Morgunblaðið - 20.09.2001, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. SEPTEMBER 2001 41
Besti vinur minn, Ás-
björn Sigfússon, er lát-
inn af slysförum. Þrem
vikum áður gengum við
í góðra vina hópi um
fjörur og hraun Snæ-
fellsness við Arnarstapa og nutum
hamingjunnar. Gönguhópurinn kom
saman eins og undanfarin tíu sumur.
Við tókumst á við gönguleiðir, örnefni
og jarðfræði og sátum að fagnaði á
kvöldin. Engan skugga bar á gleði
okkar, við litum glaðir um öxl og
framtíðin gaf fyrirheit um fleiri ynd-
islegar gönguveislur í hópi okkar
traustu félaga. Lífsháskinn var fjarri.
Við áttum liðlega fjörutíu ára sam-
ferð sem byrjaði í Flensborgarskóla,
hélt áfram um Menntaskólann í
Reykjavík og þaðan í læknadeild Há-
skóla Íslands. Um nokkurra ára bil
skildu okkur að höf og lönd. Vináttu-
böndin héldu og treystust. Þegar
heim kom óx okkur ekki í augum fjar-
lægð Reykjavíkur frá Akureyri.
Ásbjörn var glaðlyndur maður og
fjörlegur. Gekk með handaslætti og
sveiflu og hafi uppi gamanyrði og sá
spaugilegu hlið flestra mála.
Hann var þó fjarri því alvörulaus
og kunni manna best að skilja á milli
gamans og alvöru. Hann átti óvenju-
létt með að nálgast fólk, og kynnast
því. Hann hlustaði vel og heyrði oft
glögglega það sem bjó að baki, þótt
fært væri í búning annarra orða.
Hann var öðrum mönnum gleggri að
ná kjarna máls á skömmum tíma. Í
samskiptum naut hann trausts og
miðlaði málum og sætti menn.
Ásbjörn var skarpgreindur og
sóttist vel nám. Hann var kennari af
Guðs náð og gerði sér það að íþrótt að
kryfja til mergjar flókna hluti, ein-
falda þá og setja fram svo að við treg-
ari mættum skilja.
Hann haslaði sér starfsvettvang í
ónæmisfræði þar sem þessir hæfi-
leikar hans í kennslu og vísindalegri
hugsun nutu sín afbragðsvel.
Gagnrýni hans í faglegum efnum
var jafnan beitt en uppbyggjandi.
Hann hafði aðgát í nærveru sála.
Hann fann ekki til sín og hafði til að
bera það lítillæti sem góð læknis-
menntun elur af sér. Hann hélt góð-
um tengslum við klíníska læknisfræði
og tók að sér erfið verkefni í líknandi
meðferð. Hann hrökk ekki undan við
erfiðleika.
Frá heimili þeirra Jóhönnu stafaði
gestrisni og hlýju. Þar var gest-
kvæmt og kátt, hvort heldur haldið
var heimili í útlöndum, Reykjavík eða
á Reynishólum. Þar var gott að koma.
Mikill harmur er að Jóhönnu og
dætrunum Ástu og Huldu kveðinn.
Við syrgjum með þeim. Ásbjörn bar
af öðrum mönnum þeim er ég þekkti
vel.
Friðrik E. Yngvason.
Ásbjörn Sigfússon var velviljaður
og hlýr maður. Hann var glaðvær og
hafði gott skopskyn og frá honum
stafaði jákvæður lífskraftur. Hann
kunni að njóta lífsins og hafði nota-
lega návist. Ásbjörn var greindur
maður og mjög vel að sér á því sviði
sem hann starfaði. Hann var góður
kennari og lifandi áhugi hans kveikti
auðveldlega áhuga nemenda hans og
þeirra sem á hann hlýddu. Ávallt var
hann áhugasamur, tillögugóður og
reiðubúinn til þess að hjálpa öðrum
að leysa vandasöm verkefni og tilbú-
inn til að taka þátt í að velta fyrir sér
og glíma við ýmsar spurningar sem
upp komu hjá starfsfélögum hans ut-
an sem innan eigin vinnustaðar. Ör-
læti og hæfni hans urðu til þess að
mörgum þótti gott að leita ráða hjá
honum. Ásbjörn var mikilvægur
þráður í því neti þekkingar og færni
ÁSBJÖRN
SIGFÚSSON
✝ Ásbjörn Sigfús-son fæddist 13.
desember 1948 í
Hafnarfirði. Hann
lést af slysförum 8.
september síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Hallgríms-
kirkju 18. septem-
ber.
sem myndar grundvöll
árangursríkrar rann-
sóknarvinnu í lífvísind-
um og læknisfræði hér
