Morgunblaðið - 24.03.2001, Side 52

Morgunblaðið - 24.03.2001, Side 52
MINNINGAR 52 LAUGARDAGUR 24. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ Hniginn er til feðra sinna sveitarhöfðing- inn Jón Ólafsson í Geldingaholti. Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi að kynnast þess- um öðlingi íslenskrar bændamenn- ingar og eiga að vini um rúmlega tveggja áratuga skeið. Mér og ábyggilega mörgum fleirum finnst það kannske mestur ávinningur að eignast ljúfar minningar um þá menn sem auðgað geta og létt líf hversdagsleikans. Já meira en hversdagsleikann. Jón var mikill aufúsugestur á öllum mannfundum og lyfti samferðafólkinu með glað- værð, hispursleysi og glæsilegri framkomu, hvort sem var heima eða heiman. Hann var einlægur talsmaður íslenskrar bændamenn- ingar og góður fulltrúi hennar hvar sem hann kom að störfum. Þau hjón Jón og Margrét ráku um hálfrar aldar skeið mikið rausnarheimili, og var gestrisni og alúðlegur heimilisbragur þar þekktur langt út fyrir héruð Suð- urlands. Því miður komst ég ekki í rétt- irnar í nágrenni þeirra á haustin, en margar sögur hef ég heyrt af hangikjötsveislum þeim, sem öllum réttargestum stóðu til boða. Þar var hvorki á borðum tros né hænsnakjöt. Jón fylgdi Sjálfstæð- isflokknum að málum sem alkunna er, en engan þekkti ég meiri félagshyggjumann, þegar fram- farahugsjónin var annars vegar, enda veit ég vart um þann félags- JÓN ÓLAFSSON ✝ Jón Ólafssonfæddist í Eystra- Geldingaholti í Gnúpverjahreppi 15. október 1920. Hann lést á hjartadeild Landspítalans 8. mars síðastliðinn og fór útför hans fram frá Skálholtskirkju 17. mars. skap sem til menning- ar og framfara horfði, sem Jón lét sig ekki varða á Suðurlandi, hvort sem var starf ungmennafélags, leik- félags, búfjárræktar- félags, afurðasölu- félags, fjallaferða og margt fleira sem ég hef ekki nægan kunn- ugleika til að nefna. Öll þessi áhugamál spegluðust í starfi hans á Búnaðarþingi, en þar störfuðum við saman um alllangt árabil, og náðum vel saman, enda báðir mannblendnir og áttum gott með að umgangast fólk, sem ég held að við höfum báðir talið væn- legast til árangurs, þegar á reynir. Aðrir hafa lýst menningarheim- ilinu í Geldingaholti, og áttum við hjón þar margar ánægjustundir, eins og margir fleiri. Þar segja kannske mest umsagnir hinna mörgu unglinga sem þar dvöldu um lengri eða skemmri tíma og urðu síðan nýtir þegnar þessa þjóðfélags bæði í prestastétt og að ógleymdum okkar ástsæla þjóð- höfðingja, frú Vigdísi. Þau hjón Jón og Margrét eiga fimm mannvænleg börn sem efa- laust munu halda uppi reisn heim- ilisins í Geldingaholti. Og enga veit ég samheldnari fjölskyldu, og þar mun Margrét vonandi standa enn um sinn, þótt Jón, sem allir litu til sem hæstráðanda, hafi nú kvatt. Við hjónin vottum þér, Margrét mín, og börnunum okkar dýpstu samúð og þökkum vináttuna. Minn- ingin um góðan dreng lifir, þótt hin óhjákvæmilegu vistaskipti hafi orð- ið sem enginn fær umflúið. Sigurjón Friðriksson. Er ég frétti að Jón í Geldinga- holti væri látinn varð mér brugðið. Mig langar með fáum og fátæk- legum orðum að minnast hans. Frá því ég man eftir mér var hann allt- af kallaður Jón í Geldingaholti. Það var alltaf mikill samgangur og kunningsskapur á milli fjölskyld- unnar í Geldingaholti og föðurhúsa minna sem var Stóra Hof enda liggja jarðirnar saman að hluta til úti á Skammbeinsstöðum. Það var og er alltaf gaman að koma að Geldingaholti, en þangað kom ég oft með móður minni heitinni er ég var lítil stelpa, að heimsækja Pá- línu, móður Jóns. Mér þótti klein- urnar hennar svo góðar, ég man líka eftir að pabbi sendi mig þang- að á traktornum með