Morgunblaðið - 22.03.2002, Side 36

MINNINGAR
36 FÖSTUDAGUR 22. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Helgi Andrés-son fæddist í
Meðaldal í Dýrafirði
20. des. 1933. Hann
lést af slysförum 15.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Andrés Friðrik
Kristjánsson, bóndi
og skipstjóri í Með-
aldal, f. í Meðaldal 1.
nóv. 1889, d. 16. okt.
1939, og k.h. Bjarn-
ey Margrét Jóhanns-
dóttir, f. á Lónseyri í
Auðkúluhreppi í
V-Ís. 21. sept. 1909,
d. 9. okt. 1962. Systkini Helga eru:
a) Kristján, f. 2. des. 1932, b)
Gunnar, f. 26. maí 1935, d. 29. maí
1969, c) Andrés, f. 7. jan. 1940, d)
Margrét, f. 4. okt. 1945, d. 3. febr.
1985, en hún er dóttir Bjarneyjar
og síðari manns hennar, Brynjólfs
Hannibalssonar, f. í Kotum í Ön-
undarfirði 29. maí 1915, d. 14.
mars 1963.
Helgi kvæntist 4. sept. 1959
Hafdísi Daníelsdóttur bókaverði,
f. á Akranesi 4. sept. 1941. For-
eldrar hennar voru: Daníel Þjóð-
björnsson, múrarameistari á
Akranesi, f. á Læk í Leirársveit
Pálmadóttir, f. 21. nóv. 1980. Son-
ur Gunnars er Guðlaugur Þór, f.
12. júlí 1997.
Helgi lauk gagnfræðaprófi frá
Ingimarskólanum í Reykjavík
1950. Næstu ár vann hann ýmis
störf til sjós og lands, bæði í
Reykjavík og síðar á Akranesi,
þar sem hann hóf nám í rafvirkjun
hjá Ármanni Ármannssyni raf-
virkjameistara og lauk sveinsprófi
1964. Þá var hann lögreglumaður
á Akranesi frá því í sept. 1965 til
júní 1972, síðan eftirlitsmaður raf-
lagna hjá Rafveitu Akraness og nú
síðast forstöðumaður dreifingar
rafmagns á Akranesi. Hann kom
víða við í félagsmálum. Var í
stjórn rafvirkjadeildar Iðnaðar-
mannafélags Akraness, 1962–
1965, í stjórn Félags eftirlits-
manna við raforkuvirki 1976–
1997, í stjórn Lífeyrissjóðs Akra-
neskaupstaðar frá 1972, í stjórn
Starfsmannafélags Akraneskaup-
staðar 1970–1972 og formaður
þess 1975–1996. Í stjórn BSRB frá
1979. Í stjórn NKR, samtaka bæj-
arstarfsmanna á Norðurlöndum
1982–1986. Í stjórn Vinnueftirlits
ríkisins frá 1992. Félagi í Frímúr-
arastúkunni Akri á Akranesi frá
1983 og gegndi þar ýmsum trún-
aðarstörfum. Þá sat hann í fjöl-
mörgum nefndum á vegum Akra-
neskaupstaðar og BSRB.
Útför Helga fer fram frá Akra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
13. júlí 1897, d. 6. okt.
1945, og s.k.h. Sess-
elja Guðlaug Helga-
dóttir, húsfreyja á
Akranesi, f. í Hrísey
7. maí 1908, d. 17. jan.
1996. Börn Helga og
Hafdísar eru: 1) Andr-
és, tónlistarkennari
og kaupmaður í
Reykjavík, f. 14. des.
1957, kona hans er
Hrönn Harðardóttir
kaupmaður, f. 30. okt.
1959. Börn þeirra eru:
a) Vala, f. 31. jan.
