Morgunblaðið - 02.12.2001, Qupperneq 21

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2. DESEMBER 2001 21
Borðstofu-
borðin,
stólarnir
og sófa-
borðin
eru komin
afsláttur
til jóla
O P I Ð
M Á n - F Ö S 1 0 - 1 8
L A U G A R D A G 1 1 - 1 6
S U N N U D A G 1 3 - 1 6

BÆJARLIND 6
200 KÓPAVOGI
SÍMI 554 6300
netfang: mira@mira.is
heimasíða: www.mira.is
AUGLÝSIR
Veislan
í Míru
heldur
áfram
i l
í í
l
Glæsilegt
úrval
maðurinn í starfið er venjulega kona.“
Wafa sagðist ekki vera einsdæmi
um kúveiska konu sem hefði komist
áfram í starfi. Hún hafði hærri laun
en eiginmaðurinn sem var flugmaður
hjá Kuwait Airlines.
Arabískar konur hafa alltaf ráðið
miklu bak við tjöldin og á heimilunum
verða allir að sitja og standa eins og
þær vilja. Eiginmaðurinn kann að
sperra sig út á við en heima ræður
hann aldrei meiru en konan leyfir.
Að svo stöddu var ég ekki hér til að
kynna mér stöðu kvenna heldur læra
arabísku og lífið var óneitanlega
strembið þessa dagana. Stundum var
ég úttauguð á kvöldin eftir að hafa
verið í skólanum á morgnana, sótt
Hazem-tíma síðdegis flesta daga og
tekið svo til við óunnin verkefni. Þá
kom fyrir að ég datt í leiðindi. En svo
herti ég upp hugann, horfði á veru-
blómið sem hafði stækkað um þriðj-
ung, rifjaði upp hrósyrði dr. Hazems
um síðasta heimaverkefni og fyrr en
varði náði samviskusemin yfirhönd-
inni og ég var orðin harla kát aftur.
Eyðimerkurdrottningin
Mér var oft boðið í kvöldverð hjá
Hazem þegar ég var í tíma síðdegis.
Sem fyrr sást frúin ekki en stundum
voru yngstu börnin, Sjedda og Basil,
send inn til að borða með okkur. Ég
heilsaði upp á dæturnar, Bösmu, sem
var að læra arabísku og kennslufræði
í American University í Beirút, og
Núru, fimmtán ára menntaskóla-
nema.
Ég hef kynnst Anitu Bocker, hol-
lenskri bekkjarsystur. Hún á hol-
lenskan eiginmann og litla tvíbura-
stráka. Eiginmaðurinn vinnur hjá
Shell og er á þriggja ára samningi í
Sýrlandi. Anita er hjúkrunarfræðing-
ur að mennt og hana langar að nota
nám sitt eftir að heim kemur í sam-
skiptum við arabíska innflytjendur
sem oft eru ekki mælandi á erlendar
tungur.
Við Anita skruppum á þjóðminja-
safnið einn daginn. Það stendur við
Shukri al Kuattatli götu í grennd við
Omijad-torg og er feiknarlega vel sett
upp og þar er mikinn fróðleik að finna
um langa og merka sögu Sýrlands og
svæðisins alls. Ég fór á safnið á síð-
asta degi Sýrlandsdvalar minnar síð-
astliðið vor. Mohammed Khalil hafði
leitt mig á hvern einasta rústastað
sem við komum nálægt og ég var með
rústir upp í kok. Þegar á safnið kom
sá ég á hinn bóginn hvað það var
gagnlegt að hafa skoðað þessa staði.
Síðan fór ég reglulega á safnið og
græddi á því í hvert skipti.
Á kvöldin glugga ég oft í bók um
Gertrude Bell The Desert Queen.
Gertrude var bresk, fædd um 1880.
Hún var af hefðarfólki komin, kynnt-
ist Miðausturlöndum ung og varð
gagntekin af því sem hún upplifði.
Ofsafengin hrifning hennar var galin
og heillandi. Gertrude Bell kynntist
Arabíu-Lárens. Milli þeirra var sam-
keppni og gott ef ekki mátti kalla það
beina úlfúð. Hún var eins og fleiri
þeirrar skoðunar að honum væri
hampað umfram verðleika. Hún var
óvenjuleg kona og sérvitur. Margir
dáðu hana á sínum tíma, öðrum var í
nöp við hana og fáir skildu hana.
Sagt var að Gertrude hefði átt í ást-
arsambandi við Feisal I. Bretar og
Frakkar gerðu hann að kóngi í Sýr-
landi eftir fyrri heimsstyrjöldina þeg-
ar forystumenn þessara þjóða skiptu
Miðausturlöndum á milli sín. Allt var
það þvert á skynsemi og án þess að
taka tillit til þarfa eða hagsmuna íbú-
anna. Feisal hraktist héðan eftir
stuttan stans og fékk í sárabætur að
verða konungur í Bagdad. Hann festi
aldrei yndi þar og saknaði Damaskus
alla tíð.
Bókin Insjallah – á meðal araba er eftir
Jóhönnu Kristjónsdóttur. Útgefandi er
bókaúgáfan Edda. Bókin er 277 bls. að
lengd.