Morgunblaðið - 13.09.2002, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. SEPTEMBER 2002 39
íra, Kristján, Guðrún, Bóbó, Ólöf,
barnabörn og barnabarnabarn, guð
styrki ykkur í sorg ykkar.
Ég lifi’ í Jesú nafni,
í Jesú nafni’ eg dey,
þó heilsa’ og líf mér hafni,
hræðist ég dauðann ei.
Dauði, ég óttast eigi
afl þitt né valdið gilt,
í Kristí krafti’ eg segi.
Kom þú sæll, þá þú vilt.
(Hallgrímur Pétursson.)
Sigrún.
Elskuleg frænka mín er kvödd í
dag. Lífsskeiði er lokið. Hjartað
fyllist söknuði en jafnframt þakk-
læti fyrir að hafa fengið að vera
henni samferða í lífinu, fengið að
njóta hlýju hennar, kærleika og um-
hyggju. Deila með henni gleði og
sorg.
Margar mætar stundir áttum við
saman öll systkinabörnin allt frá
barnsaldri og samgangur hefur
haldist alla tíð milli fjölskyldna okk-
ar.
Margir verða efalaust til að
greina frá lífshlaupi Brynhildar.
Þrek og hógværð átti hún þótt á
stundum væri gatan ekki greið. Af
samviskusemi og hjartahlýju fylgd-
ist hún alla tíð með Stebba, þeim
bróður hennar, sem mest þurfti á
umhyggju að halda og síðar Guð-
björgu dótturinni sem mikla
umönnun þurfti.
Við hlið hennar stóðu Sigmundur
eiginmaður hennar, foreldrar, fjöl-
skyldan og góðu vinirnir, sem ávallt
voru nálægir. Sigmundur féll frá í
blóma lífsins eftir erfiða sjúkdóms-
legu, lengi vel á heimili þeirra í um-
sjón hennar.
Við fráfall Sigmundar urðu kafla-
skipti í lífi hennar. Þá, eins og und-
anfarið við sjúkrabeð hennar sjálfr-
ar, stóðu synirnir og fjölskyldan
þétt saman, svo eftir var tekið.
Kristján Ágústsson varð síðan sam-
býlismaður Brynhildar í liðlega tíu
góð ár. Hún naut þess ásamt honum
að ferðast víðs vegar og á Flórída
dvöldu þau langtímum og þar áttu
þau sitt annað heimili. Þar upplifði
hún frelsi og gleði og þangað sóttu
synirnir og tengdafólk þau Kristján
heim. Það gladdi hana mjög enda
hugur hennar hjá þeim öllum, sem
voru henni svo kær, barnabörnun-
um og litla snáðanum, langömmu-
barninu. Það var auðheyrt í öllum
samtölum okkar í milli, að hún naut
samvista við þau öll.
Brynhildur aflaði sér virðingar
og trausts þeirra er henni kynntust
og nú loga björt ljós yfir minningu
hennar og hlýjar þakkir okkar fyrir
samfylgdina.
Kristjáni og sonunum Guðmundi,
Kristjáni og Sigmundi og fjölskyld-
um þeirra og bræðrum hennar
Ingva, Pétri og Birni sendum við
Gísli einlægar samúðarkveðjur.
Guð blessi ykkur öll.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Rannveig Björg.
Mér hlotnaðist sú gæfa í lífinu að
eignast Brynhildi Guðmundsdóttur
fyrir vinkonu þegar ég var átta ára
gömul. Systir mín hafði orðið ást-
fangin af Kristjáni, syni Biddu og
Simba. Bidda og Simbi voru ynd-
isleg hjón og tóku þau litlu stelp-
unni að norðan með opnum örmum.
Góðmennskan var þeim í blóð borin
og naut ég góðs af því. Þau létu mig
finnast ég vera sérstök og eftir að
Simbi dó hélt Bidda því áfram.
Þegar ég flutti suður 16 ára göm-
ul kom ekki annað til greina en að
búa hjá Biddu. Hún var einstök
manneskja, miðlaði reynslu sinni af
lífinu og var óþrjótandi viska í öllu
því sem hún sagði. Hún treysti mér
fullkomlega, reyndi aldrei að ráðsk-
ast í lífi mínu og fyrir vikið gat ég
talað um allt við hana. Kærleikann
hafði Bidda að leiðarljósi og hvar
sem hún kom var hægt að finna
hlýjuna frá henni. Hún gaf, en hún
þáði líka.
Allar þær stundir sem ég hef átt
með Biddu eru mér dýrmætar og
þakka ég Guði fyrir að leiða mig inn
í líf hennar. Ég mun reyna að hafa
visku hennar og kærleika að leið-
arljósi í lífi mínu. Ég kveð þig með
söknuði, elsku vinkona, og bið góð-
an Guð að geyma þig.
Guðbjörg Jóna.
Eitt bros – getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í brjósti, sem brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
(Einar Ben.)
Eftir stutta en erfiða sjúkdóms-
raun hefur Brynhildur Guðmunds-
dóttir kvatt jarðlífið og flutt til
bjartari heimkynna. Hún bar þunga
sjúkdómsþraut með einstakri still-
ingu og æðruleysi. Á sjúkrabeðin-
um geislaði frá henni hjartahlýju og
góðleika til allra, hún var þá sem
alltaf í lífinu meira fyrir að gefa en
þiggja. Brynhildur tókst á við sjúk-
dóminn líkt og aðra erfiðleika sem
lífið hafði lagt henni á herðar og
höfðu vafalaust skilið eftir djúp sár í
sálarlífi hennar. Hún vann jafnan á
jákvæðan hátt úr reynslu sinni og
öðlaðist þannig mikinn andlegan
þroska, djúpan mannskilning og
umburðarlyndi. Brynhildur var
heiðurskona og merkileg fyrir það
eitt, það hvað hún var. Hún sóttist
ekki eftir auði og metorðum en gaf
samferðamönnum sínum mikið með
því einu að vera til og veita þeim
vináttu og skilning. Vinátta slíkrar
konu er guðsgjöf í þeim heimi sem
valdabarátta og græðgi í auð og
völd eru hærra metin en mannkær-
leikur og andleg auðlegð. Það er
fátt dýrmætara en eiga góða sam-
ferðamenn og sérstakt lífslán að
njóta samvista við göfugt fólk.
Brynhildur nýtti hæfileika sína
