Morgunblaðið - 29.05.2001, Blaðsíða 57

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. MAÍ 2001 57
og fyrir umhyggju hans og vináttu.
Að leiðarlokum kveðjum við hann
með þessu ljóði Rannveigar systur
hans um Bláfjöllin, sem voru þeim
svo kær.
Fögur voru í feldi hvítum fjöll í dag.
Í fönnum skrýddum dalnum undi ég
mínum hag.
Sólin skein á bjartar brekkur,
Bláfjallanna fegurð víst,
dásamlegri er en dagleg orð fá lýst.
Mig tefur ekki á skíðabrautum frost né
fjúk.
– Falleg er hún, brekkan niður
Skálahnjúk.
Tunglið varpar töfraljóma á tinda og
dalinn allt um kring.
Langur skuggi liggur yfir Einstæðing.
Dalinn út ég held að lokum heim á leið,
heimferðin er alltaf nokkuð svona greið,
niður Skarð sem leiðin liggur, leiðin sú
er ekki ströng.
Jósepsdal ég kveð með söknuði –
og söng.
Næstu kynni okkar Ólafs voru við
laxveiðiá. Dag nokkurn hringdi
hann í mig og sagði, „nú ætla ég að
kenna þér að veiða lax, Nonni
minn“. Þannig vildi til að fyrstu
veiðidagarnir í Norðurá höfðu ekki
selst þetta sumar og tók Ólafur þá
til sinna ráða. Fékk hann til liðs við
sig gamla veiðifélaga, þá Pálmar
Ísólfsson og Einar Sæmundsson, til
að kenna nýliðanum. Ólafur og
Pálmar voru laxveiðimenn af gamla
skólanum, stunduðu Laxá í Þing-
eyjarsýslu og lágu þá við í tjaldi í
viku í senn og veiddu með Hardy-
stöngum og á Hardy-flugur, annað
var ekki laxveiði. Þetta voru
ógleymanlegir dagar þarna við
Norðurá, aðeins 4 veiðimenn og
vaðandi lax um alla á – og þarna
kokgleypti ég bakteríuna . Það var
ótrúlegt að sjá þessa snillinga kasta
flugu og glíma við lax.
Í þetta sinn var áin mjög vatns-
mikil og lituð svo ekki þýddi að
kasta flugu og urðum við því miður
að nota maðk. Ólafur var ekki sátt-
ur við kaststöng sem ég kom með
og rétti mér Hardy-kaststöngina
sína, sagðist ekki setja maðk á sína
stöng, en af því að þú ert „græn-
ingi“ getur þú gert það. Sjálfur
notaði hann 6 feta silungastöng og
hikaði ekki við að þreyta og landa
11 punda laxi á hana. Síðar fórum
við í margar fleiri veiðiferðir og
kennslunni var haldið áfram. Oftast
var farið í Brennuna, en í mörg
sumur áttu þeir Ólafur og Pálmar
veiðirétt þar.
Ólafur lét ekki þar við sitja, hann
var lengi búinn að reyna að leggja
fyrir mig snörur að koma með sér í
golfið. Ég hafði lengi engan áhuga
á þeirri íþrótt, en að lokum beitti
hann nýju bragði, og þar með upp-
hófst nýr kafli í samstarfi okkar.
Iðulega mæltum við þrjú okkur
mót á golfvellinum, en Salvör er
mjög góður golfleikari og tók iðu-
lega þátt í golfmótum með góðum
árangri. Við Ólafur létum okkur
hinsvegar nægja að leika golf, okk-
ur til ánægju og hressingar. Þó ég
ætti stundum lengri högg heldur en
hann tókst mér aldrei að vinna
hann því öll hans högg voru yf-
irveguð og rötuðu beinustu leið.
Saman heimsóttum við ýmsa golf-
velli í nágrenninu, einnig fórum við
stundum með kunningjum út á
