Morgunblaðið - 13.09.2002, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 FÖSTUDAGUR 13. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Brynhildur Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
15. mars 1930. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans á
Landakoti fimmtu-
daginn 5. september
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Guðbjörg Bene-
diktsdóttir
húsfreyja, f. 20. júlí
1907, d. 30. júní
1970, og Guðmundur
St. Gíslason, múrara-
meistari, f. 15. jan-
úar 1906, d. 20. janúar 1971. Systk-
ini hennar eru Stefán Gísli, f. 21.
mars 1932, d. 15. september 1995;
Ingvi Benedikt, f. 12. júní 1934,
Pétur, f. 7. febrúar 1942, og Björn
Jóhannes, f. 1. apríl 1949.
Hinn 30. júní 1951 kvæntist
Brynhildur Sigmundi Sigfússyni
flugumferðarstjóra, f. 24. desem-
ber 1929, d. 26. janúar 1982. For-
eldrar hans voru hjónin Katrín
Sigmundsdóttir húsfreyja, f. 3.
febrúar 1892, d. 7. ágúst 1934, og
Sigfús Magnússon bóndi, f. 14. júní
1964. Börn þeirra eru Katrín, f. 4.
september 1986, og Sigrún, f. 20.
nóvember 1991. Fyrir átti Sig-
mundur soninn Björn Þór, f. 8.
október 1982, barnsmóðir Sigur-
björg Vignisdóttir.
Árið 1991 kynntist Brynhildur
eftirlifandi sambýlismanni sínum,
Kristjáni Ágústssyni, f. 1. júlí 1923.
Undanfarin 11 ár hafa þau dvalið
jöfnum höndum á Íslandi og vestur
í Bandaríkjunum.
Brynhildur útskrifaðist frá
Kvennaskólanum í Reykjavík
1948. Hún starfaði á Loftskeyta-
stöðinni í Gufunesi í nokkur ár en
helgaði sig síðan að mestu heim-
ilisstörfum, fyrst á stóru heimili
foreldra sinna og síðan á sínu eigin
heimili við uppeldi barna sinna.
Eftir lát eiginmanns síns starfaði
hún við skrifstofustörf, m.a. hjá
Innheimtustofnun sveitarfélaga
og á skrifstofu Bergiðjunnar.
Brynhildur og Sigmundur voru
meðal stofnenda Styrktarfélags
vangefinna, ásamt foreldrum
Brynhildar, og létu þau sig mál-
efni þroskaheftra miklu varða og
störfuðu m.a. innan vébanda
Styrktarfélagsins, svo og Vina-
félags Skálatúns. Brynhildur var
meðlimur í Sam-Frímúrararegl-
unni á Íslandi.
Útför Brynhildar verður gerð
frá Langholtskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
1874, d. 19. október
1951. Brynhildur og
Sigmundur eignuðust
fjögur börn. Þau eru:
1) Guðbjörg, f. 15. des-
ember 1951, d. 29. jan-
úar 1999. 2) Guðmund
Stefán, rannsóknar-
lögreglumaður, f. 15.
október 1955. Eigin-
kona hans er Elvira
Viktorsdóttir, f. 27.
apríl 1955. Börn
þeirra eru Elín Ósk, f.
5. júní 1976, heitbund-
in Kristjáni Kolbeins-
syni, og eiga þau einn
dreng, Guðmund Hrafn, og Bryn-
hildur Dögg, f. 29. maí 1982. 3)
Kristján Sigfús, framkvæmda-
stjóri, f. 9. júní 1957. Eiginkona
hans er Guðrún H. Guðlaugsdóttir,
f. 24. apríl 1957. Börn þeirra eru
Sigmundur, f. 9. september 1983,
unnusta hans er Fanney Birna
Jónsdóttir. Magðalena Sigríður, f.
20. september 1988, og Guðlaugur
Helgi, f. 28. júlí 1994. 4) Sigmund-
ur, húsvörður, f. 5. nóvember
1963. Eiginkona hans er Ólöf M.
Ingimundardóttir, f. 7. október
Horfin er til hins eilífa austurs
elskuleg tengdamóðir og vinkona,
Brynhildur Guðmundsdóttir. Það
eru rúm 25 ár síðan ég kynntist
Biddu, en þá kom ég inn á heimili
hennar og Simba tengdaföður míns
þar sem ég hafði nýlega kynnst
Kristjáni syni þeirra. Ég fann strax
fyrir mikilli ástúð og hlýju og var
mér tekið sem einni úr fjölskyld-
unni. Bidda var yndisleg tengda-
móðir og miklu meira en það. Hún
var minn besti vinur sem ég gat
ávallt leitað til, svo kærleiksrík og
gefandi.
