Þjóðviljinn - 23.12.1964, Page 80

í RÖSTINNI
nú hátt fyrir ofan okkur og
sýndust hafa færzt litlu neðar
en þeir voru þá.
Þá hikaði ég ekki lengur.
Ég ákvað að binda mig við
vatnstunnuna, sem ég hélt
mér í, losa hana frá borði og
fleygja mér ásamt henni út-
byrðis. Mér tókst að vekja
athygli bróður míns á merkj-
um, sem ég gaf honum, og
benti honum á fljótandi tunn-
ur, sem nálguðust okkur, og
gerði allt, sem í minu valdi
stóð til þess að láta hann
skilja hvað ég ætlaði mér. Að
síðustu hélt ég að hann hefði
skilið mig, en hvort sem svo
var eða ekki, hristi hann höf-
uðið í örvæntingu og vildi ekki
sleppa taki á járnhringnum.
Ég gat ekki komizt til hans
og mátti engan tíma missa, og
þó að mér þætti það mjög
sárt, varð ég að láta arka að
auðnu um afdrif hans, batt
við mig tunnuna með leður-
ólum, sem voru hafðar til að
festa hana við borðstokkinn,
og stökk síðan útbyrðis án
þess að hika eitt andartak.
Þetta fór allt eins og ég
hafði búizt við. Það er ég
sjálfur, sem segi þér þessa
sögu, þú sérð.það með eigin
augum að ég komst af, og
veizt nú hvernig ég fór að því,
og getur þessvcgna gizkað á
hvernig þessu lyktaði, og
þess vegna ætla ég að vera
stuttorður. Líklega hefur ver-
ið liðinn klukkutími, eða þ?ir
um bil, frá þvi að ég stökk
útbyrðis af skipinu, þegar það
snerist í þrjá snögga hringi
langt fyrir neðan mig, því svo
langt var það komið, steypt-
ist á stafninn og hvarf á svip-
stundu fyrir fullt og allt nið-
ur í hafrótið og löðrið fyrir
neðan, og með því minn góði
bróðir. Tunnan, sem ég var
bundinn við, var komin litlu
meira en hálfa leið frá botni
svelgsins til staðarins þar sem
ég hljóp útbyrðis, þegar mik-
il breyting fór að verða á
svelgnum. Brattinn á veggjun-
um fór minnkandi smám sam-
an, hringsnúningurinn hægði
á sér, löðrið minnkaði og
regnboginn hvarf, og botninn
í svelgnum reis hægt og hægt.
Himinninn var heiður, það var
komið logn, og fullt tunglið
að setjast Ijómandi bjart í
vestri, þegar ég rankaði við
mér ofansjávar og framundan
mér birtust strendur Lófótar
en ég var þá staddur á þeim
80-JÓLABLAÐ