1981, b) Edda, f. 19.
júlí 1987, c) Helgi f. 4. maí 1993. 2)
Daníel, rekstrarverkfræðingur í
Reykjavík, f. 24. apríl 1959, kona
hans er Sigurborg Stefánsdóttir
myndlistarmaður, f. 28. jan. 1959.
Börn þeirra eru: a) Grímur, f. 10.
mars 1985, b) Anna f. 29. des.
1990, c) Sölvi, f. 17. apríl 1999. 3)
Brynja, leikskólakennari á Akra-
nesi, f. 9. mars 1963, maður henn-
ar er Ingimar Magnússon verk-
taki, f. 25. maí 1960. Börn þeirra:
a) Magnús, f. 9. mars 1989, b) Haf-
dís, f. 29. sept. 1993. 4) Gunnar
Örvar nemi, f. 30. júlí 1976. Sam-
býliskona hans er Lovísa Anna
Elsku afi, nú þegar leiðir skilur
langar mig að kveðja þig með örfá-
um orðum. Ég varð þess heiðurs að-
njótandi að vera fyrsta barnabarnið
þitt og þótt þú hafir verið um fimm-
tugt þegar ég fyrst fer að muna eftir
þér á Suðurgötunni á Akranesi, þar
sem við pabbi og mamma áttum
heima fyrstu árin, þá man ég að mér
fannst þú vera töffari. Stór og stæði-
legur, myndarlegur maður með mik-
ið dökkt, gráslegið hár og svo ákveð-
inn og öruggur með þig að mér
fannst þú hlytir að vera bæði klárasti
og sterkasti maður í heimi. Síðan
gastu líka lagað allt, hvort sem það
var rafmagnsdót, bilaðir hjólaskaut-
ar eða meiddi á hnénu. Þú áttir líka
alltaf allskonar skemmtilegt dót. Ég
man sérstaklega vel úr barnæsku að
í stóra húsinu hjá ömmu og afa mátti
finna sjaldgæfa hluti eins og leikja-
tölvur, vasasjónvörp, myndbands-
tæki, kvikmyndavélar, örbylgjuofn,
Soda Stream tæki og farsíma – löngu
áður en slíkt var komið í hvers
manns hús. Þú hafðir alltaf einstak-
lega gaman af tækjum og tólum af
öllum stærðum og gerðum.
Þú bjóst yfir mikilli reisn og það
sem ég minnist helst við þig er að þú
hafðir þann eiginleika að nærvera
þín fór aldrei framhjá neinum. Þú
hafðir ákveðnar skoðanir á flestu frá
stjórnmálum til yfirburða vestfirsks
harðfisks fram yfir aðrar tegundir
og virtist geta talað um hvað sem er
við hvern sem er, enda leituðu marg-
ir ráða hjá þér.
Þú kunnir margar sögur frá ár-
unum sem þú varst á sjónum og í
löggunni. Flestar voru miklar karl-
mennskusögur og snerust margar
um útsjónarsemi, handalögmál og
hættulega glæpamenn. Ekki fór á
milli mála eftir sögutíma hjá þér að
það væri óráð fyrir vonda kalla að
láta illa þegar hann afi minn var ná-
lægur.
