Morgunblaðið - 11.05.2001, Side 52

Morgunblaðið - 11.05.2001, Side 52
MINNINGAR 52 FÖSTUDAGUR 11. MAÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ Dýpsta sæla og sorgin þunga svífa hljóðlaust yfir storð. Þeirra mál ei talar tunga, tárin eru beggja orð. (Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum.) Líkt og ljóðið hér að ofan greinir er Smári Freyr, yndislega litla barnabarn okkar og frændi, hin dýpsta sæla og nú sorgin þunga. Við sameinuðumst öll í hamingjunni þeg- ar hann fæddist. Buðum hann hjart- anlega velkominn í þennan heim og í fjölskyldu okkar. Hvern hefði grun- að að svona skömmu síðar yrðum við sameinuð í sorginni? Smári Freyr er látinn. Þvílíkt reiðarslag. Þessi litli sólargeisli sem geislaði af heilbrigði, persónuleika og tærri gleði. Yngsti meðlimur fjölskyldunnar. Smári hef- ur nú verið numinn frá okkur eftir allt of skamma veru á þessari jörð. Þegar upp kemur svona óréttlát og óskiljanleg staða er manni orða vant. Smári Freyr – engilfríður drengur og sannast sagna hið fullkomna barn. Rólegur, ljúfur og brosmildur með eindæmum. Smári Freyr, með risastóru, dökkbrúnu augun sín. Augun, speglar sálar hans, munu fylgja okkur í minningunni um SMÁRI FREYR KRISTJÁNSSON ✝ Smári FreyrKristjánsson fæddist í Reykjavík 23. júlí 2000, sonur Margrétar Westlund og Kristjáns Óskars- sonar. Hann lést á Borgarspítalanum 4. maí síðastliðinn. Útför Smára Freys fer fram frá Hjallakirkju í dag og hefst athöfnin klukk- an 15. ókomna tíð og brosið svo einlægt og sætt mun veita okkur hugg- un harmi gegn. Á stuttri ævi náði Smári Freyr að bræða hjörtu þeirra er komust í ná- vígi við hann, hvort sem fólk þekkti til hans eða ekki. Þessu til vitn- is má nefna það, að hann ferðaðist til Ítalíu með móður sinni og ömmu til að hitta stóra bróður sinn, Stefán Ró- bert. Hver sá sem á vegi þeirra varð og gaf barninu gaum kallaði upp yfir sig af hrifningu „bellissimo“ (fallegur), slíkt var aðdráttarafl hans. Þessu fólki var verðlaunuð athyglin með fallegu og einlægu brosi barns, sem vakti ennþá meiri kátínu þeirra er hrósið höfðu gefið. Litli drengurinn okkar allra, sem var nýbúinn að læra að segja mamama og pabbbbbb, sem gladdi foreldra hans svo óendanlega. Drengurinn sem fylgdist svo grannt með Ómari stóra bróður sínum, til að læra allt sem strákar þurfa að læra, sefur nú og að eilífu. Hann er orðinn engill. Margir eiga um sárt að binda þegar andlát barns ber að. Helst þó Margrét og Kristján, foreldrar Smára Freys, og bræður hans tveir, Ómar Freyr og Stefán Róbert. Það er einlæg von okkar að fjölskyldan finni styrk hvert hjá öðru og leiti sér stuðnings hjá okkur hinum til að vinna bug á sorginni. Við hin grátum líka, en erum þakklát fyrir þá sam- veru og þau kynni sem við höfðum af slíkum ljúflingsdreng sem Smári Freyr var. Sársaukinn er óbærileg- ur, en minningin lifir. Góður Guð verndi hann og vaðveiti. Þetta er aðeins örstutt leið, ekki svipstund milli dauðans og lífsins, en gjarna hefði ég viljað fylgjast með þér þann spöl. (Þorgeir Sveinbjarnarson.) Nú legg ég augun aftur, ó, Guð, þinn