Þjóðviljinn - 19.12.1970, Blaðsíða 12

I
12
JÓLABLAÐ
LANGTUM MINNI rafmagnseyðsla
og befri upphifun með
RAFMAGNSÞILOFNUM
Minni rafmagnseySsla vegna þess aS á ADAX raf-
magnsofnunum er sjáifvirkur hitastillir (termostat) er
virkar jafnt á öll stillingarþrepin. Þér eyðið ekki raf-
magni að nauðsynjalausu.
Betri og jafnari upphitun vegna þess að á ofnunum
er einnig sérstök hitastilling er lætur ofninn ganga
á jöfnum lágum hita, sem hindrar trekkmyndun frá
gluggum.
Fallegri ofnar vegna þess að stillihnapparnir eru ofan
á þeim fyrir miðju. ADAX ofnarnir fengu verðlaun í
Noregi fyrir fallega hönnun 1968.
3 ÁRA ÁBYRGÐ. Leitið nánari upplýsinga um þessa
fallegu vönduðu norsku rafmagnsþilofna.
EINAR FARESTVEIT & CO HF
Bergstaðastræti 10
Símar: 16995 — 21565
PLASTDEILD:
bréfabindl
lausblaðabækur
glærar möppur
allar teg. glserir pdkar
frímerkjabækur og pokar
bridgebak'kar
sundhringir
seðlaveski —
veski fyrir ávísanahefti
Múlalimdur
SÍMI 38400 - 38401 - 38450.
SAUMASTOFA:
Lálju-bindi
borðdúkar damask
(jóiagjafir)
gluggaklútar
borðklútar
gólfklútar
diskaþurrkur
handklæði
TOSKUDEILD:
Innkaupatöskur
fjölbreytt úrval.
iól á
Borgundarhólmi
sprettinn yfir engjamar. Það
var leikur í honum eins og
kiðlingi. Hann spriklaði öllum
öngum. Stundum tók hann á sig
krók, til að styggja krákumar.
Hann réð ekki við sig fyrir
fögnuði.
Það var hann, sem hafði
bjargað ferðalaginu þeirra
feðganna. Góðir drengir voru
þeir, Gústaf og Óli. Hann varð
að flýta sér, svo að þeir þyrftu
ekki að strita lengi við að snúa
steininum, Og þegar hann kæmi
aftur, mundu þeir segja: „Hvað
er þetta? Ertu kominn? Þú hef-
ur vonandi etoki brotið þessa
dýru vél“. En vélin kemur
óskemmd upp úr pokanum. Og
þá segja þeir: „Mikill afbragðs
og sóma piltur ert þú, Palli,
Konungborinn!“
Á Kæsisstöðum vildu þeir, að
hann kæmi inn og fengi góð-
gerðir, meðan þeir væru að
ganga frá vélinni í pokanum.
En Palli afþatokaði og sagði
ákveðinn, að hann ætti að flýta
sér. Þá gáfu þeir honum epla-
köku, svo að hann „færi ekki
burt með jólin“, og hann át
hana úti á varimihellunni.
Þeir voru svo alúðlegir allir
og hjálpsamir, þegar hann lyfti
pokanum á bakið og hélt af
stað. Þeir minntu hann á að
fara varlega og vt>ru með
áhyggjusvip. Eins og hann vissi
ekki, hvað það var, sem honum
var trúað fyrir!
Það var stundarfjórðungs-
gangur milli bæjanna. En Palli
var hálfan annan klukkutíma á
leiðinni og var þá kiaminn að
þrotum. Hann þorði aldrei að
taka pokann af sér og hvíla
sig, en dróst áfram, fet fyrir
fet. Stöku sinnum gat hann
þó hvólt sig ofiurlítið, með því
að halla sér upp að grjótgarði.
Þegar hann að lokum staul-
aðást heim á hlaðið, kom
vinnufólkið út, til að sjá nýju,
sjálfvirku vélina nágrannans.
Og Palli fann til sín, þegar
Öli lyfti varlega af honum pok-
anum. Hann hallaði sér litla
stund upp að veggnum, meðan
hann var að jafna sig. Það
var imdarlegt að standa á fót-
unum núna, eftir að íhann var
laus við byrðina. Hann kom
varla við jörðina! Andlit hans
Ijómaði.
Gústaf leysti frá pokanum,
sem vandlega hafði verið bund-
(MÍOId)
hjólsagarblöff
n ý k o m i n
ið fyrir, og steypti úr homum á
stednstéttina. Þetta var þá gam-
all múrhrjótur, tvö brotin plóg-
jám og fleira drasl.
Palli góndi undrandi og
hryggur á draslið, eins og hann
hafði hrapað til jarðar af fjar-
lægum hnetti. En þegar hlátur-
inn brauzt út allt í kringum
hann, skildi hann, hvemig í
öllu lá. Hann hrökk í kút og
brá höndunum fyrir andlitið.
Hann astlaði ekki að gráta. Ekki
hvað sem það kostaði. Þá
skemmtu skyldu þeir ekki fá.
Hann barðist við grátinn og
kreisti saman varimar. Honum
varð sjóðheitt af bræði. Ö, þess-
ir djöflar. Þessir djöfuls----.
Hann sparkaði í hnéð á Gúst-
af.
„Sko, hann bara sparkar“.
