Morgunblaðið - 15.03.2001, Blaðsíða 58

MINNINGAR
58 FIMMTUDAGUR 15. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
- .
* 
./01-,223
45
+% 
!6 !"
 
  / 
'  .

0!
!,!11!
% - 
&
&! - # 

við Nýbýlaveg, Kópavogi
"


 
73.57( )8) % )9
# 8

 

'  

 

2!
 - .   
 


%    #

 


(!
!,!11!
3* %. 

 

 .* 
 

        /  6  %8
# 

"


 
 



.35 8 + ):;<
7 #"
' 

 4 
'  .

0!
!,!11!
3* %. 

 

7)8 =
+
# 



 

  
(
>7'(
> ) ) 8
* "

 
5!
 !# # % 

&&$% 

" +  
.,35'., 3  * 
 !
!
- .%
'

6
3* %. 


 


' 

     ! "8) 5& !#
# 

3
  
-7?2(73

* )$ #"  )
 
/8#%!)

 #$
%$ &
 
 !
 7)8 = 
"&7)+!#) -=

#@ )

Þegar við fréttum
að Kristján væri dáinn
hugsuðum við: Af
hverju hann? Hann
sem var svo ungur og
svo góður. Svo góður
sonur, svo góður bróð-
ir, svo góður eiginmaður, fjöl-
skyldufaðir og vinur. Þvílíkur miss-
ir fyrir hvern þann sem átti hlut í
lífi hans. Sá hlutur lýsir nú þeim
sársauka og sorg sem er í lífi okkar.
Í gær – þá dó,
langþráð eftirvænting eftir sumri
dagsljósið varð þokukennt, stóra gjöfin:
lífsgleðin fékk áfall,
sorgin tók völd og læsti sig í hjörtu og
andlit.
.... af hverju? af hverju?
vinur vina sinna er dáinn.
Ef við bara gætum...
í gegnum tárvot augu og sundurkramið
hjarta
þá lítum við upp.
sólin skín, hún virðist skína ennþá.
eins og í draumi þá skynjum við vænt-
umþykju og svipur og nærvera hans end-
urspeglast,
– vinar okkar sem dó.
„syrgið þið – þá líður mér illa
grátið – þá græt ég með ykkur.
þökkum þann tíma sem við áttum saman.
gleðjist – þá gleðst ég.
látið ekki ræna ykkur lífsgleðinni,
því þar eigum við samleið um alla eilífð.“
(H.S.)
KRISTJÁN GUNNAR
MAGNÚSSON
✝ Kristján GunnarMagnússon
fæddist á Akureyri
hinn 14. apríl 1972.
Hann lést af slysför-
um 6. mars síðastlið-
inn. Útför hans var
gerð frá Glerár-
kirkju 13. mars.
Elsku Ella, Sigrún,
Helga, Gunnar,
Maddi, Systa, systkini,
vinir og allir þeir sem
þekktu þennan góða
dreng, megi góður guð
styrkja ykkur á allan
hátt.
Hreinn (Hrenni)
mágur.
Hann Kristján á
bryggjunni lést í
þessu slysi.
Þessi hræðilegu orð
færðu okkur fréttirnar
um að einn vinnufélagi okkar hefði
beðið bana í bílslysi á flutningabíl
sem hann ók. Þetta eru orð sem
enginn óskar sér að heyra en
stundum þarf að segja þau og þá er
erfitt að vera til. Þegar vinnufélagi
lætur lífið við störf sín sækja alls
konar hugsanir að sem ekki láta á
sér bera í dagsins önn. En svona er
lífið og alls staðar eru hætturnar.
Það er aðeins eitt öruggt í þessu
lífi og það er dauðinn. Við getum
ekki vitað hver er næstur eða með
hvaða hætti hann fer.
Kristján vann á bryggjunni hjá
okkur frá því um haustið 1995 við
losun og lestun skipanna. Hann
hafði ekki unnið hjá okkur í mörg
ár þegar hann sótti meiraprófið því
hugur hans stóð til þess að komast
í akstur flutningabílanna. Sá
draumur hans rættist og vann hann
við aksturinn ásamt ýmsum öðrum
störfum.
Nú ert þú sofnaður svefninum
langa en minning þín lifir, ekki
hvað síst í boltanum á Þelamörk á
miðvikudagsvöldum. Um leið og við
kveðjum þig og þökkum þér allt of
stutta samfylgd er ofarlega í huga
mynd af þér við gítarleik og söng á
þorrablótinu okkar í febrúar sl.,
takk fyrir það.
Og við gengum af stað.
Það var gamall vegur
og gott að rata.
Og við hugsuðum djarft:
Nei, við hræðumst það ekki,
þetta er heimalnings gata.
Svo héldum við áfram.
Í hópnum var enginn
huglaus né tregur.
