Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1976, Síða 1

BJARNI GUÐMUNDSSON:
HUGLEIÐING UM HEYSKAP
Það er með hálfum huga, að ég drep niður penna til þess að
rita um heyverkun í tímarit, sem flesta lesendur á í Norð-
lendingafjórðungi. Sá hluti fósturjarðarinnar hefur næst-
liðin tvö sumur baðað sig í sól og hlýju og búið flestum
búendum sínum hin hægustu kjör til heyöflunar, á meðan
sunnlingar börðust við innflutta vætu og úldin hey. Má því
ætla, að heyskaparáhyggjur séu flestum áhyggjum fjær les-
endum Arsritsins um þessar mundir, og að heyskaparhjal
nái því eyrum fárra. En ég tel mig þó hafa tvær afsakanir.
Hin fyrri er sú, að greinarkornið er ritað að beiðni rit-
stjórans, en hin síðari á rót í trú margs eldra fólks, meðal
annars á æskustöðvum mínum vestur á fjörðum: Ef vel hafði
viðrað um nokkurt skeið, settist æ vaxandi kvíði að fólki
um að nú færi Hann að gera eitthvað áhlaupið eða aðra
ótíð. Margir voru því varir um sig í meðvindinum, en trúðu
því aftur á móti einlæglega í rosatíð, að brátt hlyti að batna.
Þar sem sterk rök hníga að því, að þetta sé ekki bara trú,
heldur hluti af heimslögmálinu, getur líka verið gagnlegt
fyrir búendur á Norðurlandi að leiða hugann um skamma
stund að stöðu heyskaparmála.
3