Morgunblaðið - 17.03.2001, Side 65

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. MARS 2001 65
Áströlsk gasgrill. Þau dýrustu í heimi
en nú á sérstöku tilboðsverði!
Gagnvarinn harðviður. 3 brennarar, grillgrind og hitahella
úr pott-stáli. Útdraganleg undirhilla sem feitin drýpur á.
Stærð 126 x 58 x 85 cm, þyngd 70 kg, fýkur ekki! Ekki
bara grill, heldur nýr lífsstíll! Lok með hitamæli fylgir.
Ekki á myndinni.
12 volta kælikista
111 lítra, stærð 72 x 60 x 85 cm.
Gengur vel með 50 watta sólarrafhlöðu.
Zero gaskæliskápur
Með frystihólfi
105 lítrar, stærð 51 x 60 x 78 cm.
Gas eldavél
4 hellur og ofn, breidd 53 cm.
Sunshine gasgrill
Zibro olíuofn
Lyktarlaus og myndar ekki
móðu á rúður! 2,5 kw.
Bíldshöfða 12 • 112 Reykjavík • Sími: 577 1515
Verð aðe
ins
89.900.
-
Verð aðe
ins
69.900.
-
Verð aðe
ins
32.900.
-
Verð að
eins
38.900.
-
SUMARBÚSTARVÖRUR
SÝNING Í DAG LAUGARDAG, OPIÐ FRÁ KL. 10 - 16
Nýjun
g !j
Verð að
eins
64.000.
-
Sóla
r-
rafh
löðu
r
lækk
að v
erð!
l

UNDANFARNAR
vikur hefur ákaft verið
tekist á um framtíð
flugvallarins í Vatns-
mýrinni og sýnist sitt
hverjum. Sumir
fulltrúar minnihluta
sjálfstæðismanna í
borgarstjórn hafa
hamrað á því að kosn-
ingarnar næsta laug-
ardag séu sýndar-
mennska ein, ætluð til
þess að breiða yfir
hrikaleg mistök meiri-
hluta R-listans, þegar
leyfð var nýbygging
flugvallar í Vatnsmýri
ofan á hinn gamla og
skipulagið bundið til 2016.
Það má vel vera að R-listinn hafi
hugsað kosningarnar sem einhvern
hráskinnaleik af þessu tagi. R-list-
anum urðu þrátt fyrir allt á mistök
þegar flugvallarskipulagið var sam-
þykkt umyrðalaust og samningur
undirritaður við samgönguráðherra
um framkvæmdir í Vatnsmýrinni.
Ég er heldur ekki ginnkeyptur fyrir
þeirri hugmynd að Ingibjörg Sólrún
Gísladóttir og Helgi Hjörvar hafi
verið að finna upp lýðræðið nú ný-
verið þótt þau tali stundum þannig.
En hinu má heldur ekki gleyma, að
sjálfstæðismenn hreyfðu flugvallar-
málinu ekki um áratugabil sjálfir,
svo það er líka verið að skera þá úr
snörunni.
En það skiptir svo sem engu. Því
þó svo að verstu ásakanirnar í garð
borgarstjórnarmeirihlutans væru
allar sannar breytir það ekki hinu,
að þessar kosningar verða haldnar
og borgarbúar geta haft bein áhrif
á þróun Reykjavíkur. Alveg sama
hvað þær stöllur Ingibjörg Sólrún
og Inga Jóna Þórðardóttir rífast
mikið um það keisarans skegg
hvert raunverulegt tilefni kosning-
anna hafi verið í öndverðu.
Sannast sagna held ég að borg-
arbúar hafi sjaldan tekist jafn-
hressilega á um nokkurt annað
borgarmál og raunin hefur verið
síðustu daga. Og það er vel, því hér
er á ferðinni sérlega mikilvægt
hagsmunamál fyrir borgarbúa alla:
þróun borgarinnar langt fram á
þessa öld kann að velta á niðurstöð-
unni.
Þess vegna er þetta málefni
Reykvíkinga fyrst og fremst, þótt
auðvitað verði að taka tillit til
grenndarsjónarmiða. Sú gagnrýni
hefur heyrst að það ætti að vera í
valdi landsmanna allra hvort flug-
völlur sé í Vatnsmýri eða ekki.
