Morgunblaðið - 22.03.2002, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. MARS 2002 41
✝ GuðmundurLúðvík Jónsson
fæddist á Ísafirði 25.
desember 1920.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 15. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Jón Bjarna-
son smiður, f. 2. jan-
úar 1881, d. 3. júní
1929, og Daníela
Jóna Samúelsdóttir,
f. 17 september
1888, d. 17. júní
1940. Þau eignuðust
saman tólf börn. 1) Bjarni, f. 6.
október 1908, d. 6. desember
1996. 2) Samúel, f. 7. janúar 1910,
d. 11. apríl 1983. 3) Lúðvík Alex-
ander, f. 10. ágúst 1911, d. 20. maí
1914. 4) Jón, f. 25. janúar 1913, d.
25. janúar 1913. 5) Mildenberg, f.
25. janúar 1913, d. 17. júlí 1914. 6)
Guðmundur, f. 25. janúar 1913, d.
4. júlí 1915. 7) Lúðvík Alexander,
f. 18 febrúar 1915. Féll útbyrðis af
vélbátnum Einari og drukknaði
13. apríl 1935. 8) Guðrún, f. 12.
desember 1916, d. 15. nóvember
1981. 9) Anna Kristín, f. 30. ágúst
1919, d. 5 júlí 1978. 10) Guðmund-
ur Lúðvík, f 25. desember 1920, d.
15.mars 2002. 11) Árni, f. 20. júní
dóttur. Börn þeirra eru: a) Sigríð-
ur, f. 2. apríl 1966, d. 1. maí 1966,
b) Birgir, f. 31. mars 1967, d. 27.
október 1987, c) Guðmundur Lúð-
vík, f. 6. desember 1970, hann á
eina dóttur, og d) Ingi Valur, f. 18.
júlí 1977, hann á eina dóttur. 3)
Jón Lúðvík, f. 2. júlí 1949, d. 1.
mars 1967. Dóttir hans er Jóna
Lovísa, f. 11. nóvember 1967, og
hún á þrjú börn. 4) Ólafur, f. 25.
nóvember 1957, kvæntur Sally
Ann Rudrud og þeirra sonur er
Christian, f. 3. maí 1985. Sonur
Sigríðar og fóstursonur Guð-
mundar er Sævar Magnús Birg-
isson, f. 9. júlí 1955, kvæntur
Svanhvíti Leifsdóttur. Þeirra
börn eru: a) Rakel, f. 26. febrúar
1976, b) Bryndís, f. 18. mars 1983,
og c) Birgir, f. 8. janúar 1986.
Guðmundur starfaði við húsa-
smíðar framan af starfsævi sinni.
Hann lauk meistaraprófi í húsa-
smíði 1948. Árið 1949 flutti Guð-
mundur ásamt fjölskyldu sinni frá
Ísafirði til Súðavíkur og starfaði
Guðmundur þar við smíðar og sjó-
mennsku. Var hann til margra ára
við hvalveiðar. Árið 1959 slitu þau
Sigríður samvistum. Frá þeim
tíma stundaði Guðmundur sjó-
mennsku og var lengst af á togar-
anum Ingólfi Arnarsyni frá
Reykjavík og síðar á togaranum
Svalbak frá Akureyri. Guðmund-
ur flutti til Akureyrar 1976 og bjó
þar síðan.
Útför Guðmundar fer fram frá
Höfðakapellu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
1923, d. 26 ágúst
1993. 12) Alída, f. 22.
desember 1924. Fyrir
hjónaband eignaðist
Jón Bjarnason soninn
Pétur, f. 14. maí 1904,
með Friðnýju Gunn-
laugsdóttur frá Hlíð í
Álftafirði, f. 18. apríl
1884, d. 15. apríl
1951. Pétur fór til
Kanada 1922. Hann er
látinn. Pétur eignað-
ist 13 börn með konu
sinni. Guðmundur
kvæntist 24. október
1944 Sigríði Sigur-
geirsdóttur, f. 12. ágúst 1924. For-
eldrar hennar voru Margrét Sig-
urðardóttir, f. 5. júní 1892, d. 14.
maí 1971, og Sigurgeir Auðunsson
frá Svarthamri í Álftafirði, f. 22.
