Morgunblaðið - 02.12.2001, Síða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2. DESEMBER 2001 41

 
 
    
          
         






   


   !" # 

 $%
!% " # 
"&
&'"" "

'""! &
!% "
!% " "

  &
!% " # 
 (  )  "

*"*$"&&*"*"*"


  

   
                
 
 


 

 
 

    ! ""# 
$
 "
% " %&&

'
  " %&&
 (  
  " %&&

$
 "
" %&&
 &)   ! " %&&


  

  
          
  
  
  

 
   

 
 
 
  
  
    !!"
 # 
   !!"  $" $% %
 &$ "
   !!"  ' &
  %
( "!)
   !!"  " % *"!
"    +!
   !!"

  ,"$  $"%
-' .  !!"
"/-    !!"   01%
.   % " /-  . !!"
  )   !!"
$" 2% 3  %
/-   % .4  & .4  !!"
.$)   !!"  + .%


 


  

        
 



     
 


 
  
  
! "!


 


 ! #$ "

% $

%

 &
  
 $ $ '$%() &
**+
&
***+
Mér var mjög brugðið þegar ég
fékk þær fréttir á mánudagsmorgun-
inn að þú værir farinn í ferðina löngu.
Það hvarflaði ekki að mér að þú
myndir falla frá á besta aldri og allt
lífið framundan.
Við höfðum talað saman á föstu-
deginum og þá sagðirðu mér að þú
hefðir farið heim úr vinnunni á
miðjum degi. Þú talaðir um að þú
hefðir verið eitthvað þreyttur og
hugur þinn leitað heim til Íslands, til
fjölskyldunnar sem var samankomin
við jarðarför frænda okkar.
Hugur minn reikar á þessum tíma-
mótum rúm tuttugu ár aftur í tím-
ann, til þess tíma er við kynntumst.
Við unnum saman í byggingarvinnu
sumarið eftir að við kláruðum grunn-
skólann. Okkur varð strax vel til vina
og ég efast um að ég hefði haldið
þetta sumar út án okkar kynna. Við
urðum strax mjög góðir vinir og vin-
átta okkar var einstök, við vorum
mjög náin á okkar hátt. Vinátta okk-
ar hélst alla tíð og þrátt fyrir að ég
hæfi sambúð og eignaðist fjölskyldu
vorum við alltaf jafn góðir vinir.
Við eyddum hér áður fyrr miklum
tíma saman og gerðum margt
skemmtilegt, fórum saman í sum-
arbústað, í Þórsmörk og ég á svo
margar skemmtilegar minningar frá
heimili þínu á Hjallaveginum. Minn-
isstæðust er þó ferðin sem við fórum
með foreldrum þínum og ættingjum
vestur í Dali á æskuslóðir föður þíns.
Við vorum alveg ótrúleg. Þegar
stoppað var í Búðardal til að fá sér
hádegismat höfðum við uppi á stelpu
sem við könnuðumst við og fórum á
rúntinn með henni um þorpið. Um
kvöldið þegar komið var á áfangastað
fengum við Ingólf frænda þinn til að
fara með okkur á sveitaball því við
höfðum ekkert við að vera þetta
kvöld. Svona vorum við, þurftum allt-
af að hafa eitthvað skemmtilegt fyrir
stafni.
Seinna þegar þú eignaðist þína
fyrstu íbúð á Hringbrautinni eignað-
ist ég einnig íbúð við sömu götu um
líkt leyti, þá var ennþá styttra á milli
okkar. Okkur fannst svo gaman að
vera orðin nágrannar og þú hugsaðir
svo vel um mig þegar ég átti von á
mínu fyrsta barni og varst mér alltaf
innan handar þegar ég bjó ein með
Rut.
Ferðalög voru líf þitt og yndi enda
kom það ekki á óvart þegar þú sagðir
mér að þú ætlaðir að fara til Kaup-
mannahafnar og dvelja þar um
óákveðinn tíma. Þar kynntist þú
manninum þínum, honum Rune, og
þú varst svo ánægður með lífið með
honum. Þið voruð búnir að eignast
sumarbústað rétt fyrir utan Kaup-
mannahöfn sem þú skírðir Múla, eft-
ir æskuheimili föður þíns. Þið Rune