land, en eftirminnilegastar eru þó
ferðirnar til North-Berwick í Skot-
landi, en þangað fjölmenntu iðulega
golfáhugamenn áður en vellirnir
hérna heima voru komnir undan
vetri. Þarna voru yfir 10 frábærir
golfvellir í næsta nágrenni við hót-
elið og var reynt að komast á sem
flesta velli þessar tvær vikur sem
við dvöldum þarna.
Í byrjun árs 1968 tóku nokkrir
áhugamenn um ferða- og fjalla-
mennsku sig saman að frumkvæði
Hinriks Thorarensen og stofnuðu
Lionsklúbbinn Frey. Klúbburinn
var stofnaður á hlaupársdag það ár.
Þarna komu saman margir áhuga-
menn og var eldhuginn Ólafur þar í
fylkingarbrjósti. Fyrsta stjórn
klúbbsins var fyrirfram ákveðin, en
Ólafi var ætlað hlutverk í næstu
stjórn hans. En skjótt skipast veð-
ur í lofti, við sáum að þarna var
ekki venjulegur maður á ferð, hér
var kominn foringi og leiðtogi. Það
var því árið 1971 sem hann var
skipaður varaformaður klúbbsins
og tók við formennsku hans starfs-
árið 1972 til 1973. Hann lét ekki að-
eins til sín taka innan klúbbsins,
því árið 1978 var hann kjörinn um-
dæmisstjóri umdæmis 109-A. Þessu
embætti Lionshreyfingarinnar
fylgir sú kvöð að heimsækja alla
Lionsklúbba á svæðinu. Fór Ólafur
létt með það eins og annað það sem
hann tók að sér. Við klúbbfélag-
arnir fórum gjarnan með honum á
þessa fundi og gátum ekki annað
en dáðst að því hvernig honum
tókst með eldmóði og ræðusnilld að
hrífa áheyrendur sína. Næsta ár
var hann kjörinn fjölumdæmisstjóri
Lions á Íslandi og gegndi því starfi
árin 1979-1980. Síðar var hann
kjörinn fyrsti og eini heiðursfélagi
Freys. Klúbburinn hefur eins og
aðrir Lionsklúbbar staðið fyrir
fjáröflun til að styrkja allskonar
líknarstarfsemi. Annað áhugamál
klúbbsins er útivist og landvernd.
Á fyrstu árum hans stakk einn
félaginn upp á að við merktum ör-
nefni og leiðir í nágrenni okkar, við
Kleifarvatn og Hvalfjörð. Þessu
verkefni hefur verið haldið áfram
og tekur það væntanlega aldrei
enda. Hefur klúbburinn nú komið
upp um 800 merkjum víðsvegar um
landið, við ýmsar slóðir á hálendinu
og einnig við flestar ár á hringveg-
inum. Annað verkefni klúbbsins var
uppgræðsla lands við Hvítárvatn,
en þar fékk klúbburinn úthlutað
landi á Tjarnheiði til uppgræðslu. Í
samráði og samvinnu við Land-
græðslu ríkisins girtu félagarnir af
svæði frá Svartá langleiðina inn að
Hvítárnesi. Eftir að búið var að
girða sá klúbburinn árum saman
um að dreifa fræi og áburði á land-
ið. Í öllu þessu starfi var Ólafur
virkur þátttakandi. Hann var ætíð í
fararbroddi þegar eitthvað stóð til,
framsýnn og óbilandi eljumaður og
sannur leiðtogi.
Á hverju sem á gekk stóð Salvör
við hlið hans og studdi hann með
ráðum og dáð. Hún tók þátt í starfi
hans sem umdæmisstjóra, samkom-
um hreyfingarinnar og einnig starfi
og ferðalögum okkar klúbbfélag-
anna. Henni sendum við þakklæti
og samúðarkveðjur. Að leiðarlokum