ágúst 1888, d. 24. maí 1924. Guð-
mundur og Sigríður eignuðust
fjögur börn: 1) Daníela Jóna, f. 19.
september 1945, gift Sigurjóni
Þorvaldssyni og eiga þau fjögur
börn: a) Dagný Sigríður, f. 16.
október 1963, hún á fjögur börn,
b) Helga Margrét, f. 1. október
1968, hún á fjögur börn, c) Þor-
valdur Lúðvík, f. 15. júní 1971, og
d) Selma Dögg, f. 5. október 1979.
2) Grétar Geir, f. 27. nóvember
1946, kvæntur Agnesi Eymunds-
Mig langar til að minnast afa míns
með nokkrum orðum. Það er sárt að
hugsa til þess að fara aldrei aftur í
Smárahlíðina til að heimsækja afa
en ég reyni að láta mér líða betur
með því að hugsa til þess að nú sé
hann kominn á betri stað og geti nú
vakað yfir mér og öðrum.
Ég tel mig vera lánsama að hafa
haft afa í kringum mig allt mitt líf.
Jafnvel þótt mikill aldursmunur
skilji okkur að þá náðum við mjög
vel saman og gátum hlegið saman að
því er við töldum vera fáránlegt í
þessum heimi. Við áttum margar
góðar stundir saman og minnist ég
þess að jólin hafi ekki byrjað fyrr en
afi hafði gengið í hús og óskað mér
gleðilegrar hátíðar. Jólin sem ég
dvaldist erlendis eru mér sérlega
minnisstæð þar sem ég gat ekki eytt
með afa aðfangadagskvöldi eins og
ég hafði gert alla mína ævi, né gat
ég komið í afmæliskaffið til hans á
jóladag. Skrýtin jól og eins og þau
hafi alls ekkert komið það árið, ein-
ungis vegna þess að ég var ekki með
afa.
Gummi afi hefur búið hér síðan ég
man eftir mér og var alltaf gaman
að kíkja í heimsókn til afa. Sem barn
minnist ég afa þegar hann kom í
heimsókn til okkar í Birkilundinn
þegar hann var á leið heim til sín úr
bænum. Hann tók iðulega strætó úr
þorpinu í bæinn og kom svo við á
brekkunni hjá okkur á heimleið.
Strætóinn stoppaði rétt hjá húsinu
okkar og oft sá maður afa ganga nið-
ur götuna í ljósum sumarjakka með
hatt á höfði og hafði afi iðulega með
sér bláan ópal til að gefa mér. En
eftir því sem árin liðu fór þessum
heimsóknum að fækka og snerust
við. Í vetur heimsótti ég afa mikið,
einu sinni eða oftar í viku, og var þá
að koma úr búðinni fyrir hann. Hver
heimsóknin var frábrugðin annarri
og alltaf gat maður treyst því að afi
gladdist við að sjá mann. Heimsókn-
irnar voru mislangar hverju sinni en
alltaf gaf ég mér tíma til að spjalla
við afa um lífið og tilveruna. Þessar
stundir eru ómetanlegar og skilja
mikið eftir sig. Hann fylgdist mikið
með stjórnmálum og hafði ákveðnar
skoðanir og varð þeim ekki haggað
hvað svo sem menn reyndu. Hann
hlustaði mikið á útvarp, hafði gaman
af tónlist og fylgdist einnig með frá-
bærum sögupersónum í sápuóper-
um sjónvarpsrásanna. Þegar afi fór
í aðgerðina í janúar hafði hann ekki
tækifæri til að fylgjast með þessum
einstöku þáttum og kom það í minn
hlut að segja honum hvað hefði
gerst í hverjum þætti. En hann
gerði nú óspart grín að sér líka fyrir
að horfa á þessa þætti. Um daginn
spurði ég hann hvort hann hefði
ekkert gaman af Skjá einum og
hann sagðist nú ekki nenna að horfa
á það, það væri svo mikil vitleysa, en
var hins vegar fljótur að bæta því
við að hann væri nú ekki svo gagn-
rýninn á sjónvarpsefni og hélt
áfram að horfa á sápurnar og hló.
