Morgunblaðið - 15.02.2003, Blaðsíða 54

MINNINGAR
54 LAUGARDAGUR 15. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Þorgerður Ingi-björg Egilsdóttir
var fædd á Sveins-
stöðum í Lýtings-
staðahreppi 3. nóv-
ember 1913. Hún lést
á Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu á
Sauðárkróki hinn 9.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Egill Bene-
diktsson, f. 1877, d.
1960, og Jakobína
Sveinsdóttir, f. 1879,
d. 1947. Alsystkini
Ingibjargar eru:
Guðlaug, f. 7. ágúst 1905, d. 3. maí
1982; Björn, f. 7. ágúst 1905, d. 2.
mars 1999; Sigurður, f. 2. nóvem-
ber 1911, d. 19. ágúst 1975; Sveinn,
f. 14. október 1915, d. 18. desem-
ber 2002, og Benedikt, f. 12. febr-
úar 1922. Hálfbróðir sammæðra
var Steinþór Helgason, f. 12. júní
1909, d. 5. apríl 1994.
Ingibjörg giftist árið 1948 Jóni
Eðvald Guðmundssyni, f. 23. októ-
ber 1894, d. 10. júní 1974. Dætur
Jóns Eðvalds og fósturdætur Ingi-
bjargar eru: 1) Svanhildur Elsa, f.
26. mars 1942, búsett á Sauðár-
króki. Börn hennar eru: a) Jón Þór
Bjarnason, f. 5. janúar 1961, kona
apríl 2001, Snæfríður, f. 20. októ-
ber 2002, og Diljá, f. 20. október
2002. 2) Ólöf Effa, f. 28. maí 1943,
búsett í Reykjavík. Börn hennar
eru: Ingibjörg Ragnarsdóttir, f.
23. september 1963, maður hennar
er Þorsteinn Þorsteinsson, f. 26.
mars 1960. Börn Ingibjargar eru
Ólöf Ragna, f. 20. ágúst 1981, Sölvi
Þór, f. 2. apríl 1988, og Elvar Örn,
f. 20. mars 1990. Börn Ólafar
Rögnu eru Inga Lóa Eðvald, f. 25.
október 1998 og Elvar Aron, f.
2002. b) Ragnar Kári Ragnarsson,
f. 2. apríl 1965, kona hans er Stein-
unn Sveinsdóttir, f. 16. nóvember
1965. Þeirra börn eru Birta Karen,
f. 27. febrúar 1992, og Baltasar
Óli, f. 16. júlí 1999.
Ingibjörg var að mestu leyti alin
upp hjá Sigríði Benediktsdóttur
föðursystur sinni og manni hennar
Hannesi Kristjánssyni, fyrst í
Valagerði, síðar í Hvammkoti og á
Reykjum í Lýtingsstaðahreppi.
Snemma fór hún að vinna fyrir
sér og var í kaupamennsku á ýms-
um stöðum í Skagafirði og Húna-
vatnssýslum, síld á Siglufirði og
fleira, þar til hún tók að sér heim-
ilishald fyrir Jón Eðvald Guð-
mundsson á Sauðárkróki sem þá
hafði í annað sinn misst konu sína
og nú frá tveimur ungum börnum.
Þau fluttust til Reykjavíkur 1947
og var hún dætrum hans Svanhildi
Elsu og Ólöfu Effu alla tíð besta
móðir. Þau Jón Eðvald bjuggu í
Reykjavík til ársins 1972 að þau
fluttu aftur til Sauðárkróks.
Útför Ingibjargar verður gerð
frá Sauðárkrókskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
hans er Svanhildur
Guðmundsdóttir, f. 1.
ágúst 1964. Þeirra
börn eru Davíð, f. 31.
desember 1988, Elsa,
f. 22. ágúst 1990 og
Guðmundur f. 14.
september 2001. Dótt-
ir Jóns Þórs er Sara, f.
3. ágúst 1985. b)
Bjarni Már Bjarnason,
f. 1. september 1962,
kona hans er Auður
Sigríður Hreinsdóttir,
f. 10. júlí 1963. Þeirra
synir eru Bjarni Þór,
f. 13. september 1982,
Gunnar Ingi, f. 23. janúar 1987,
Hákon Már, f. 23. desember 1990,
Garðar Pálmi, f. 4. febrúar 1993,
og Óli Eðvald, f. 14. september
1998. c) Ómar Örn Bjarnason, f. 1.
maí 1964, kona hans er Helga Jóna
Hannesdóttir, f. 13. janúar1971.
Þeirra dætur eru Berglind, f. 17.
september 1992, Gunnhildur, f. 4.
september 1994, og María, f. 22.
ágúst 1999. d) Guðbjörg Bjarna-
dóttir, f. 21. október 1970, maður
hennar er Guðbrandur Ægir Ás-
björnsson, f. 9. desember 1963.
Þeirra börn eru Ægir Örn, f. 4.
febrúar 1990, Ása Svanhildur, f.
11. maí 1994, Ásgeir Bragi, f. 17.
Mamma hefur lagt aftur augun í
síðasta sinn og sofnað inn í fögnuð
frelsara síns.
