Morgunblaðið - 24.01.2002, Page 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. JANÚAR 2002 45
Ég minntist bernsku
minnar daga
og margs frá þér, sem ein ég veit.
Ég fann nú allt að einu draga
og á mig dauðans grunur beit.
En eftir stutta stundarbið
þá stóð ég þínar börur við.
Ég fann á þínum dánardegi,
hve djúpt er staðfest lífs vors ráð.
Ég sá á allrar sorgar vegi
er sólskin til með von og náð.
Og út yfir þitt ævikvöld
skal andinn lifa á nýrri öld.
(Einar Ben.)
Í dag 24. janúar hefði faðir minn
elskulegur Guðvin Gunnlaugsson
orðið 90 ára. Hann andaðist fyrir
rúmum mánuði, 21. desember 2001.
Hugur minn dvelur við minningar
um fyrri afmæli pabba og ýmsar
góðar endurminningar.
Það velur sér enginn foreldra
sjálfur og það er aldrei fullþakkað
að fá að alast upp hjá góðum for-
eldrum sem bera hag barna sinna
fyrir brjósti og vilja þeim allt hið
besta í veganesti fyrir lífið. Margar
eru minningarnar frá æskuheimili
okkar, alltaf var nóg við að vera í
leik og starfi. Pabbi, sem var kenn-
ari, kenndi mér allan minn barna-
skólalærdóm og líka í fyrsta bekk
gagnfræðaskóla. Þá bjuggum við á
Svalbarðseyri við Eyjafjörð.
Pabbi var góður og samviskusam-
ur kennari, þótt mér þætti hann
stundum fullstrangur. Sá ég fljótt að
það borgaði sig að læra vel heima-
verkefnin. Þegar ég byrja í Gagn-
fræðaskóla Akureyrar var Þor-
steinn M. Jónsson að enda sinn
skólastjóraferil þar. Hann vildi að
ég væri einn mánuð í skólanum til að
undirbúa mig fyrir prófin. Ég kveið
mikið fyrir því að fara ein í svona
fjölmennan skóla, en þetta fór allt
vel og á ég marga vini ennþá sem ég
kynntist fyrst á þessum vordögum.
Síðan skiptust á skin og skúrir í
mínu lífi eins og margra annarra.
Það var stórt áfall fyrir fjölskyldu
okkar þegar móðir mín andaðist eft-
ir erfið veikindi, þá var ég 19 ára og
átti eiginmann og tæplega ársgamla
dóttur. Við bjuggum í nýju húsi á
Akureyri, það er að segja mín fjöl-
skylda og pabbi ásamt bræðrum
mínum tveimur.
En öll él birtir upp um síðir.
Pabbi var svo lánsamur að giftast
aftur góðri konu, Irene Gook, sem
er ensk að ætt og uppruna. Hún rak
Sport- og hljóðfæraverslun Akur-
eyrar um árabil. Hún er einnig
hjúkrunarkona og ljósmóðir að
mennt og vann áður við þau störf.
Það hlýtur að hafa verið mikil breyt-
ing fyrir þessa hefðar- og verslunar-
konu að hætta að vinna úti og fara
þess í stað í hlutverk húsmóður, með
eiginmann og tvo syni. En það vafð-
ist ekki fyrir henni fremur en annað
sem hún hefur tekið sér fyrir hend-
ur um dagana, enda er hún dugnað-
arforkur. Hún hefur ætið reynst
okkur sem besta móðir og amma.
Ég var svo lánsöm að einungis þrjú
hús voru á milli heimila okkar. Stóð
heimili þeirra pabba ávallt opið öll-
um mínum börnum. Eftir að pabbi
hætti kennslu vann hann mikið
heima við bókband, bæði fyrir sig og
aðra, enda var hann mikill bókamað-
ur. Þau hjónin ferðuðust mikið bæði
innanlands og utan, enda þekktu
þau margt fólk og var því mikill
gestagangur hjá þeim, ekki síst út-
lendingar á sumrin. Fór fjöldskylda
mín oft með þeim í þessi ferðalög.
GUÐVIN
GUNNLAUGSSON
✝ Guðvin Gunn-laugsson fæddist
á Háleggsstöðum í
Hofshreppi í Skaga-
firði 24. janúar 1912.
Hann lést á dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Hlíð á Akureyri
21. desember síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Akur-
eyrarkirkju 3. jan-
úar.
Pabbi greindist með
krabbamein fyrir
tveimur árum og þurfti
að dvelja í Reykjavík.
Meðan á geislameðferð
stóð var nærvera Iren-
ar og hjálp ómetanleg
fyrir hann. Ég vil
þakka henni innilega
fyrir allan kærleik og
hjálp á liðnum árum.
Hugrún Dögg dóttir
mín sem býr á Akur-
eyri fær bestu þakkir
fyrir alla sína greið-
vikni við afa sinn og
ömmu. Bróðir minn
Baldur og Valgerður Elín mágkona
mín fá alúðarþakkir frá mér fyrir
alla hjálp í veikindum pabba.
Starfsfólk á Hlíð og þeir sem
heimsóttu hann, fá bestu þakkir fyr-
ir þeirra framlag. Það er erfitt að
búa í öðrum landshluta þegar veik-
indi herja á náinn fjölskyldumeðlim.
Við pabbi töluðum oft saman í síma
og ég heimsótti hann eins oft og ég
gat. Ég minnist pabba með þökk og
gleði á þessum degi og er þakklát
fyrir að hann skyldi fá að halda sínu
andlega jafnvægi og skynsemi fram
að leiðarlokum. Blessuð sé minnig
um góðan mann.
Þín dóttir,
Auður.
Núna er afi minn kominn heim til
Guðs. Hann hafði nú aldeilis lifað
tímanna tvenna, bjó fyrst í torfbæ
án allra nútímaþæginda. Hann afi
var mikill sögumaður og ófáar voru
þær sögurnar sem að hann sagði
mér og systkinum mínum; Þóru,
Gígju, Höllu, Jörundi Guðna og
Önnu Heiðu. Við vorum svo heppin
að alast upp í sömu götu og afi og
amma bjuggu í. Þannig áttum við í
raun tvö heimili.
Ein af fyrstu minningum afa er
sagan um það þegar Guðrún föður-
móðir hans var að kalla á þau systk-
inin; Bjarkey, Pál og afa, úti á hlaði
og sagði: Krakkar, krakkar, komið
að tína hrossataðið. Það var þurrkað
í þá daga og notað til upphitunar.
En afi sagði að þau hefðu reynt að
fela sig til þess að sleppa við þetta
verk. Önnur saga er frá því að afi fór
ungur í kaupstaðarferð á Hofsós
með föður sínum á hesti. Þar hittir
hann fyrir prestinn sem sagði við
barnið; illa gerði hann faðir þinn að