Bidda bjó yfir einstakri sýn
vegna þeirra reynslu sem hún hafði
sjálf hlotið í lífinu. Hún var mjög
trúuð og andlega þenkjandi, leitaði
stöðugt eftir því að verða betri
manneskja og lagði ríka áherslu á
að dæma ekki aðra, vera umburð-
arlynd og heiðarleg. Hún vildi sjá
það góða í öllu og öllum. Orð sem
voru henni svo kær og hún tileink-
aði sér segja svo mikið um hana:
,,Gefðu það sem þú ert, orð þín, bros
þitt, svip þinn og framkomu og um-
fram allt hugsanir þínar, því ef þær
verða gjöf, þá verður allt líf að
gjöf.“
Ég kveð elskulega tengdamóður
mína, fallega brosið og hlýja faðm-
lagið með miklum söknuði og þakka
fyrir allt sem hún hefur verið mér.
Guð geymi þig.
Guðrún Herdís.
Ég ætla að minnast í nokkrum
orðum ömmu minnar, Brynhildar
Guðmundsdóttur.
Það er erfitt að hugsa til þess að
þetta sé síðasta bréfið sem ég skrifa
þér, amma mín. Hverjum á ég nú að
skrifa? En eitt veit ég þó að nú ertu
komin á góðan stað með Simba afa
og Gauju frænku og munu þau
hugsa vel um þig. Ég man hve gam-
an var að koma í heimsókn í Ljós-
heimana þegar ég var eina barna-
barnið því ýmislegt var brallað með
þér og Simba afa. Ég lék mér í
hveitiskúffunni og byggði hina
ýmsu hluti og allir bíltúrarnir sem
við fórum niður á Tjörn. Aldrei fór
maður svangur heim eða tómhent-
ur, ýmist með góðgæti eða gamla
skartgripi sem mér fannst svo voða-
lega fallegir og fannst mér þú vera
of gömul til að bera þá.
Ef eitthvað var að plaga mig í líf-
inu þá gat ég alltaf leitað til þín um
einhver góð ráð og gast þú leiðbeint
mér. Ekki fékk ég að vera eina
barnabarnið lengi því þau komu svo
hvert á fætur öðru og erum við nú
orðin átta og þykir okkur mjög
vænt um þig. Alltaf var mikið glens
og gaman þegar við hittumst öll
saman og alltaf var hægt að finna
upp á einhverju til að hlæja að, áttu
nú synir þínir þrír mjög góðan þátt í
því.
Kom svo að því að þú eignaðist
mjög góðan og traustan vin, hann
Kristján I. Mikið var gott að sjá
hvað ykkur leið vel saman. Það var
margt sem þið gerðuð, voruð heilu
mánuðina úti á Flórída en voruð svo
á Íslandi á sumrin. Þau voru nú ófá
bréfin sem við skrifuðum á milli,
einnig þegar ég var við nám í Nor-
egi. Voru þá bréfin enn fleiri þar
sem þú sýndir öllu mínu námi mik-
inn áhuga og vildir fylgjast með
hvað ég væri að bralla. Man ég þeg-
ar þú hittir hann Kristján minn
fyrst hvað þú varst ánægð með
hann og að ég hefði náð mér í góðan
mann sem bæri einnig mjög gott
nafn, og var hann nefndur Kristján
III og spillti ekki fyrir að hann er
húsasmiður að mennt.
Einu bréfi mun ég aldrei gleyma
sem ég skrifaði þér. Það var þegar
ég spurði þig hvernig þér litist á að
kalla þig langaömmu. Þú náðir ekki
að lesa allt bréfið áður en þú
hringdir í mig því þú varst svo glöð
yfir þessari spurningu. Ekki leið
langur tími þangað til að það var
kíkt í barnafatabúðir og bæði var
keypt bleikt og blátt, og ekki má
gleyma teppinu og öllum smekkj-
unum sem þú varst svo dugleg að
gera. Ég er þakklát fyrir það að þú
náðir að kynnast litla stráknum
mínum, honum Guðmundi Hrafni,
og það var svo ljúft að sjá hversu
góður hann var við langömmu sína.
Og get ég nú sagt honum ófáar sög-
ur sem þú sagðir mér.