og tíma í þjónustu við þá sem hún
unni og þá sem minna máttu sín,
henni var þetta mjög eðlislægt og
engum duldist að þar var góðvild og
mannskilningur að baki.
Ég byrjaði þessa grein með vísu
úr ljóði Einars Benediktssonar Ein-
ræður Starkaðar. Mér fannst oft
eins og Brynhildur hefði haft þetta
erindi að leiðarljósi í lífi sínu. Henni
voru mannleg samskipti mjög hug-
stæð og ræddi oft um það við mig
hvað heimurinn yrði betri ef við
vönduðum framkomu okkar og
samskipti við þá sem við umgengj-
umst. Nærvera hennar var afar
góð, það var líkt og frá henni
streymdi kærleiksríkur ylur og yfir
framkomu hennar hvíldi einhver
þokki sem laðaði fólk að henni
ásamt eðlislægri prúðmennsku og
góðum vitsmunum.
Brynhildur giftist ung að árum
frænda mínum Sigmundi Sigfús-
syni. Þegar ég kynntist henni fyrst
fyrir um það bil 50 árum var hún
nýkomin frá Danmörku með elsta
barnið sitt, hana Guðbjörgu litlu,
sem hún hafði verið að leita lækn-
ishjálpar fyrir. Ég hreifst strax
mjög af þessari ungu glæsilegu og
yndislegu konu með litlu stúlkuna
sína sem dönsku læknarnir höfðu
lítið getað hjálpað. Árin liðu og við
hittumst einstöku sinnum í fjöl-
skylduboðum en kynntumst ekki
mikið á þeim árum.
Þau Brynhildur og Sigmundur
eignuðust þrjá heilbrigða syni sem
allir eru góðir og mætir menn í
þjóðfélaginu og bera uppeldi
ágætra foreldra gott vitni.
Á Þorláksmessu árið 1981
hringdi Brynhildur í mig og bar
mér kveðju Sigmundar frænda, sem
þá lá á spítala og háði sitt dauða-
stríð og óskaði hann þess að ég
mælti með Brynhildi inn í Sam-Frí-
múrararegluna sem ég gerði með
glöðu geði.
Brynhildur gerðist félagi í st. Ós-
íris 20. apríl 1982. Þar bundumst við
órjúfanlegum vináttuböndum. Hún
vann stúku sinni gott og óeigin-
gjarnt starf og var alltaf reiðubúin
til hverskonar starfa sem hún vann
af samviskusemi og alúð. Frímúr-
arafræðin voru henni mikils virði og
hugsjónir Reglunnar hennar hjart-
ans mál. Brynhildur systir okkar
var lýsandi fordæmi þess sem alltaf
gaf okkur af sínum hjartans auði en
ætlaðist aldrei til neins fyrir sjálfa
sig. Við kveðjum hana með þakk-
látum huga og óskum henni bless-
unar Guðs hins almáttka, alvitra og
alls staðar nálæga í heimi ljóssins.
Innilegustu samúðarkveðjur frá
Ósírissystkinum til Kristjáns
Ágústssonar sambýlismanns Bryn-
hildar, sona hennar og fjölskyldna
þeirra og allra sem eiga um sárt að
binda við fráfall hennar.
Guðrún I. Jónsdóttir.
Elsku Brynhildur mín, mig lang-
ar í nokkrum orðum að þakka þér
innilega fyrir góða viðkynningu, þú
komst eins og send inn í líf Krist-
jáns, elskulegs föðurbróður míns, á
sama tíma og ég kynntist núverandi
eiginmanni mínum. Við fjögur átt-
um saman skemmtilegar stundir,
t.d í Hrísey sem var ævintýraferð
og þegar við komum til ykkar til Or-
lando fengum við frábærar mót-
tökur; þið alltaf samstillt, létt og
skemmtileg. Ég mun ætíð minnast
þessara stunda með gleði og þakk-
læti. Ég var ekki búin að þekkja þig
lengi þegar ég komst að því að þú
varst mikil mannkostamanneskja
og hafðir sérstaka sýn á lífið og til-
veruna öðrum fremur, enda varst
þú búin að ganga í gegnum mikla og
erfiða lífsreynslu. Við áttum marg-
ar stundir þar sem margt var spjall-
að og þú varst óspör á að miðla mér,
þér yngri konu. Mér varð ljóst fyrir
nokkrum vikum þegar við borðuð-
um saman að þú varst veik. Þú
sagðir fátt en tókst sjúkdómi þínum
af æðruleysi uns yfir lauk. Þú varst
mjög trúuð kona og ég mun sakna
þín. Missir og söknuður Kristjáns
er mikill, svo og fjölskyldunnar allr-
ar en börnin áttu góða móður. Votta
ég þeim öllum dýpstu samúð og
virðingu. Vertu Guði falin.
Þín vinkona
Hildur Hilmarsdóttir.
Það mun hafa verið vorið 1989 að
leiðir okkar Brynhildar lágu saman
í Sam-Frímúrarareglunni á Íslandi.
Þar hitti ég þessa elskulegu konu,
með hlýja brosið og hógværu fram-
komuna, hún var umvefjandi í syst-
urkærleika. Það var auðvelt að lað-
ast að Brynhildi og við urðum
fljótlega perluvinkonur eins og
fleiri innan sömu vébanda. Bryn-
hildur var lífsreynd kona og ágjöf-
inni í lífinu mætti hún af stöku
æðruleysi. Á þessum árum var hún
orðin ekkja, en eiginmaður hennar
Sigmundur Sigfússon lést á besta
aldri. Þau eignuðust fjögur börn,
Guðbjörgu, yndislega stúlku, en
hún var heilsuskert alla tíð og er
látin fyrir fáeinum árum, og svo
komu synirnir þrír Guðmundur,
Kristján og Sigmundur.
Þessum fáeinu minningarorðum
er fyrst og fremst ætlað að tjá
þakklæti mitt til Brynhildar fyrir
ómetanleg kynni og vináttu. Ég
minnist sérstaklega hjartahlýju
hennar og nærgætni, glettninnar og
góðs skilnings. Hún var óspör að
miðla okkur vinunum af reynslu
sinni og visku.
Brynhildur var andlega leitandi
manneskja. Mér er minnisstæð ferð
okkar vestur á firði, sumarið 1990, á
mannræktarnámskeið. Á leiðinni
skartaði Hvalfjörðurinn sínu feg-
ursta í sólarbirtunni, haf og hauður
SJÁ NÆSTU SÍÐU

