Morgunblaðið - 24.06.2001, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 SUNNUDAGUR 24. JÚNÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðrún Magnús-dóttir fæddist í
Borgarnesi 28.
febrúar árið 1904.
Hún lést á Hrafnistu í
Reykjavík 16. júní
síðastliðinn eftir
stutta sjúkralegu, 97
ára að aldri. Foreldr-
ar hennar voru þau
hjónin Magnús Sæ-
mundsson, f. 26.6.
1870, d. 14.10. 1949,
söðlasmiður í Borg-
arnesi og síðar kaup-
maður í Reykjavík,
og kona hans, Guð-
rún Guðmundsdóttir, f. 5.9. 1875, d.
20.8. 1954, húsmóðir. Systur Guð-
rúnar voru Jakobína Magnúsdóttir,
f. 26.1. 1899, d. 5.5. 1957, yfirhjúkr-
unarkona, síðast á Elliheimilinu
Grund og fyrsti kvenskátaforingi á
Íslandi, og Arndís Magnúsdóttir, f.
18.8. 1902, d. 29.7. 1942, húsfreyja í
Péturssyni; þau skildu. Börn þeirra
eru Sigríður Svana, Arndís Erla,
Tryggvi og Katrín. 3) Svana Þór-
unn, f. 11. mars 1931, gift Agli
Snorrasyni; hann lést 1994. Börn
þeirra eru Ólafur Tryggvi, Snorri
Már og Guðrún Björg.
Þegar Guðrún var á öðru ári
fluttist fjölskyldan til Reykjavíkur
og þar ólst hún upp. Hún æfði leik-
fimi og fimleika, einkum hjá ÍR, en
hún var í hópi sem sýndi fimleika á
Melavellinum við konungskomuna
árið 1921. Eftir að Guðrún gifti sig
bjuggu þau hjónin fyrst í Hafnar-
firði en fluttu síðan til Reykjavíkur
þegar Tryggvi og bróðir hans
Þórður sameinuðu fyrirtæki sín.
Árið 1938 stofnuðu þeir bræður
fyrirtækið Lýsi hf. Var Guðrún ein
af stofnendunum. Auk heimilis-
starfanna starfaði Guðrún í kven-
félagi Neskirkju og síðar Dóm-
kirkjunnar og í
kvenskátahreyfingunni en hún var
ein af stofnendum kvenskátahreyf-
ingarinnar á Íslandi.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Dómkirkjunni á morgun, mánu-
daginn 25. júní, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Svignaskarði, gift
Ragnari Stefánssyni,
rafvirkjameistara þar.
Uppeldisbróðir Guð-
rúnar var Már Sigur-
jónsson, f. 13.9. 1921,
d. 1.8. 1946, starfsmað-
ur hjá Lýsi hf.
Guðrún giftist
13.11. 1926 Tryggva
Ólafssyni, f. 31.10.
1899, d. 14.3. 1999, for-
stjóra Lýsis hf. For-
eldrar hans voru Ólaf-
ur Kjartansson, bóndi
á Litla-Skarði í Norð-
urárdal, og Þórunn
Þórðardóttir húsfreyja, en hún bjó
í Borgarnesi eftir lát Ólafs. Börn
Guðrúnar og Tryggva eru: 1) Ólaf-
ur, f. 16. mars 1928, d. 23. okt. 1976,
kvæntur Ruth Ólafsson. Börn
þeirra eru Eric Tryggvi, Pétur
Friðrik og Mark Andrew. 2) Erla
Guðrún, f. 9. júlí 1929, gift Pétri
Elsku amma. Mamma hringdi áðan
og sagði frá andláti þínu. Til allrar
hamingju stóð lokastríðið stutt og þú
átt áreiðanlega fagra heimkomu þar
sem, eins og eðlilegt er, margir þinna
nánustu eru farnir á undan þér.
Aðeins eru liðin rúm tvö ár síðan afi
Tryggvi kvaddi okkur rúmlega 99 ára
að aldri. Löngu og viðburðaríku lífs-
hlaupi þínu er nú lokið eftir 97 ár. Fá
börn upplifa hlýju og ástúð á borð við
þá, sem við nutum í barnæsku þegar
við fengum að skríða undir verndar-
vænginn þinn. Á hverjum morgni fór
ég í morgunkaffi til þín frá því að sex
ára aldri var náð og þar til skólagang-
an fór að trufla þessar góðu stundir
okkar. Þú gast endalaust hlustað á
masið í barninu um hesta og hunda og
stríddir mér seinna á ofurást á þess-
um ferfættu vinum. Svo tókst þú að
þér að kenna örvhenta barninu með
sterku hendurnar og bognu prjónana
að prjóna. Þar þurfti þolinmæði til.
