Morgunblaðið - 24.03.2001, Blaðsíða 48

Morgunblaðið - 24.03.2001, Blaðsíða 48
MINNINGAR 48 LAUGARDAGUR 24. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ Í dag kveðjum við með söknuði og trega Halldór Bjarna Óskarsson sem lést langt um aldur fram eftir langvarandi veikindi en jafnframt hetjulega baráttu við það óumflýj- anlega. Þegar skyggnst er til baka yfir farinn veg rifjast upp þær mörgu ánægjulegu samverustundir sem við fjölskyldan áttum með Halldóri Bjarna og fjölskyldu hans. Erfitt er að staldra við eitt atriði fremur öðru því af mörgu er að taka. Þó er það sem ber hæst allra mála bar- átta sú sem Halldór Bjarni háði allt sitt líf og erfitt er fyrir okkur hin að setja okkur inn í, þrátt fyrir mikla nálægð. Lífssaga Halldórs Bjarna er undraverð og umhugs- unarverð fyrir okkur sem tökum heilbrigt líf sem sjálfsagðan hlut. Þeir fjölmörgu sem þekktu Hall- dór Bjarna vissu mætavel um bar- áttu hans fyrir betra lífi. Færri þekktu í reynd hans merka lífs- hlaup, því hann bar ekki vandamál sín á borð annarra. Þegar hann var spurður um líðan sína svaraði hann gjarnan: „Mér líður bara vel, þetta er allt að koma.“ Þetta voru ekki átakalaus æviár sem Halldór Bjarni lifði og viljum við geta hér atriða úr hans merka lífshlaupi. Það varð ljóst strax við fæðingu Halldórs Bjarna að ekki væri allt með felldu og var hann sendur upp á líf og dauða í hjartaþræðingu til Reykjavíkur. Í aðgerðinni kom í ljós að Halldór Bjarni var með mjög alvarlegan hjartagalla. Dag- inn eftir þessa tvísýnu aðgerð var Halldór sendur til London í Sick HALLDÓR BJARNI ÓSKARSSON ✝ Halldór BjarniÓskarsson fædd- ist á Akranesi 28. júní 1976. Hann lést á gjörgæsludeild Landspítalans 15. mars síðastliðinn. Foreldrar hans eru Óskar Bergur Hall- dórsson, f. 23.9. 1947, bóndi á Krossi í Lundarreykjadal, og Sigrún Eygló Sig- urðardóttir sjúkra- liði, f. 24.7. 1955. Systkini Halldórs Bjarna er þau Eygló Hulda, f. 4.9. 1980, og Sigurður Óskar, f. 10.8. 1989. Þau hjón eignuðust einnig dóttur hinn 28. apríl 1987 en hún lést í fæðingu. Útför Halldórs Bjarna fer fram frá Reykholtskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13. Jarðsett verður að Lundi. Children Hospital þar sem aðgerðin var end- urtekin. Það var fyrst er Halldór Bjarni kom heim frá London, sex daga gamall, að for- eldrar hans og ætt- ingjar fengu almenni- lega að sjá hann í fyrsta sinn. Aðgerðirnar voru ekki varanleg lausn á fæðingargallanum, heldur eingöngu gerð- ar til að halda drengn- um á lífi og vinna þannig tíma. Þegar Halldór Bjarni yrði ársgamall var ætlunin að hann færi aftur til Lond- on í aðgerð, en þá átti að reyna að laga sjálfan fæðingargallann. Ellefu mánuðum síðar veiktist Halldór Bjarni mikið og líf hans hékk á blá- þræði. Var þá ákveðið að senda hann án tafar til London á ný og flýta hinni fyrirhuguðu aðgerð. Hann var sendur beint á skurð- arborðið við komuna til London og skorinn þar upp í tvígang með að- eins sólarhrings millibili. Í aðgerð- inni kom í ljós að hjartagallinn hafði skemmt lungun. Það varð ljóst, þrátt fyrir þessa einstöku þrautagöngu Halldórs Bjarna á fyrsta æviári hans, að hann yrði aldrei fullhraustur. Vitað var að hann yrði að ganga í gegnum erfiðar aðgerðir þegar hann væri búinn að ná fullum þroska en þá ætti hann að geta lifað eðlilegu lífi. Sumarið 1995 fór Halldór í líf- færaþegamat til Svíþjóðar. Í fram- haldi af því var ákveðið að setja hann á biðlista eftir nýju hjarta og lungum á Sahlgrenska sjúkrahúsinu í