Afi hafði einstaka kímnigáfu og
vissi maður aldrei á hverju eða
hvers konar athugasemd maður átti
von á þegar afi var annars vegar.
Hann fylgdist vel með öllu í kring-
um sig og var mjög athugull. Hann
hafði gaman af því að spjalla við fólk
og minnast liðinna tíma.
Ég mun aldrei gleyma svipnum
og ánægjunni sem kom yfir afa þeg-
ar mamma kom með gamla mynd af
mömmu hans afa ásamt öðrum kon-
um, núna í janúar rétt eftir aðgerð-
ina. Mömmu hafði verið færð þessi
mynd og lét mamma stækka mynd-
ina fyrir afa svo hann gæti skoðað
myndina betur, hann varð svo þakk-
látur mömmu fyrir að gera það og
um leið hóf hann að segja okkur
hverjar konurnar voru. Afi var alltaf
mjög þakklátur fyrir það sem gert
var fyrir hann og var engu líkara en
maður flytti fyrir hann fjöll og mun
ég ávallt líta upp til hans hvað bjart-
sýni og þakklæti varðar.
Ég vil kveðja þig, afi minn, með
þessu kvæði, þú verður ávallt í huga
mínum, yndislegur afi minn.
Ljúfar voru stundir
er áttum við saman.
Þakka ber Drottni
allt það gaman.
Skiljast nú leiðir
og farinn ert þú.
Við hittast munum aftur,
það er mín trú.
Hvíl þú í friði
í ljósinu bjarta.
Ég kveð þig að sinni
af öllu mínu hjarta.
(M. Jak.)
Þín
Selma Dögg.
Þú ert alltaf vinur minn, þó við
hittumst ekki um sinn. Það var allt
svo gaman sem við gerðum saman.
Þín barnabarnabörn,
Sólveig, Sæþór,
Sigurður Gísli og Daníela.
Ég vil í nokkrum orðum minnast
Guðmundar Lúðvíks Jónssonar. Það
var fyrir réttum átta árum, á pásk-
um 1994, sem leiðir okkar lágu fyrst
saman. Ég var þá farinn að rugla
reytum mínum saman við Lúllu son-
ardóttur þína og við ákváðum að
eyða páskafríinu á Akureyri, í mín-
um gamla heimabæ. Megintilgang-
ur ferðarinnar var sá að Lúlla og
Kiddý litla, þá bara nokkra mánaða
gömul, fengu færi á að kynnast fjöl-
skyldu minni fyrir norðan. En Lúlla
lumaði líka á afa á Akureyri, sem við
ætluðum auðvitað að heilsa upp á.
Mín fyrstu kynni af þér eru mér enn
ljóslifandi í minni, þér lá auðvitað
hátt rómurinn þegar þú komst til
dyra og bauðst okkur í bæinn, kvik-
ur varstu í hreyfingum, glettnin
skein úr augunum og handtakið var
þétt. Ég fann strax að ég var hjart-
anlega velkominn, en þú varst nátt-
úrlega strax rokinn inn í eldhús til
að hella upp á könnuna og taka fram
veitingar. Heimili þitt í Smárahlíð-
inni var fallegt, skreytt blómum og
myndum af öllum barna- og barna-
börnunum þínum, svo maður minn-
ist nú ekki á alla fallegu smáhlutina,
s.s. skipsmódelin, fiskana, krabbana
og kuðungana sem þú hafðir sankað
að þér í gegnum tíðina.
