Morgunblaðið - 12.10.2002, Blaðsíða 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. OKTÓBER 2002 47
Elsku pabbi, hér sit
ég og reyni að hnoða
saman minni fyrstu
minningargrein. Það
sem er sárast við að
skrifa þessa fyrstu
minningargrein mína er að hún
skuli vera til þín. Þú fórst því miður
allt of fljótt frá okkur, við gerðum
margt skemmtilegt saman og átt-
um eftir að gera margt annað sam-
an. En það bíður bara betri tíma.
Snemma tókst þú mig með þér á
sjóinn til að kenna mér réttu hand-
tökin, sem þú lærðir sjálfur þegar
þú varst ungur. Kannski er ég rík-
ari en yngri systkini mín fyrir að
hafa kynnst þér líka fyrir utan
veggi heimilisins, þegar við vorum
saman á Víði og seinna Mumma í
Sandgerði. Þar lentum við saman í
miklum ævintýrum og oft fiskaðist
vel. En vegir guðs eru órannsakan-
legir, hann hefur sjálfsagt viljað fá
þig snemma til sín því leitun er að
jafnmiklum verkmanni og þér, ég
væri glaður ef þú gætir skilið eitt-
hvað af þessari kunnáttu eftir
handa mér. Þegar þú vildir hafa
mig með vestur til að hjálpa þér við
KRISTJÁN
ALBERTSSON
✝ Kristján Alberts-son fæddist í
Súðavík 28.4. 1944.
Hann lést á líknar-
deild Landspítalans
föstudaginn 4. októ-
ber síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Hafnarfjarðar-
kirkju 11. október.
að reisa bústaðinn af
því að ég var smiður
var það bara fyrir fé-
lagsskapinn. Þú varst
alltaf meiri smiður en
ég, þúsundþjalasmið-
ur, snillingur í hönd-
unum. Þú þurftir aldr-
ei hjálp við neitt, en þú
varst alltaf tilbúinn að
hjálpa öðrum. Við vor-
um rétt búnir að klára
húsið fyrir vestan, eða
réttara sagt þú. Í allan
vetur, meðan þú áttir í
þínum erfiðu veikind-
um, notaðir þú hverja
lausa stund til þess að smíða hand-
riðið á svefnloftið, þú varst ótrúleg-
ur, fárveikur og þú gafst aldrei
upp. Handriðið fór upp í sumar, en
það var ekki nóg fyrir þig, þú
stoppaðir ekkert þegar það var bú-
ið og varst yfirleitt búinn að vekja
alla upp fyrir kl. 9 á morgnana með
hamarshöggum. Húsið sem þú og
mamma ætluðuð að dveljast í sum-
arlangt á hverju sumri með börn-
unum okkar, Hálfdáni og Erlu, og
öllum hinum barnabörnunum. En
við fáum ekki alltaf að ráða, það er
einhver annar sem stýrir þessu
skipi.
Ég kveð þig nú pabbi minn, ég
veit við eigum eftir að hittast aftur
og ég veit að þér líður betur núna.
Það vex eitt blóm fyrir vestan,
og vornóttin mild og góð
kemur á ljósum klæðum
og kveður því vögguljóð.
Ég ann þessu eina blómi,
sem aldrei ég fékk að sjá.
Og þangað horfir minn hugur
í hljóðri og einmana þrá.
Og því geng ég fár og fölur
með framandi jörð við il.
Það vex eitt blóm fyrir vestan
og veit ekki, að ég er til.
(Steinn Steinarr.)
Þinn sonur
Þorsteinn Ingi.
Elsku afi, ég man þegar við fór-
um bara tveir á Eyri með Kaffon,
þegar krummi stal matnum okkar
úr læknum. Við sáum mink niðri í
fjöru, og við veiddum saman fisk í
netin og tókum hann með heim til
ömmu. Ég á eftir að sakna þess að
hafa þig ekki á Eyri og heima hjá
ömmu.
Hálfdán Þór Þorsteinsson.