á landi.
Þó að rannsóknar-
vinna væri hans aðal-
starf var Ásbjörn líka
góður læknir. Þess nutu
þeir sjúklingar og að-
standendur sem leituðu
til Heimahlynningar
Krabbameinsfélagsins
en þar vann Ásbjörn
allt frá árinu 1993.
Hann sat einnig í Vís-
indaráði Krabbameins-
félagsins frá árinu 2000 og lagði þar
drjúgan skerf af mörkum. Ég kynnt-
ist Ásbirni fyrst þegar hann og kona
hans Jóhanna komu til framhalds-
náms til London 1980 ásamt dætrum
sínum tveimur, Ástu og Huldu, og
naut gestrisni þeirra og velvildar
þegar ég heimsótti London síðar.
Skyndilegt lát Ásbjarnar langt fyrir
aldur fram í kjölfar slyss varð öllum
þeim mörgu sem hann hafði sam-
skipti og samstarf við mikið áfall.
Hann er öllum harmdauði sem hann
þekktu og skarð hans verður seint
fyllt. Mestur er þó missir Jóhönnu og
dætra þeirra sem nú sjá á bak ástrík-
um maka og föður. Um leið og ég flyt
þeim og fjölskyldu hans innilegar
samúðarkveðjur vil ég þakka Ásbirni
fyrir vináttu og góð kynni og fyrir
hönd Krabbameinsfélags Íslands öll
hans fórnfúsu og mikilvægu störf að
málefnum félagsins.
Blessuð sé minning Ásbjarnar Sig-
fússonar.
Guðrún Agnarsdóttir.
Ásbjörn eða Ási eins og hann var
ávallt kallaður var um margt óvenju-
legur liðsmaður í læknaliði Landspít-
alans. Fluggreindur, margfróður og
geislandi af áhuga á læknisfræði. Öll-
um faglegum áskorunum var tekið
fagnandi af einlægum áhuga á að
leysa flóknustu vandamál. Allt frá
upphafi læknisferilsins var hans yndi
að fást við erfið greiningarvandamál
þar sem fáir stóðu honum á sporði.
Það kom okkur því á óvart og olli okk-
ur jafnvel vissum vonbrigðum að Ási
skyldi velja ónæmisfræðina sem
framtíðarstarfsvettvang en ekki klín-
ískt fag. Sá ótti reyndist ástæðulaus
því Ási sameinaði starf sitt á rann-
sóknarstofunni ævinlega klínísku
starfi við sjúklinga. Honum tókst oft
að leysa greiningarvandamál með
sínum aðferðum sem oft voru óhefð-
bundnar og nánast skraddarasaum-
aðar í hverju tilviki. Nýtti hann þar
meðal annars af mikilli list möguleika
rannsóknaraðferða sem hann átti
drýgstan þátt í að þróa á spítalanum
svo sem flæðismásjárrannsóknir og
hvítkornaskönnun. Frá Ása stafaði
hlýja og manngæska sem auðveldaði
honum öll mannleg samskipti. Var
aðdáunarvert hversu vel honum tókst
að tengjast tryggðaböndum við sjúk-
linga og samstarfsfólk. Ási var með
afbrigðum óeigingjarn og sóttist ekki
eftir mannvirðingum eða veraldleg-
um hlutum sér til handa. Hann kunni
listina að gleðjast með glöðum og
hugga hrygga.
Lyfjadeildarmönnum er Ási
kannski minnisstæðastur frá þátt-
töku hans í fræðslufundum deildar-
innar þar sem rædd voru athyglis-
verð og oft flókin sjúkratilfelli. Þessa
fundi sótti Ási nánast undantekning-
arlaust. Átti sitt fasta sæti í salnum
og átti drjúgan þátt í að gera þessa
fundi að frábærri skemmtun, þegar
best tókst til. Stuttar beinskeyttar at-
hugasemdir kryddaðar sögum sem
tengdust fundarefninu, ekkert óþarfa
mas, engin sjálfhælni. Spurningar
bar hann fram af áhuga á að fá svör
við þeim, ekki vegna þess að hann
væri sá eini sem lumaði á svörunum.
Gagnrýni var ávallt uppbyggjandi,
aldrei særandi eða meiðandi ólíkt því
sem hendir okkur hin á stundum.
Þessir fundir verða ekki þeir sömu
eftir hið sviplega fráfall Ásbjarnar.
Við kveðjum með söknuði góðan
dreng og læknislistamann. Við biðj-
um allar góðar vættir, ef þær finnast í
þessum oft ósanngjarna heimi, að
styðja Jóhönnu og dæturnar.
Sigurður B. Þorsteinsson,
Þórður Harðarson.
Vinur minn Ásbjörn er farinn. Ég
get þó ekki sagt með sannfæringu að
hann sé allur hvað mig snertir. Til