Eins og flestir vita varstu mikill
tónlistarunnandi og þá sérstaklega
óperu. Þú hafðir sjálfur mjög mikla
og fallega söngrödd og söngst skírn-
arsálminn við skírnina mína sem
mér er sagt að hafi verið mjög fal-
legur og tilkomumikill í þínum með-
förum. Ég man þegar ég var lítil
stelpa og fór á jólaball Frímúrar-
anna með ykkur ömmu. Þegar kom
að því að syngja ,,Heims um ból“ og
þá söngst þú, afi minn, með slíkum
krafti að mér fannst þú vera alveg
eins og Pavarotti, einn eftirlætis
söngvari þinn. Á eftir komu hinir
krakkarnir til mín og spurðu með
lotningu: ,,Vá... Er þetta afi þinn?“
Þá, eins og alltaf, gat ég svarað með
stolti ,,já, þetta er sko hann afi
minn!“
Nýlega fékk ég hvolp og þóttist
strax vera mamma hans. Fljótlega
var farið að kalla mömmu og pabba
afa hans og ömmu. Það er í fersku
minni þegar þið amma komuð að
kíkja á hann og ég rétti þér litla dýr-
ið og sagði í gamni við hvolpinn
,,farðu nú til langafa“. Þú varst ekki
allskostar á því að vera gerður að
langafa yfir þessu litla skrípi og
tókst af mér loforð, í gamni, um að
verða ekki sæmdur þeirri nafnbót
a.m.k. næstu árin – hvorki með
hvolpum né börnum. Hundinum gat
ekki verið meira sama og reyndi í
ákafa að sleikja á þér nefið en ég fór
að hugsa hvað það yrði gaman að
krakkarnir mínir fengju að kynnast
báðum langöfum sínum og -ömmum.
Elsku besti afi minn, þó að ég sé
sár yfir því að þú hafir farið svona
fljótt er ég samt ákaflega þakklát
fyrir þig og tímann sem ég fékk með
þér. Hlýjan þín og stóru knúsin
gleymast aldrei og ylja mér á þess-
um erfiðu tímum. Þú varst mikill
maður og ég er sannfærð um að þú
hefur fengið veglegar móttökur þar
sem þú ert nú. Þín verður sárt sakn-
að hérna megin um langa tíð. Ég
hugga mig við að þú lifir áfram í okk-
ur afkomendunum og fólkinu sem
elskar þig. Þú og minningarnar um
þig munu alltaf eiga sérstakan stað í
hjarta okkar.
Blessuð sé minning afa míns,
Helga Bergs Andréssonar frá Með-
aldal, Dýrafirði.
Þín afastelpa,
Vala.
Besti maður í öllum heiminum er
dáinn. Það er hann elsku afi okkar,
sem kenndi okkur svo margt og lék
svo mikið við okkur.
Ég á vin eins og þig, mjög góðan
vin eins og þig. Ég man þig og þú
manst mig, ég á þig og þú átt mig.
Elsku afi, okkur þykir svo vænt
um þig og við söknum þín svo mikið.
En við vitum að þú ert hjá okkur þótt
við sjáum þig kannski ekki og að guð
passar þig vel þar sem þú ert núna.
Takk fyrir allt, elsku afi.
Láttu nú ljósið þitt.
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti.
Signaði Jesús mæti
(höf.: ókunnur.)
Magnús afastrákur og
Hafdís krúsindúlla.
Vinnuvikan var á enda sl. föstudag
og ég á heimleið, er mágkona mín
hringir og segir mér þau hörmulegu
tíðindi, að eiginmaður sinn og minn
kæri bróðir hafi látist í skelfilegu bíl-
slysi á heimleið til Akraness.
Ég hafði heyrt í útvarpinu nokkru
áður, að enn eitt dauðaslysið hefði
orðið í umferðinni og eins og svo oft
vonað að maður þekkti ekki viðkom-
andi, en í þetta skiptið brást þessi
von og höggið varð ekki umflúið.
Aðeins tæpum tveimur dögum áð-
ur höfðu þau hjónin litið við hjá okk-
ur og hann farið með mér í smá
ferðalag, enda hress og kátur að
vanda.
Bróðir minn hafði búið mestan
hluta ævinnar á Skaganum, þar sem
hann eignaðist góða konu og fjögur
vel gerð börn, sem sjá nú á eftir elsk-
uðum föður og eiginmanni, ásamt
afabörnunum, sem voru honum svo
kær, enda barngóður með afbrigð-
um.
Helgi var lærður rafvirki og starf-
aði lengst af við rafmagnseftirlitið á
Akranesi síðar Akranesveitu.
