Morgunblaðið - 13.09.2002, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FÖSTUDAGUR 13. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
sameinuðust, söngur tenóranna
þriggja hljómaði af hljóðsnældu í
bílnum, allt verkaði þetta svo sterkt
á okkur, nánast sem hugljómun, og
það var sem tíminn stæði í stað. Oft
rifjuðum við þetta upp og vorum
sammála um að aldrei hefði Hval-
fjörðurinn verið jafn sólbjartur og
fagur og þennan dag. Um haustið
fórum við í eftirminnilega frímúr-
araferð til Parísar, ásamt Ingi-
björgu Kristínu og fleiri góðum
reglusystkinum. Síðar eftir þá ferð
fékk ég lítinn minjagrip, Eiffelturn,
til minningar um göngu okkar efst
upp í turninn, sem hún sagði að hún
hefði aldrei í lífinu farið, ef ég hefði
ekki haldið í höndina á henni allan
tímann og eggjað hana upp! Kjark-
urinn brast ekki þá frekar en fyrri
daginn. Eitt sinn fórum við frímúr-
arasystur austur á land til Egils-
staða. Farið var um Hróarstungu á
æskuslóðir Sigmundar, undir leið-
sögn Guðrúnar Ingibjargar og
bróður hennar Þráins Jónssonar, er
búsettur er í Fellabæ. Þau voru
systkinabörn við Sigmund, og öll
ættuð þaðan úr sveitinni. Veðrið lék
við okkur þennan yndislega dag
sem endaði við veisluborð heima hjá
þeim hjónum, Þráni og Ingveldi
Pálsdóttur. Gleði og kátína ríkti yfir
þessari ferð.
Brynhildur var sífellt veitandi, og
við ýmis tækifæri færði hún mér
litlar táknrænar gjafir, til þess að
gleðja mig, og þeim fylgdi ávallt fal-
leg kveðja eða bréf með blessunar-
óskum, því hún hafði einlæga trú á
náð almættisins. Þessar gjafir ylja
en vinátta hennar er hin andlegu
verðmæti, sem standa.
Fyrir tíu árum kynntist Bryn-
hildur eftirlifandi sambýlismanni
sínum, Kristjáni Ágústssyni úr
Hafnarfirði. Gagnkvæm virðing og
væntumþykja skóp góða sambúð
þeirra þessi ár. Þau bjuggu mestan
hluta ársins ytra, í Orlando, en
Kristján hafði starfað um árabil í
Bandaríkjunum. Þá var hennar
samveru saknað hér heima, en um
leið var hægt að fagna þeim hvoru
með annað, og alltaf var þráðurinn
tekinn upp að nýju þegar heim kom.
Mér fannst alltaf nægur tími til
þess að þiggja boð þeirra um að
koma út í heimsókn, mennirnir ætla
en guð ræður.
Nú hefur Brynhildur farið í þá
för, sem við öll eigum vísa og er
lengri. Þá er víst að þau gildi sem
Brynhildur, vinkona mín, tileinkaði
sér í lífinu munu reynast henni gott
leiðarnesti. Blessuð sé minning
hennar og vegferð á nýjum leiðum.
Ég sendi ástvinum öllum innileg-
ar samúðarkveðjur, kærleikur
hennar mun fylgja ykkur um
ókomna tíð, guð blessi ykkur.
Guðlaug Elísa Kristinsdóttir.
Með sorg í hjarta kveð ég þá
manneskju sem af mér vandalaus-
um hefur verið mér hvað hvað kær-
ust í lífinu, Brynhildi Guðmunds-
dóttur. Hún hefur verið mér góð
vinkona og systir. Stutt mig þegar á
hefur þurft að halda en þó aldrei
tekið fram fyrir hendurnar á mér,
heldur sagt að það væri svo auðvelt
að gefa ráð, en mitt að taka ákvarð-
anir og þá líka afleiðingum af þeim.
Hún hlustaði, gaf góð ráð og sýndi
kærleika. Þegar þær leiðu fréttir
bárust að lítið væri hægt að gera við
veikindum Brynhildar, þá fylltist ég
vonleysi. Hvert átti ég að leita þeg-
ar mig vantaði einhvern með svo
djúpan skilning á lífinu. Eigingirni
mín var auðvitað í hámarki, ég hafði
trúi ég, ekki hugsað út í það áður að
hún yrði ekki alltaf hérna fyrir mig.
Í þessum hraða nútímans hugsar
maður oft ekki út í það að við og all-
ir hinir verðum ekki alltaf til. Við
Bidda höfum átt samleið lengi í
gegnum lífið. Á erfiðum stundum í
lífi hennar tengdumst við sterkum
böndum. Brynhildur missti mann
sinn Sigmund Sigfússon flugum-
ferðarstjóra af völdum þess sjúk-
dóms sem nú hefur lagt hana að
velli. Hann var aðeins um fimmtugt
er hann lést, þar fór mætur maður.
Þá kom æðruleysið hennar Bryn-
hildar sér vel. Við gengum í fé-
lagsskap þar sem við unnum saman
að bræðralagsböndum og höfum
ávallt verið í nánu sambandi þótt
höf og lönd hafi aðskilið okkur. Fyr-
ir tíu árum eignaðist Bidda vin og
sambýlismann, skemmtilegan og
góðan mann, Kristján Ágústsson,
ættaðan úr Hafnarfirði, og hafa þau
sýnt hvort öðru ástríki og skilning,
þau hafa átt góðan tíma saman.
Dvöldu þau yfir vetrartímann á
Flórída, þá skrifuðumst við á, ann-
aðhvort á gamla mátann eða á Net-
inu. Hún Bidda var með alveg ein-
stakan húmor fljót að sjá skoplegu
hliðarnar á öllu, þetta kunnu vinir
hennar vel að meta. Þetta ásamt
kærleiksríku eðli hennar dró að sér
vini og kunningja. Við hjónin nutum
þess að heimsækja þau Kristján og
Brynhildi til Flórída og lifðum þar í
vellystingum í eina viku. Þau
keyrðu okkur um í gamla trausta
kagganum hans Kristjáns og sýndu
okkur það helsta. Þetta voru góðir
tímar. Ingólfur þakkar vinkonu
minni góðar stundir. Síðustu vikur
þegar ég heimsótti Biddu á spítal-
ann var alveg sama um hvað var
rætt, öllu sneri hún á jákvæðan
máta. Þótt hún liði mikið var stutt í
húmorinn hjá henni og hún sagði að
allir væru svo góðir við sig, það kom
mér ekkert á óvart, hún hafði svo
ljúft viðmót. Hún sagði svo margt
fallegt við mig, meðan ég sat hjá