Elsku amma mín, ég vil enda
þetta bréf á því að þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig og
líði þér sem allra best hjá Simba afa
og Gauju frænku.
Ástarkveðjur.
Þín
Elín Ósk.
Elsku amma mín. Mig langar til
að senda þér kveðju með þakklæti
fyrir allar þær stundir sem við átt-
um saman. Nú ertu komin til himna
til afa og Gauju frænku og ég veit
þér líður vel. Það er erfitt að sætta
sig við það að þú skulir vera horfin
en eftir sitja minningar um góða
ömmu sem reyndist mér svo vel. Ég
man að ef mér leið eitthvað illa þá
var gott að hafa þig hjá sér, þú tókst
utan um mig og sagðir að maður
ætti bara að gráta því manni liði
betur á eftir og reyndist það alveg
rétt. Það var gott að koma í Ljós-
heimana til þín því þú varst alltaf
svo kát og glöð og svo var alltaf eitt-
hvert góðgæti á borðum hjá þér.
Við barnabörnin áttum góðar
stundir með þér, fórum saman í bíl-
túra og gerðum ýmislegt skemmti-
legt saman. Ég man sérstaklega
eftir því hve gaman mér þótti að fá
að punta mig með slæðum, skart-
gripum og töskum sem þú áttir. Þú
varst alltaf svo smart og áttir falleg
föt og man ég hvað þér leið vel er
maður talaði um hve fötin sem þú
áttir klæddu þig vel. Þegar ég heim-
sótti þig á spítalann þá hafðir þú
áhyggjur af því að mér væri svo kalt
á höndunum og sagðir þú mér að ná
í leðurhanskana þína og ætti ég að
vera með þá svo mér yrði ekki kalt.
Einnig sagðist þú ætla að aðstoða
mig við enskunámið og veit ég að þú
munt gera það. Þú passaðir vel upp
á að öll fjölskyldan næði saman. Þau
eru nú ekki fá matarboðin og heim-
sóknirnar þar sem öll fjölskyldan
kom saman og skemmti sér. Þeir
bræður sáu um að skemmta öllum
og tókst þú þátt í glensinu af fullum
krafti. Þegar þú varðst sjötug fóru
strákarnir þínir ásamt tengdadætr-
um í heimsókn til þín til Flórída en
þar bjóst þú ásamt Kristjáni yfir
vetrarmánuðina og man ég að þú
talaðir oft um segulbandsspóluna
sem þú fékkst en á henni var kveðja
og söngur frá öllum barnabörnun-
um og sagðir þú það vera þá bestu
gjöf sem þú hefðir fengið.
Það er margs að minnast þegar
horft er til baka en minninguna um
góða ömmu ber þar hæst. Takk fyr-
ir allar þær stundir sem við áttum
saman. Hvíl í friði.
Brynhildur Dögg.
Elsku amma mín. Þó svo að það
sé erfitt að vera búinn að kveðja þig
í síðasta sinn, líður mér vel við þá
hugsun að nú sért þú aftur komin í
faðm afa Sigmundar, og nú getið þið
saman hugsað um Gauju frænku.
Þú hefur alltaf verið svo góð við mig
og ég er ótrúlega þakklátur fyrir
allt sem þú hefur gefið mér í gegn-
um tíðina. Ég á eftir að nýta mér
það sem þú hefur reynt að miðla til
mín þegar við höfum setið inn í eld-
húsi í Ljósheimum og spjallað sam-
an um lífið og tilveruna. Það var
yndislegt og mér svo mikils virði
þegar þú sagðir mér frá því hvernig
hlutirnir voru í gamla daga, áður en
ég fæddist, m.a. frá afa Sigmundi.
Þú varst svo þroskuð, lífsreynd,
heiðarleg og trúuð kona, að það
voru algjör forréttindi að fá að eiga
þig að sem ömmu, sem reynir að ala
barnabörnin sín upp.
Það eru yndislegar minningar
sem rifjast upp nú þegar þú ert far-
in. Mjólkurgrauturinn sem þú varst
tilbúin með þegar ég kom til þín úr
skólanum og pönnsurnar sem þú
mættir með á afmælisdaginn minn,
verða seint toppaðar. Það var líka
frábært að fara í heimsókn til þín og
Kristjáns til Orlando, ekki leiðin-
legt að heimsækja „grandma Bidd“
til USA. Minningarnar eru fjöl-
margar, en alls staðar í þessum
minningum koma fyrir hlutirnir
sem alltaf hafa einkennt þig, elsku
amma, húmor og bros.