náðarkraftur mín veri vörn í nótt. Æ, virst mig að þér taka, mér yfir láttu vaka þinn engil, svo ég sofi rótt. (Sveinbjörn Egilsson.) Steingrímur og Katherine Westlund, Kristín María, Edward Jóhannes, Súsanna Rós og Katrín Guðlaug Westlund, makar og börn. Smári Freyr litli frændi okkar er látinn. Við elskum hann og söknum hans mjög mikið. Smári litli er orðinn engill og við biðjum Guð að geyma hann. Ástarfaðir himinhæða, heyr þú barna þinna kvak, enn í dag og alla daga í þinn náðarfaðm mig tak. Einn þú hefur allt í höndum, öll þér kunn er þörfin mín, ó, svo veit í alnægð þinni einnig mér af ljósi þín. Anda þinn lát æ mér stjórna, auðsveipan gjör huga minn, og á þinnar elsku vegum inn mig leið í himin þinn. (Steingrímur Thorsteinsson.) Ástar- og saknaðarkveðjur frá Söru Rós, Önnu Lísu, Daníel Charles, Sindra Jóhannesi, Einari Sveini, Kristínu Evu og Katrínu Ásu. ✝ Jónína GuðrúnJónsdóttir fædd- ist í Reykjavík 24. júlí 1917. Hún lést þriðjudaginn 1. maí síðastliðinn. Jónína er ein af tíu börnum Jóns Tómassonar verkamanns og Guðrúnar Hákonar- dóttur húsmóður. Hinn 20. desember 1947 giftist Jónína Alfreð Antonsen bakarameistara, f. 29.1. 1914, d. 31.12. 1993. Þau eignuðust þrjú börn: Birgir er málara- meistari í Reykjavík, hann á eina dóttur, Ingu Jónu, Hafdís lést 1990, og Erla er skrifstofu- maður í Kópavogi, gift Ásgeiri Þorvaldssyni, og eru börn þeirra Þorvaldur, Hákon og Berglind. Jónína bjó alla sína ævi í Reykja- vík. Framan af ævi vann Jónína ýmis afgreiðslu- og verkakonustörf. Þau Alfreð bjuggu lengstum að Gnoð- arvogi 30. Þau voru bæði töluvert í félagsmálum og var Alfreð lengi í stjórnum bakara- sveinafélaga, en Jónína í ýmsum kven- og líknarfélögum. Útför Jónínu fer fram frá Fossvogskapellu í dag og hefst athöfnin klukkan 15. Elsku amma, það er sárt að þurfa að kveðja þig. Minningarnar um þig streyma um hugann og allar eru þær góðar. Minningar eigum við um þig frá barnæsku okkar alveg fram á síðasta dag, hvað þú varst alltaf elskuleg og kærleiksrík við alla í þínu umhverfi. Ást þín á börnum þínum og barna- börnum var óendanleg, það var greinilegt í öllum þínum verkum. Alltaf hugsaðir þú um fjölskylduna fyrst og fremst og engin takmörk virtust vera fyrir fórnfýsinni. Það er erfitt fyrir okkur að hugsa til þess að vera án þín, okkar ævi er rétt að byrja og þú hefur verið hjá okkur allan tímann sem styrk stoð sem alltaf var hægt að leita til. Við eigum mest eftir að sakna litlu hlut- anna, hvort sem það var að spila vist, þorrablótin, eða bara það að þú rugl- aðir nöfnunum á okkur saman, sem fékk okkur alltaf til að brosa. En lífið gengur sinn gang og nú er víst komið að kveðjustund, elsku besta amma, takk fyrir allt sem þú gafst okkur, ástina, hugulsemina og allar skemmtilegu stundirnar sem við geymum í hjörtum okkar. Hvíldu í friði við hlið afa og Hædýjar. Þorvaldur Örn, Hákon Orri og Berglind. Mig langar í örstuttu máli að kveðja í hinsta sinn kæra frænku og vin, sem verður jarðsungin í Reykja- vík í dag. Þegar ég við þessi leiðarlok lít yfir farinn veg, verður mér ljóst að allt mitt