henni, alltaf sú sem var gefandi, það
mun ég geyma í hjarta mínu.
Kærleiksríka systir, takk fyrir
samferðina, hittumst aftur. Þú ferð
bara á undan til hins eilífa austurs.
Kæra fjölskylda, sambýlismaður
Kristján, synirnir góðu, Guðmund-
ur, Sigmundur og Kristján og
tengdadætur hennar, sem hún mat
mikils, minningin um góða og kær-
leiksríka móður mun lifa með ykkur
og börnum ykkar. Því miður mun
ég ekki fylgja Biddu minni síðasta
spölinn vegna fjarveru frá landinu
en ég mun kveikja á kerti á meðan
athöfnin fer fram og fylgja henni í
huganum.
Þín vinkona
Ingibjörg Kristín (Imba).
„Öllu er afmörkuð stund,“ segir
Prédikarinn í hinni helgu bók og
hversu oft sannreynum við ekki
þennan vísdóm. Í dag er kvödd
bekkjarsystir og vinkona. Samleið
okkar Brynhildar eða Biddu eins og
hún var jafnan kölluð er orðin löng.
Leiðir okkar lágu saman á barns-
aldri á heimili móðurbróður hennar
og haustið 1944 hófum við báðar
nám í Kvennaskólanum í Reykja-
vík. Þar tengdust vináttubönd er
aldrei rofnuðu. Við Bidda áttum
einnig samleið á öðrum vettvangi,
en það var í málefnum vangefinna.
Fyrsta barn þeirra hjóna Brynhild-
ar og Sigmundar manns hennar,
var dóttir er fæddist fjölfötluð.
Bidda og foreldrar hennar, þau
heiðurshjónin Guðbjörg Benedikts-
dóttir og Guðmundur Gíslason,
þekktu af eigin reynslu erfiðileika
og allsleysið er ríkti í málefnum
vangefins fólks.
Skömmu eftir að ég tek að mér
forstöðu Skálatúnsheimilisins í
byrjun árs 1958, vistast Guðbjörg
dóttir Biddu á Skálatún þá sjö ára
gömul. Þrengsli og erfiður aðbún-
aður hamlaði því ekki að telpan
fengi vist, en vitundin um erfiðleik-
ana og allsleysið urðu að umræðum
um úrbætur. Þau Guðbjörg og Guð-
mundur létu ekki sitja við orðin tóm
og söfnuðu saman foreldrum og
áhugafólki á heimili sitt í þeim til-
gangi að undirbúa stofnun foreldra-
félags. Undirbúningur allur var á
heimili þeirra og meðal stofnfélaga
voru m.a. Bidda og Sigmundur og
undirrituð. Styrktarfélag vangef-
inna var síðan stofnað í mars 1958.
Þau Guðmundur og Guðbjörg unnu
mikið og óeigingjarnt starf fyrir fé-
lagið á meðan líf og kraftar entust.
Sigmundur og Bidda lögðu einnig
fram krafta sína fyrir félagið. Minn-
ist ég margra samverustunda í sam-
bandi við undirbúning að fjáröflun
við kaffisölu og basara. Síðar tóku
við fjáröflunarskemmtanir og vor-
um við Bidda ötular aðstoðarkonur.
Þegar foreldrar barnanna á
Skálatúni réðust í það stórvirki að
byggja sundlaug ásamt baðaðstöðu
var Bidda valin í framkvæmda-
nefndina og varð sundlaugin ásamt
allri aðstöðu tilbúin í júní 1968. Þá
var mikil gleði á Skálatúni og hefur
þessi laug reynst mörgum íbúa
heimilisins mikill heilsubrunnur.
Við bekkjarsysturnar er útskrif-
uðumst úr Kvennaskólanum vorið
1948 höfum nú haldið trúfastlega
hópinn í 54 ár.
Það er alltaf sárt að sjá á bak vini
og enginn fyllir skarðið. Minning-
arnar eru margar er fylla hugann.
Samverustundir á heimilum okkar,
gleði og sorgir lífsins ræddar.
Fyrsta utanlandsferðin á 40 ára út-
skriftarafmæli okkar, vikuferð til
Vínarborgar er okkur öllum
ógleymanleg. Þar deildum við
Bidda herbergi og í bland við glens
og gaman ræddum við sameiginlegt
áhugamál okkar og ályktuðum mik-
ið um málefni vangefins fólks.
Seinni árin dvaldi Bidda á vet-
urna í Bandaríkjunum ásamt Krist-
jáni sambýlismanni sínum og urðu
það okkur því vonbrigði er sjúkleiki
hamlaði því að hún kæmi á „fund“
sl. vor. Er ég ræddi við Biddu síð-
ustu daga júlímánaðar áður en ég
brá mér í stutta utanlandsferð
grunaði mig ekki að það yrði síðasta
samtal okkar.
Minningin um ljúfa konu, trúfast-
an vin og bekkjarsystur mun lifa.
Við Magnús sendum sonum
Biddu og fjölskyldum þeirra svo og
Kristjáni sambýlismanni hennar
innilegar samúðarkveðjur. Blessuð
sé minning Brynhildar Guðmunds-
dóttur.
Gréta Bachmann.
„Einstök“ er það orð sem mér
finnst lýsa Biddu best. Hæglát, hlý
og full af kærleik. Aldrei setti hún
sig í dómarsæti heldur mat fólk að
verðleikum. Nálgun hennar var ein-
stök og fékk ég að kynnast því af
eigin raun. Bidda mín, þakka þér
áratuga langa vináttu. Megir þú
hvíla í friði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem hug minn fer.
Þó þú sérst horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Ég votta aðstandendum samúð
mína.
Sigurbjörg Vignisdóttir.
BRYNHILDUR
GUÐMUNDSDÓTTIR
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin,
vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í
textameðferð og kemur í veg
fyrir tvíverknað. Þá er enn
fremur unnt að senda grein-
arnar í símbréfi (569 1115) og
í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Nauðsynlegt er,
að símanúmer höfundar/send-
anda fylgi.
Um hvern látinn einstak-
ling birtist formáli, ein uppi-
stöðugrein af hæfilegri lengd,
en aðrar greinar um sama
einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við með-
allínubil og hæfilega línu-
lengd, - eða 2.200 slög (um 25
dálksentimetra í blaðinu). Til-
vitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú er-
indi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina
( 

