Frjáls verslun


Frjáls verslun - 01.10.1988, Síða 44

Frjáls verslun - 01.10.1988, Síða 44
í þessari baráttu. Eiga íslendingar möguleika á að keppa við Asíuþjóðir, sem framleiða nú fatnað undir heims- þekktum bandarískum og evrópskum merkjum? Og það á verði sem er aðeins brot af því sem við getum boð- ið? Þeir framleiðendur í almennum fataiðnaði sem við ræddum við voru flestir þeirrar skoðunar að möguleik- ar okkar væru einkum fólgnir í sér- hæfðum fatnaði þar sem fjöldafram- leiðslu yrði trauðla við komið. Hins vegar væri vonlaust að keppa við Kóreu- og Taivanbúa um framleiðslu úr ódýrum efnum og þar sem starf- skraftur er einna ódýrastur. Þá bætt- ist það við að með ráðstöfunum stjórnvalda innanlands væri innflutn- ingur slíkrar vöru óheftur og sam- keppnisstaða hennar mun betri en þeirrar íslensku. Þau fyrirtæki sem eftir eru í fata- iðnaði að frátöldum ullarfyrirtækjun- um eru fá og smá í dag. Framleiðsla á tískufatnaði hefur nánast lagst af og sama er að segja um hvers konar ódýra saumaða vöru eins og íþrótta- galla, skyrtur, boli og buxur. Þar hef- ur SA-Asíuframleiðslan tekið við. Hins vegar gengur þokkalega að framleiða skjólfatnað miðaðan við ís- lenskar aðstæður, sérhæfðan fatnað eins og vinnuföt og sérsaumaðan einkennisklæðnað. Vissulega verða þessi fyrirtæki að sníða sér stakk eftir vexti þar sem íslenski markaðurinn er ekki stór en tilvera fyrirtækjanna byggist fyrst og fremst á því að keppa við innflutta vöru af þessu tagi í gæð- um en ekki verði. Þar liggja möguleik- ar okkar að flestra mati. í samtali við Sævar Kristinsson og Sigmund Andrésson hjá Max hf kom þetta sjónarmið vel fram. Max hf. er fyrirtæki sem hefur brugðist skjótt við gjörbreyttum markaðsaðstæðum á síðustu tveimur árum, fækkað starfsfólki úr 100 manns í árslok 1986 niður í um 40 manns nú. Auk þess hefur verið hætt viðskiptum við fjölda undirverktaka um land allt. „Það er enginn vafi á því að íslensk- ir fataframleiðendur geta aldrei keppt við framleiðslu frá SA-Asíu þar sem vinnulaun eru aðeins brot af því sem hér tíðkast. Okkar möguleikar eru fólgnir í því að leggja aðaláhersluna á gæði sem fjöldaframleiðsluiðnaðurinn getur aldrei boðið upp á. Þess vegna höfum við unnið að þróun okkar hlífð- arfatnaðar í samstarfi við Slysavarna- félag íslands og lögregluna og erum smátt og smátt að innleiða breytingar eftir ábendingum notenda við erfiðar íslenskar aðstæður. Þannig er okkar vöruþróun auk þess sem íslenskir neytendur eru afar kröfuharðir og veita strangt aðhald.“ Þrátt fyrir samdrátt í mannahaldi hjá Max hf verður um talsverða aukn- ingu að ræða í veltu á milli áranna 1987 og 1988 og byggist það á tölvu- væddu framleiðsluferli og bættum vélakosti. Þá hefur fyrirtækið ekki fjárfest í steinsteypu á liðnum árum og á því ekki við óhóflegan fjármagns- kostnað að stríða. „Aðstaða íslenskra fataframleið- enda er óþolandi og útilokað að keppa við erlenda framleiðendur varðandi verð. Hér er launakostnaður mun hærri en í Bandaríkjunum eða Þýska- landi, hvað þá SA-Asíu. Hér er vaxta- munur meiri en annars staðar tíðkast og raunar hærri en heildarvextir í samkeppnislöndunum. Loks eru skattar á atvinnustarfsemi af þessu tagi gífurlegir hér á landi. Meðan svona er í pottinn búið geta menn gleymt draumum um að íslenskur fataiðnaður verði ein meginstoð at- vinnulífsins," sögðu þeir hjá Max hf að lokum. KLAUFAR í HÖNDUNUM! Einn þeirra sem hefur varið mest- um hluta starfsævi sinnar til að byggja upp íslenskan fataiðnað er Halldór Einarsson-Henson. Hann var ómyrk- ur í máli er Frjáls verslun ræddi við hann fyrir skömmu: „Það er til vitnis um breytingarnar í þessum iðnaði að þegar framleiðend- ur hittust fyrir 10 árum þurftu þeir að leigja stóra sali undir slíkar samkomur en í dag komast þeir fyrir við lítið borðstofuborð. Sannleikurinn er sá að hið opinbera er með ráðstöfunum sínum eða öllu heldur framkvæmda- leysi búið að afskrifa fataiðnaðinn fyrir löngu. Útlendur saumaskapur flæðir yfir skerið og veitir útlendingum at- vinnu í stórum stíl þannig að við sem vildum gera fsland að framleiðslulandi höfum orðið að rifa seglin og taka þátt í búðarleiknum til að bjarga okkur frá gjaldþroti.“ Halldór Einarsson hefur reynt fyrir 44
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Frjáls verslun

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Frjáls verslun
https://timarit.is/publication/282

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.