Frjáls verslun - 01.10.1988, Síða 68

FÓLK
verða gjaldþrota, enn aðrir missa
vinnu sína er fyrirtæki eru seld og svo
mætti lengi telja. Það sem einkennir
marga sem gegna stjórnunar- og
ábyrgðarstörfum er að þeir eru
ákveðnir og skapmiklir og vilja fá sitt
fram og oft á tíðum láta þeir af störf-
um ef þeir fá ekki vilja sínum fram-
gengt.
En hvað finnst mönnum um slík
umskipti? Er eðlilegt og sjálfsagt að
menn skipti oft um störf sem krefjast
mikillar ábyrgðar og eru krefjandi eða
er betra að sú þekking og reynsla sem
viðkomandi maður hefur aflað sér
haldist innan fyrirtækisins? Hvers
vegna verður mönnum á í starfi og
þurfa að láta af því? Er það vegna þess
að þeir fylgjast ekki með nýjungum og
tækni eða hafa þeir einfaldlega ekki
hæfileika til starfans? Eða er það
kæruleysi í starfi sem er orsökin?
I samræðum við ýmsa menn á list-
anum komu fram fróðleiksmolar sem
vert er að velta upp í þessu sambandi.
Mörgum finnst eðlilegt og sjálfsagt að
vissrar endurnýjunar gæti innan fyrir-
tækja og að menn víki fyrir sér yngri
mönnum. Menn eigi ekki að verða
mosavaxnir í stólunum vegna þess að
það hefði í för með sér stöðnun innan
fyrirtækjanna. Á tímum þróunar og
framfara væri það mikilvægt að
hleypa nýju blóði inn í fyrirtækin ella
yrðu þau undir í samkeppninni.
Ekki voru þó allir sammála þessu.
Það kom fram sú skoðun að hröð um-
skipti gætu verið hættuleg og mikil-
vægt væri að þekking og reynsla
héldist innan fyrirtækis. Aðalmálið
væri ekki að skipta um einstaklinga í
toppstöðunum heldur skipti megin-
máli að þeir einstaklingar sem fyrir
væru hefðu áhuga á starfinu og
kynntu sér nýjustu tækni og framfar-
ir.
Sumir bentu á að það gæti verið
beinlínis hættulegt að hleypa nýjum
mönnum inn og færa þeim allt of mikil
völd. Þessir sprengmenntuðu og
ungu markaðsstjórar og fjármála-
stjórar ynnu oft af meira kappi en for-
sjá. Þeim væri falið að sjá um öll fjár-
mál en til þess að láta líta svo út sem
allt væri í lagi þá hylmdu þeir yfir fjár-
hagsvandræðin og opinberuðu þau
ekki fyrr en allt væri um seinan.
Fyrirtækin enduðu á hausnum. Ungu
fjármálastjórarnir hefðu völd en bæru
enga ábyrgð.
„Þessir gömlu fyrirtækjastjórn-
endur skilja sumir ekki þróunina. Þeir
voru upp á sitt besta í verðbólguþjóð-
félaginu og átta sig því ekki á raun-
vaxtastefnunni sem nú ríkir. Margir
hinna gömlu „gróssera" fara bara á
hausinn,“ sagði einn sem þurfti að
selja sitt fyrirtæki til þess að forðast
gjaldþrot. „Iss, þessir fræðingar
kunna ekkert á íslenskt þjóðfélag og
kunna ekki þá lexíu sem skóli lífsins
kennir. Skóli atvinnulífisins er það
sem blífur,“ sagði annar.
„Framkvæmdastjórar og forstjór-
ar mega ekki sitja of lengi á sama stað
því þá sljóvgast athafnasemin og
sjóndeildarhringurinn þrengist. Þýð-
ingarmesta atriðið fyrir fyrirtækin er
að velja hæfa stjómendur en láta ekki
önnur sjónarmið ráða, hvorki fjöl-
skyldutengsl né pólitík. Öll fyrirtæki
eru í mikilli hættu ef sú regla er ekki í
heiðri höfð. Ef þróunin stöðvast hefur
það í för með sér afturhvarf og hrun,“
sagði maður sem gegnt hefur ýmsum
toppstöðum í þjóðfélaginu.
„Ég sé vandkvæði á því að hæfir
stjórnendur skipti oft um starf, ein-
faldlega vegna þess að það er ekki svo
mikið af góðum störfum fyrir góða
menn. Hvað á til dæmis sendiherra
íslands í fjarlægu landi að taka sér
fyrir hendur vilji hann koma heim?“
spurði einn sem starfaði í toppstöðu
hjá hinu opinbera um áratugaskeið.
„Menn, sem hafa starfað á vett-
vangi stjómmálanna um langt skeið,
eiga ekki auðvelt uppdráttar vilji þeir
hætta í pólitík. Það getur verið erfitt
— Stimpilklukka í takt við tímann —
• Leysir gömlu stímpilklukkuna af hólmi
• Heilsar starfsmanni og birtir nafn hans
• Tengist öllum einmenningstölvum
• Sjálbirkur útreikningur á vinnutímum
HUGUR
HAMRABORG 12. 200 KÓPAVOGUR
SÍMI 641230
68