ferðuðust víða og alltaf var jafn gam-
an að fá póstkort frá þér.
Hólmar minn, þú varst gæddur
þeim eiginleika að þú tókst fólki eins
og það var enda áttirðu stóran vina-
og kunningjahóp. Það eina sem ég
get sagt að lokum er að það hlýtur að
vera einhver tilgangur með brott-
hvarfi þínu og þér hefur verið ætlað
nýtt hlutverk á nýjum stað.
Ég votta Rune, móður þinni,
bræðrum og fjölskyldum þeirra mína
dýpstu samúð. Megi guð gefa ykkur
styrk á þessari erfiðu stundu.
Júlíana Þorvaldsdóttir.
Elsku Hólmar minn, ekki hefði
okkur grunað þegar við hittumst fyr-
ir um ári þegar þú komst til Íslands
að við værum að hittast í síðasta
skipti. Tilhugsunin um það að hitta
þig ekki aftur, tala um lífið og til-
veruna, þetta er eins og vondur
draumur. Ég er svo þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast þér því ég
man þegar við kynntumst fyrst þá
komst þú í heimsókn til okkar Stein-
ars í Søborg í Danmörku þegar þú
varst að flytja út ’96, við höfðum bara
kannast við hvort annað en þarna
man ég að andrúmsloftið var svo af-
slappað og þú svo rosalega eðlilegur,
hreinskilinn og þér fylgdi svo mikil
útgeislun. Upp frá þessum tíma urð-
um við góðir vinir. Stuttu seinna
kynntist þú yndislegum manni,
René, og þá fannst mér eins og hefði
kviknað eitthvert ljós yfir þér því þú
fórst virkilega að blómstra. Við hlóg-
um líka oft yfir því hversu ólíkir þið
voruð, alveg eins og svart og hvítt, en
það var líka einmitt þess vegna sem
samband ykkar var svona gott sem
það var. Ég man hversu stolt ég var
þegar þú baðst okkur Steinar að vera
viðstödd þegar þið giftuð ykkur fyrir
um þremur árum því við vorum þá
fólkið þín megin, við vorum oft eins
og lítil fjölskylda.
Það varst þú sem fékkst mig til að
koma og vinna hjá Street Cut, enda
sá ég sko ekki eftir því, því þar var
mikið af góðu fólki sem reyndist okk-
ur vel og þá sérstaklega Jesper og
Randi sem tóku svo vel á móti nýju
fólki. Og ég man hversu þakklátur þú
varst fyrir hvað þau sýndu þér mik-
inn skilning þegar þú varst að byrja,
með þá byrjunarörðugleika sem
fylgja því að koma til nýs lands, þ.e.
tungumál, menningu o.fl. en málið
var að þau eins og margir höfðu
mikla trú á þér, enda var ekki ástæða
til annars því þú varst mjög fær á
þínu sviði og hafðir mikið fram að
færa.
Ég man haustið ’97 þegar við fór-
um að sjá Danmerkurkeppnina í hár-
greiðslu, tókum lestina frá Kaup-
mannahöfn til Herning og gistum þar
á litlu hóteli. Á laugardeginum var
búið að vera mikið um að vera, skoða
keppnina, horfa á sýningar o.fl. Svo
um kvöldið ætluðum við að fara eitt-
hvað út að skemmta okkur en það
endaði nú öðruvísi því við vorum svo
dauðuppgefin, við enduðum uppi á
hótelherbergi með nammi og kók og
horfðum á sjónvarpið, enda hlógum
við líka að okkur því þetta var nú ekki
alveg við, enda líka þegar við komum
svo aftur til Kaupmannahafnar lá við
að Steinar og René tryðu okkur ekki
því þeir voru nú vanir aðeins meira
fjöri þegar við vorum samankomin.
Sumarið ’99 komum við í heimsókn
til ykkar í sumarhúsið sem þið höfðuð
þá nýkeypt og þið voruð á fullu að