Gautaborg. Hinn 7. nóvember sama ár hófst biðin langa eftir líffærum. Rétt um ellefu mánuðum síðar eða 9. októ- ber 1996 kom kallið og gekkst Hall- dór Bjarni undir eina stærstu að- gerð sem hægt er að gera. Aðgerðin tók um 10 klukkustundir. Strax eftir aðgerðina komu í ljós miklar innvortis blæðingar og varð hann að gangast undir aðra brjóst- holsaðgerð daginn eftir. Eftir þetta gekk allt eðlilega fyrir sig og var Halldór Bjarni drifinn á fætur að- eins þremur dögum eftir aðgerðina. Það var með ólíkindum hve bati Halldórs Bjarna var hraður og aðdáunarverður með hinum nýju líffærum. Hinn 20. febrúar 1997 steig Halldór Bjarni á íslenska grund, nýr maður með nýja og bjarta framtíðarsýn, eftir fimmtán mánaða og tíu daga veru í Svíþjóð. Eftir heimkomuna hóf Halldór Bjarni strangar æfingar undir leið- sögn valinna þjálfara. Allt gekk þetta eins og í sögu og styrkur Halldórs Bjarna jókst með degi hverjum. Skólagangan varð að sjálfsögðu rysjótt vegna veikindanna en Hall- dór sótti alla tíð grunnskólann heima í sveitinni. Þegar hann byrj- aði í framhaldsskóla varð hann að fara sér hægt vegna heilsu sinnar og stundaði því hálft nám við Fjöl- brautaskóla Vesturlands á Akra- nesi. Það var svo á haustmánuðum á síðasta ári að Halldór Bjarni veikt- ist og hrakaði honum jafnt og þétt þar til yfir lauk hinn 15. mars síð- astliðinn. Þar með lauk viðburða- ríkri en stuttri ævi ungs manns sem tók örlögum sínum með æðruleysi og yfirvegun og brást aldrei kjark- ur í sinni erfiðu og mjög svo grýttu lífsgöngu. Það er ljóst að við aðstæður sem þessar reynir mikið á alla fjölskyld- una. Ákaflega er erfitt fyrir okkur sem ekkert slíkt höfum reynt að setja okkur í spor fjölskyldu Hall- dórs Bjarna. Samheldni þeirra hjálpaði þeim í gegnum þessa miklu lífsraun. Hið daglega amstur okkar hinna virðist afar smávægilegt í samanburði við lífsglímu þeirra sem þetta reyna. Það vakti athygli hvað Halldór Bjarni átti hug og hjarta allra þeirra lækna og hjúkrunarfólks sem annaðist hann í veikindunum. Þetta fólk var vakið og sofið í sínu starfi og ekkert var til sparað við að láta honum líða sem allra best. Hún verður lengi í minnum höfð sú kveðjustund sem Siggi frændi átti með bróður sínum Halldóri Bjarna er hann lá við hlið hans á dánarbeðinum og spjallaði við hann um heima og geima í heilar þrjár klukkustundir. Þessi hjartnæmu tengsl þeirra bræðra voru slík að erfitt er að hugsa sér meira bræðralag og vináttu en þar átti sér stað. Við færum foreldrum Halldórs Bjarna, ömmu hans og systkinum innilegustu samúðarkveðjur okkar og vonum að minning hans megi lifa um ókomna framtíð. Fjölskyldan Dvergholti 9, Mosfellsbæ. Elsku besti bróðir minn, núna langar mig að kveðja þig með nokkrum orðum frá mínu hjarta. Eftirminnilegustu stundirnar mínar með þér eru svo margar að ég get alls ekki komið þeim fyrir í Morg- unblaðinu, þannig að ég ætla að segja ykkur frá mínum uppáhalds minningum með honum. Mér þótti alltaf svo gaman þegar við bjuggum til brúðuleikhús. Hall- dór kenndi mér að búa til brúður úr sokkum og við skírðum sokkana Hr. Hreinn sokkur og Hr. Drullu- sokkur. Formúla 1 var uppáhalds íþróttagreinin hans og við spiluðum oft fótbolta saman. Áhugamálið hans var að púsla og sum þeirra glóðu í myrkrinu. Hann setti þau síðan í ramma og hengdi þau upp um alla veggi í húsinu. Hann náði næstum því að raða saman 20.000 púsl-stykkjum. Hann var alltaf að safna alls kyns dóti, t.d: Tinna-bók- um, grínblöðum, Gretti, James Bond og Chaplin-myndum. Við