Seinna höfum við undrast hversu
viljug þú varst að taka okkur með í
sumarbústaðinn ykkar afa á Þingvöll-
um. Þegar við lítum til baka rennur sú
staðreynd upp fyrir okkur að þú hefur
verið í blóma lífsins, búin að koma
börnum þínum til manns og loks get-
að um frjálst höfuð strokið, en samt
alltaf með tvö eða fleiri barnabörn
með þér í bústaðnum. Fáar konur
taka slíkt að sér í dag. Sumarbústað-
urinn þinn er svo sannarlega fagurt
minnismerki um þig. Einstakur dá-
semdarreitur þar sem trén sem þú
gróðursettir eru orðin margra mann-
hæða há og stígar og pallar til útsýnis.
Þú vannst algjört kraftaverk með
hjólbörurnar þínar og skófluna að
vopni.
Það má með sanni segja að þú upp-
lifðir tímana tvenna. Fædd í byrjun
aldarinnar í Borgarnesi, þar sem faðir
þinn, Magnús Sæmundsson, var
söðlasmiður. Fluttir á öðru ári til
Reykjavíkur, þar sem Magnús gerð-
ist kaupmaður og tók til við að reisa
hús, en þau reisti hann víst mörg í
gamla bænum. Áhyggjulaust og
öruggt uppeldi þitt og systra þinna,
Arndísar, síðar húsfreyju í Svigna-
skarði og Jakobínu, síðar hjúkrunar-
konu, undir styrkri stjórn móður ykk-
ar, Guðrúnar Guðmundsdóttur.
Hefðbundin skólaganga, fimleikar í
meistaraflokki ÍR, og síðan hús-
mæðraskólanám í Danmörku. Trúlof-
aðist afa, þau giftust síðan og stofn-
uðu heimili fyrst í Hafnarfirði. Börnin
þín þrjú, fyrstur Ólafur, síðar Erla og
Svana. Afi að koma undir fjölskyld-
una sína fótunum. Þú stóðst við bakið
á honum, sást um barnauppeldi og
heimili, eins og þá tíðkaðist enda var
starf húsmóður í þá daga mun flókn-
ara en svo að maður gripi með sér
kjúkling á leiðinni heim úr vinnunni.
Seinna gerðust þið heimsborgarar og
fluttuð til Bandaríkjanna. Vegna auk-
inna umsvifa Lýsis hf. í Bandaríkjun-
um tókuð þið þá ákvörðun að setjast
þar að og þú bjóst fjölskyldu þinni þar
sem og heima fallegt heimili. Úti
bjugguð þið í tæp þrjú ár, en komuð
síðan heim aftur og stofnuðuð heimili
á Hringbraut 85. Þú tókst til hendi við
líknarstörf, vannst drjúgan dag fyrir
kirkjusöfnuðina, fyrst í Neskirkju og
síðan í Dómkirkjunni. Kvenskáta-
hreyfingin naut þín einnig og varst þú
elsti kvenskátinn á landinu.
Þið afi ferðuðust mikið um heiminn,
engin heimsálfa fór víst varhluta af
heimsóknum ykkar nema Ástralía og
Suðurskautið.
Árið 1963 fluttuð þið á Sóleyjargötu
23 og þaðan og frá þeim tíma eigum
við okkar ljúfustu og bestu minning-
ar. Þar áttirðu fallegasta heimili sem
við höfum nokkurn tíma upplifað,
samansafn gersema og góðra anda.
Enn þann dag í dag vekur lyktin af
dönskum hágæðavindlum, sem einu
sinnu ilmaði í bókaherberginu þegar
afi kom heim úr vinnunni, hjá okkur
öryggistilfinningu og vellíðan. Þú átt-
ir hlýju og góð ráð við öllu, hvort sem
var hálsbólga, skrámur eða beinbrot.
Og jólahaldið verður tómlegt án ykk-
ar. Rjúpnasósan var aldrei tilbúin
fyrr en þú varst búin að smakka hana
til og segja til um hvað vantaði í hana.
En lífið er ekki eintómur dans á
rósum og það útdeildi ykkur þeim ör-
lögum sem engir foreldrar eiga að
þurfa að upplifa, að missa börn. Sonur
ykkar Ólafur lést langt um aldur fram
árið 1976 og tók það vissulega sinn
toll.