Þetta er firra. Reykjavík er höf-
uðborg landsins og það er sjálfsagt
að greiða götu innanlandsflugsam-
gangna við hana.
En það er ekki þar
með sagt að flugvöllur
verði að vera þar sem
gestunum hentar best
að hann sé og hvergi
annars staðar, því auð-
vitað skipta hagsmunir
heimamanna meira
máli, enda þurfa þeir
að lifa við flugvöllinn
allan ársins hring og
þola búsifjar hans
vegna. Auðvitað þarf
að vera flugvöllur á
höfuðborgarsvæðinu,
en það er fráleitt að
hann þurfi að vera ná-
kvæmlega á tilteknum
stað bara af því að
sumum finnist fara betur á því.
En hvers vegna gýs þetta mál
upp allt í einu núna og af hverju
þarf að leita skoðana borgarbúa um
málið? Vitaskuld væri æskilegra ef
álits borgaranna væri oftar leitað
en bara í almennum kosningum til
sveitarstjórna, enda hreint ekki
sjálfgefið að öll mál fari eftir flokks-
línum, eins og berlega hefur komið í
ljós í flugvallarmálinu.
Ég held hins vegar að nú sé kom-
ið að okkur Reykvíkingum að
bjarga stjórnmálamönnunum okkar
úr þeirri sjálfheldu sérhagsmuna,
sem þeir hafa komið sér í.
Öllum er ljóst að borgarfulltrúar
hafa verið beittir miklum þrýstingi
hagsmunaaðila í málinu og fyrir
vikið hefur öll umfjöllun um breyt-
ingar í Vatnsmýrinni verið tabú um
áratugaskeið. En um leið hafa hags-
munir þorra borgarbúa verið fyrir
borð bornir. Þennan leik hafa hags-
munaaðilarnir leikið í trausti þess
að Vatnsmýrarslysið trufli hinn al-
menna borgara ekki nógsamlega til
þess að hann setji það á oddinn, en
sjálfa varðar þá málið nógu mikið
til þess að hóta að kjósa samkvæmt
því einu í borgarstjórnarkosning-
um. Báðir listar eru minnugir þess
að borgin getur unnist og tapast
með nokkrum tugum atkvæða og
fyrir vikið hafa þeir ekki þorað að
taka af skarið um flugvöllinn fyrir
borgarstjórnarkosningar.
En nú er lag til þess að komast
úr þessum vítahring sérhags-
munanna.
Og nú er líka kjörið tækifæri til
þess að sýna borgaryfirvöldum að
okkur borgurunum sé hreint ekki
sama hvernig framtíð okkar verður
háttað. Ég skora því á alla Reyk-
víkinga, burtséð frá afstöðu þeirra
til flugvallarins í Vatnsmýri, að fara
á kjörstað og láta rödd sína heyr-
ast!
Til hvers er
verið að kjósa?
Þórarinn
Stefánsson
Reykjavíkurflugvöllur
Ég held að nú sé komið
að okkur Reykvíking-
um, segir Þórarinn
Stefánsson, að bjarga
stjórnmálamönn-
unum okkar úr þeirri
sjálfheldu sérhags-
muna, sem þeir hafa
komið sér í.
Höfundur er framkvæmdastjóri
vörustýringar hjá Oz.
AÐ VERA eða ekki
er spurningin sem er
þungamiðja harm-
leiksins mikla um
Hamlet Danaprins og
líkt og Marx benti á
forðum endurtekur
harmsagan sig sem
skopleikur. Að vera
eða ekki er sú spurn-
ing sem spyrja á
Reykvíkinga nú í mars
varðandi Vatnsmýrar-
flugvöllinn. Hið skop-
lega við þetta er sú
staðreynd að íbúar
Reykjavíkur eru víst
ekki nema innan við
þriðjungur þeirra sem
völlinn nota, enda þótt upphæð far-
gjalda miðist við reykvískan kaup-
mátt en ekki landsbyggðar, og flytj-
ist völlurinn snertir það orðið
hagsmunamál annarra sveitarfélaga
svo um munar. Hér skal ekki tekin
nein afstaða í þessu kynduga deilu-
máli Reykvíkinga; hvort þeir vilja
byggja þessa borg sína á einum
landslagslausum mýrarflákanum
frekar en öðrum er þeirra innanrík-
ismál, rétt eins og álverið við Reyð-
arfjörð er austfirskt innanríkismál.
