Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1978, Side 74

hendinni og krafsa mig upp en hélt í konuna með hinni.
Líklega tekur nokkrar mínútur að lýsa þeim hugsunum sem
þutu þarna um huga minn á örfáum sekúndum (en ég telst
nokkuð fljóthuga, allt að því fljótfær). Þegar ég krafsaði mig
uppúr kom í huga minn að þetta hefðu fleiri gert en ég og þá
hefði myndast orðatakið að klóra í bakkann. En næst var að
bjarga konunni, og sá ég í hendi mér að þarna var ég í aðstöðu
sem ég kæmist líklega ekki í aftur: að halda eða sleppa. Eg lýsi
ekki hugrenningum mínum nánar en konunni kippti ég upp,
enda var hún með myndavélina mína um hálsinn. Sem við
sátum þarna holdvot á bakkanum rifjaðist upp annað orðtak
skilt hinu fyrra, er ferðamenn fyrri alda hafa líklega myndað
við svipaðar aðstæður. Við höfðum þarna verið að berjast í
bökkum svo sem reyndar við höfum gert í óeiginlegri merkingu
áður og eigum væntanlega eftir að gera.
Undarlegt er það að sum hinna íslensku orðataka skýrðust
fyrst fyrir mér er ég bjó í Noregi um nokkurra ára skeið, enda
sum þeirra kannski upprunnin þar í landi skóganna. Sólsetrið
getur líka verið fagurt í Noregi. Þar er sjóndeildarhringurinn
yfirleitt hulinn skógi og þegar sólin sleikir trjátoppana er
réttilega sagt að hún sé gengin til skógar, eða gengin til viðar.
Sem strákur talaði ég oft um að einhver hefði farið út í
buskann eða einhverju hefði verið fleygt út í buskann. Þetta
ortak skildi ég þegar mér lærðist að buski er runni á
skandinavisku. Auðvelt er að týna einhverju í runnum. Þula
ein sem við krakkarnir notuðum var mér næsta torskilin: Ugla
sat á kvisti átti börn og missti. Kvistir voru mér vel kunnir á
panelveggnum eða hefluðum mublum. En að ugla skildi sitja
á slíkum kvisti var óraunverulegt (og en óskiljanlegra hvers
vegna hún missti börn sín). I norskunni þýðir orðið kvistur
grein og það er eðlileg ugla sem situr á trjágrein.
Annars voru mín fyrstu kynni af norskunni ekki án áfalla.
Eg hafði lært dönsku í skóla. Þegar ég kom út reyndi ég að
notfæra mér það sem ég kunni. Til dæmis vissi ég að ,,afsakið“
er á dönsku ,,unskyld“ og að „gjörið þér svo vel“ er ,,vær-
sogod“. Ekki tókst þó betur til en svo að einn fyrsta daginn
minn úti var ég í mannþröng i strætisvagni og steig óvart
76