Svo námum við staðar:
Það var auðn og myrkur
á allar hliðar,
og enginn vegur.
(Steinn Steinarr.)
Með þessum orðum viljum við
heiðra minningu Kristjáns Gunnars
Magnússonar og biðjum góðan Guð
að gefa Elínu Helgu og börnum
þeirra, Sigrúnu Birnu, Helgu Guð-
rúnu og Gunnari Hafsteini, styrk í
þeirra miklu sorg.
Kveðja,
vinnufélagar.
Veðrið úti blæs sínum kalda
blæstri, í vetur höfum við átt veð-
urblíðu að fagna en núna þegar
veðrið er búið að vera sem verst
dundu hörmungarnar yfir. Mér
finnst eins og tíminn standi kyrr og
ég bíð eftir að hann haldi áfram þar
sem frá var horfið. En tómarúmið
sem ég finn fyrir verður ekki
umflúið. Fyrir tæpum tveimur ár-
um byrjuðum við „stelpurnar“ í
Háskólanum á Akureyri í kennara-
deild. Ein af þeim sem byrjuðu þá
var Ella konan hans Kristjáns.
Fljótlega kom í ljós að við allar
áttum margt sameiginlegt, sem
hefur styrkst jafnt og þétt, enda er
samheldni bekkjarins þannig að
það mætti líkja honum við slagorð
Elsku amma.
Með þessum sálmi
viljum við þakka þér
RAGNHEIÐUR
ÁGÚSTA TÚBALS
✝ RagnheiðurÁgústa Túbals
fæddist í Múlakoti í
Fljótshlíð 13. des-
ember 1907. Hún lést
á heimili sínu,
Kirkjuhvoli á Hvols-
velli, 17. febrúar síð-
astliðinn.
samfylgdina og við
biðjum Guð um að
blessa og styrkja hann
afa okkar.
Sofðu vært hinn síðasta blund,
unz hinn dýri dagur ljómar,
Drottins lúður þegar hljómar
hina miklu morgunstund.
Heim frá gröf vér göngum
enn.
Guð veit, hvort vér framar
fáum
farið héðan, að oss gáum,
máske kallið komi senn.
Verði, Drottinn, vilji þinn,
vér oss fyrir honum hneigjum,
hvort vér lifum eða deyjum,
veri hann oss velkominn.
(V. Briem)
Hjörleifur og Ragna Björg.
DALRÓS HULDA
JÓNASDÓTTIR
✝ Dalrós HuldaJónasdóttir
fæddist á Móbergi á
Húsavík 28. septem-
ber 1910. Hún lést á
Sjúkrahúsi Þingey-
inga 19. febrúar síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá
Húsavíkurkirkju 24.
febrúar.
kveðja þig með nokkr-
um orðum.
Það var alltaf gott
að koma til þín til
Húsavíkur á Bröttu-
hlíð fyrstu áratugina
á sumrin þegar við
vorum krakkar og þar
lékum við okkur. Og
eins þegar þú fluttir á
Hvamm og bjóst þar
síðast. Þú varst alltaf
svo glöð að sjá okkur,
svo kát og jákvæð og
við fundum alltaf fyrir
hlýjum straumum frá
þér. Þú vildir fylgjast
vel með þínu fólki og vildir alltaf
hafa það nálægt þér. Þú komst oft
Elsku amma, nú
ertu lögst til hinstu
hvílu og áttir alveg
skilið að fá hvíld og
varst sátt við að kveðja þennan
heim. Okkur systurnar langar að
suður til okkar á meðan þú gast, ef
eitthvað var um að vera, til að
samgleðjast okkur, því eins og þú
sagðir sjálf þá vildir þú ekki missa
af neinu.
Við höfðum svo gaman af því að
heimsækja þig norður daginn eftir
níræðisafmælið þitt. Þú lést engan
bilbug á þér finna, alltaf sama lífs-
glaða amma. Svo síðast þegar
nafna þín hringdi í þig þá vissir þú
alveg þegar síminn hringdi að
þetta var hún nafna þín að hringja
og gerðir bara að gamni þínu þó
að þú hafir nýverið mikið veik og
tvísýnt um líf þitt. Þetta lýsir þér
best, amma mín, hvað þú varst
alltaf jákvæð og létt, hvað sem
gekk á.
Við kveðjum þig með söknuði og
hlýju og geymum minningu þína í
hjarta okkar.
Dagný, Dalrós og Sigríður.
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: Í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. Í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
Skilafrestur
minning-
argreina