Morgunblaðið - 24.06.2001, Blaðsíða 30

Morgunblaðið - 24.06.2001, Blaðsíða 30
MINNINGAR 30 SUNNUDAGUR 24. JÚNÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Málfríður Stef-ánsdóttir fæddist í Æðey í Ísafjarðar- djúpi 6. apríl 1906. Hún lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 9. júní 2001. Foreldrar hennar voru þau Stefán Pét- ursson beykir, f. á Fagurey á Breiða- firði 1836, d. 1910 og Kristjana P. Krist- jánsdóttir f. á Barða- strönd 1861, d. 1944. Hálfsystkini Mál- fríðar, samfeðra, voru Haraldur og Petrína. Málfríður var alin upp hjá hjón- unum Magnúsi Guðbrandssyni sjó- manni og Sigríði O. Hagalínsdótt- ur í Súðavík. Málfríður giftist Axel Schiöth Gíslasyni sjómanni 4. ágúst 1928. Hann var fæddur á Seyðisfirði 16. okt. 1896, d. 28. jan. 1976. Foreldr- ar hans voru þau Gísli Gíslason sjó- maður, f. á Svínafelli í Öræfum 1867, d. 1962, og kona hans, Krist- ín Þórðardóttir, f. á Bergsholti, Staðastaðarsókn, f. 1863, d. 1944. Málfríður og Axel bjuggu á Ísa- firði rúm 20 ár, eignuðust þau sjö börn. Sigríður Oddný hjúkrunarfr., f. 21. jan. 1925, d. 18. júl. 1990, gift Baldri Jónssyni lækni, f. 8. jún. 1923, d. 18. apr. 1994, þau skildu. Börn þeirra: Málfríður, maki Bjarki Tryggvason þau skildu, eiga fjórar dætur og fimm barna- syni, þau eiga tvö börn. Þóra Björk nemi. 7. Brynja ljósmóðir f. 3. júlí 1946, gift Birni Halldórssyni versl- unarmanni, f. 30. mars 1948. Börn þeirra: Halldór Ágúst, Elisabet Björk, hún á eina dóttur. Björn Þorlákur nemi. Fyrri hluta ævinnar, er þau hjón Málfríður og Axel bjuggu á Ísa- firði, vann Málfríður ýmis verka- konustörf og tók þátt í ýmsum félagsstörfum ásamt því að reka stórt heimili sitt með sóma en Axel var alla tíð sjómaður og því oft að heiman, eins og gjarna fylgir því starfi. Árið 1950 fluttu þau hjón til Hafnarfjarðar ásamt börnum sín- um er þá voru ekki flutt að heim- an. Í Hafnarfirði gegndi hún margvíslegum störfum, tók virkan þátt í félagsstörfum og stjórnmál- um, átti þátt í stofnun H-listans ásamt eiginmanni sínum. Hún var í stjórn og framboði fyrir H-listann árum saman. Þá var hún formaður mæðrastyrksnefndar Hfj. í 20 ár, í stjórn Verkakv.fél. Framtíðarinn- ar í 15 ár og sat á Alþýðusam- bandsþingi árum saman, m.a. með góðri vinkonu sinni Guðríði Elías- dóttur o.fl. Málfríður var kjörin heiðursfélagi Verkakvennafélags Framtíðarinnar, einnig heiðurs- félagi Soroptimistaklúbbs Hafn- arfj. og Garðabæjar. Hún veitti Heimilishjálp Hfj. forstöðu um langt skeið og í Slysavarnafélag- inu Hraunprýði vann hún ötullega á fjáröflunarsamkomum m.a. Síðustu starfsárin vann hún sem fulltrúi hjá félagsmálastjórn Hafn- arfjarðar ásamt sr. Braga Bene- diktssyni og Helgu Mattínu Björnsdóttur. Útför Málfríðar fór fram 15. júní sl. í kyrrþey að hennar eigin ósk. börn. Jón, hann á tvær dætur og tvö barna- börn, Laufey Guðrún, gift Árna Óðinssyni, þau eiga þrjú börn og eitt barnabarn. Axel, hann á eina dóttur og eitt barna- barn. Ingibjörg Agnete, Hún á tvö börn og eitt barnabarn. Baldur, hann á eina dóttur. 2. Ágúst netagerða- maður, f. 17. jan. 1927, óg., barnlaus. 