Þegar ég minnist
hennar Hönnu frænku
minnar þá finn ég fyrir
miklu þakklæti fyrir að
hafa orðið þess aðnjótandi að fá að
kynnast þessari ljúfu og góðu konu.
Við áttum samleið í rúm 50 ár og ég
læt hugann reika til löngu liðinna
ára þegar ég kom í heimsókn í Mel-
gerði 6 sem stelpa og urðum við Ósk
nánast eins og systur enda miklar
vinkonur alla tíð. Þar mætti mér
alltaf hlýja og kærleikur af hálfu
þeirra Hönnu og Hilmars og reynd-
ar allrar fjölskyldunnar þeirra. Ég
held að henni hafi fundist hún eiga
pínulítið í mér, bróðurdóttur sinni,
alla vega lét hún mig finna að ég
JÓHANNA
SIGURJÓNSDÓTTIR
✝ Jóhanna Sigur-jónsdóttir fædd-
ist í Þorgeirsstaða-
hlíð í Miðdölum í
Dalasýslu 29. júlí
1911. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítala
Landakoti 29. sept-
ember síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Bústaða-
kirkju 7. október
skipti hana máli. Ég
hef sjaldan kynnst eins
óeigingjarnri konu og
henni Hönnu frænku.
Hún hugsaði alltaf
fyrst og fremst um
aðra og bar hag systk-
inabarna sinna nánast
eins mikið fyrir brjósti
og sinnar eigin fjöl-
skyldu. Hún fylgdist
með mér og fjölskyldu
minni og hringdi í mig
alltaf öðru hvoru til að
frétta af okkur. Hanna
var félagslynd, glettin
og gamansöm og naut
þess að vera samvistum við unga
fólkið og því fannst gott að hafa
hana í kringum sig. Það var hægt að
tala við hana um allt mögulegt. Á
hinn bóginn var hún viðkvæm og
fann til með þeim sem áttu um sárt
að binda og tók það oft mjög inn á
sig.
Fjölskyldan öll þakkar henni ára-
langa tryggð og vináttu og við vott-
um aðstandendum hennar okkar
dýpstu samúð. Minningin um
Hönnu frænku mun lifa.
Stefanía Víglundsdóttir.
✝ Hrönn Alberts-dóttir fæddist í
Ólafsfirði 3. október
1937. Hún lést á
Landspítalanum 2.
október síðastliðinn.
Foreldrar hennar
hennar eru Elínborg
Sigurðardóttir, f. 19.
okt. 1913, og Albert
A. Guðmundsson, f.
27. des. 1910, d. 21.
maí 1939. Systkini
Hrannar eru þau
Gunnar, f. 28. nóv.
1933, maki Stefanía
Ragnarsdóttir, f. 22.
jan. 1936, Sigurður, f. 30. nóv.
1934, maki Erlendsína M. Sigur-
jónsdóttir, f. 22. júlí 1936, Olga, f.
16. júní 1936, maki Ágúst Sigur-
laugsson, f. 20. maí 1936, og Alla
Berta f. 16. des. 1938, maki Krist-
ján Pálsson, f. 6. apríl 1933. Hálf-
bróðir þeirra, búsettur í Noregi, er
Mikael Mikaelsson, f. 20. okt. 1942,
hún kynntist eftirlifandi eigin-
manni sínum Sverri Ólafssyni, f.
15. maí 1938. Árið 1957 gengu þau
í hjónaband og eignuðust þau þrjú
börn: 1) Sæmundur Hólmar, f. 2.
mars 1957, fyrrverandi maki er
Helga B. Helgadóttir, sonur þeirra
Helgi Már, f. 21. janúar 1982, nú-
verandi maki er Margrét Rafns-
dóttir, f. 19. apríl 1959. Eiga þau
Söru Hrönn, f. 13. nóv. 1997, og
börn Margrétar eru Freyr, f. 11.
sept. 1987, og Thelma Rós, f. 23.