gera upp, breyta, mála, enda báðir
miklir fagurkerar og fannst gaman
að gera fallegt í kringum ykkur.
Þetta var svo fallegur staður, strönd-
in í göngufæri og frábært útsýni.
Þetta var sannkölluð paradís og
þarna fann maður kyrrð og ykkur
leið svo vel þarna.
Það var alltaf svo gaman að koma
til ykkar í heimsókn því móttökurnar
voru svo frábærar, undantekningar-
laust voru þvílíkar kræsingar í boði
og góð vín með, en þú vildir nú gefa
René allan heiðurinn af matargerð-
inni enda var það kannski meira hans
áhugasvið. Þarna kemur einmitt sá
punktur þar sem þið voruð mjög ólík-
ir.
Það var hreint aðdáunarvert að sjá
hvað þið kunnuð að njóta lífsins, um
leið og tækifæri gafst notuðuð þið
það til að gera eitthvað saman og fór-
uð í mörg ferðalög út um alla Evrópu
og sumarið 2000 komuð þið saman til
Íslands og þá var René að koma í
fyrsta sinn og við, eins og sannir Ís-
lendingar, stolt af okkar stórbrotnu
náttúru, keyrðum saman smá skoð-
unarferð út úr bænum og enduðum
svo ferðina í Biskupstungum í sum-
arbústað hjá ömmu og afa og náðum
að láta þreytu dagsins líða úr okkur í
heita pottinum.
Elsku Hólmar minn, minningarn-
ar eru margar um yndislegan strák
sem hafði svo mikið að gefa og þín
verður sárt saknað og minningarnar
mun ég varðveita í hjarta mér um
ókomna tíð. Ég trúi því að nú hafi þér
verið falin önnur verkefni annars
staðar en í þessari jarðvist og við
hittumst aftur þegar sá tími kemur.
Mig langar að kveðja þig elsku vin-
ur með þessu ljóði:
Að lifa er að elska,
allt hitt er dauði,
og allt sem lifir er fætt af ástinni,
því veröldin er sköpun hennar.
Það er hún sem vakti aflið,
sem stjórnar viti og vilja mannsins
og vefur örlagaþræði lífsins.
Það er hún sem gerir veröldina fagra,
því að hún er brosið á rúbínvörum
kvöldsins
og ljós hinnar ódauðlegu gleði í augum
morgunsins
að lifa er að elska
og sá sem einhver elskar getur aldrei dáið.
(Gunnar Dal.)
Ég votta René og fjölskyldu
Hólmars mína innilegustu samúð og
bið góðan guð að styrkja þau og varð-
veita á þessum erfiða tíma.
Sigríður M. Einarsdóttir (Sirrý).
Að minnast góðs vinar er fyrir mig
mjög erfitt, en það fyrsta sem kemur
upp í hugann eru góðar minningar og
þær heldur maður fast í. Hólmar var
ekki bara vinur og félagi heldur var
hann mikill vinur fjölskyldu minnar
og trúnaðarvinur. Þegar ég sit hér og
reyni að koma frá mér nokkrum orð-
um um Hólmar dettur mér bara eitt
orð í hug, gleði, að umgangast Hólm-
ar hvort sem var á góðum sumardegi
í sumarhúsi hans í Danmörku eða á
vetrarkvöldi í Reykjavík var frábært
og það sem einkenndi Hólmar var
hversu duglegur hann var að koma
sér áfram í lífinu þrátt fyrir mikinn
mótbyr.
Kallið er komið.
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Ég á eftir að sakna löngu símtal-
anna sem við áttum í hverjum mán-
uði sem byrjuðu ávallt á sömu setn-
ingunni. Ég kveð þig, vinur, með
miklum trega og sársauka.
Garðar Einarsson.
Elsku Hólmar minn. Nú ert þú
farinn frá okkur. Við kynntumst ung,
þegar þú komst með mömmu þinni í
heimsókn til mömmu minnar á Lang-
holtsveginn. Þá þróaðist vinátta á
