Þjóðviljinn - 24.12.1967, Qupperneq 5

Háskólinn í Moskvu
Við töluðum ekki margt sam-
an. Einu sinni sagði Júrí:
Það væri gaman að vita hvern-
ig til háttar fyrir vestan. Þeg-
ar maður les blöð og frásagnir
þá er eins og þar sé ekkert
nema myrkur. Ég var feginn
þegar fyrsbu ítölsku kvikmynd-
irnar komu þaðan í fyrra,
Hjólhestaþjófarnir og þær, —
það var þá eitthvað að gerast,
maður sá lifandi fólk, það var
einhver ljósglæta.
Ég svaraði spurningum hans
um ísland, hann hlustaði kurt-
eislega en sagði ekki margt,
fór vantrúaður. Og leit mig
heidur hornauga nokkra tíð
síðan. Ennþá var kalt stríð og
hann var sveitastrákur að aust-
an, háskólameistari í fimm og
tíu kíllómetra hlaupi.
Ég hélt hann væri rangeygð-
ur. En um vorið var hann að
segja mér brot úr ævisögu sinni
og sagði: ég er 24 ára, en hef
aldrei verið með kvenmanni.
Um leið krœJcti hann fingri í
vinstra auga sitt og tók það út
úr tóftinni. Það var úr gleri.
Þetta var þó nokkuð áfali fyrir
athyglisgáfu mína. Heimurinn
er sannarlega fuliur af von-
brigðum.
Nú veit enginn lengur hvern-
ig dagamir liðu fyrir þrettán
árum. Mínir í viðureign við ó-
kunn orð og mat, strætisvagm-
númer, smámynt, stiga og
rangala í stóru húsi. Fyrsta
jólakvöld mitt 1 Moskvu sat ég
einn uppi á herbergi, át kon-
fekt og drakk súrmjólk og
blaðaði í „Sáiminum um blóm-
ið“. Þá stund bar ég kærleika
til íslenzkra orða, já íslenzkra
bókstafa, sem hefur ekki orðið
meiri í annan tíma.
Svo var það Zora.
Ég held ég hafi allar götur
Framhald á bls. 66,
JÓLABLAÐ — 5