þökkum við félagar Ólafs í Lions-
klúbbnum Frey honum kærlega
fyrir samfylgdina. Þessi ár sem við
áttum samleið verða okkur öllum
ógleymanleg. Af honum lærðum við
mikið og vonandi nýtist okkur sá
lærdómur til að bera merki klúbbs-
ins okkar jafn hátt og hann bar það
ætíð.
Sjálfur þakka ég honum allar
ógleymanlegu samverustundirnar,
standandi á skíðum, með golfkylfu
eða veiðistöng í hönd, akstur á veg-
um og vegleysum, á fundum
klúbbsins og einnig á heimili og í
sumarbústað hans og Salvarar.
Þér, kæra Salvör, sendum við
Ásta innilegar samúðarkveðjur og
biðjum þér Guðs blessunar.
Megi minningin um góðan dreng
lifa að eilífu.
Jón R. Sigurjónsson.
Kveðja frá Ármenningum
Ólafur Þorsteinsson, heiðurs-
félagi Glímufélagsins Ármanns, er
látinn á nítugasta og fimmta ald-
ursári. Hann varð félagi í Glímu-
félaginu Ármanni ungur að árum
og varð snemma virkur í íþrótta-
iðkun og félagsmálum. Ólafur var
engin liðleskja í þessum efnum og
beitti sér af atorku að þeim málum,
sem unnið var að hverju sinni. Ár-
menningar mátu að verðleikum
framlag hans til félagsins og gerðu
hann að heiðursfélaga.
Ólafur Þorsteinsson var meðal-
maður á hæð, grannvaxinn og vel á
sig kominn, sviphreinn málafylgju-
maður sem eftir var tekið á manna-
mótum.
Ólafur átti mörg sporin og stund-
irnar í starfi fyrir skíðadeild félags-
ins og verður þess minnst af öðrum
til þess bærari mönnum.
Hann sat í fulltrúaráði Glímu-
félagsins Ármanns og í stjórn
félagsins á tímabili. Allt fram á síð-
ustu ár sótti hann fundi og sam-
komur félagsins, lét til sín taka í
umræðum og gerði ljósa grein fyrir
skoðunum sínum.
En Ólafur Þorsteinsson var ekki
einhamur á sviði félagsmála þótt
mikil væru verk hans innan Glímu-
félagsins Ármanns. Hann var for-
maður Skíðaráðs Reykjavíkur, sat í
stjórnum Skíðasambands Íslands
og Íþróttasambands Íslands. Hann
var í stjórn Golfklúbbs Reykjavíkur
og Stangveiðifélags Reykjavíkur.
Þá gegndi hann trúnaðarstörfum
innan Lionshreyfingarinnar og var
forseti Bridgesambands Íslands um
tíma.
Fyrst bar fundum okkar Ólafs
saman fyrir rúmum fimmtíu árum,
sá eldri þá í blóma lífsins, hin
sanna ímynd útivistarmannsins og
heilbrigðs lífernis með fjölbreytta
reynslu úr lífsins ólgusjó og félags-
málum, en hinn yngri að feta sín
fyrstu spor í íþróttaiðkun og félags-
starfi. Ávallt var hollráð að fá og
góðan stuðning hjá Ólafi, þegar eft-
ir var leitað.
Af kynnum mínum af Ólafi Þor-
steinssyni get ég borið, að hann var
bæði til orðs og æðis trúr þeirri
hugsjón, að forystumenn í íþrótta-
félögum og íþróttastarfi ættu að
vera góð fyrirmynd æskufólki, sem
skipaði sér í þeirra sveit. Með þeim
hætti mætti stuðla að framgangi
uppeldis og mannræktarþátta
íþrótta.
Á kveðjustund vil ég persónulega
og fyrir hönd aðalstjórnar Glímu-
félagsins Ármanns og annarra Ár-
menninga þakka Ólafi Þorsteins-