lék- um okkur oft í Lego og okkur þótti gaman að byggja og skapa ævin- týraheim úr kubbum. Halldór var alger snillingur í að setja saman kubbana. Ég gleymi því ekki hvað ég var glaður þegar Halldór fékk nýja hjartað og nýju lungun. Þegar ég kom til Svíþjóðar eftir aðgerðina þá fékk ég að vera hjá honum á Sahl- grenska sjúkrahúsinu og var það indælt. Þegar Halldór kom heim var hann svo hraustur að hann gat tekið mig upp og snúið mér við. Hann var svo mikil hetja að það var skrifuð stór grein um hann í Morg- unblaðið. Halldór var alltaf betri í stærð- fræði en pabbi. Þess vegna var langbest að læra með honum. Við áttum þrennt sameiginlegt, við borðuðum sömu pitsutegundina, höfðum sama augnlitinn og notuð- um báðir gleraugu. Við höfum alltaf getað talað saman en núna getum við talað saman í draumaheimi og þar getum við gert allt sem okkur langar til að gera. Ég veit að Hall- dór verður alltaf hjá mér og hjálpar mér að passa mömmu, pabba og Eygló og vil ég segja við þig, Hall- dór: Hafðu engar áhyggjur, sjáumst! Sigurður Óskar Óskarsson. Þrautagöngu Halldórs Bjarna Óskarssonar er lokið. Ég kynntist Halldóri Bjarna og Sigrúnu móður hans í Gautaborg 1995 þegar Hall- dór beið eftir líffærum og síðar allri fjölskyldu hans. Halldór var um margt mjög sérstakur ungur mað- ur, hæglátur og hugsi og gerði litlar kröfur til lífsins aðrar en þær að fá að lifa því. En það er nokkuð sem við sem teljumst heil heilsu gerum kannski of mikið af, þ.e. við gerum kröfur og okkur finnst allt svo sjálf- sagt. Eftir kynni mín af Halldóri og fjölskyldu hans hef ég oft velt fyrir mér tilgangi lífsins. Hvað það er mikilvægt að þakka fyrir það sem okkur er gefið og að kunna að njóta augnabliksins. En mikið þurfum við oft að láta minna okkur á. Halldór Bjarni fæddist með alvarlegan hjartagalla og þurfti að ganga í gegnum margar erfiðar aðgerðir. Þegar kallið kom um nýtt hjarta og lungu óx von í brjósti allra um nýtt og betra líf. Aðgerðin tókst vel og það var yndislegt að sjá gleðina í svip hans við heimkomuna frá Sví- þjóð. En því miður fór að halla und- an fæti og þegar ljóst var að nýju lungun voru ónýt var það mikið áfall fyrir alla. En aldrei heyrði ég Halldór kvarta. Þrátt fyrir allt virt- ist hann ótrúlega sterkur og dug- legur. Hann eygði von um nýtt lunga og sá enn á ný fyrir sér betra líf. En sá vonarneisti slokknaði að morgni 15. mars. sl. Þrátt fyrir mikil veikindi átti Halldór miklu láni að fagna. Hann átti yndislega fjölskyldu sem stóð saman á hverju sem gekk. Það var yndislegt að sjá samheldni systkinanna og að finna hve vænt þeim þótti hverju um ann- að, þótt eflaust hafi Halldór stund- um verið þreyttur á grallaranum Sigga lét hann aldrei á neinu bera og ástin og virðingin var gagn- kvæm. Ég held að það sé ekki á neinn hallað þótt ég segi að hún Sigrún mín á Krossi sé fyrir mér mikil hetja. Alltaf var hún til taks fyrir Halldór og samt átti hún alltaf nóg til að gefa hinum. Við Torfi og börnin okkar tvö eigum griðastað á Krossi. Þangað komum við alltaf fyrst til þess að sækja okkur and- lega næringu ef við eigum leið suð- ur. Meira að segja börnin skynja rólegheitin og hlýjuna sem maður finnur strax í heimreiðinni á Krossi, hjá „ömmu“ Sigrúnu og „afa Krossa“. Elskulegu vinir, Sigrún, Óskar, Eygló og Siggi, megi góður Guð styðja ykkur og styrkja. Við kveðj- um elskulegan dreng með djúpri virðingu og þakklæti. Guð blessi minningu Halldórs Bjarna Óskarssonar. Guðrún Jónsdóttir og Torfi Einarsson. Sú tilhugsun er