Morgunblaðið - 04.01.2001, Blaðsíða 37

hinu minnsta. Við áttum yndisleg-
ar stundir saman, sem ég mun
geyma í minningunni ásamt minni
fjölskyldu. Klettur ættarinnar er
fallinn. Við Þorsteinn viljum þakka
öllu starfsfólki Hlífar, sérstaklega
Hugrúnu og starfsfólki deildar 4,
að öðrum ógleymdum þeim vin-
konum Guðrúnar, Jóhönnu Fr. og
Guðmundu, fyrir frábæra hlýju og
natni í hennar garð. Öllu starfs-
fólki legudeilda Fjórðungssjúkra-
hússins á Ísafirði, sérstakar þakk-
ir til Þorsteins læknis. Öllum
aðstandendum Guðrúnar sendum
við innilegar samúðarkveðjur og
biðjum góðan guð að styrkja ykk-
ur í sorginni.
Gunnhildur Brynjólfsdóttir.
Við systkinin sitjum saman og
minnumst Guðrúnar ömmu okkar.
Minningarnar eru margar og góð-
ar, svo margar að þær rúmast
engan veginn hér, en geymast ætíð
með okkur. Hér verður því stiklað
á stóru um það hve mikil kosta-
kona okkur fannst amma vera.
Enginn var henni óviðkomandi
og bar hún hag náungans fyrir
brjósti, sérstaklega þeirra sem
minna máttu sín. Amma sá um að
öllum liði vel og fengum við systk-
inin að njóta þess í ríkum mæli.
Hún var kjarkmikil kjarnakona og
féll henni aldrei verk úr hendi en
þrátt fyrir það hafði hún alltaf
tíma fyrir okkur til að tala um það
sem okkur lá á hjarta. Við fundum
líka öll að hún fylgdist með okkur,
hvað við vorum að gera og hvaða
vini við áttum, hún var skemmtileg
og jákvæð og það fann fólk og
urðu okkar vinir hennar vinir.
Amma dó á aðfangadag, sá dag-
ur og jólahátíðin öll er sterk í
minningunni um hana og afa. Hjá
þeim vorum við um jólin allt frá
bernsku og fram á fullorðinsár, hjá
þeim voru svo sannarlega gleðileg
jól.
Eftir að afi dó dvínaði lífsljósið
nokkuð, en alltaf hélt amma sínu
jákvæði. Þrátt fyrir veikindi og há-
an aldur fylgdist hún með okkur
og þótti okkur oft undrum sæta
hversu mikið og vel hún fylgdi
hverjum og einum og sýndi áhuga.
Amma var trúuð kona og guð-
rækin og kenndi okkur systkinun-
um margar bænir, hún trúði á það
góða í öllum, það sem við lærðum
hjá ömmu okkar verður okkur
vegvísir í framtíðinni.
Hún var vinamörg, en einn vin
langar okkur að minnast sérstak-
lega á og er það vinkona sem
amma kallaði „góðu nóttina sína“.
Eftir að amma og afi fluttu á Hlíf
hafði þessi vinkona þann sið að
koma á kvöldin og bjóða góða nótt
og það gerði hún allt undir hið síð-
asta, þetta er hún Jóhanna Frið-
riksdóttir og viljum við þakka
henni.
Við hefðum viljað hafa ömmu
alltaf hjá okkur, en við vitum að
amma var hvíldinni fegin og við
höfum hana hjá okkur í minning-
unni.
Við kveðjum Guðrúnu ömmu
okkar og minnumst hennar með
þakklæti og virðingu, sú minning
mun lifa í hjörtum okkar.
Af eilífðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri’ en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Ben.)
Halldóra Kristín, Jóhann
Hjörtur, Guðrún Ragna
og Sigríður Anna.
Á tímamótum sem þessum
streyma minningarnar fram í huga
mér og tárin renna niður kinn-
arnar. Jólin í ár hafa verið svolítið
tómleg þar sem þín hefur ekki not-
ið við. Auðvitað vill maður alltaf
hafa þig hérna hjá okkur en svona
er nú lífið. Nú hefurðu kvatt, elsku
amma mín, og valdir til þess sjálfa
fæðingarhátíð frelsarans. Það átti í
raun vel við eins trúrækin og þú
varst.
Það er víst óhætt að segja að þú
hafir verið stórbrotin kona á
margan hátt. Með stórt hjarta sem
alltaf átti næga umhyggju og
hlýju. Eins var ótrúlegt hvað þú
áttir alltaf endalausa orku, kraft
og dugnað. Verkin voru ekki lengi
að vinnast í þínum höndum og þá
er sama hvort talað er um hann-
yrðir, eldamennsku, bakstur eða
eitthvað allt annað sem þú tókst
þér fyrir hendur. Þú taldir það
ekki eftir þér að elda fyrir strák-
ana á móti, eins og þú orðaðir það,
sem voru nú samt á aldur við ykk-
ur afa eða vitja annarra sambýl-
inga á ganginum hjá ykkur á Hlíf
áður en gengið var til náða. Um-
hyggja þín í garð annarra var
ótrúleg og kannski sérstaklega
þeirra sem minna máttu sín. Allir
sem þekktu þig vita hversu létt-
lynd og jákvæð þú varst. Með þinn
dillandi hlátur og skemmtilega
húmor hafðirðu góð áhrif á alla í
kringum þig.
Mér er svo minnisstæður dugn-
aðurinn í þér þegar þú fórst í hné-
aðgerðina vorið 1999 hér á Akra-
nesi. Bjartsýnin um að aðgerðin
myndi takast og að hnéð yrði
betra var alltaf efst í huga þér.
Það var svo greinilega sárt að
stíga fram úr rúminu í fyrstu
skiptin eftir aðgerðina en þá sagð-
ir þú að þetta tæki sinn tíma, þú
yrðir farin að hlaupa um innan tíð-
ar. Það reyndist rétt. Allt gekk vel
og hnéð varð miklu betra en áður.
Í dag þykir mér svo vænt um að
hafa getað aðstoðað þig eftir að þú
komst á Vesturgötuna til mömmu
og pabba eftir aðgerðina. Að rölta
um og æfa fótinn og styðja þig ef
með þurfti.
Þetta er ekki í eina skiptið sem
ég hef dáðst að þér. Þegar þú
dvaldist í Reykjavík á heimili
Rauða krossins þegar ég var í
Kennaraháskólanum hittumst við
oft. Ég reyndi að komast til þín á
hverjum degi og við ræddum um
allt milli himins og jarðar, ekki
síst handavinnu ýmiskonar þar
sem námið mitt tengdist henni og
þar varst þú á heimavelli og
kenndir mér svo margt. Þú sigr-
aðist á þeim veikindum sem hrjáðu
þig þá af sömu hörkunni og dugn-
aðinum sem einkenndu þig alla tíð.
Sumarferðir mínar til Flateyrar
til ykkar afa eru mér ofarlega í
huga. Það varð að komast vestur í
nokkrar vikur á hverju sumri.
Þegar ég réð mig í sveit í fjögur
sumur, fyrst 12 ára gömul, kom
það skýrt fram að ég gæti ekki
verið allt sumarið í sveitinni því ég
yrði að komast vestur.
Þessi sumur voru skemmtileg.
Alltaf eitthvað líf og fjör. Við gerð-
um svo margt saman, röltum út í
Kaupfélag eða út í Greipsbúð, fór-
um í berjamó, þrifum Sparisjóðinn
á laugardagsmorgnum, prjónuð-
um, hekluðum eða saumuðum og
fleira og fleira. Fyrir utan það var
maður vel alinn, heitur matur í há-
deginu og aftur á kvöldin, alltaf
súpa eða grautur í eftirmat og
bakkelsi þess á milli svo ekki sé
minnst á kvöldkaffið áður en farið
var að sofa. Fyrir svefninn fórum
við svo með bænirnar saman og
þær eru ófáar bænirnar sem þú
kenndir mér og ég fer með þær
enn þann dag í dag.
Elsku amma mín, ég kveð þig
með söknuði og þakklæti fyrir allt
það sem þú hefur kennt mér og
verið mér. Þú skilaðir lífsstarfi
þínu eins vel og hægt var og í
huga mér ertu sönn og góð fyr-
irmynd. Minning þín er ljós í lífi
mínu.
Guðrún Guðbjarnadóttir.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. JANÚAR 2001 37