Veikindi þín voru þá þegar farin
að setja mark sitt á þig, mest leiðstu
fyrir lungnasjúkdóm þinn, mæðin
og andþyngslin voru þér til trafala í
dagsins önn, en sérstaklega þegar
þér hitnaði í hamsi. Þú hafðir
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum, en ég lærði það fljótt að
það virtist ríkja þegjandi samkomu-
lag í fjölskyldu þinni um að forðast
að impra á viðkvæmum málefnum
svo sem kvótakerfinu, dreifbýlis-
málum og Greenpeace, því þá varst
þú snöggur upp á lagið og lést ekki
mæðina aftra þér að segja þína
skoðun en þínir nánustu voru alltaf
hálfsmeykir um að þessar heitu um-
ræður yrðu þér hreinlega að aldur-
tila.
Hjartahlýjan og forvitnin um þína
nánustu voru þér eðlislæg, þú fylgd-
ist vel með öllum og spurðir ávallt
mikið eftir afabörnunum þínum. Ég
og Lúlla bjuggum um tveggja ára
skeið á Akureyri, mér gafst þá oftar
færi á að hitta þig, en eftir að við
fluttum til Svíþjóðar hringdir þú oft
til að forvitnast um hvernig við og
börnin okkar þrjú hefðum það. Oft-
ast hringdir þú síðla kvölds, enda
var það þinn tími.
Þú varst auðvitað barn þíns tíma,
eitt sinn er við Lúlla héldum barna-
afmæli og þú varst þar meðal ann-
arra góðra gesta vildi svo til að allt
leirtauið var uppurið í miðri veislu,
svo ég dreif mig í eldhúsið til að
vaska upp. Stuttu síðar fylgdir þú á
eftir í eldhúsið og spurðir mig hvort
það væri nú nauðsynlegt að hús-
bóndinn stæði í sápulöðri upp að
olnbogum í miðri veislu og helst
vildir þú að ég hætti þessu stússi.
Ég tók þessu sem glensi þá, en samt
held ég að þér hafi verið fúlasta al-
vara, en svona hefur tíðarandinn
breyst.
Nú réttum átta árum eftir að leið-
ir okkar lágu fyrst saman kveð ég
þig í hinsta sinn með söknuði og
sorg í hjarta. Þú heldur áfram á öðr-
um lendum og sú hugsun er huggun
harmi gegn.
Jón Reynir Sigurðsson.
Í fáeinum orðum langar mig til að
minnast föðurbróður míns, Guð-
mundar Lúðvíks Jónssonar.
Mummi, eins og við frændfólkið
kölluðum hann, fæddist á Ísafirði á
jóladag 25. des. 1920. Hann var því
sannkallað jólabarn.
Fyrstu níu árin ólst hann upp í
stórum barnahópi á heimili foreldra
sinna á Vegamótum á Ísafirði við
glaðværð og áhyggjulaust líf. Þar
var mikið spilað og sungið. Árið
1929 veiktist faðir hans og fyrir-
vinna heimilisins, Jón Bjarnason
smiður, og lést hann 1930 aðeins 48
ára að aldri. Þegar faðir hans veikt-
ist fór Mummi til föðurbróður síns
Guðmundar Bjarnasonar, bónda að
Mosvöllum í Önundarfirði, og konu
hans. Mummi kom aftur til móður
sinnar og systkina vorið sem hann
fermdist. Ávallt minntist Mummi
verunnar á Mosvöllum með hlýju og
ánægju.
Hann gekk í unglingaskólann á
Ísafirði og strax og hann hafði aldur
til hóf hann að læra smíði hjá bróður
sínum, Bjarna Jónssyni, og sótti
bóklegt nám í kvöldskóla Iðnaðar-
manna á Ísafirði. Árin liðu og hann
lauk námi sínu með láði.