líf var hún þar. Allt frá fæðingu okkar systkinanna og fram á þennan dag var hún stór hluti af lífi okkar. Hún var sú er passaði okkur ef móðir okkar veiktist eða fór í ferðalög. Heimili hennar var okkar þegar við þurftum á því að halda. Upp í hug- ann koma ýmis atvik, gjarnan tengd gleði og léttleika. Það var ætíð gam- an að heimsækja Jónu og þaðan fór maður ætíð mettur á sál og líkama. Og þrátt fyrir mikinn aldursmun þá áttum við oft skemmtilegar sam- verustundir þar sem hún var að segja mér á sinn hátt frá Reykjavík gömlu daganna. Þær frásagnir voru kryddaðar gamansögum um menn og málefni. Þegar við systkinin vor- um að metast eða stæla eins og kem- ur fyrir á bestu bæjum, gat ég alltaf treyst á að Jóna frænka stæði mín megin. Hún var sú er reyndi með litlum árangri að kenna mér dans- sporin, sjálf hafði hún unun af dansi og naut sín vel á dansgólfinu. Léttleiki og væntumþykja voru þeir eiginleikar í fari Jónu sem heill- uðu mig mest. Nú varð það í raun þannig að þessi kona átti ekki alltaf áhyggjulausa ævi. Hún þurfti að búa við ýmislegt sem aðrir hefðu ekki sætt sig við með slíku jafnlyndi og hún gerði. Í hartnær hálfa öld sá hún um þroskahefta dóttur sína á heimili sínu og bjó henni það öryggi sem best varð á kosið. Þar var aldrei talað um skyldur eða reglur samfélagsins. Hún ásamt manni sínum leysti það mál, og það var ekkert verið að tala um það á torgum. Þannig kona var Jóna frænka mín. Þegar foreldrar mínir flytjast til Keflavíkur, varð heimili Jónu fastur áfangastaður í Reykjavíkurferðum fjölskyldunnar. Svo til aldrei var far- ið í Reykjavík nema komið væri við í Gnoðarvogi 30. Nú er sá kafli í lífi okkar búinn. Ég vil að endingu þakka Jónu fyr- ir alla þá hlýju og væntumþykju sem hún sýndi okkur systkinunum, full- viss um það að í húsi Guðs er pláss fyrir slíkar konur sem Jónu frænku. Jón Kr. Kristinsson. JÓNÍNA GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk- lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með- allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200 slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar- nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. 6       -  5    1    )5)    &% - 6: 0 / 13 )-31 " ?!   ) @ 1 - +           " +1 )1 +  ,     -   )5!  3 )    ) &   ( ' !2   ( &   2 &      &    2   , &   //    $ $" $ $ $" - .  "     "     #>6/ 6.  /0%       2      $&! !$;!;'! #"                   )      ( 1   $!"  0   / !" ,      !  =   0 !       $!"      -  "     "      6&A:/>/ 6&% 0%  1 2   ),     :     $%! !$&!''! + 0  &     /  10  ) ( > ,   $!"   0  =  0    +     $ $"  "$" -          =4&4: :/ . 1 2  "      ; + ),    1    $%! !$$!''! / = B!2  (  = B!2        1   = B!2  ,+    :  += B!2  ' ! &B   C  = B!2  ( -!" )   '  :-= B!2     + 1   '-= B!2  2(     ) = B!2  &     1 -= B!2   %"1&   $ $" $ $ $" - 6     ,  1)5)        1 -        "   "-   -   6: 0 &-/440%0% =  8  1 1 - ( B  212   ! ( B   :        :21   ( B   (  '   /  ( B   = D      $!" :  <( B   212 ( B   :  <&    $ $" $ $ $" -

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.