3. Magnús Axel f. 22. okt. 1929, d. 20. jan. 1930 4. Kristjana Stef- anía, f. 21. júlí 1932, d. 30. apr. 1933. Garðar Þór stýrimaður, f. 23. des. 1933, býr í Svíþjóð, kvæntur Evu Maaju Lutterus f. 7. nóv. 1945. Þau skildu. Börn þeirra: Haraldur Kristján, Garðar Raivo og Carissa. Sonur Garðars fyrir hjónaband með Ragnhildi Sigurðardóttur bankagjaldkera f. 17. jan. 1929, er Sigurður Þór, hann á þrjú börn af fyrra hjónabandi. Er nú í sambúð með Marín Björk Jónasdótttur. 6. Kristín Axelsdóttir verslunar- maður, f. 11. júní 1944, gift Matth- íasi Einarssyni verslunarmanni, f. 19. ág. 1934. Börn þeirra: Ingi- björg gift Sigurkarli Aðalsteins- syni þau eiga þrjár dætur. Matth- ías, hann á tvö börn. Ragnhildur er í sambúð með Hafsteini Óskars- Því aðeins færð þú heiðrað og metið þína móður, að minning hennar verði þér alltaf hrein og skýr, og veki hjá þér löngun til að vera öðrum góður, og vaxa inn í himin – þar sem kærleikurinn býr. (Ók. höf.) Nú þegar móðir mín hefir fengið langþráða hvíld, hrannast minningarnar upp. Ljúfar minningar frá bernsku minni, þar sem hún og pabbi sáu til þess, að við systkinin fengjum hið besta atlæti í foreldrahúsum, því ekki er hægt að minnast mömmu án þess að nefna föður minn líka. Sjald- an hef ég vitað hjón svo samhent, aldrei varð ég vitni að því að þeim yrði sundurorða þrátt fyrir ýmis áföll í lífinu og var þeim sárastur missir tveggja ungbarna. Oft undraðist ég þá ótrúlegu orku er móður minni var gefin, hún vann úti, vann heima, gaf sér tíma til að annast okkur börnin, sauma á okkur föt, eldaði frábæran mat og sinnti félagsstörfum, mörg kvöldin sat hún á fundum í hinum ýmsu félögum, þá var pabbi heima, dyttaði að ýmsu á heimilinu og lagðist ekki til svefns fyrr en allt var fágað og hreint. Hann dáði móður mína mjög mik- ið, hvatti hana til þess að sinna sínum áhugamálum og vildi að hún nyti sín sem best. Seinna meir þegar barnabörnin komu komu hvert af öðru nutu þau sama atlætisins og við systkinin áð- ur. Foreldrar mínir voru vinamörg, og flesta sunnudaga var annaðhvort far- ið í heimsókn til vinafólks eða vin- irnir komu í heimsókn og þá var oft glatt á Hjalla. Mamma kunni ógrynnin öll af skemmtilegum sögum og skrýtlum og pabbi bætti ýmsu skemmtilegu við. Móðir mín missti mikið er faðir minn lést. Hún átti þá eftir að lifa í 25 ár. Hún jafnaði sig þó að mestu, ferð- aðist töluvert utanlands, sem innan, átti fjölmarga vini og lifði mörg góð ár. Hún sagði oft að það besta sem hún hefði upplifað á efri árum hefði verið það að komast á Hrafnistu, sem hún kallaði 5 stjörnu hótel, þar eru frábærir starfskraftar og henni leið vel. Hún kvaddi svo að síðustu á 96. aldursári 9. júní. Ég, eiginmaður minn, börn, tengdabörn og barnabörn sendum henni hinstu kveðju með þessum ljóðlínum Gests Pálssonar: Glötuð eru gullin mín. týndir leikar æsku allir, orðnar rústir bernsku – hallir, alt týnt – nema ástin þín. Hún mér enn í hjarta skín, ljósið best í lífi mínu. líknin flest í auga þínu brosti ætíð, móðir mín. Þó ég fengi allan auð, völd og dýrð og vinahylli, veittist skáldfrægð heims og snilli, samt væri’ ævin auð og snauð, ef ég mætti’ ei muna þig, hlúa’ að þér í hjarta mínu, hlynna’ að öllu minni þínu, móðir, elska, elska þig. Þín