Ég verð ævinlega þakklátur Guði
fyrir að hafa gefið mér tækifæri til
þess að kveðja þig og eiga ógleym-
anlegar stundir með þér, áður en þú
fékkst að sofna í hinsta sinn.
Þú hefur alltaf sagt við mig að
það sé gott að gráta ef manni líði
illa, en þó svo að söknuður minn eigi
eftir að framkalla tár, á gleðin af
minningunni um þig eftir að hlýja
mér um ókomna tíð.
Farðu í friði, elsku amma mín.
Ó, Jesús, bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Mér gott barn gef að vera
og góðan ávöxt bera,
en forðast allt hið illa.
svo ei mér náı́að spilla.
(P. Jónsson.)
Þinn vinur,
Sigmundur (Simmi).
Fyrstu kynni mín af mágkonu
minni voru árið 1953 þegar ég trú-
lofaðist Ingva, yngri bróður Biddu.
Bidda og Simbi maður hennar tóku
mér mjög vel eins og fjölskyldan öll.
Lína systir mín var þá í saumaklúbb
með Biddu og fleirum. Þetta þótti
dálítið merkilegt því við Ingvi vor-
um nágrannar á Laugavegi 142
þegar ég leit dagsins ljós og þekkt-
ust því mæður okkar frá þeim tíma.
Við Bidda brölluðum ýmislegt
saman, svo sem að prjóna, sauma og
að baka jólasmákökurnar saman,
svo var skipst á uppskriftum og það
var sko oft glatt á hjalla. Eiginmað-
ur Biddu, Sigmundur Sigfússon,
lést langt um aldur fram, rúmlega
fimmtugur, en hann var bæði góður
og skemmtilegur maður. Okkur
kom öllum vel saman, en á þessum
árum þekktist það ekki að eiginkon-
ur og mæður ynnu úti og ég held að
útkoman hafi verið nokkuð góð, allt
var unnið heima, ekkert stress og
barnahópurinn í öruggum höndum.
Við töluðum oft um þá gömlu góðu
daga og vildum ekki skipta á nútím-
anum. Bidda var með góðan húmor
og var alltaf til í að taka þátt í því
sem manni datt í hug. Bidda og
Simbi eignuðust fjögur börn, eina
dóttur og þrjá syni, Guðbjörgu sem
lést 1998, en Guðmundur, Kristján
og Sigmundur lifa móður sína. En
tíminn líður með öllum sínum breyt-
ingum og undanfarin 11 ár bjó
Bidda með sambýlismanni sínum
Kristjáni Ágústssyni, og dvöldu þau
stóran hluta ársins í Flórída, en
alltaf þótti henni jafngott að koma
heim og hitta ættingja og vini, börn
og barnabörn, en þau skiptu Biddu
mjög miklu máli.
Nú á kveðjustund þökkum við
hjónin fyrir allar góðar stundir sem
lifa í minningunni. Við sendum sam-
býlismanni Biddu, börnum, tengda-
dætrum, barnabörnum og barna-
barnabarni okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Agnes Kjartansdóttir.
Það eru margar góðar minningar
sem koma upp í hugann þegar ég
minnist Biddu föðursystur.
Mér eru efst í huga öll þau góðu
ráð sem hún gaf mér og pabba við
búskap okkar í Nökkvavoginum.
Hvort sem það var að baka köku,
búa til góðan mat, meðhöndla ung-
lingabólur eða bara hvað sem var.
Hún sagði svo réttilega í ræðu sem
hún hélt í brúðkaupi mínu, að hún
ætti nú töluvert í mér, það voru orð
að sönnu.
Ýmis andleg og veraldleg mál
voru rædd í eldhúsinu í Ljósheim-
um, málin rædd til hlítar og kom
maður frá Biddu betur að sér um
hin ýmsu málefni.
Oft var glatt á hjalla hjá fjöl-
skyldunni, bræðurnir hressir að
vanda, og þá beit Bidda á sinn sér-
stæða hátt í tunguna og sagði síðan:
„Engin læti drengir – verið þið
stilltir.“
Þar sem ekki var svo langt á milli
heimila okkar í Vogahverfinu var
samgangur mikill. Bóbó á svipuðum
aldri og ég. Krissi foringi minn í
skátunum og Mummi elstur og
reyndastur. Ekki má gleyma Gauju
minni svo brosmildri, hlustandi á
uppáhaldslögin sín inni í stofu og
alltaf tók hún svo vel á móti öllum
gestunum því allir voru svo sætir og
góðir.