Gústaf hóf hann á loft. „Sjáið
þið litla skrattann. Hann ber
sínar byrðar og ber rassinn i
andlitinu".
Hann sýndi þeim rjóðar,
bústnar kinnar drengsins. Palli
reyndi að byrgja andlitið með
handleggjunum og sparkaði fót-
unum, til að losna. Gústaf varð
að hafa sig allan -við að missa
ekki tökin á honum. Þá reyndi
hann að bita.
„Bíturðu, skrattinn þinn?“
Gústaf gredp annarri hendi í
skyrtukragann hans að aftan.
Hnúamir þrýstu að hélsinum,
og drengurinn greip andann á
tofti. Gústaf gerði sér upp
gæluróm: „Dugnaðarstrákur.
rétt byrjaður að ganga með-
fram, og farinn að slást".
Gústaf var í þann veginn að
kyrkja hann. Það var eins og
hann þyrfti að njóta kraftanna.
„Jæja, nú erum við búnir að
sjá, að þú ert sterkari en dreng-
urinn,“ sagði verkstjórinn að
loitoum. „Slepptu honum“.
Gústaf hlýddi ekki samstumd-
is, en þá greiddi hinn honum
bylmingshögg miílli herðablað-
anna. Þá slapp drengurinn og
hljóp ínn í fjósið til föður síns.
Hann hafði séð allt, en ekki
þorað að hreyfa sig. Nærvera
hans hefði aðeins gert illt verra.
Bljúgur hughreysti hann
drenginn: „Ég gæti auðvitað
lumbrað á hvolpi eins og Gúst-
af. En þá gætum við ekki farið
í heimboðið, því að þá mundi
hann ektoi gera fjósverkin fyrir
okkur í kvöld, og hinir ekki
heldur. Þeir hanga saman eins
og hálmvisk. Þú bítur nú Mka
bein fyrir þig, sýnist mér. í>ú
sparkaðir rösklega í löppina á
honum. Já, já, það var hraust-
lega gert. En varkár verður
maður að vera. Það borgar sig
bezt“.
Drengurinn lét ekki huggast
að fullu. Honum sveið þetta
svo sárt, vegna þess, að hann
halfði trúað piltunum og gert
allt edns vel og hann gat. En
þeir höfðu einmitt níðzt á ein-
lægni hans. Metnaður hans var
líka særður. Hann hafði gengið
í gildru og látið þá gabba sig.
Þessi atburður ledð honum
aldrei úr minni og hafði áhrif á
hann síðar meir. Það var svo
Sem ekfci ný bóla, að sumlir
menn voru ekfci heiðarlegir.
Hér eftir æifilaði hann aldrei að
treysta neinum. Og nú vissi
hann, hvemig hægt var að
þekkja menn. Horfast í augiu
við þá! Þeir voru lymsitoulegir
á Kæsisstöðum, þegar þeir af-
hentu honum sjálfvirku vólina.
Það var hann Mfca, ráðsmaður-
inn, þegar hanin réði þá feðg-
ana upp á svínakjöt og rabba-
baragraut hvern viritoan dag. Og
svo. var tóm síld og súpuguifil.
Allir höfðu tvær tungur —
nema pabbi hans.
Paili fór að huigsa um andlit-
ið á sér. Andlitið hafði komið
upp um hann, stundum þegar
hann sikrökvaði til að komast
hjé refsingu. Og í dag hafði
andlitið kornið upp um til-
hlölkkun hans. Einlægni var
hættuleg. Lítill drengur áítovað
að herða hug sinn og dylja
þetri mann. — —
Um tovöMið héldu feðgamir
af stað út engjamar og leiddust,
eins og þeir vora vandr-------.
'< Ó. G. býddi.
LANDSBANKI ÍSLANDS
Austurstræti 11 — Reykjavík — Sími 17780.
ÚTIBÚ í REYKJAVÍK:
Austurbæjarútibú, Laugavegi 77, sími 21300
Árbæjarútibú. Rofabæ 7, sími 84400
Langholtsútibú, Langholtsvegi 43, sími 38090
Múlaútibú, Lágmúla 9, sími 83300
Vegamótaútibú, Laugavegi 15. sími 12258
Vesturbæjarútibú, Háskólabíó v/Hagatorg, siími 11624
ÚTIBÚ ÚTI Á LANDI:
AKRANESI
AKUREYRI
ESKIFIRÐI
GRINDAVÍK
HÚSAVÍK
HVOLSVELLI ’
ÍSAFIRÐI
SANDGERÐI
SELFOSSI
AFGREIÐSLUR:
EYRARBAKKI
KEFLAVÍK
RAUFARHÖFN
STOKKSEYRI
f. ÞORLÁKSHÖFN
ANNAST ÖLL VENJULEG BANKA-
VIÐSKIPTI UTAN LANDS OG INNAN.
Þetta merki ættu
allir karlmenn
að þekkja \\
Hvers vegna’ Jw, því að KORATROIM buxur þarf
aldrei að pressa,— sama hvað á gengur, og eftir
hvað marga þvotta. KORATRON buxur eru
fyrir þó karlmenn, sem klæða sig af smekkvísi og
snyrtimennsku. KORATROIM buxur eru því
kjörnar frístunda- og vinnubuxur fyrir snyrtimenni.
v*
¥