-


 #)  !
99
+'#% &


 
- &  .


 
%


& 
- &  


$  
1!
2#%&!!
(
'$ %0
/ 
.
  

 0

'

*

  
)  

  *&



 &

;



 5"
!

5

5# !,
@

 "5 $ &$0
+!

.
 
  
 

+

 
; !,#
 ") #%%&!!  -&#
-$()(#
-&#
$
-&#(#0
(    







 2 

20
/*


! ##
5
+( # ,$
* " ! A!
@
B  "

 

   1






  
-&##
 " #%(#
 " #
 " #%%&!!  !
20
!(#

 ,#
 " #%%&!!  ; !& 
+ #(#

&
 " #%%&!! 

 
 " #%(# ,
85%&!! 
;! ,#
*%!%
-&#%&!! 
* ,##
-&#(#
) #)' #
(
) #) #)' #0
(     
  
 


 

B
/
;
1


 ;5 !'" 
>! C/#%  

 

 20



  
/
-&#%&!! 
 " #%
( !##
,(# #$
D! 
& ##
##
,%&!! 
; ! #
 '##
,%&!!    #
$ (#
-&#,#
 &
,%&!! 
 "
& 
,%&!!
(
) #)' #0
/ 
 .
  

 .
 

' 
 
*
   ) ')  

    *&
     
 " &
 

&


 



 -

  (!
E:
 "0

 ,"
+#%$!%&!! 

# (# ##
2#%&!! 

/ 
# %&!!  ##
 (#
*##
-&##%&!! 
 " 
# %&!!  1 #
87! (#
-&##
; 
# (# 1 #
 " #%%&!! 
) #)' #
(
) #) #)' #0