láta þig heita Rúnmund. En það
vissu nú líklega ekki margir að afi
hét því nafni líka og kallaði ég hann
stundum Rúnmund að gamni mínu.
Afa dreymdi oft og mikið. Hann
sagði okkur gjarnan frá draumunum
sínum. Þegar hann var barn að aldri
dreymdi hann um það að fólk væri
að bera líkkistu meðfram á. Stuttu
síðar lést Sigmundur bróðir hans úr
lömunarveiki og gekk þá líkfylgdin
meðfram ánni í sveitinni hans afa.
Afi og amma komu alltaf heim til
okkar á aðfangadag og við héldum
saman upp á fæðingu frelsarans. Þá
sagði afi okkur gjarnan sögur með-
an við biðum í óþreyju eftir jólunum.
Ég man hvað okkur þótti skrítið að
afi sagðist ekki hafa fengið sælgæti
á jólunum þegar hann var lítill. Þá
fékk hann rúsínur, gráfíkjur og
döðlur sem höfðu verið keyptar í
kaupstaðnum.
Afi kenndi mér að trúa á Guð. Við
fórum með honum í sunnudagaskól-
ann á Sjónarhæð og síðar í Lund-
arskólann. Afi og amma áttu blá-
grænan Ford-Taunus bíl sem við
systkinin „smöluðum saman í“ börn-
um úr götunni, til þess að fara á
Sjónarhæð. Stundum þurfti að fara
nokkrar ferðir.
Afi kenndi mér að lesa og skrifa
við gamla skrifborðið sitt í bókaher-
berginu í Vanabyggðinni. Amma
töfraði fram ljúffenga rétti og kökur
í eldhúsinu sínu sem ég borðaði af
bestu lyst í „frímínútum“.
Þegar ég byrjaði í Barnaskóla
Akureyrar var ég oft samferða afa í
skólann. Þá man ég hvað hann gekk
hratt og ég mátti hafa mig alla við að
fylgja honum eftir. Afi kenndi lengi í
þrettándu stofu og ég var stolt yfir
því að eiga afa í skólanum.
Afi var mikill bókamaður og
áhugamaður um íslenska tungu.
Hann leiðrétti mig gjarnan fram á
fullorðins ár, ef ég talaði ekki rétt
mál og hélt ég þannig áfram að læra
hjá afa. Þegar ég varð eldri bað ég
hann stundum að lesa yfir ritgerð-
irnar mínar og þáði leiðbeiningar
um það sem betur mátti fara.
Afi sagði svo skemmtilega frá, að
ég átti auðvelt með að sjá fyrir mér í
huganum margar frásagnir hans.
Margar ferðasögur sagði hann mér.
Hann og amma voru mjög dugleg að
ferðast innanlands og utan. Man ég
eftir því hvað hann hafði gaman af
ferð til Júgóslavíu. Ég sé hann fyrir
mér standandi uppi á stigapallinum í
Vanabyggðinni, veifandi hendinni
og syngja Júgóslavía, Júgóslavía
með bros á vör og glampa í augum.
Afi skrifaði dagbók í mörg ár og þar
voru lýsingar á veðri, atburðum líð-
andi stundar og ýmsu því sem hon-
um fannst markvert. Ég man hvað
mér fannst merkilegt að lesa yfir
öxlina á honum um það að ég hefði
til dæmis komið í heimsókn í gær.
Dagbækurnar eru dýrmætar og
skemmtilegar minningar. Þegar við
Halla systir fórum í okkar fyrstu ut-
anlandsferð til Englands og Skot-
lands með afa, ömmu og foreldrum
okkar, man ég hvað afi var hress og
skemmtilegur í flugvélinni á leið-
inni. Við sátum saman, hlustuðum á
sögurnar hans, hlógum og hámuðum
í okkur M og M kúlur. Afa þótti
súkkulaði gott.
Stundum fór ég með afa og ömmu
til Reykjavíkur í bíl, þá var gjarnan
stoppað í Brú í Hrútafirði og afi
keypti ís handa öllum. Þegar ég bjó í
Reykjavík og fór oft keyrandi til Ak-
ureyrar, þá spurðist afi oft af mikl-
um áhuga fyrir um færð og veður á
leiðinni. Hann hafi alltaf tíma til
þess að spjalla. Afi tók þannig mik-
inn þátt í því sem ég gerði og upp-
lifði. Því segi ég að við systkinin höf-
um verið mjög heppin að eiga svona
góðan afa og ömmu sem við gátum
alltaf leitað til. Þau börn sem fara á
mis við að kynnast afa sínum og
ömmu missa af miklu. Ég þakka fyr-
ir að hafa átt afa í öll þessi ár og bið
Guð að styrkja elsku ömmu mína
sem er okkur öllum svo kær.
Blessuð sé minning afa míns.
Hugrún Dögg Harðardóttir.
Mig langar að minnast afa míns
Guðvins sem hefði orðið níræður í
dag 24. janúar ef Guð hefði ekki
kallað hann til sín stuttu fyrir jól.
Bernskuminning mín er rík af sam-
verustundum með afa og ömmu og í
mínum huga eru það dýrmætar
minningar. Það er svo margt sem
líður í gegnum hugann þegar ég
hugsa til hans og ömmu. Þau bjuggu
í sömu götu og við fjölskyldan og
hefur það eflaust átt þátt í því hvað
samskipti okkar voru mikil og náin.
Afi var góður sögumaður og hafði
gaman að segja okkur systkinunum
sögur um það sem hann hafði upp-
lifað um ævina. Þessar sögur sagði
hann svo vel að enn í dag man ég eft-
ir sumum þeirra.
Þessi frásagnargáfa sem afi var
svo ríkur af hefur eflaust komið sér
vel í hans starfi sem kennara og ekki
síður í sunnudagaskólanum sem
hann sá um í mörg ár á Sjónarhæð
og síðar í Lundarskóla. Hann var
mjög trúaður maður og helgaði líf
sitt þeirri köllun að miðla öðrum af
trú sinni. Fyrir þetta veganesti í
uppvexti mínum er ég honum mjög
þakklátur.
Samband afa og ömmu var mjög
náið og gott. Í þeirra hjónabandi
stóð hún eins og klettur við hlið hans
og verður henni seint fullþakkað
hvað hún var góð við afa alla tíð,
ekki síst í lokin þegar heilsu hans fór
að hraka.
Ég vil þakka afa fyrir öll þau ár
sem ég fékk að njóta nærveru hans í
uppvexti mínum á Akureyri og
þeirrar hlýju sem ég fann ávallt fyr-
ir þegar ég kom í heimsókn eftir að
ég flutti til Reykjavíkur.
Elsku amma mín, hugur okkar er
hjá afa á þessum degi.
Megi góður Guð styrkja þig og
styðja.
Jörundur Guðni.
( ) !   
!   !  & 