Hann var mjög vandvirkur, af-
kastamikill og ósérhlífinn iðnaðar-
maður.
Mummi festi ráð sitt og kvæntist
myndarkonu, Sigríði Sigurgeirs-
dóttur frá Súðavík, og settu þau
saman bú sitt á Túngötu 11, Ísafirði.
Þar fæddist fyrsta barn þeirra,
stúlka sem skírð var Daníela Jóna
eftir ömmum sínum. Stúlkan sú
elskulega átti eftir að verða báðum
foreldrum sínum mikil hjálparhella
síðar á lífsleiðinni.
Mummi og Sigríður bjuggu í
nokkur ár á Ísafirði en fluttu svo til
Súðavíkur. Þar eignuðust þau
drengina Grétar Geir, Jón Lúðvík
og Ólaf.
Lítið var að gera fyrir smiði á
þessum árum, en ekki var heima
setið og einhver úrræði varð að hafa
til að framfleyta fjölskyldunni.
Kristján Þorláksson, frændi Sig-
ríðar, var orðinn hvalveiðiskipstjóri
fyrir sunnan hjá Hval hf og réðst
Mummi til hans sem Háseti á Hval
8. Hjá honum var Mummi margar
hvalavertíðir og hafði góð uppgrip.
Vertíðirnar stóðu sumarlangt og að
þeim loknum fór Mummi til Súða-
víkur á vetrum og vann við það sem
til féll.
Brestur kom í hjónaband þeirra
Sigríðar og slitu þau samvistir. Það
lagðist mjög þungt á hann og þoldi
hann illa það andstreymi. Um tíma
lagðist hann í óreglu en hafði að lok-
um sigur við Bakkus með hjálp
barna sinna og Guðs.
Hann fluttist suður til Reykjavík-
ur og var lengi til sjós á togaranum
Ingólfi Arnarsyni. Árið 1967, 1.
mars, varð fjölskyldan fyrir þeirri
sorg að sonurinn Jón Lúðvík, sem
var aðeins 18 ára gamall, fórst í
mannskaðaveðri með MB Freyju
frá Súðavík. Jón Lúðvík var dugnað-
arforkur sem var mikil eftirsjón af.
Hafið gefur og hafið tekur var oft
haft á orði fyrir vestan. Orð að
sönnu.
Árið 1976 flyst Mummi til Akur-
eyrar fyrir atbeina dóttur sinnar
Daníelu og manns hennar. Þar hélt
hann áfram að stunda sjóinn, þá á
togaranum Svalbaki uns hann fór í
land um 1986.
Á Akureyri leið honum vel, eign-
aðist íbúð og lifði reglusömu lífi og
naut návistar dóttur sinnar og fjöl-
skyldu hennar. Hann hafði unun af
því að ferðast og fór margsinnis á
sólarstrendur. Barngóður var hann
og hafði gaman að því að gleðja
aðra. Okkur systkinunum á Bjargi
þótti mjög vænt um þennan góða
frænda okkar og alltaf var gaman að
fá hann í heimsókn. Hann var söng-
elskur og hafði gaman að flestri tón-
list. Hann var líka heppinn í lífinu að
eignast þessi miklu mannkostabörn
og barnabörn sem hann elskaði heitt
og var þakklátur fyrir hvað þau
studdu við bakið á honum.
Við systkinin Selma, Lára, und-
irritaður, Fríða og Samúel, börn
Samúels og Ragnhildar vottum eft-
irlifandi börnum og barnabörnum
og eins tengdadætrum og tengda-
syni okkar dýpstu samúð.
Í Guðs friði frændi.
Brynjólfur Samúelsson.
GUÐMUNDUR
LÚÐVÍK JÓNSSON
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
S. 555 4477
555 4424
Erfisdrykkjur Davíð Osvaldssonútfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284