Nú er sólin að setjast, sólarlagið
svo undurfagurt, og hugurinn allur
hjá þér. Það er eigingirni að gráta
brottför þína, þar sem dagurinn þinn
var orðinn langur og þú orðin þreytt,
en við munum sakna þín svo ósköp
mikið, elsku amma. Guð blessi ykkur
afa. Hafið þakkir fyrir samveruna,
minningin um ykkur mun lifa áfram
hjá afkomendum ykkar.
Arndís Erla Pétursdóttir,
Katrín Pétursdóttir.
Á fögrum ágústdegi árið 1920 riðu
nokkrir föngulegir sveinar í hlað á
bænum Hreðavatni í Borgarfirði.
Förinni var heitið út í hólmana í vatn-
inu þar sem ætlunin var að tína ber og
sóla sig ásamt því að búa sig undir
sveitaball um kvöldið. Einn piltanna
var ungur Borgfirðingur, Tryggvi
Ólafsson, útskrifaður úr Verslunar-
skólanum, búinn að koma sér í gott
starf hjá Jóni Þorlákssyni verkfræð-
ingi og hjá Geir Zoëga vegamála-
stjóra. Hann var tvítugur og lífið
blasti við, órætt og heillandi. Lítið
vissi hann þá að þessi sumardagur
myndi breyta lífi hans svo um munaði.
Ástæðuna var að finna á hlaðinu við
Hreðavatnsbæinn. Þar stóð sextán
ára yngismær sem hafði verið fengin
tímabundið þangað frá Svignaskarði
til þess að gæta nokkurra barna. Lit-
fríð og ljóshærð og það geislaði af
henni hreystin og fríðleikinn. Ferðin
út á Hreðavatn fór fyrir ofan garð og
GUÐRÚN
MAGNÚSDÓTTIR
✝ Jón Pálmi Stein-grímsson fædd-
ist 22. júní 1934 í
Pálmalundi á
Blönduósi í Austur-
Húnavatnssýslu.
Hann lést að morgni
16. júní síðastliðins á
Landspítala – há-
skólasjúkrahúsi við
Hringbraut. For-
eldrar hans voru
Steingrímur Árni
Björn Davíðsson, f.
17. nóvember 1891,
d. 1981, skólastjóri
með fleiru á Blöndu-
ósi, og Helga Dýrleif Jónsdóttir, f.
8.desember 1895, d. 1995, hús-
freyja. Pálmi var næstyngstur 12
systkina sem komust á legg, þau
eru: Anna, f. 1919, látin; Svava, f.
1921; Olga, f. 1922; Hólmsteinn, f.
1923; Haukur, f. 1925; Fjóla, f.
1927, látin; Jóninna, f. 1928; Bryn-
leifur, f. 1929; Sigþór, f. 1931;
Hugrúnu Pálmeyju, f. 21. septem-
ber 1982. 3) Aðalsteinn Leví, f. 11.
mars 1959, kvæntur Kristínu Þor-
steinsdóttur, f. 22. júní 1961. Þau
eiga tvö börn, Arnar Leví, f. 25.
mars 1982, og Guðrúnu Láru, f.
21. júlí 1984. 4) Helga Ingibjörg, f.
16. maí 1964, sambýlismaður
hennar er Örn Felixson, f. 13.des-
ember 1956. Þau eiga tvær dætur,
Hildi Rún, f. 30. maí 1993, og Sig-
urbjörgu, f. 19. mars 1996. Helga
á eina dóttur frá fyrra sambandi,
Evu Ósk Skaftadóttur, f. 21. sept-
ember 1989.
Pálmi vann til fjölda ára í Nið-
ursuðuverksmiðju Ora, en lengst
stundaði hann sjálfstæðan at-
vinnurekstur, nú síðast rak hann
áhaldaleigu á Hávegi 15 í Kópa-
vogi. Einnig vann hann í nokkur
ár sem bílstjóri hjá Landleiðum
og SVR. Hann var virkur í bæj-
arpólitíkinni í Kópavogi hér á ár-
um áður. Stærsta áhugamál hans
var ættfræði. Hann var hagmælt-
ur mjög og hafði áhuga á gróð-
urrækt.
Útför Pálma fer fram frá Kópa-
vogskirkju á morgun, mánudag-
inn 25. júní, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Davíð, f. 1932; og Sig-
urgeir, f. 1938.
Pálmi kvæntist 19.
september 1954 Bryn-
hildi Sigtryggsdóttur,
f. 21. september 1932,
d. 30. september
2000. Þau bjuggu frá
árinu 1961 í Kópavogi
og lengst af á Hávegi
15 eða frá árinu 1971.