dóttir Kristín. Hún elsku amma mín er látin. Hún kvaddi þetta líf með sömu reisn og hún ávallt lifði því. Alltaf hefur hún verið stoð og stytta í fjölskyldunni. Alla sína ævi var hún vinnusöm, heiðarleg, gamansöm og tilbúin til að veita aðstoð þeim sem minna máttu sín. Ég var ávallt mjög stolt þegar mér var sagt að ég líktist henni í útliti, heiðarleika og athafnasemi. Svo mikil áhrif hafði hún amma mín á mig að frumburður minn var skírður eftir ljóðlínu úr kvæði sem hún amma mín söng alltaf fyrir mig þegar ég var barn, „hún María litla frá Læk“. Vil ég minnast hennar ömmu minnar með þessu ljóði: Ó hve heitt ég unni þér, allt hið besta í hjarta mér vaktir þú og vermdir þinni ást, æskubjart um öll mín spor aftur glóir sól og vor og traust þitt var það athvarf sem mér aldrei brást. (Tómas Guðmundsson.) Elsku amma mín, far þú í friði. Þitt barnabarn Ragnhildur. Ég verð að fara, ferjan þokast nær og framorðið á stundarglasi mínu. Sumarið, með geislagliti sínu hjá garði farið, svalur fjallablær af heiðum ofan, hrynja lauf af greinum, og horfinn dagur gefur byr frá landi. Ég á ekki lengur leið með neinum, lífsþrá mín dofnar, vinir hverfa sýn, og líka þú, minn guð, minn góði andi, gef þú mér kraft til þess að leita þín. Ég verð að fara, ferjan bíður mín. (Davíð Sefánsson frá Fagraskógi.) Elsku amma mín. Nú ert þú farin frá okkur á 96. ald- ursári. Mér fannst alltaf sem lítil stelpa, þú lifa ótrúlega spennandi lífi. Það var alltaf mikið um að vera þar sem þú varst og hálfgerður ævin- týrablær yfir sumum þeim verkefn- um sem þú tókst þér fyrir hendur. Í dag þegar ég lít til baka, veit ég að þessi verkefni voru síður en svo ævintýri, heldur mjög krefjandi og var engum treyst fyrir þeim nema þér. Þú vannst mikið, sinntir þínum áhugamálum, heimilinu og varst á kafi í félagsstörfum. Ég man þegar ég, sem lítil stelpa, gisti hjá ykkur afa. Ég svaf í ömmu holu með þykku dúnsængina þína. Hún var svo þykk að mér fannst hún eins og risafjall of- an á mér, svo var lyktin líka svo góð. Mér þótti fátt betra en að liggja al- veg kyrr undir þessari yndislegu sæng, og láta mig dreyma, og hét mér því að fá mér alveg eins þegar ég yrði stór. Það var líka ótrúlegt hvað þú kunnir af vísum og sögum. Þú komst oft í viku heim til okkar eftir kvöldmat og söngst okkur systkynin í svefn og sagðir okkur sögur. Ég man líka þegar afi var að kenna mér að dansa. Þegar gömlu danslögin komu í útvarpinu lét hann mig standa ofan á ristunum á sér og kenndi mér sporin með því að dansa með mig um alla stofu. Ég á í hug- skoti mínu margan tug slíkra minn- inga um þig og afa, en þetta eru þær minningar sem eru mér kærastar, og læt ég því hér, staðar numið. Elsku amma hafðu þökk fyrir allt. Yfir fljót getur einhuga þjóð reist öfluga brú. En enginn skyldi í auðmýkt trúa annarra trú. Minnstu þess að mannheim byggja menn eins og þú. Ýmsir vilja yfir þér drottna og aftra þér máls, binda festar um fætur þína og fjötur um háls. Öðrum til bjargar átt þú að vera andlega frjáls. Ormarnir nefna öskuhauginn eldbrunnin fjöll, draugarnir fylgsnið og dvergar steininn dýrlega höll. En töfraborg þín eru tími og rúm og tilveran