þess eru áhrif hans á starfsþroska
minn og viðhorf of djúp. Á ónæmis-
fræðideildinni 1986–88 kynntist ég
vel þessum einstaka manni þar sem
hann óbeðinn og án nokkurra skuld-
bindinga leiddi mig um leyndardóma
ónæmisfræðinnar. Og eins og góðum
en fágætum kennara sæmir kenndi
hann mér einkum það sem ekki verð-
ur lært af bók. Ási leitaði alltaf kjarn-
ans. Kærði sig ekki um hismið. Hann
lagði sig minna eftir að kunna hlutina
en meira að skilja þá. Öll vinnubrögð
hans voru í senn einlæg, heiðarleg og
umfram allt skapandi. Hvergi var
betra að leita til að fá óvenjulegar og
óvæntar hugmyndir. Hvergi var
betra að leita til að fá frjóar hug-
myndir því Ási var sérlega greindur
maður. Hvort sem um var að ræða
vísindavinnu, flókin sjúklingavanda-
mál, fræðslustarfsemi eða hjal á
kaffistofu, þá lögðu menn eyrun við
þegar Ási talaði. Sjónarhorn hans
bauð oft upp á nýja sýn á umræðuefn-
inu. Glettin tilsvör og hæfileikinn til
að sjá hið grátbroslega í tilverunni
smitaði út frá sér og andlitið, um-
myndað af gleði, hreif mann með sér.
Ég leitaði oft til Ása með viðfangs-
efni, stór og smá. Ég man ekki eftir
að hann hafi nokkurn tímann neitað
mér um aðstoð. Hjálpsemi hans og
áhugi á misgáfulegum viðfangsefnum
mínum og annarra var einstakur.
Margir nutu góðs af. Hins vegar leit-
aði Ási sjaldan til mín eða, að ég held,
til annarra. Hann ætlaðist ekki til
mikils af fólki. Hvernig man maður
símanúmer? Innanhússnúmer Ása á
Landspítalanum var 1968. Ég var
fljótur að tengja númerið við ’68-kyn-
slóðina. Ekki það að Ási hafi gengið
um í mussu með sítt hár og reykjandi
hass. Mér fannst hann vera „alvöru“
fulltrúi ’68-kynslóðarinnar. Mann-
kærleikur, einlægni, umhyggja, trúin
á hið góða og jákvæðni voru allt eig-
inleikar sem einkenndu Ása. Hans
verður sárt saknað.
Ég votta Jóhönnu og fjölskyldu
samúð mína vegna skyndilegs fráfalls
Ása.
Arnór Víkingsson.
Elsku Ási, mig langar með fáum
orðum að kveðja þig og þakka þér allt
sem þú hefur gert fyrir mig í gegnum
árin. Það kom óþægileg tilfinning upp
í huga mér þegar síminn hringdi eftir
miðnætti á laugardagskvöldið. Þegar
ég svaraði og Fríða frænka sagði:
„Ásta, Ási bróðir er dáinn“ varð ég
sem lömuð og það tók tíma að átta sig
á að þetta var raunveruleikinn. Það
koma margar minningar upp í huga
minn og þá ekki síst öll þau skipti sem
ég leitaði til þín og fékk ráð og lausn
mála. Alltaf varstu boðinn og búinn,
sama hvort spurt var um matarupp-
skriftir eða eitthvað læknisfræðilegt.
Mér er ofarlega í huga þegar ég
hringdi eitt sinn í þig miður mín yfir
því að dóttir mín, þá 5 daga gömul,
átti að fá penisillín og þú sagðir:
„Ásta mín, penisillín drepur bakterí-
ur en ekki börn.“ Ég var líka lánsöm
að vera stödd hjá ykkur Jóhönnu á
Reynishólum þegar dóttir mín veikt-
ist eitt sinn skyndilega, þið hug-
hreystuð okkur, genguð í málið og
tveim dögum seinna var hún komin í
hendur færasta sérfræðings. Þegar
hörmungarnar dundu yfir Bandarík-
in hringdi Eva, dóttir mín, í mig og
sagði: „Mamma, ertu búin að heyra
fréttirnar? Þess vegna hefur Ási
frændi verið tekinn, þeir hafa þurft
góðan lækni til að hjálpa öllu þessu
fólki.“ Elsku Ási, hver sá sem fékk að
kynnast þér og persónu þinni stendur
ríkari eftir. Þessi missir er móður
minni og allri fjölskyldu okkar erf-
iður. Elsku Jóhanna, Ásta og Hulda,
ég veit að það eru ófáir sem hugsa
hlýtt til ykkar og reyna að senda ykk-
ur styrk af veikum mætti í þessum
mikla söknuði. Megi góður guð gefa
ykkur kraft til að takast á við sorgina.
Ásta Björk Björnsdóttir.