ágúst 1988. 2) Rúnar Már, f. 26.
mars 1959, maki Ásta Ástþórsdótt-
ir, f. 29. jan. 1959. Dóttir þeirra er
María, f. 17. júní 1986. 3) Greta, f.
21. apríl 1966, maki Davíð Art Sig-
urðsson, f. 14. feb. 1968, börn Kar-
itas Harpa, f. 15. jan. 1991, Marin
Laufey, f. 19. maí 1995, og Sverrir
Heiðar, f. 9. maí 1997.
Hrönn fékkst við ýmis störf um
ævina ásamt barnauppeldi, svo
sem ritarastörf, prentstörf, versl-
unarrekstur og skrifstofustörf og
nú síðast við fyrirtæki fjölskyld-
unnar og annarra sem er Gagna-
eyðing ehf.
Útför Hrannar var gerð frá Ár-
bæjarkirkju 10. október.
maki Ingeborg Över-
gård, f. 15. maí 1944.
Eftir andlát föður
Hrannar ólst hún upp
hjá fósturforeldrum í
Ólafsfirði, Sæmundi
Þorvaldssyni, ættuð-
um úr Skagafirði, f.
18. ágúst 1894, d. 10.
des. 1987, og Hólm-
fríði Gísladóttir, ætt-
aðri úr Ólafsfirði, f. 2.
okt. 1895, d. 1. mars
1976. Hjá þeim dvaldi
hún öll æsku- og ung-
lingsárin. Uppeldis-
bræður hennar eru
Gunnar Skagfjörð, f. 8. okt. 1921,
maki Rósa D. Williamsdóttir, f. 8.
nóv. 1923, og Sigvaldi Skagfjörð, f.
28. janúar 1923, maki Jónína Sig-
mundsdóttir, f. 18. júlí 1923.
Hrönn lauk námi frá Laugavatni
1954. Eftir það vann hún við ýmis
störf í sjávarútvegi og dvaldi þá
meðal annars í Keflavík þar sem
Með söknuði skrifa ég þessi orð
um móður sem vakti yfir okkur börn-
um sínum, um vin sem veitti ómæld-
an stuðning þegar þörf var á, um
konu sem átti sér hljóða drauma. Nú
þegar hún er farin frá okkur og ég
hugsa til baka er næstum undarlegt
hve lítið ég raunverulega þekkti
mömmu sem einstakling, vonir
hennar, væntingar og þrár. Ég veit
að þegar hún var tveggja ára missti
hún pabba sinn, ein fimm systkina. Á
þeim tíma voru úrræði einstæðrar
móður hennar ekki mörg, þá var
engin félagsmálastofnun til að
hlaupa undir bagga. Eina ráðið á
þeim tíma var að leysa upp fjölskyld-
una og koma börnunum í fóstur.
Fram til fimmtán ára aldurs bjó
mamma hjá fósturforeldrum sínum á
brekkunni í Ólafsfirði, eða þar til hún
fór á Laugarvatn þar sem hún varð
gagnfræðingur.
Ég hitti fyrir nokkrum árum
mann sem þekkti mömmu á þessum
árum og fannst honum lítið til mín
koma, sonar Hrannar sem hann
þekkti fyrir að vera allra manna
hressasta, bæði í leik og starfi. Jæja,
sum eplin falla lengra frá eikinni en
önnur.
Eftir Laugarvatn gerðist mamma
farandverkamaður, í síld á sumrin og
fiski á veturna, en það var einmitt í
frystihúsinu sem þau pabbi hittust
17 ára og bundust æviböndum. Fljót-
lega eftir þetta fæddist frumburður-
inn Hólmar og þá gengu þau í hjóna-
band með sérstöku leyfi forseta, þá
nítján og tuttugu ára.
