Þjóðviljinn - 23.12.1964, Síða 101

Álfa-Árni
Framhald af bls. 98.
í Kr vinur prestur hans til
í Árna og segir: „Illa gjör-
i ir prófastur að kalla oss
djöfla; guð mun láta hann
ejá það með einhvörju teikni,
annaðhvört á hönum sjálfum
eður hans einhvörjum, að
hann lýgur það, en far þú nú
á stað Árni, þvi nú er Wium
reisubúinn og vill ekki láta
þig vita af, og skal eg fara
með þér so komizt skaltu
geta, jafnvel þó eg eigi örð-
ugt með það.“
So um morguninn leggur
Ámi af stað, hittir Wium, fer
með hönum að Odda og jafn-
vel upp á þing, síðan til
Breiðabólsstaðar og meðte'kur
þar sakramentið eftir prests
skipun af þessum kaleik,
hvörn enginn veit hvör þang-
að hefur gefið, að sagt er, og
verður so alheill, fer síðan
austur aftur og finnur sinn
gamla vin prestinn sem segir
hönum þær fréttir að Björg
dóttir sín sé önduð og hafi, þá
hann tók sakramentið á
Breiðabólsstað, fengið ógnar-
lega sótt, legið síðan viku og
valla nokkurn tíma haft so
mikla ró að guð hafi um
hjálp getað beðið.
Nú sagði Árni prestur þessi
hefði sína fyrri konu misst og
væri giftur annarri aftur og
kominn út í sömu ey og hann
fyrri var í, og altíð segist
Ámi, þá í eyjuna komi, sjá
húsin og kirkjuna og getað
talað við þennan karl, og
margoft segist hann við hans
embættisgjörð vera. En próf-
astur sá sem sagði þetta
djöfla vera, átti þess vegna
það straff að fá að hans dótt-
ir liggur mjög undmnarlega
veik og enginn getur henni
gott gjört.
Einu sinni beiddi Árni prest
að sýna sér álfanna biblíu eð-
ur hvörnin þeirra trúarbrögð
væri. Hann gjörir það og er
þar fyrst um sköpun heimsins
og allra hluta viðlíka og hjá
oss, og um Adam og Evu, allt
samstemma vorum biblíum,
og so syndafallið. En soleiðis
áttu álfarnir að vera fráskild-
ir öðrum mönnum að eitt
vatna átti að renna skammt
frá sem Adam og Eva bjó, og
var Eva eitt sinn að þvo sín
hörn sem mörg voru, og hafði
ekki þvegið nema eitt eður
tvö. Þá kaliar guð til hennar,
en hún varð hrædd og heldur
þessum bömum sem þvegin
voru, en hin skilur hún eftir.
Þá átti guð að segja til henn-
ar: „Áttu ekki fleiri böm en
þetta?“ „Nei", segir hún af
hræðslu. Þá svarar guð: „Það
sem á að vera hulið fyrir guði
skal fyrir mönnum hulið
vera“. Síðan hvörfu þessi
börn sem óþvegin vom frá
henni og sá hún þau ekki
meir. Þau voru eklci mörg allt
til syndaflóðsins, þá fóru þau
um syndaflóðið inn í einn
hellir og lét so sjálfur guð
aftur dyrnar hellisins. Síðan
hefur það mikið fjölgað. Lög-
málið hefur það lfkf sem vér,
trúir á Kristum sig endurleyst
hafi, so og á heilagan anda,
allt viðlíkt og vér, so þess trú
er sem vor trú. Soleiðis tal-
aði Ámi þar um. Hann vildi
kaupa þeirra biblíu, en fékk
öngvan veginn og segir hann
þessi prófastur sé sinn virkta-
vinur og gjöri sér margt gott.
Að Árni var mjög forundrun-
arlega veikur vissu allir er
nærri hönum voru, og enginn
þóttist þvílíkan veikleika séð
hafa, so og sáu þeir stundum
Björg, þá fyrst til hans kom,
og margoft prestinn, en hvað
var kunnu þeir ekki að segja
nema hvað margir meintu
eins og prófastur, að það væri
fjandinn er tú hans kæmi.
Árni sagðist ef vildi hefði
getað komið með sér öðrum
manni í kunnáttu við þennan
prest, því hann væri góð-
mannlegur maður, hægur og
ljúfur, en þó orðinn mjög við
aldur. Þetta er fyrir fáum ár-
um skeð, í tíð Wium sýslu-
manns, og so lyktar þetta
Árnahjal eftir hans sjálfs
minni skrifað 1752.
(Úr Álfariti
Ólafs í Purkey).
HIN HEILAGA KÝR
ÞaS er sagt að hvergi sé kúamjólk lélegri til nfhiin-
eldis en í Indlandi. Kemur það til af því, að kýr verða
að jafnaði ellidauðar þar í landi og kúakynið því rýrt
og úrkynjað. Kýrin er eins og kunnugt er álitin heilagt
dýr í Indlandi og var það til skamms tíma dauðasök að
drepa kú, en varðar nú ekki nema nokkurra ára fang-
elsisvist. Það þykir einnig í fyllsta máta óviðeigandi að
hirða dauöa kú, og er leðuriðnaður ekki talinn heiðurs-
mönnum samboðinn. í Indlandi eru nokkrar miljónir
nautgripa eða um þriðjungur alls nautpenings i heim-
inum.
BRUNATRYGGINGAR
á húsum í smíyum,
véEum og áhöldum,
efni og lagerum o. fl.
Heimistrygging hentar yður
Heimilistryggingar
Innbús
Vatnstfóns
Innbrofs
Glertryggingar

TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIR“
LINDARGATA 9. REYKJAVlK SlMI 2 1 260 SlMNEFNI , SURETY
SKRlTLA
Bergensbúi, sem var að
ganga í herþjónustu, kom í
læknisskoðun. Er nokkur sinn-
isveiki í ætt yðar? spurði
læknirinn.
Já, frændi minn er sagður
eitthvað bilaður.
Hvernig lýsir það sér?
Hann flutti frá Bergen til
Osló.
ÞA-D BORGAR SIG
AÐ KftUPfl
JÓLABLAÐ-101