syni, heiðursfélaga Glímufélagsins
Ármanns, fyrir fölskvalausa sam-
fylgd og það óeigingjarna starf,
sem hann lagði fram í þágu félags-
ins.
Fjölskyldu hans eru fluttar sam-
úðarkveðjur.
Fyrir hönd Glímufélagsins Ár-
manns,
Hörður Gunnarsson,
varaformaður.
Þann 21.maí sl. andaðist einn af
mínum bestu vinum sem ég hef
eignast á lífsleiðinni, Ólafur Þor-
steinsson stórkaupmaður. Óli, eins
og ég kallaði hann alltaf, var geysi-
fjölhæfur maður og margt til lista
lagt. Þar voru íþróttir og útilíf ekki
síst hans lífsnautn og þeirra hjóna
beggja, Salvarar Sigurðardóttur og
hans. Það mun hafa verið fyrir um
sextíu árum sem leiðir okkar lágu
fyrst saman og var það í gegnum
skíðaíþróttina. Óli var á þeim árum
aðalforingi Ármenninga að upp-
byggingu skíðaíþróttarinnar í Jós-
epsdal. Á þessum árum voru skíða-
mót haldin um helgar á
félagasvæðunum og skíðafólkið
gisti í viðkomandi skálum. Það mun
hafa verið á svona móti sem leiðir
okkar lágu saman, hann sem Ár-
menningur og ég sem KR-ingur.
Það var í Ármannsskálanum á
laugardagskvöldi eftir keppni að ég
var þarna í hópi félaganna í KR.
Var þá farið að spila bridge og kom
þá þessi maður til mín og spurði
hvort ég kynni að spila bridge. Ég
sagði það vera lítið sem satt var en
hann var fljótur að svara og sagði:
„Þá lærirðu það bara.“ Ég vissi
ekki að sá sem við mig talaði var
einn af bestu bridgespilurum lands-
ins á þeim tíma. Svona byrjaði okk-
ar sextíu ára vinátta, sem þróaðist
milli fjölskyldna okkar með spila-
mennsku og veiðiferðum, ferðalög-
um og að ógleymdum skíðaferðum
innanlands og utan. Á sjötíu ára af-
mæli Óla fyrir 24 árum sagði ég við
hann: „Eigum við ekki að athuga
að koma okkur til útlanda á skíði í
vetur?“ Aldrei þessu vant sagði
hann ekkert en í hádeginu daginn
eftir hringdi hann og sagði. „Held-
ur þú að það sé gaman á skíðum í
útlöndum?“ Úr varð að Óli og Salla
og við hjónin Gunna og ég fórum
með góðum hópi vina á annan ára-
tug til Austurríkis á skíði.
Ég ætla ekki að hafa þetta
lengra en þakka Óla og Söllu fyrir
allan þann góða vinskap sem þau
hafa sýnt mér og fjölskyldu minni
alla tíð. Við Auður sendum þér,
Salla, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Einar Sæmundsson.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
"# 

 
 

  

3
 
1

#220#"2"
+"##"-"'$<A
+"9"9.
   
      4  &

 
 !
!
  $9: 42
42'$9: 1.2"70#90$$

#"9'$9:
+#$9:
5 #



(
3(
 
*"%#$

F *"9##'!
&   % 
   .  
%   
)!%-!)6!**!

#"9'3"$"
4.'3"$"0$$ "."-""



 




 


  6  


G "H
'$'2$ 
:.'
'! 
"$#*'$

*2"ID 9##-@

  ,%  
      ' &
   
0!
!
1 
  !
2/#"/ $'."#$0$$
#4"/0$$ " $4!
-""--""-""-
"# 


 

 

 
 
  

3 
1
"$'==
 
!
'
,   "(0%"0$$
'.'3$# './+:#!"0$$
3$#
4
""0$$
(04"3$#0$$ +"9$
+"##01"23$# +.")!"0$$
-""--""-""-

  


 

  
 
 
 

  8
8
0#%!'!<J

*2"42
&  % 
 7
 
%

&
  
(*!
!) !
8
   $ 
$

&
%

 ,  .   & 
 .':'0$$
- $"--""-