öll. (Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.) Ástarkveðja, Ingibjörg. Elsku langamma. Okkur langar að þakka þér fyrir allar góðu og skemmtilegu stundirnar sem þú hef- ur haft með okkur. Guð blessi þig og varðveiti þig, við munum ávallt elska þig. Far þú í friði friður guðs þig blessi hafðu þökk fyrir allt og allt. (V. Briem.) Þín langömmubörn, María Cecilía og Matthías Freyr. Elskuleg vinkona mín og barna minna, Málfríður Stefánsdóttir, hef- ur nú lokið lífsgöngu sinni 95 ára að aldri og er mér ljúft að minnast hennar að leiðarlokum. Þar sem eig- inmenn okkar voru náfrændur kom það af sjálfu sér að góð kynni urðu með okkur og börnunum okkar, sem hafa haldist í meira hálfa öld. Það var alltaf tilhlökkunarefni að fara til Hafnarfjarðar. Fallega, gamla húsið við Strandgötuna, þar sem heimili þeirra hjóna stóð við fjörukambinn, hafði yfir sér ævintýraljóma og mót- tökur þær, sem við fengum þar, eru okkur ógleymanlegar. Málfríður hafði einstaklega góða nærveru og var næm fyrir því góða í fari annarra. Börn löðuðust að henni því hún var mikill barnavinur. Hún var hrókur alls fagnaðar, kunni kynstrin öll af sögum og skrýtlum sem hún fór svo faglega með að leikari hefði vart gert betur. Hún var sannur gleðigjafi þeirra sem nutu þess að vera í návist hennar. Þessir eiginleikar komu sér vel þar sem hún starfaði síðustu starfsárin sem fulltrúi hjá félags- málastjórn Hafnarfjarðar. Þar voru ærin verkefni sem henni voru falin og veit ég að henni var ljúft að leysa þau sem best af hendi hverju sinni er til hennar var leitað. Málfríður var mikil félagsmálakona, hún var for- maður mæðrastyrksnefndar í Hafn- arfirði í 20 ár og árum saman í stjórn Verkakvennafélagsins Framtíðar- innar og heiðursfélagi þess, starfaði í slysavarnafélaginu Hraunprýði í ára- raðir, var jafnframt heiðursfélagi í Soroptimistaklúbbi Hafnarfjarðar og Garðabæjar. Góð kona er gengin, kona sem var glöðust er hún gaf sem mest. Ég þakka þér af alhug allt sem þú varst mér og mínum börnum. Öllum ættingjum sendi ég samúð- arkveðjur. Ingibjörg Petersen og börnin. Langri ævi yndislegrar konu og vinkonu er lokið. Hún náði að upplifa aldir tvær. Fædd fyrir vestan í upp- hafi tuttugustu aldarinnar. Sterk og stór í lund, blíð og hvöss, mild og ákveðin, gáfuð og gamansöm allt í bland. Að kynnast Málfríði voru mín forréttindi. Hún gaf mér svo mikið af sjálfri sér og kenndi mér svo ótal margt. Það var haustið 1975 að ég fór að vinna hjá Félagsmálastofnuninni í Hafnarfirði undir stjórn séra Braga Benediktssonar, þá félagsmála- stjóra. Vinnustaðurinn var lítill, þau voru tvö sem unnu þar fyrir – Málfríður og Bragi. Fyrstu vikurnar var Mál- fríður í fríi en þrátt fyrir fjarveru hennar kynntist ég þessari konu ótrúlega vel. Alla daga nefndi Bragi Málfríði og sagði frá þeim miklu vinnuafköstum sem hún skilaði bæn- um. Hún var forstöðukona heimilis- hjálparinnar. En ekki nóg með það, hún var jafnframt hægri hönd Braga í öllum hinum þungu málum sem inn á slíka stofnun geta komið. Bragi sagði mér að Málfríður færi fótgangandi um allan Hafnarfjarð- arbæ og ekki þætti henni það tiltöku- mál að ganga upp á Sólvang úr Strandgötunni ef skyldan