-
lega viðkynningu og kváðumst
þess fullvissar að við mund-
Framhald á bls. 57.
Valgerður og Þórhildur hafa
margar skemmtilegar
®tundir á „Waikiki Beach“ á
Öawai. Hér eru vinkonurnar
a kvöldgöngu og eftir svipn-
Urn að dæma virðast þær
skemmta sér hið bezta.
Jólablað-51