/
2

*
++ - 0 33 4 .
    #$
 
 *  +
 ,-    + 

.
+ 
" 
/  ,0

1!- !!5 !
2!5 !
" !! 6 #
&7! 2!!
/ !#2!#
2!/- !!!  !!-  #
8 +2!!
4  +   & 
" #
/ !. 22!# 9 6 $ !
1! +-8
*
4'


4   :
- ! 
  
" 
,2    + 

  3  . 
 #


" 
/  ,44'
8! 44  !
! $% 4  #
' #.4  #
 !! (4  !
5
 
   33
 



-8/8+'/8+


;## -$9 <= #
- !$;>?
 .
  
"
) 63  + #
$ 
'   2!!@A !
8 . = #A B# 9A B#

1! !<
1!!

 . 2!!@
!#
9 <
!!
C  
  #
41!-3 !!!

 "
  
  
"
  

"


9&8 '


8#! 
=& . 
1 $" .!# .


  7+  

 -  ,0''
6   ! #

. 
 D1 # .0  -!!
!# =  $ 2 <$ $
8! 
 D1 ! (  !! #

!0 .
" #

 "!
 D1 #
  4 D # 
0 ! # 
2< 8! !
 $ ! $%!
5
 !   
!   



 -8'' '4
+
*
++
  0 .
-  EE
 .
 
 
,8   + 

 
+
3 
 
" 

/  ,/''
!!$% .3#  !* 0 FA0 !!
& .3# 9  ' !
4!!.3!  "!8 #
+3 .3!
$ ! $%! ! %33 $%!
  ! ! %33 $%!