Hann var sannkallað glæsimenni,
félagslyndur, harðduglegur og ósér-
hlífinn og fylginn sér, hraustur og
vel á sig kominn. Enda kom fljótt að
því að margs konar félagsmálastörf
hlóðust á hann, svo að mörgum þótti
nóg um. Öll sín störf, eftir því sem
mér er sagt, vann hann af alúð og
trúmennsku.
Eflaust hefur hann á stundum
vantað tíma fyrir sjálfan sig, en það
stóð til bóta, því framundan styttist í
starfslok og er hryggilegt að fá ekki
notið góðra ára fyrir sig og sína eftir
starfssama ævi.
Hann átti svo margt eftir ógert
þegar tími gæfist til.
Ótímabært fráfall náins vinar og
bróður í dagsins önn, vekur mann til
umhugsunar um lífið og tilveruna,
sem á stundum tekur aðra stefnu en
ætlað er, þá er gott að eiga aðeins
góðar minningar um hinn látna vin.
Hugurinn leitar á æskuslóðirnar í
Dýrafirði, þar sem við systkinin er-
um fædd og uppalin. Faðir okkar
lést frá móður okkar og þrem ungum
sonum og mér ekki fæddum. Það er
mikil reynsla svo snemma á lífsleið-
inni, að upplifa slíkt. Seinna eignuð-
umst við hálfsystur er Margrét hét.
En stórt skarð hefur verið hoggið
ótímabært í raðir okkar systkina,
þrjú farin og við Kristján einir eftir.
Það var jafnan mikill samgangur
milli okkar bræðra og óbærilegt að
fá ekki notið fleiri heimsókna til að
ræða saman og meðal annars hlusta
á bestu tenóra heims taka frægar
aríur. Hann hafði dálæti á fallegri
tónlist og þá einkum sígildri, enda
söngmaður góður og verið kórfélagi
hér áður til margra ára.
Helgi hafði mikla ánægju af ferða-
lögum eins og fleiri, enda farið víða
erlendis. Við minnumst sérlega
skemmtilegra ferða er við hjónin fór-
um með þeim til útlanda, fyrsta og
eina ferð okkar hjóna til Majorka
1973 og aftur fyrir tæpum þremur
árum er við ókum um Evrópu og
heimsóttum m.a. son okkar og fjöl-
skyldu í Zürich í Swiss. Nú er ljóst
að þriðja ferðin verður ekki farin í
bráð, en Ítalíureisa hafði verið á
óskalistanum í nálega tvö ár.
Nú þegar komið er að leiðarlokum
að sinni og við kveðjum þig með
söknuði, vil ég þakka þér alla elsku-
semi og vináttu liðinna ára, og þá
ekki hvað síst hvað þú varst ávallt
blíður og góður strákunum okkar og
barnabörnum, sem þótti afskaplega
vænt um þig og munu sakna þinnar
góðu nærveru.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V.Briem.)
Blessuð sé minning þín, kæri
bróðir.
Elsku Hafdís, börn, tengdabörn
og barnabörn. Guð blessi ykkur,
styrki og leiði. Hann sefi sorg ykkar
og okkar hinna.
Andrés F.G. Andrésson.
Helgi mágur kom inn í líf mitt
þegar ég var barn að aldri. Hann
kom að vestan eins og svo margir á
þeim árum til að vinna heima á Akra-
nesi. Hann hitti Hafdísi systur mína,
með þeim tókust ástir og þau urðu
hjón. Núna, 45 árum seinna, er hann
hrifinn á braut í einu vetfangi í einu
af þessum hræðilega slysum sem
verða á þjóðvegum landsins. Elsku
systir mín hefur misst manninn í lífi
sínu, manninn sem hún hitti aðeins
15 ára gömul. Mér líður eins og ég
hafi misst bróður svo náin tengsl
voru á milli mín og mágs míns.
Hafdís og Helgi hófu sinn búskap
heima á Jaðarsbraut hjá okkur
mömmu og þar fæddust þeim 3 börn.