Á hitt verður þó að benda að flug-
vallarumræðan er ekki bara um-
ræða um reykvísk skipulagsmál.
Það er nefnilega alls ekkert sjálf-
gefið að allir þeir sem til höfuðborg-
arsvæðisins hafa flutt hin síðari ár
hafi flutt þangað af því að þar sé svo
gaman að búa. Ég held að ástæðuna
megi auðvitað rekja til þess að laun
eru allajafna hærri en annars stað-
ar, nokkuð sem er líklega höfuð-
ástæðan fyrir veikri stöðu t.d. Ak-
ureyrar að viðbættum eins konar
Skrúðsbóndaáhrifum sem fjölmiðlar
magna mjög. Og hefst nú Hrafns
þáttur Gunnlaugssonar.
Hinn virti kvikmyndaleikstjóri
kom af fullum krafti inn í þessa
flugvallarumræðu um jólaleytið
þegar hann kom í gamla sjónvarpið
sitt með tölvugerða framtíðarsýn á
borgina sína og hélt áfram loftkast-
alabyggingum sínum
hjá Steinunni Ólínu
eitt laugardagskvöld
ennþá í gamla sjón-
varpinu sínu en lýsti
einnig draumum sínum
um borgríkið Ísland í
Silfri Egils á dögun-
um.
Nú er þetta ekki í
fyrsta skiptið sem þær
hugmyndir hafa komið
fram að flytja alla
þjóðina – suður á Jót-
landsheiðar, suður að
Faxaflóa, jú, allt suður
á Kanarí. Sem fyrr
segir er það nú alls
ekkert víst að allir þeir
sem til Reykjavíkur hafa flutt hafi
gert það vegna þess hversu gaman
sé að eiga þar heima. Reykjavík
hefur nú ekki beinlínis verið rómuð
fyrir einstaka náttúrufegurð, veð-
ursæld eða iðandi mannlíf. Og ein-
hvern veginn hefur maður það á til-
finningunni að hinn frjósami gráleiti
skógur skýjakljúfa sem ber við him-
in í Krummaskuði kvikmyndaleik-
stjórans fríkki lítt upp á umhverfið.
Látum hér þetta liggja milli hluta
og einnig spurninguna um það
hvernig íbúar borgríkisins
Krummaskuðs við Faxaflóa myndu
fara að því að afla gjaldeyris til að
greiða fyrir innflutninginn á kúa-
riðukjötinu og gin- og klaufaveik-
isvínunum, að ógleymdu eldsneyt-
inu á óseðjandi blikkbeljur sínar.
Tölum um mannlífið í samfélagi sem
samanstæði af þéttri byggð skýja-
kljúfa meðfram ströndinni, nokkr-
um gerilsneyddum svefnbæjum í
allt að þriggja til fjögurra tíma
akstursfjarlægð frá alþjóðaflugvelli
sem hluti íbúanna gæti notað og síð-
an fátæklegri risaauðn – leikvelli
ríkra jeppafyllibyttna. Slíkt sam-
félag yrði óhjákvæmilega mun eins-
leitara, firrtara og leiðinlegra en ís-
lenskt samfélag er í dag.
Hugurinn hvarflar ósjálfrátt aft-
ur til Vestur-Berlínar sálugu, borg-
ríkis umkringdu fjandsamlegu, að
sönnu mannlegu umhverfi. Ekki
þurfti nema innan við fimm mínútna
dvöl þar til að finna fyrir hinni ógn-
vekjandi firringu þessa borgarsam-
félags með hæstu sjálfsmorðstíðni í
heimi og borginni þar sem athygli
heimsins beindist hvað fyrst að eit-
urlyfjaneyslu unglinga. Hætt er við
að slík vandamál yrðu tröllaukin í
Krummaskuðinu við Faxaflóann þar
sem íbúarnir hefðu ekki greiðan að-
gang að nema einni tegund mann-
legs borgarlífs.
Krummaskuð
við Faxaflóa
Reynir H.
Antonsson
Höfundur er stjórnmálafræðingur,
búsettur á Akureyri.
Flugvöllur
Það er nú alls ekkert
víst, segir Reynir Ant-
onsson, að allir þeir sem
til Reykjavíkur hafa
flutt hafi gert það vegna
þess hversu gaman sé
að eiga þar heima.