kallaði! Bæjarskrifstofurnar voru á efri hæð- um í húsinu. Þegar þangað kom var tónninn hinn sami – hefur þú ekki hitt hana Málfríði? Þekkir þú ekki Málfríði? Hún er engum öðrum lík! Ég hlakkaði til dagsins sem þessi kona, Málfríður Stefánsdóttir, myndi birtast. Yrði ég fyrir vonbrigðum? Gæti hún virkilega staðið undir öllum þessum væntingum? Stundin rann upp. Málfríður kom eins og hvítur stormsveipur inn í lífið á Féló – hún bókstaflega baðaði umhverfið birtu með hinni sterku nærveru sinni. Allt varð með öðrum blæ – létt – gott – skemmtilegt og lifandi. Þegar á fyrsta degi eignaðist ég eina mína bestu vinkonu í lífinu. Aldursmunur- inn skipti engu máli. Við deildum saman gleði og sorg. Áttum óendan- lega dýrmætan tíma og vináttu sem breyttist aldrei þótt margt annað breyttist á okkar leið. Málfríður fæddist inn í þennan heim þegar aðstæður fólks voru þröngar – oft hugsaði ég um hvað Málfríður, þessi skarpa, eðlisgreinda kona hefði tekið sér fyrir hendur ef lífið hefði úthlutað henni öðrum for- sendum. Hún var alþýðukona í bestu merkingu þess orðs sem þekkti kjör fólksins í landinu bæði af eigin raun og af því starfi sem hún leysti meist- aralega vel af hendi. Málfríður skilaði lífinu öðru stóru hlutverki, nefnilega hlutverki góðrar sjö barna móður og eiginkonu Axels, ísfirsks sjómanns og verkamanns, sem hún deildi sætu og súru með í meira en 50 ár! Barnung hafði hún lagt af stað út í lífið eftir gott atlæti sem hún minntist oft á, hjá fósturfor- eldrum í Súðavík. Hún var ástar- barn. Foreldrar hennar áttu hana seint á ævinni. Hún var eina barn móðurinnar sem komin var á fimm- tugsaldurinn þegar Málfríður kom í heiminn. Faðirinn, Stefán, var þá vel yfir sjötugt. Málfríður horfði svo skemmtilegum augum á þessa sér- kennilegu tilkomu inn í lífið. En eitt er víst að hún átti að verða til og skipta máli, ekki bara fyrir sitt fólk heldur líka fyrir svo marga sem stóðu höllum fæti í lífsbaráttunni. Málfríður, vinkona mín, kunni listina að lifa eftir aðstæðum. Þegar hún missti Axel sinn og hætti störf- um tók við nýtt skeið. Hún flutti á Hrafnistu í Hafnarfirði, fimm stjörnu hótel eins og hún sagði svo oft. Auðvitað tók hún þátt í heimilis- og félagslífinu þar af sínum með- fædda krafti eins og öllu öðru. Við sögðum það stundum í gríni að ég þyrfti að panta tíma til að hitta vin- konu mína, svo upptekin var hún að njóta þess sem Hrafnista bauð upp á sem var hreint ekkert smáræði. Á þessum árum eignaðist Málfríð- ur kæran vin, Halldór Jónsson hét hann, ekkill úr Kópavogi sem naut innilega samverunnar með Málfríði í mörg góð ár. Málfríður Stefánsdóttir, þessi mikli ljósberi, er farin í ljóssins land. Ég samgleðst henni af öllu hjarta og er þess fullviss að nú þegar skiptir hún máli í englahjálparsveitum al- mættisins. Minning minnar ógleymanlegu vinkonu mun lifa. Helga Mattína. MÁLFRÍÐUR STEFÁNSDÓTTIR Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk- lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með- allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200 slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar- nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.