Eignuðust þau fjögur
börn. Þau eru: 1) Kol-
brún Dýrleif, f. 12.
apríl 1953, hún á eina
dóttur, Brynhildi
Hrund Jónsdóttur, f.
14. desember 1975, og á Brynhild-
ur eina dóttur, Kolbrúnu Huldu
Edvardsdóttur, f. 6. desember
2000. 2) Jón Pálmi, f. 8.mars 1958,
sambýliskona hans er Ásdís Erna
Guðmundsdóttir, f. 17. febrúar
1954. Þau eiga einn son, Pálma
Erni, f. 4. febrúar 1993. Jón Pálmi
á eina dóttur frá fyrra sambandi,
Minninganna blíður blær
blæs svo geðið hlýnar.
Engin tunga túlkað fær
tilfinningar mínar.
(Steingrímur Davíðsson.)
Elsku Pálmi minn.
Þessar ljóðlínur sem pabbi þinn
orti endur fyrir löngu komast kannski
næst því að lýsa því hvernig okkur líð-
ur núna þegar þú ert horfinn frá okk-
ur svo alltof snemma. Við héldum öll
að við mundum fá að vera þér sam-
ferða einhverja mánuði í viðbót að
minnsta kosti, ef ekki ár. En reiðars-
lagið kom alltof snemma. Það stóra
skarð, sem myndaðist þegar Billý fór,
var farið að minnka örlítið en svo kom
bara annað stórt skarð í fjölskylduna
níu mánuðum seinna þegar þú ert
hrifsaður frá okkur líka.
Nú á þessum tímamótum þegar við
kveðjum þig hrannast upp minning-
arnar frá þessum 23 árum síðan ég
kom inn í fjölskylduna þína. Ég
gleymi því seint þegar þú uppgötv-
aðir það, að þessi stelpuskjáta sem
var að stela yngri syninum átti sama
afmælisdag og þú. Það breytti nú
ýmsu enda höfum við verið mestu
mátar þessi 23 ár. Nú verða ekki fleiri
sameiginlegir afmælisdagar sem við
skemmtum okkur saman.
Það var svo gaman að því hvað þú
varst alltaf stoltur af því þegar nýir
fjölskyldumeðlimir bættust í hópinn.
En punkturinn yfir i-ið var þegar
fyrsta langafabarnið leit dagsins ljós
fyrir sex mánuðum. Þú komst ekki
við jörðina í nokkrar vikur á eftir.
Ættfræðin var þitt helsta áhuga-
mál. Aldrei kom maður að tómum
kofunum í þeim efnum og gastu rakið
ættir fólks langt, langt aftur án mik-
illa erfiðleika.
Sterk var norðlenska taugin í þér.
Nýverið festir þú kaup á litlu húsi á
Blönduósi þar sem þú ætlaðir að eyða
síðustu ævikvöldum þínum, á
bernskuslóðum. En örlögin tóku í
taumana svo ekki urðu dagarnir
margir sem þú gast notið þar.
Hollra vætta heillagjöf,
heitur kærleiksandi,
sem frá vöggu að vígri gröf
vinnur Norðurlandi.
(Steingrímur Davíðsson.)
Ég veit að nú ert þú kominn til
Billýjar aftur og pabbi þinn, mamma
þín og systur þínar hafa tekið vel á
móti þér.
Guð geymi þig, elsku Pálmi minn.
Þín tengdadóttir
Kristín Þorsteinsdóttir.
Pálmi fæddist á Blönduósi, í Pál-
malundi, en svo hét húsið þar sem
hann var í heiminn borinn. Þá var sól
hæst á lofti. Sextíu og sjö ár eru síðan.
Jarðvist hans er nú lokið.
Morgunganga mín er oft um stigu
Hellisskóga en þannig nefnum við
skógræktarsvæði norðvestan árinn-
ar. Þar er lítil tjörn, sem varpfuglar
hafa dálæti á. Unga sá ég þrjá synda
á spegilsléttu vatninu í morgunkyrrð-
inni. Daginn eftir var þar aðeins einn
ungi, hinir voru horfnir. Klær rán-
fuglsins höfðu tekið þá.
Þetta er eðli náttúrunnar, fánunn-
ar og flórunnar. Við eigum þar heima.
Eigi má sköpum renna.
Pálmi bróðir minn vildi svo sann-
arlega ekki verða fórnarlamb rán-
fugla. Honum héldu engin bönd. At-
hafnaþráin, dugnaðurinn og
kjarkurinn var svo mikill.
Skoðun hafði hann á mönnum og
málefnum, tjáði sig tæpitungulaust.