Af mikilli framsýni hvatti mamma
pabba til náms í sólarlandinu Kali-
forníu þar sem þau bjuggu í rúmt ár
og áttu mig. Greta fæddist sjö árum
seinna í Keflavíkinni. Frá því að við
komum frá Ameríkunni má segja að
líf mömmu hafi farið í nokkuð fastar
skorður. Hún gerðist heimavinnandi
húsmóðir og gerði allt það sem
sæmdi hennar stöðu, bakaði, þvoði
þvotta, eldaði, þreif heimilið, saum-
aði föt og tók slátur. Fyrir okkur
krakkana var þetta allt sjálfsagt mál,
mynstur þess tíma. Við fáum seint að
vita hvaða hugsanir hrærðust með
mömmu á þessum árum eða síðar,
hún hafði fá orð um þær. Ég veit þó
að það sem veitti mömmu mikla
ánægju var það þegar við krakkarnir
náðum árangri á einhverjum vett-
vangi, í skóla, í starfi eða íþróttum.
Ég veit að hún hafði yndi af því að
setja saman stuttar vísur, mála
myndir, sauma út, ferðast til fjar-
lægra staða.
Lífsskoðun mömmu var að því að
talið er svipuð og margra annarra Ís-
lendinga, jarðbundin, en þó áhuga-
söm um dulræn efni og guðspeki.
Löngum sat hún fram eftir með
hugsunum sínum, þegar allir aðrir
voru farnir að sofa, nóttin var hennar
tími. Á þeim stutta tíma frá því að
sjúkdómur hennar greindist og þar
til að hún dó, sýndi hún okkur allar
sínar bestu hliðar. Ávallt róleg,
sjálfri sér næg, kímin og gerði jafn-
vel grín að sjálfri sér og ástandi sínu.
Hún virtist meðvituð um hvert
stefndi, þó svo að við fjölskylda
hennar héldum stöðugt í þá von sem
kærleikurinn gefur manni.
Við sem vorum hjá henni síðustu
stundirnar vitum að hún gekk sinn
veg í sátt við sig og alla menn.
Rúnar.
HRÖNN
ALBERTSDÓTTIR
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
bróður og afa,
JÓNS BJARNASONAR,
Bakka í Vatnsdal.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Heil-
brigðisstofnunarinnar á Blönduósi fyrir góða
umönnun og hlýjar móttökur.
Guð blessi ykkur öll.
Kristín Lárusdóttir,
Lárus B. Jónsson, Sigrún Zophoníasdóttir,
Bjarni J. Jónsson, Olga Jónsdóttir,
Jakob J. Jónsson, Katrín Líndal,
Sveinn E. Jónsson,
Jón Baldvin Jónsson, Lilja Björg Gísladóttir,
Jóhanna Bjarnadóttir
og afabörn.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, fósturmóður, tengdamóður og ömmu,
ÖNNU G. JÓNSDÓTTUR
(Stellu)
frá Blönduósi.
Sérstakar þakkir til Blönduósinga fyrir hlýhug
og hjálpsemi.
Elínborg Guðmundsdóttir,
Jón S. Hilmarsson,
Elínborg I. Traustadóttir, Elvar B. Hjálmtýsson,
Ragnhildur B. Traustadóttir, Stefán A. Þórisson,
Guðmundur E. Traustason, Þeba B. Karlsdóttir,
Elísabet A. Traustadóttir, Sigfús S. Sigurðsson,
Hanna E. Halldórsdóttir, Jón E. Sveinbjörnsson,
ömmu- og langömmubörn.
Innilegar þakkir til ykkar allra, sem sýndu okkur
stuðning í veikindum og við andlát ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
SIGURBERGS MAGNÚSAR
SIGURÐSSONAR,
Digranesvegi 72a,
Kópavogi.
Hlýhugur ykkar og vinátta hefur verið okkur mikils virði.
Jónína María Baldursdóttir,
Þóranna M. Sigurbergsdóttir, Steingrímur Á. Jónsson,
Borghildur Sigurbergsdóttir, Sigurður Baldursson,
Helena Sigurbergsdóttir, Þorgeir Egilsson
og barnabörn.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti, netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun að
fylgja. Nauðsynlegt er að símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusími og heimasími)
fylgi með. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn ein-
stakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.