Morgunblaðið - 04.01.2001, Blaðsíða 53

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. JANÚAR 2001 53
CHIP TAYLOR fæddist árið 1944 í
New York og var skírður John
Wesley Voight. Hann er yngstur
þriggja bræðra, Barry, sá elsti, er
einn af fremstu eldfjallafræðingum
heims. Miðbróðirinn er hinn þekkti
„Íslandsvinur“ og leikari Jon
Voight. John Wesley Voight var
yngstur þeirra bræðra og tók upp
nafnið Chip Taylor þegar hann fór
að reyna fyrir sér sem söngvari og
lagasmiður. Tónlistaráhuginn vakn-
aði snemma og hann var aðeins átta
ára gamall þegar hann fékk leyfi
foreldra sinna til að vaka fram eftir
kvöldi til að hlusta á tónlistarstöð í
Vestur-Virginíu, sem náðist í New
York. Stöðin spilaði sveitatónlist og
átti eftir að móta tónlistarsmekk
þessa stórborgarbúa. Þegar í há-
skóla var komið stofnaði hann
hljómsveitina Town and Country
Brothers sem gaf út hljómplötu.
Þegar hljómsveitin leystist upp
ákvað Chip að feta í fótspor föður
síns og gerðist atvinnumaður í golfi.
Það gekk ágætlega þangað til hann
meiddist á úlnlið og golfferillinn var
þar með á enda. Það má einnig geta
þess að sönghæfileikana hefur hann
líklega erft frá móður sinni en eitt af
afrekum hennar á tónlistarsviðinu
var að syngja fyrir Natalie Wood í
kvikmyndinni West Side Story.
Hann ákvað að snúa sér alfarið að
tónlist og komst á samning hjá
Warner Brothers en tók sér nafnið
Chip úr golfinu. Það var svo árið
1961 sem hann kom fyrsta laginu
sínu á vinsældalista en það var lagið
„Here I Am“.
Skömmu seinna heyrði Chet Atk-
ins nokkur lög Chips og fannst ótrú-
legt að hann væri fæddur og uppal-
inn í New York. Chet byrjaði að
hljóðrita nokkur lög eftir Chip með
tónlistarmönnum sem hann var að
vinna með og fyrsti smellur Chips
sem sveitalagahöfundur var „Just a
Little Bit Later on Down the Line“.
Um 1965 komst hann á samning
sem lagasmiður hjá CBS. Hann
byrjaði að blanda saman áhrifum frá
„takti og trega“ (R&B) og sveitatón-
list í tónlistarsköpun sinni. Hæfi-
leikar hans til að semja lög í ýmsum
stílbrigðum heyrast einna best í
tveimur af þekktustu lögum hans,
„Wild Thing“ og „Angel of the
Morning“. Fleiri lög hans hafa sleg-
ið í gegn með ýmsum þekktum tón-
listarmönnum. Hér á Íslandi átti
Chip two smelli í flutningi Brimkló-
ar en það voru „Ég las það í Samú-
el“ („I Read It in Rolling Stone“) og
hið geysivinsæla „Síðan eru liðin
mörg ár“ („(I Want) The Real
Thing“) en bæði lögin má finna á
plötunni Chip Taylor’s Last Chance
sem hefur nú verið endurútgefin á
geisladiski.
Chip Taylor gaf út sex sólóplötur
á næstu árum sem fengu góða dóma
hjá gagnrýnendum þó að ekki hafi
honum tekist að „slá í gegn“ á þess-
um árum. Chip er mjög persónu-
legur í tónlistarsmíðum sínum og
liggur við að maður þekki fjöl-
skylduhagi hans ef maður hlustar á
plöturnar hans. Sem dæmi má nefna
lag sem Anne Murray gerði vinsælt
á sínum tíma, „Son of a Rotten
Gambler“ sem hann samdi fyrir son
sinn, Kristian, en lagið segir einmitt
frá annarri ástríðu Chips sem er
fjárhættuspil. Ferill hans sem fjár-
hættuspilari var ólíkur ferli svo
margra annarra sem leggja fjár-
hættuspil fyrir sig; honum gekk svo
vel að á endanum var honum úthýst
úr öllum spilavítum í Atlantic City.