Örverpið fæddist svo ekki fyrr en
löngu seinna, þá voru þau komin í
eigið hús á Esjubrautinni sem var
þeirra heimili æ síðan. Ég man alltaf
sumarið 1967 þegar þau fluttu í húsið
sitt, hvað mér fannst allt fallegt þar.
Allt var svo vel gert og vandað. Helgi
byggði húsið sitt sjálfur í þess orðs
fyllstu merkingu, hann meira að
segja handgróf sjálfur fyrir húsinu.
Eiginlega finnst mér Helgi alltaf
hafa verið að vinna, en nú hin seinni
ár hefur hann oft haft á orði að þessu
vinnubrjálæði færi nú brátt að linna
og hann færi að hafa það náðugt. Það
verður ekki úr því hérna megin fold-
ar. En Helgi og Hafdís hafa þó gefið
sér tíma til að ferðast töluvert nú í
seinni tíð bæði utan lands og innan.
Og aldrei hafði Helgi svo mikið að
gera að hann gæfi sér ekki tíma til að
líta til með barnabörnunum sínum ef
þau þurftu á honum að halda. Það
kom mér svolítið á óvart hvað hann
varð mikill barnakarl.
Helgi var mikill áhugamaður um
félagsmál og valdist til forystu í
mörgum félögum. Hann átti auðvelt
með að umgangast aðra og var ráða-
og tillögugóður. Hann var traustur
og heilsteyptur í samskiptum við
aðra og naut því virðingar samferða-
manna sinna. Hann gat verið mjög
beinskeyttur jafnvel fullharður ef
fjallað var um mál sem hann virki-
lega vildi ná fram. Eins og allir sem
eru í kjarabaráttunni á fullu hafði
Helgi mikinn áhuga á þjóðmálum og
pólitík. Aldrei sagði hann beint út
hvaða stjórnmálaflokki hann til-
heyrði, en hjarta hans sló svo með
lítilmagnanum að ég efaðist aldrei
um að hann væri krati eins og ég.
Fyrir 6 árum orðaði Helgi það svo
í minningargrein um mömmu að hún
væri horfin til austursins eilífa. Nú
er hann horfinn þangað líka, svo allt-
of alltof snemma. En það er þó hugg-
un harmi gegn að þau geta gantast
hvort við annað þarna í austrinu eins
og þau gerðu svo oft þegar þau voru
samtíða hér á jörð. Þeim þótti svo
undurvænt hvoru um annað.
Nú er Helgi farinn svo skyndilega.
Ég á erfitt með að trúa því að ég fái
ekki að sjá hann framar. Það er rúm
vika síðan við sátum hér síðast við
eldhúsborðið, drukkum kaffi og
spjölluðum um heima og geima. Hér
sit ég hnípin við tölvuna og læt hug-
ann reika um þau 45 ár sem við
þekktum hvort annað og áttum vin-
áttu hvort annars. Það er gott að
eiga minningarnar, þær tekur eng-
inn frá mér. Í gleðinni á sorgin sinn
uppruna, nú syrgi ég þær gleði-
stundir sem við áttum saman og þær
voru býsna margar, enda árin mörg.
Ég þakka fyrir allar samverustundir
og bið góðan guð að gæta hans Helga
mágs míns.
Elsku Hafdís systir, ég veit að
harmur þinn er mikill. Þá er gott að
hugsa til þess sem mamma sagði oft
þegar eitthvað amaði að, að guð legði
ekki meira á okkur mennina en okk-
ur væri ætlað að þola. Ég veit þú
verður sterk eins og alltaf og þú
veist að í Fögrubrekkunni áttu at-
hvarf með tilfinningar þínar hvenær
sem er.
Við Erlingur vottum systur minni,
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum okkar dýpstu samúð. Megi
elskulegur mágur minn hvíla í friði í
náðarfaðmi drottins.
Hlín Daníelsdóttir.