   

 
  

 




 
      
           
 

 


 

!    " 
 

 
 #  $%    

    
&'&
 
!


(

 

'%



(
     !"##$ "#%   &"
 " !"##$
'( % #$&"
%  !"##$
"#!"#&" )  " #$
* " *+"&* " * " *+"


 

 


,-./012

/
" +3
%4  " 
&  )%

 %*
*  +

!
%  ,  

-


 . 

%  1$"#$
.&* +"  &"
0'.$.&* +"&"
% 5#
5#$
 )""
5#$ 0 6 0  &"
/ (
     

 


 
  



7 


8'  9
:' 4'
&  0    $1
 
   "  

2
 

$   !
  $%    

  3  
%
1 + 1%


 
 
$
)& 
%*
 

( 
+
 
 $
 
   

 



% +% "&"
("%+""%  #$
% '-"%  &"
% "8#& 5%  &" 4 0 +'#$

' %  &" ;+/###$
-"< "##$
/ (


     

   
  

 ;
=/>;
8%88=


% "*(
&     $  4  


  
 
 
  
 0 
% 

 44  
5
1$"!%  #&" "<8 5#$

=&4 1$"#$ ?4 
4"&"
,:#1$"#$ "0 +"&"
,:1$"&" % #$ 
5"#$
   &* " * " *+"


 
  
        
   
          


 
    
 ! "# $  %
 
    !  !    #   $       & '() & ( * 
+, 
 - .
 &
 - .  

* 
 
 - *
.&  .-/ %