 


 
 

 





    

 


  
  

  


  

 

 
   ! 
 
" !  # $ $% "
&!
"
 
"
" "
'!(' )' "
*  '!("

 ! #+  '!(",

 
 
  

     


  

  

  


   ! 
" #

#$% 
&   '& (% '&"

 
 


 


    







 
    
         

     
  !!
 




!

"#
 $ 



% &$ '
# 

 






(")
 ( *

+,

 $ 
- 



  
  $ 
.

 










 

 
  !" #$
   %
  
    
  

 
   
 
&' ()

 
   

 

 






   
   
  
 

 



  


  
 
  
   

  
   
 

  
!  "#



    !!" #

  

 

   

  
    

       
 ! !
 

  !"#
#  !$%

 


 
 

 





 






 


   

  !"
 

    
 

  

  
#$ %&$
#
'( )* + , '* 
)*
''* 
-. )(
(

&/ ($ $
&/+

 


    

  

 




 
 
   
  
 


    


!
! 
"
#  
#
  

 

 $ 
   
 % !" ! 
  
!  %    & 

 '  $  % !" % ! $  !$$

$   % 
 
$  $  
!$ 
$   
$  
! 
"

 ! (  )


    
  ! " #$ %$& '
$  "
  ! '

  () * ++" &"  , +    
#$ -
) ." &" 

  ' /  &" )