Helgi Andrésson, mágur, vinur og
fyrrum samstarfsmaður, er kvaddur
í dag frá Akraneskirkju, en hann lést
í bílslysi 15. mars sl. Okkar kynni
hófust er hann kynntist systur
minni, Hafdísi, fyrir rúmum 40 ár-
um.
Helgi var fyrir margra hluta sakir
minnisstæður maður, enda búinn
ríkulegum hæfileikum.
Hann lærði rafvirkjun á sínum
tíma og starfaði mestan hluta starfs-
ævinnar við þá iðngrein, lengst af
sem starfsmaður Rafveitu Akraness
og Akranesveitu, en síðast hjá Orku-
veitu Reykjavíkur, eftir að þau fyr-
irtæki sameinuðust.
Í nokkur ár var hann lögreglu-
maður á Akranesi og vorum við
starfsfélagar og vorum allan tímann
saman á vakt. – Þá kynntist ég nafna
mínum vel og þeim mannkostum
sem hann var búinn. Lögreglu-
mannsstarfið hentaði honum vel.
Hann var vel að manni, stór og
sterkur og gott að hafa hann við hlið
sér, ef til ryskinga kom, eins oft
gerðist á þeim árum. Auk þess var
hann ákveðinn, sanngjarn og hjálp-
samur við þá sem minna máttu sín,
sem er mikill kostur í fari lögreglu-
manns.
Félagsmál voru honum hugleikin
og vann hann mikið starf á vettvangi
opinberra starfsmanna og bæjar-
starfsmanna og voru honum falin
fjölmörg trúnaðarstörf, bæði hjá
BSRB og Starfsmannafélagi Akra-
ness. Allt þetta vann hann af ein-
stökum dugnaði og samviskusemi,
enda bæði ráðagóður og hollráður
Þá var hann góður söngmaður og
hafði sérstaka ánægju af karlakór-
söng, enda söng hann með Karla-
kórnum Svönum á Akranesi um ára-
bil.
Hafdís og Helgi byrjuðu sinn bú-
skap á heimili móður minnar og
reyndist hann henni sem besti sonur,
enda veit ég að hún mat hann mikils.
Síðan byggðu þau sér hús að Esju-
braut 26, þar sem heimili þeirra hef-
ur verið síðan.
Ég kveð góðan vin, sem var kall-
aður á brott í erli dagsins. Eftir
standa minningar um góðan félaga
og þakka honum áralanga vináttu.
Við hjónin, börn okkar og fjölskyld-
ur þeirra sendum Hafdísi, börnum,
tengdabörnum, barnabörnum, sem
og öðrum ættingjum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Helga Andr-
éssonar.
Helgi Daníelsson.
Ég sit í myrkrinu með kveikt á
kerti, kertinu sem sonur minn fékk
þegar hann var skírður. Þið áttuð
sama afmælisdag og við vorum báðir
mjög stoltir af því. Ég er nýbúinn að
fá þær hræðilegu fréttir að þú hafir
látist í hörmulegu bílslysi og ég er
niðurbrotinn. Helgi, þú átt svo sér-
stakan stað í hjarta mínu að erfitt er
að koma orðum að því. Þú sýndir
mér svo mikinn kærleik og vináttu
að ég leit á þig sem miklu meira en
bara frænda. Þú gafst þér alltaf tíma
til að knúsa mann og kreista og
spjalla um allt mögulegt. Þú fylgdist
alltaf náið með mér í boltanum og
það var mér mikils virði þegar þið
Hafdís komuð í heimsókn með for-
eldrum mínum hingað til Sviss.
Samband þitt og pabba var náið
og þín verður sárt saknað í Rauða-
gerðinu, ekki síst í fjölskylduboðun-
um þar sem að þú varst hrókur alls
fagnaðar. Að heyra þig segja sögur
af ykkur Meðaldalsbræðrum var
HELGI
ANDRÉSSON