Þjóðviljinn - 23.12.1964, Síða 84

haro sé dauður jafnvel þó
ekki árekki, setur þess vegna
glasið á munn sér og tæmir
það. Síðan hressist hann
nokkuð, so hann getur sofið,
jafnvel þótt valla ofan kom-
ist. Hann verður því feginn
so að við þolir og getur
nokkrar náðir haft.
Eftir þetta kemur faðir
hans hönum (að Arna samt
þvernauðugum) tii nokkurs
kunnáttumanns þar í sveitinni.
Strax sem hann er til hans
kominn hefur hann aldrei
nokkurn frið eða ró, þar blóð-
ið gengur sífellt upp úr hön-
um. Eþr hann þar so nokkra
stund og fer altíð hnignandi.
Það ber við eitt kvöld að
Árni dregur sig mjög lasinn
út fyrir dyrnar og er að
reykja tóbakspípu einsamall,
haldandi á pípunni í hendinni.
Hann veit ekkert hvað um sig
líður, en fólkið veit ekki neitt
um hann og saknar hans,
leitar að hönum og finnur
hann loksins um morguninn
eftir, langan veg frá bænum
liggjandi á grúfu og mjög
stór blóðtjörn sem upp hafði
gengið, og pípuna óbrotna hjá
hönum, færðu hann so á
næsta bæ, þar bjó lögréttu-
maður, og beiddi Árni hann
að lofa sér þar að vera, en
hann öldungis afsagði og
kvaðst skyldi gefa Árna
brennivín so hann hresstist.
en í þessu leið yfir Árna eftir
vana og blóðið rann fram um
vitin so öllum stóð ótti af.
Lögréttumaður þessi sagðist
ekki geta lofað hönum þar að
vera, því sér ofbyði þetta.
Nú raknar hann við og sér
hvar sinn gamli vin prestur-
inn kemur til sín og segir við
hann: „Bið þú hér að lofa þér
að vera og far ei aftur til
kunnáttumannsins". Árni seg-
ir: „Eg beiddi strax og fékk
afsvar.“ „Bið aftur“, segir
prestur, „ég skal til sjá að
þú fáir það“. Hann reyndi so
til í annað sinn og fær strax
af þessum sama lögréttu-
manni er þar býr að vera.
Enginn sá prestinn þá til
hans kom nema Árni einn. Er
hann þar so nokkra stund og
kemur prestur þessi enn til
hans og segir: „Bið þú, þá að
þér koma stórköstin, konu
lögréttumansins að halda um
brjóstið á þér og muntu á
meðan nokkurn frið hafa“.
Árni gjörir so og léttir hon-
um þá altíð nokkuð, en kon-
an komst ekki altíð til hjá
hönum að vera.
Einn morgun liggur Árni
sem oftar I sænginni og er
þá með bezta bragði. Þá sjá
allir hvar kvenmaður gengur
inn að húsdyrunum sem Árni
í svaf, og talar til hans að
ekki skuli honum af þessu
batna, og gengur síðan búrt.
Árni þekkti að þetta var sín
gamla vinkona Björg, en í þvi
hún gekk út leið yfir hann og
varð so lasinn að allir meintu
hans það síðasta verða. Dag-
inn eftir kemur prestur til
hans og segir: „Erfitt vill
mér ganga að hjálpa þér,
Árni“, og so fær hann hön-
um eina bók og bannar að
láta nokkurn mann sjá og
segir hann skuli hafa hana á
brjóstinu. Árni gjörir so og
hefur nú nokkra ró. Einn dag
sefur hann; þá liggur bókin
hjá hönum. Bóndinn tekur
bókina og les í henni. Ekkert
var annað á henni nema bæn-
ir og fáeinir stafir. Ámi
vaknar við þetta og biður
manninn sér bókina fá; hann
gjörir so. Skömmu þar eftir
kemur prestur til Árna og
segir: „Illa geymir þú bok-
ina“, tekur hana síðan, sker
tvö blöð úr henni og fær
Árna og segir hann sku 1
hafa þau undir húfunni og
geyma vel so enginn sjái.
sjálfur hann fer burt me
bókina.
Daginn eftir sefur Árni og
sjá allir hvar Björg kemur,
fer upp á pallinn og seib«
upp undir húfu Árna taka11^
blöðin, fer síðan ofan og fra
að eldi og kastar þeim í
ann. Árni vaknar við þá °°
ofan fer, og fær þá el
skessilegt kast so blóðið )"en
ur allt í kringum bann.
Skömmu þar eftir
prestur innar til hans og
ir: „Illa vaktaðir þú bló 1
þín; lát leita í öskunm 0
muntu eitthvað finna“. ,
gjörir so og fundust einsani
ir stafirnir, en allt annað bu
brennt, og héngu harða
saman; hann gætti þeirra 8
síðan betur en áður.
Einn dag þá hann hvílir^
sæng sinni og er í glaðas
bragði kemur Björg að hu
dyrum og segir: „Ekki 3 a
þér þetta duga þótt^
minn vilji hjálpa þér“. » °
vildi,“ segir Árni aftur
hennar, „að guð vildi láta Þ1?
eiga eins að bera og eg he
nú af þínum völdum; ekki lu
eg þess af hatri, heldur so þu
vitir hvað mér bruggað hcflll>
einhvörntíma áður en P
deyr.“ „Þú skalt þetta fy5®.
bera“, segir hún, „og e
heill verða, og bruggaðir Þ
þér það sjálfur, og ekki ska1
faðir minn geta þér hjalpa
jafnvel þótt vildi“. 1 Þess.
kemur prestur og fer fyrl_
innan hana í húsið og seSir'
„Þú skalt öngvu þar um raða,
eg skal hönum hjálpa Þa
get, og fyrst þú ferð so 1
mannlega að þessu þá %
þú að þér; þínar umbæ11
skulu honum ekkert me
gjöra eður skaða“. Hún geI1®
ur þá út og sá Árni han
aldrei síðan úr því, en pres
ur staldraði við nokkra stun
hjá Árna, og upp frá þessu
hönum altíð að létta, so s^
ofan dregur, gjörir síðan pro
asti boð (sem hans sálusorg
ari eða sóknarprestur va
þar um að til sakramen
vilji verða, og so dregur ha
sig mjög lasinn til kirkjunn
á pálmasunnudag og hi
prófast. Hann segist ekki vog
Framhald á bls. 98.

Í&ILLERS FALLS
TOOLS
RAFMAGNSVERKFÆRI
HANDVERKFÆRI
S. ÁRNASON & CO.
34 — JÓLABLAB