Tónlistin átti þó alltaf hug hans
þó að hann væri ekki að spila eða
semja á þessum árum. Hann sam-
þykkti því að fara í tónlistarferð
með Midge Ure, Darden Smith,
Rosie Flores og Don Henry árið
1993. Í framhaldi af þessari tón-
leikaferð rumskuðu tónlistargáfur
hans aftur og hann fór að semja lög
á ný. Hann segir sjálfur frá
því að hann hafi endan-
lega ákveðið að snúa sér
aftur að tónlist við dán-
arbeð móður sinnar.
Hún bað hann að syngja
fyrir sig. Hann fann hve gaman
hann hafði af að syngja og ekki varð
aftur snúið. Það var svo 1996 sem
hann hljóðritaði Hit Man en þar tek-
ur hann flest alla gömlu góðu smell-
ina sem aðrir en hann gerðu vinsæla
á sínum tíma. Þessi diskur var gef-
ERLENDAR
P L Ö T U R
Hjörtur Guðnason, for-
stöðumaður Prenttæknistofn-
unar, skrifar um geisladiskinn
The London Sessions – Boot-
leg+ með Chip Taylor.
Chip Taylor lifir!
Chip Taylor á að baki ríflega fjörtíu ára feril og er hvað þekktastur
hér á landi fyrir að hafa samið Brimkóarlögin „Ég las það í Samúel“
og „Síðan eru liðin mörg ár“.
inn út til að boða endurkomu hans í
tólistarbransann. Ári seinna kom
síðan út The Living Room Tapes
sem sannaði jafnt fyrir aðdáendum
hans sem öðrum að hann hafði að-
eins tekið framförum og þroskast
sem listamaður á þessu tímbili sem
hann hvarf sjónum manna.
Til að tryggja það að hann hefði
fullt frelsi við tónsmíðar sínar og út-
setningar stofnaði hann sitt eigið út-
gáfufyrirtæki, Train Wreck Re-
cords, sem hefur gefið út diska hans
síðan. Fyrsti diskurinn hjá eigin út-
gáfu var Seven Days in May, ást-
arsaga sem hann samdi til konu sem
hann hitti á bar í New York (hún var
komin fimm mánuði á leið). Það má
segja að „grái fiðringurinn“
hafi heltekið kallinn á
þessum tíma en daman,
sem er frönsk og heitir
Florence, er helmingi
yngri en Chip. Þetta „ástar-
flipp“ hans endaði þó vel þó
að ekki fengi Chip dömuna,
því að hann er góður vinur
hennar og eiginmanns hennar í
dag.
Á þessu ári kom út tveggja
diska sett, The London Sess-
ions – Bootleg+, tveir frá-
bærir diskar, annar tekinn
upp í London með raf-
magnaðri hljómsveit en
hinn órafmagnaður og
tekinn upp í New
York. Upptökurnar
áttu að vera svokallaðar „demó“-
upptökur sem átti að fullvinna síðar.
Þegar Chip hlustaði síðar á þessar
upptökur, sem teknar voru í hljóð-
veri, líkaði honum svo vel við
stemmninguna sem kom fram í þeim
að hann ákvað að gefa út sjóræn-
ingjaupptökur með sjálfum sér enda
réð hann nú sjálfur gjörðum sínum
hjá eigin útgáfufyrirtæki. Á þessum
diskum koma greinilega fram hæfi-
leikar hans bæði sem lagasmiðs og
textahöfundar. Núna 40 árum eftir
að hann seldi sitt fyrsta lag er hann
að semja enn betri lög en áður. Á
vefsíðunni www.trainwrecks.com
má finna ýmsar upplýsingar um út-
gáfuna og Chip. Þar kemur m.a.
fram að Chip haldi tónleika
í Hollandi 9.–13. nóvem-
ber næstkomandi og þá
er tilvalið að bregða
undir sig betri fætin-
um og heimsækja Hol-
land og Chip.