Lífsstíll hans var harðgerður en
hreinskilinn og einlægur. Réttlætis-
kenndin mótaðist ekki af málamiðlun
en var rík og eindregin. Í skaphöfn
bjó sterkur vilji, kraftur, sem kom í
ljós í baráttunni við þann sjúkdóm
sem í bókstaflegri merkingu læsti
klónum í hann.
Pálmi bróðir var einn systkina okk-
ar sem engrar framhaldsmenntunar
naut. Hann byrjaði unglingur að fást
við vörubíla, gera við þá og aka.
Snemma leitaði hann að þeim
rauða þræði sem var hans alla ævi,
vinnu og starfi, þar naut hann sín í
elju og áhuga. Hann gerðist leigubíl-
stjóri um tíma, síðan verktaki, þar
sem vélar og húsasmíð réðu ferðinni.
Eins gerði hann við bifreiðar í bíl-
skúrnum heima hjá sér. Þá var sama
hvort fengist var við vél eða vélarhús.
Hann rétti og sléttaði, sprautaði svo
bifreiðina. Það lék allt í höndum hans.
Síðustu árin rak hann Leiguna, sem
lánaði alls kyns tól og tæki til húsa-
smíða.
Erilsama daga átti hann alltaf. Þeir
svöluðu lífsþorsta hans.
Ég kveð nú Pálma, bróður minn.
Ekki er langur tími liðinn frá því að
við kvöddum konu hans, Brynhildi
Sigtryggsdóttur. Án væmni og
mærðar rita ég þessar línur um leið
og hugur minn dvelur hjá frænkum
og frændum, börnum Brynhildar og
Pálma.
Brynleifur H. Steingrímsson.
Pálmi vinur okkur hjóna er fallinn í
valinn langt um aldur fram. Hann
barðist hetjulega við illvígan sjúkdóm
og ætlaði sér að sigra. Hann var
bjartsýnn um að takast það því hann
átti svo mörgu ólokið. Pálmi keypti
sér hús á Blönduósi nýlega og ætlaði
að flytja þangað á æskuslóðir sem
hafði verið draumur hans í mörg ár.
Við fórum með þeim hjónum nokkr-
um sinnum í sumarfrí út á land í
skemmtileg tjaldferðalög og var þá
margt skrafað saman.
Pálmi var mjög bóngóður og lag-
hentur og gat hann gert við hvað sem
var allt frá brauðrist til stórra vinnu-
véla. Það kom sér vel fyrir okkur.
Þegar bílinn bilaði var auðvelt að
biðja Pálma og brá hann þá skjótt við.
Pálmi var óhræddur við að láta
skoðanir sínar í ljós um menn og mál-
efni og hafði hann skoðanir á öllum
hlutum. Hann lét mál Kópavogs sig
miklu skipta. Hann var fastur á sín-
um skoðunum og gat verið erfitt að
rökræða við hann og mjög erfitt að
reyna að breyta skoðunum hans.
Pálmi tók mikinn þátt í verkalýðs-
baráttu Iðju á sínum yngri árum.
Hann var mikill athafnamaður og
stóð fyrir ýmsum framkvæmdum
sem verktaki.
Pálmi var mikill áhugamaður um
trjárækt. Hann byggði sér sumarhús
í ,,sælureit“, eins og hann sagði, í
Húnavatnssýslu, í landi Guðfríðar-
staða sem forfeður hans áttu og flutti
hann mörg tré úr garðinum sínum í
Kópavogi norður sem dafna vel þar.
Pálmi rak fyrirtæki sitt, Áhalda-
leigu Kópavogs, með myndarbrag á
meðan heilsan leyfði.
Pálmi missti konu sína, Brynhildi,
fyrir tæpum tveimur árum úr erfið-
um sjúkdómi og stóð hann sig vel í
þeirri baráttu.
Það var mikill samgangur á milli
heimila okkar, símtöl daglega, stund-
um oft á dag ef málefnin voru brýn
sem þurfti að ræða og sköpuðust þá
oft líflegar samræður.
Pálmi var sannur vinur og gott að
leita til hans og er hans sárt saknað.
Við biðjum góðan Guð að blessa börn-
in hans og fjölskyldur þeirra í sorg-
inni.
Ljúfar voru stundir
Er áttum við saman.
Þakka ber Drottni
Allt það gaman.
Skiljast nú leiðir
Og farin ert þú
Við hittast munum aftur,
Það er mín trú.
Hvíl þú í friði
Í ljósinu bjarta.
Ég kveð þig að sinni
Af öllu mínu hjarta.
(M.Jak.)
Gunnlaugur og Þorbjörg.
PÁLMI
STEINGRÍMSSON