 
 
 







 











 
  
 
  !

 

   
 


  
 "
# $%&!! 
' !
# $(#
#)' 
# $%&!!  * " $
 ##(#
+ 
# $(# *&
,%&!! 
 ##
# $(# +#%$!
 "&#%&!! 

' #
# $%&!!  -&#!#

! (#
 %
# $(# 
-, %&!! 
+ #
 (#  "#.
/" ,%&!!
(
' )' ##0




 


-1/23

0
-1/23

& '!
44
!  "
  #

"


 

$ %


&
 '"

1%,
5!.%&!! 

 #
5!.%&!! 
/ 6#%
2  7!
5!.%&!! 
2!!,
+(
5!.(#
-&##

!# ##
5!.%&!! 
 #
 ##
5!.(#
85
$
5!.(#
!#%)' #
) #)' #
(
) #) #) #0
(    
 

 



*1


0
$## 
5
/  !#
)  !
9:

 $ ,$
!)*
) (


  #

&  #%&!!  #,
(#

! 5#
0
&  #(# /5 
; !,#

%&!! 0

 
 
 



 




 +-<

-
  
 ,$
!+*
)**
" 

 

$ ,& 

 '"

!# ##
=# %&!!  ; !5#
,
; !5#(#
,#)( 
# %&!!  85
-&#(#
  #%

#(#
 )( 

# %&!! 
-&#

#(# 

0
 "#%&!! 
) #)' #
(
) #) #)' #0
( 
 


  

/*




 5
>!##  
#)$$
?

 $ ,$
!#
 "

 
 


$ + 
( !#%&!! 
( !##
#& (# ; ! #
,%&!! 
  
#& (# ##
-##.

 #%&!! 
#&
#& (# -,##
(%& %&!!
(
) #)' #0