nýju kart- öfluniðursetningarvélina, sem pabbi var nýbúinn að kaupa, og er ég var búin að ljúka verkinu var mér boðið upp á mjólk og kleinur, ég var nú ekki gömul þá, kannski 10 eða 12 ára. Það hefur alla tíð ríkt gestrisni í Geldingaholti og alltaf verið margmenni þar og glatt á hjalla, eins og einnig var hjá for- eldrum mínum, kannski hefur það sameinað vináttu og kunningsskap með þessum tveim bæjum, því þær stöllurnar höfðu margt að spjalla um eftir helgarnar. En haustið 1992 flutti ég sumarbústað minn í sveitina okkar Jóns og setti hann niður á blett á fæðingarstað mín- um, rétt fyrir neðan Geldingaholt. Viti menn, Jón var fyrstur manna að koma til mín er hann sá að allt í einu var eitthvað að ske og bauð mig hjartanlega velkomna í sveit- ina mína aftur. Jón og Óli sonur hans vildu allt fyrir mig gera, og var það Jóni að þakka hve fljótt ég fékk veg inn á lóðina mína. Eftir þetta urðu Jón og fjölskylda mér tryggir vinir. Hann lagði leið sína oft til mín, jafnt vetur sem sumar kom hann hress og glaðlegur að vanda, síðast kom hann mánuði áð- ur en hann dó, ekki hugkvæmdist mér að þetta væri hans síðasta heimsókn, hann sat hjá mér í þrjá tíma og vorum við sammála um að hann myndi hressast með hækk- andi sól, við spjölluðum um lífið og tilveruna, hann tók oft hressilega til orða með bros á vör. Við Jón vorum ekki á sömu braut í pólitík, samt vorum við alltaf sammála í einu og öllu sem þyrfti að laga og breyta í þjóðfélaginu, hann hafði gaman af því er ég sagði að Fram- sókn væri ekki til lengur, það væri öðruvísi nú en áður var. Þótt Jón fylgdi Sjálfstæðisflokknum var hann samt mikill framsóknarmaður í tali og hugsun núna seinni árin, honum fannst allt vera fara niður á við hjá þessum háu herrum í Reykjavík. Það gladdi alltaf hjarta mitt er ég sá Jón koma í heimsókn í bústaðinn, því hann var alltaf svo glaðlegur, við gátum alltaf hlegið þótt hann talaði blátt áfram um þetta og hitt, því fallega brosið fylgdi alltaf með, þá brosti ég líka. Það er guðsgjöf að geta hlegið og grátið. Ég hugsa til þess með sökn- uði að þessi höfðingi komi ekki framar til mín en ég veit samt að hann kemur, bara með öðrum hætti. Ég vil þakka Jóni fyrir allar heimsóknirnar í Hofslund, ég vona að Guð gefi að sú tryggð sem verið hefur milli mín og fjölskyldunnar í Geldingaholti haldi áfram sem hingað til, þótt Jón sé horfinn af lífsins braut. Hann er tekinn við öðru starfi æðra og meira hjá Guði. Ég sendi Margréti og fjölskyldu mínar innilegustu samúðarkveðjur með þakklæti fyrir allt. Sólrún Guðjónsdóttir. Sérfræðingar í blómaskreytingum við öll tækifæri Skólavörðustíg 12, á horni Bergstaðastrætis, sími 551 9090. 0   #""    #  !   $ "" %            ""      %$) %  #70 0 /8?  ( ,   1 2 ""   3   $ >   %  5%(  3+  %   + 9  9  %/%  @+. @ 1  1:       &"   ""   $%  !#$ %%  2 1 AB &(* -(  *       "# 3"" $   $ % 4  5" 1 #""       !    >  $$ (   01 %$ (     3&$ (>    %  %/%   0   #""     #   $ ""  %        %  "  ""25   5   2>     % 2   CC , -    +  /   *      *     1*: 6  # 66*   0  #""    $ %    %       $% %  %% &--: 1 *  6 ((  DD &(* -( 3""  "   "  !%"         5"     (  "  2   %  2   $ (   /! #""    $ %       %       ""      0 2 !%6# % 2 -( %( 1 A %*    6  86*:  6   =1: 1  1: %  6* #+  1: 6*:$ ( 4+  1:  $:  '  6" 5 "" 5   $% %4#> %"$44 %( : EB       "    7 / /  #2)    %    3%    > )   2 # $   *  )         1  1: 1  1  1: 6"  "  <#$2 %"$44 &* 1 (( C          7     85 "" .4 ;  %4#> %"$44 : + ?  6  '?F1 &(* -(     >  #  /   #   *##   *: (& 5  /! #""  # $ ""  %      %  "        ""     25  $)%3 %4 %%  2 + ?BG  -(     #+  

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.