dapurleg að hann Halldór skuli vera farinn. Einhvern veginn finnst manni það ekki vera réttlátt hversu mismikið fólk þarf að hafa fyrir því að vera til í þess- um heimi. Halldór þurfti alla tíð að berjast fyrir tilveru sinni, og stóð fjölskyldan með honum eins og klettur í þeirri baráttu. Halldór Bjarni var einstaklega æðrulaus, kvartaði aldrei og sagði alltaf „allt þetta fína“ á hverju sem gekk, og að sjálfsögðu var alltaf „allt þetta besta“ að frétta af honum og hans fólki, það vantaði ekki. Hann hafði lúmskan og góðan húmor og kunni ógrynnin öll af bröndurum, sem hann laumaði frá sér endrum og eins og komu manni skemmtilega á óvart. Halldór las mikið af alls kyns vísindaritum og bókum um landa- fræði enda lágu áhugamál hans víða. Harpa talaði mikið um það, að það hafði ekki verið eins gaman að sýna neinum myndirnar frá S-Am- eríku og honum, svo mikið var spurt, spáð og spekúlerað. Halldór Bjarni var mjög náinn og mikilvægur systkinum sínum. Það var ótrúlegt hvað hann gat dröslast með Eygló Huld þegar hún var lítil stelpa, gat leikið sér og dúllað sér með hana heilu dagana í alls kyns leikjum og grallaraskap og virtist þolinmæðin endalaus. Sömu sögu er að segja eftir að Siggi litli bróðir kom í heiminn, þá var Halldór Bjarni orðinn eldri og hafði frá ýmsu að segja um lífið og tilveruna sem hann miðlaði óspart til hans. Þeir voru mjög samrýndir bræð- urnir, Halldór hafði endalausa seiglu í að spjalla við hann og kenna honum það sem honum fannst að litlir menn þyrftu að kunna. Er það okkur minnisstætt að ekki mátti hafa hátt eða vera óvarkár í orðum nálægt Sigga litlum, þá sussaði Halldór á mann og vildi að tillit væri tekið til nær- veru lítillar sálar. Þetta lýsir honum vel, hann lagði ekki styggðaryrði til fólks, baktal og nag var ekki hans stíll. Með æðruleysi þínu og rólegri framkomu vannst þú væntumþykju og virðingu okkar sem fengum að kynnast þér, kæri Halldór. Guð haldi sinni verndarhendi yfir þér. Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins blóm er verður að hlíta þeim lögum að beygja sig undir þann allsherjar dóm sem ævina telur í dögum. Við áttum hér saman svo indæla stund sem aldrei mér hverfur úr minni. Og nú ertu genginn á guðanna fund það geislar af minningu þinni. (Friðrik Steingr.) Systurnar Indriðastöðum. Tímarnir breytast tryggir vinir skilja, talað meir í þögn en mæltum orðum. Allt það er við áttum saman forðum, aldrei um framtíð gleymska nái að hylja. Svo fórstu í burtu til frama á fjarri slóðum, fegurstu óskir í brjósti mínu lifir. Hamingjuvon sér leiðum lífs þíns yfir, lotning og trú þess bið í mínum ljóðum. (Ármann Kr. Einarsson.) Með þessu ljóði kveð ég vin minn og herbergisfélaga, Halldór Bjarna Óskarsson. Kynni okkar hófust haustið 1997 er ég hóf nám í FVA á ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Sími 581 3300 Allan sólarhringinn — www.utforin.is Suðurhlíð 35, Fossvogi Sverrir Olsen útfararstjóri Bryndís Valbjarnardóttir útfararstjóri Sverrir Einarsson útfararstjóri Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla. ÆSKILEGT er að minningar- greinum fylgi á sérblaði upp- lýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um for- eldra hans, systkini, maka og börn, skólagöngu og störf og loks hvaðan útför hans fer fram. Ætlast er til að þessar upplýsingar komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletrað- ur, en ekki í greinunum sjálf- um. Formáli minning- argreina
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.