Þjóðviljinn - 24.12.1967, Blaðsíða 56

Ut&Vörúr
SJÖFATNAÐUR
VINNUFATNAÐUR
GOMMÍSTIGVÉL
KLOSSAR
VERZLUN
O. ELLINGSEN H.F.
— Elzta og stærsta veiðarfæraverzlun landsins —
KAUPFÉLAG ÁRNESINGA
Býður yður nú sem
endranær fjölbreyttar
vörur 'á hagstæðu
verði.
Rekum útibú á Eyrar-
bakka, Stokkseyri, Hvera-
gerði, Þorlákshöfn og
Laugarvatni.

KAUPFÉLAG ÁRNESINGA
SELFOSSI.
HVERFISGÖTU 82 — SÍMI 21175
Smávegis
Fábreytt skenimtun.
Fyrst eftir að stundaklukkur
fóru að verða heimilisprýði efn-
aðra manna, þótti það einna
mestu máli skipa, að þær
slægju sem hæst og oftast. Hug-
vitsmenn kepptust um að finna
upp eitthvað nýstárlegt á því
sviði. Til dæmis átti ekkju-
drottning Friðriks 2. Danakon-
ungs klukku, sem hneggjaði
eins og rádýr á hverjum stund-
arfjórðungi.
Klukkur voru svo dýrar á
þeim tímum, að þær gátu ekki
orðið almenningseign — kost-
uðu 30—80 krónur. Þess vegna
var klukkum komið fyrir í
kirkjuturnum og hallarturnum,
svo að menn gætu séð álengd-
ar hvað tíma leið og heyrt þær
slá.
Það var allveglegt starf og
hálaunað, eftir kaupgj-aldi
þeirra tíma, að vera klukku-
vörður. Þýzkur maður, að nafni
Laurizt, fékk 335 krónur í árs-
laun, ókeypis fæði, húsnæði og
spariföt annað hvert ár fyrir
að sjá um turnklukku í Kaup-
mannahöfn. Það var heldur
ekki vanþörf á sérfróðum
mönnum til að líta eftir klukk-
um sextándu aldar. Þær voru
ekki áreiðanlegri en svo, að
sólúr voru höfð við höndina til
að miða þær við.
Á alvörutímum.
Árið 1887 kom óvenjulegt
mál fyrir rétt í Englandi. Mað-
ur að nafni Tómas Saverland
ákærði stúlku að nafni Karó-
lína Newton fyrir að hún hafði
bitið hann í nefið, mikið svöðu-
sár, af þeim ástæðum einum,
að hann ætlaði að kyssa hana
„í meinlausu gamni“.
En dómararnir tóku ekki
heldur neinu gamni. Þeir sýkn-
uðu stúlkuna og dæmdu það
rétt vera, að kona, „hverja
maður hefur í óleyfi kysst,“
hafi fullan rétt til að bíta hann
í nefið.
Fagurfræðilegar deilur.
Einu sinni á miðöldum deildu
frönsk skáld grimmilega um
það, hvort væri listrænna í
kveðskap, að elskhuginn kyssti
ástmey sína á munninn eða
fæturna, og veitti ýmsum betur.
Sumir sögðu, að hver maður
gæti, án þess að lítillækka sig
kysst óbrotna smalastúlku á
munninn, en þá fyrst sýndi
hann konunni lotningu, ef hann
krypi á kné fyrir henni og
kyssti fætur hennar. Aðrir
héldu því fram, að hóf væri í
hverju bezt, og lítillækkun,
sem gengi svo langt, væri ekki
fagurfræðileg.
Og svo héldu báðir aðilar á-
fram að yrkja, hver eftir sínu
höfði og sinni fagurfræði.
5Q — JÓLABLAÐ