milli okkar sem aldrei bar skugga á.
Það sem stendur þó mest upp úr í
minningunni er hvað við gátum hleg-
ið mikið saman þegar við hittumst.
Á ég eftir að sakna þess mikið. Þú
varst mjög glaðvær, traustur og kær-
leiksríkur. Ég held að það sé ekki
hægt að biðja um betri eiginleika hjá
einstaklingi. Þú hafðir þor til að vera
þú sjálfur. Þótt við hefðum ekki
heyrst í einhvern tíma var alltaf eins
og við hefðum talast við síðast deg-
inum áður.
Elsku vinur, ég veit að það hefur
gott fólk tekið á móti þér með hlýju.
Þangað til við hittumst síðar,
þakka þér fyrir allt.
Þín vinkona,
Ólöf G.
Elsku vinur minn. Ég er tóm og
trúi því ekki að þú sért farinn frá
mér. Mér finnst þetta svo óréttlátt.
Þú varst í blóma lífsins, varst svo
ánægður og allt gekk svo vel hjá þér.
Alltaf komstu manni til að hlæja, við
hlógum endalaust. Ef mér leið ekki
vel hugsaði ég til þín og hringdi og
strax var góða skapið komið. Ég var
svo heppin að hafa kynnst þér svona
vel, og þegar þú komst út og fékkst
vinnu hjá sömu keðju og ég urðum
við svo góðir vinir, gátum „brallað“
endalaust saman.
Það var nú ekki sjaldan sem við
hittumst heima hjá þér, og þú og
René elduðuð góðan mat og sátum við
og spjölluðum, fram á nótt, hlógum og
grétum til skiptis. Alltaf gat ég talað
við þig um allt og trúað þér fyrir öllu.
Elsku vinur minn, þú munt alltaf
eiga stað í hjarta mínu. Sjáumst síð-
ar, kæri vinur.
Elsku Hólmfríður mín, René,
Magga, Bjössi, Helga, Hófí og aðrir
aðstandendur. Ég votta ykkur mína
dýpstu samúð og bið Guð og englana
að vera með ykkur.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Knus, þín vinkona,
Arndís.
Hólmar Ingi hefur kvatt okkur
svo skyndilega, en eftir sitjum við
með fullt af minningum um góðan
dreng og spyrjum okkur: Af hverju
hann?
Hólmar ólst upp á Hjallaveginum í
Reykjavík hjá foreldrum sínum og
var yngstur af fimm bræðrum.
Hólmar og ég vorum vinir frá ell-
efu ára aldri í Langholtshverfinu. Við
brölluðum margt saman. Sumarið
1994 fórum við nokkrir vinir saman í
sumarbústað norður í land og áttum
þar frábæra viku. Fyrir tveimur ár-
um kom Hólmar til Íslands og áttum
við vinahópurinn góða kvöldstund
saman og var spjallað og hlegið mik-
ið.
Alltaf var gott að leita til Hólmars
og stutt var í góða skapið hjá honum.
Síðustu fjögur ár bjó Hólmar í
Kaupmannahöfn. Þar kynntist hann
Rene, og áttu þeir yndislegan tíma
saman. Ferðuðust þeir víða um heim
og komu síðast frá Filippseyjum 7.
nóv. sl.
Hólmar starfaði við hárskeraiðn
hjá Street Cut í Kaupmannahöfn.
Síðast þegar ég heyrði í Hólmari, í
vikunni fyrir andlát hans, töluðum
við um íbúðina sem hann hafði fest
kaup á í Kaupmannahöfn, átti að fá
hana 1. des. Svo ætlaði hann að koma
til Íslands í vor. Þá átti að hittast og
fá sér rækjusalat og rauðvín og
hlusta á gömlu góðu plöturnar og
rifja upp góðu dagana og hlæja.
Rene, Fríða, Jón, Kristján, Björn,
Jónas og fjölskyldur, við Halldór
sendum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til ykkar. Megi góður Guð
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Minning um góðan dreng lifir.
Hugrún.