Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1976, Page 64

markmið í sjálfu sér, og hefur hún nú verið gerð að land-
búnaðarpólitísku skurðgoði. Afleiðingin varð sú, að það
reyndist nauðsynlegt að fækka fólki við landbúnaðarstörf til
þess að hin nýja tækni fengi notið sín. Það er þetta, sem ég
hef í huga þegar ég segi að við höfum líklega misst sjónar
á upphaflega markmiðinu, þegar við fórum krókana og
beygjurnar, sem nauðsynlegt var að fara, til að lenda ekki í
árekstri við sérhagsmuni.
Ef ný tækni, sem bæði sparar vinnuafl og leggur land í
eyði, verður áfram landbúnaðarpólitískt takmark og e. t. v.
það mikilvægasta, þá er svarið við spurningunni um fram-
tíðarbúskapinn ljóst. Iðnvæðingin heldur áfram og þar af
leiðandi verður sífellt minni þörf fyrir starfsfólk í atvinnu-
greininni og í sveitinni. Ræktað land og beitiland, sem nú
er notað, minnkar og landbúnaðarframleiðslan mun sífellt
byggja meira á aðkomnum framleiðsluföngum.
Þessa þróun þarf augljóslega að stöðva, og það verður ekki
gert nema með breyttri landbúnaðarstefnu. Fyrst þarf að
skilgreina markmiðin og síðan velja leiðir að þeim. Mark-
miðin hljóta að taka tillit til þess að allar auðlindir lands-
ins nýtist sem lengst og að atvinnuvegurinn byggi sem mest
á heimafengnum gæðum. Iðnvæðing landbúnaðarins er ekki
leið að þessu markmiði.
I(. E. G. þýddi.