Með uppeldi á fjórum börnum
tókst Biddu vel. Hún hafði að leið-
arljósi væntumþykju, hlýju og um-
hyggju, sem hún smitaði okkur öll
af.
Ég hef svo margt annað að segja
um samskipti okkar Biddu að ég
gæti endalaust haldið áfram. Minn-
ingin um góða frænku, sem gaf mér
og föður mínum svo mikið, lifir
lengi.
Kveikt er ljós við ljós,
burt er sortans svið.
Angar rós við rós,
opnast himins hlið.
Guð er eilíf ást,
engu hjart’ er hætt.
Ríkir eilíf ást,
sérhvert böl skal bætt.
Lofið Guð, sem gaf,
þakkið hjálp og hlíf.
Tæmt er húmsins haf,
allt er ljós og líf.
(Stefán frá Hvítadal.)
Ég kveð elskulega frænku mína.
Innilegar samúðarkveðjur til Krist-
jáns, bræðranna og fjölskyldna
þeirra.
Pétur Pétursson
og fjölskylda.
Mig langar með nokkrum orðum
að kveðja frænku mína Brynhildi
Guðmundsdóttur, eða Biddu eins og
hún var oftast kölluð, en hún var
föðursystir mín. Þegar ég var lítil
fannst mér alltaf óskaplega gaman
að koma til Biddu frænku, sérstak-
lega hafði eldhúsið hennar sterkt
aðdráttarafl, en þar var stór skúffa
sem geymdi sykur, og þær voru ófá-
ar stundirnar sem ég sat á eldhús-
gólfinu og mokaði í sykurskúffunni.
Bidda átti líka alltaf naglalakk, og
það var fátt betra eftir sykurmokst-
urinn en að fá létta umferð af
„laggalakki“. Bidda átti fjögur börn
en elsta dóttir hennar Guðbjörg eða
Gauja eins og hún var kölluð, gekk
ekki heil til skógar og bjó lengstum
á Skálatúnsheimilinu, hún var þó
alltaf mjög stór hluti af fjölskyld-
unni, og voru afmælin hennar Gauju
alltaf eins og meðal ættarmót og öll-
um var boðið, hún lést fyrir fjórum
árum. Á eftir Gauju komu svo
strákarnir þrír Guðmundur, Krist-
ján og Bóbó. Strákarnir hennar
Biddu voru hver öðrum óþekkari og
fyrirferðarmeiri og voru herbergin
þeirra eins og meðal íþróttabúð eft-
ir góðan jarðskjálfta, en mikið
fannst mér þetta allt spennandi og
allt þurfti maður að prófa, þó að
hlutirnir væru mátaðir dálítið vit-
laust, og því sem átti að hlífa við-
kvæmum líkamshlutum, smellti
maður framan í sig og notaði sem
grímu. Það hefur þó heldur betur
ræst úr strákunum sem eru lög-
regla, framkvæmdastjóri og sjálf-
stæður atvinnurekandi, og aldrei
hef ég séð menn sem voru jafnum-
hyggjusamir og góðir við móður
sína og þá, og er það með stolti sem
ég kalla þá frændur mína. Bidda var
alltaf í góðu sambandi við fjölskyldu
sína, og fannst henni þá litlu skipta
hvort það voru lifandi eða framliðn-
ir ættingjar, en við þá síðarnefndu
hélt hún góðu sambandi og átti það
jafnvel til að skila góðri kveðju frá
þeim. Ég veit fyrir víst að það hafa
orðið fagnaðarfundir þegar Bidda
bættist í þeirra hóp, og þar sem
undirrituð er mikið gefin fyrir góð-
ar veislur, verð ég að viðurkenna að
ég er pínulítið svekkt yfir því að
missa af gleðskapnum, því örugg-
lega hefur mikið verið hlegið og
sagðar sögur, en þannig var það
alltaf þegar Bidda hélt veislur. Við
hin sem eftir sitjum verðum bara að
ylja okkur við allar góðu minning-
arnar, þrátt fyrir sorgina og sökn-
uðinn.
Elsku frænka þakka þér fyrir
samfylgdina, í gleði og í sorg, takk
fyrir öll góðu ráðin og styrkinn á
erfiðum stundum, það var ómetan-
legt. Ég kveð þig í bili en við
sjáumst seinna og þá verður sko
haldin veisla.
Elsku Kristján, Guðmundur, Elv-
BRYNHILDUR
GUÐMUNDSDÓTTIR