Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1976, Blaðsíða 9

salem Stefánsson þannig í Frey 1935: „Það er margreynt,
að heyin verða næringarríkust, þegar grösin — aðalgróður-
tegundirnar — eru komnar fast að blómgun eða byrjuð að
blómgast, þegar slegið er.“ Hér að framan er sá rauði þráður
í leiðbeiningum að slá snemma, en þó blandast inn í það sú
skoðun að bíða eigi jafnvel eftir því að grösin blómgist,
sem fyrir margar grastegundir er alls ekki svo snemmsum-
ars. En víkjum aftur að gömlum blöðum. í nafnlausri grein
í Frey frá 1936 (sennilega er greinin eftir ritstjórann Metú-
salem Stefánsson) eru settar fram 10 lögmálsgreinar um
sláttutíma. Þykja mér þessar lögmálsgreinar svo merkar að
rétt er að birta þær hér að nýju orðréttar til eftirbreytni
eins og hinar tíu í Mósebók. Kennir í þessum greinum hve
mikill þungi var þá, fyrir 40 árum, í þeim áróðri að slá
snemma, slá meðan gróandinn var í grösunum og gæðin
mest. Koma hér lögmálsgreinar M. S.:
A. Þegar seint er slegið:
1. Eftirtekjan verður þá mest í fyrri slætti, en háin lítil.
2. Heygæðin verða þá minnst, sökum þess að í töðunni
verður mikið af tormeltu tréni en lítil meltanleg eggja-
hvíta.
3. Taðan verður snauð af auðmeltum steinefnum.
4. Taðan verður fátæk af fjörefnum.
5. Taðan verður gróf og næringarlítil.
B. Þegar snemma er slegið:
6. Fæst mikið af meltanlegum lífrænum efnum.
7. Fæst umfram allt mikið af meltanlegum köfnunar-
efnissamböndum.
8. Taðan verður lostæt og afurðadrjúg.
9. Taðan verður þurrkvandari og þarf ennþá nákvæmari
umhirðu en ella.
10. Það heitir að slá snemma, ef slegið er þegar smárinn
byrjar að blómstra og axið á vallarfoxgrasinu (eða öðr-
um ríkjandi tegundum) byrjar að koma úr axreifunum.
11