Mamma var mjög trúuð kona. Hún
efaðist aldrei um almættið hvað svo
sem á gekk í lífinu. Hún tók öllu sem
að höndum bar með því æðruleysi
sem aðeins þeir eiga sem treysta al-
mættinu skilyrðislaust. Allur hennar
langi vinnudagur snerist um að hlúa
sem best að öðrum og hugsa síðast
um sjálfa sig. Hún tók okkur syst-
urnar að sér móðurlaus smábörn og
lagði alla þá alúð sem hún átti til í að
koma okkur til manns. Síðan tóku
barnabörnin og barnabarnabörnin
við og hún var vakin og sofin yfir vel-
ferð þeirra, hlúði að þeim og kenndi
þeim ýmislegt sem þau munu búa að
alla ævi. Hún var alltaf til staðar.
Kenndi bænir og þulur og kvæði, setti
plástur á skeinur, kenndi þeim að lesa
og alltaf átti hún mjólk og kleinur,
jólaköku og eplakökuna einstöku.
Fyrir allt þetta og svo óteljandi
margt fleira viljum við þakka, elsku
mamma. Þó söknuðurinn sé mikill
getum við líka glaðst yfir því að nú
ertu aftur hress og kát meðal allra
þeirra sem þér þótti vænt um og á
undan eru farnir.
Það hefur verið tekið vel á móti
þér.
Við viljum færa starfsfólki Dvalar-
og hjúkrunarheimilisins á Sauðár-
króki innilegar þakkir fyrir frábæra
umönnun og hlýju.
Við kveðjum þig, elsku mamma,
með orðum Spámannsins:
„Því hvað er það að deyja annað en
að standa nakinn í blænum og hverfa
inn í sólskinið. Og hvað er það að
hætta að draga andann annað en að
frelsa hann frá friðlausum öldum lífs-
ins, svo að hann geti risið upp í mætti
sínum og ófjötraður leitað á fund
guðs síns?“
Guð geymi þig og varðveiti.
Elsa og Ólöf.
Nú hefur hún elsku amma kvatt
okkur. Við vorum svo heppin að hafa
hana hjá okkur frá því að hún gekk
systrunum barnungum í móðurstað
og giftist honum afa okkar.
Þau bjuggu á Hofteignum og vor-
um við oft hjá ömmu og afa og það var
nú mikið fjör, fimm frændsystkini,
hvert á sínu árinu. Amma hafði mikl-
ar áhyggjur af okkur þegar við vorum
að stelast til að klifra í styttunum
hans Ásmundar. Hún sagði okkur að
það hefði nú gerst að þær gætu hrein-
lega tekist á loft og við nýbúin að
horfa á síðasta bæinn í dalnum. Við
þorðum aldrei að koma nálægt þeim
eftir það.
Svo fluttu þau á Krókinn og fór
maður þá oft til þeirra í fríum.
Það var alltaf svo gott að koma til
ömmu og afa og síðan til ömmu eftir
að afi dó.
Hún var alltaf að elda og baka ofan
í allan skarann og passaði hún sér-
staklega upp á að eiga kakó-köku
handa henni nöfnu sinni.
Amma var mikil hannyrðakona.
Þau eru nú ófá rúmteppin og barna-
teppin sem hún hefur heklað, fyrir ut-
an allar peysurnar, vettlingana og
sokkana sem hún hefur prjónað og
gefið í afmælisgjafir því hún mundi
alltaf eftir öllum afmælisdögunum
okkar.
Árið 1997 varð fyrsta ættarmótið
okkar til og heitir það Ingibjörg og
hefur verið haldið síðan og var amma
ákaflega stolt þegar allir hennar – því
við vorum svo sannarlega hennar –
voru samankomnir henni til heiðurs,
og skemmti hún sér alveg konung-
lega, tók þátt í öllum leikjum, söng og
gleði og fór alltaf síðust að sofa og
fyrst á fætur.
Elsku amma, hafðu bestu þakkir
fyrir allt.
Þín nafna
Ingibjörg.
Elsku langamma mín og langa-
langamma. Nú ertu farin frá okkur,
við kveðjum þig núna og erum glöð
yfir að hafa fengið að kynnast þér. Ég
skrifa þessi orð þegar ég horfi ofan í
barnarúmið hans Elvars litla og sé
sængurverið sem þú málaðir á og
gafst mér þegar ég átti Ingu Lóu. All-
ir fallegu hlutirnir sem þú gafst okk-
ur og allar minningar okkar um þig er
gott að eiga.
Við kveðjum þig núna, elsku
langamma og langalangamma. Hér
hef ég með sálm sem mér finnst alltaf
jafnfallegur:
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvílast
Leiðir mig að vötnum
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býrð mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyrð höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Ólöf Ragna Guðbjartsdóttir,
Bárður Steinn Róbertsson,
Inga Lóa og Elvar Aron.
Mig langar að minnast hennar
Imbu frænku minnar í nokkrum orð-
um.
Ég kynntist henni fyrir u.þ.b. 15
árum þegar ég flutti í nágrenni við
hana og Sigga amma kynnti okkur.
Það voru sannarlega góð kynni, hún
tók mér opnum örmum og við
skruppum oft í kaffi hvor til annarrar.
Þá var nú ýmislegt spjallað, hún sagði
mér margt frá uppvexti sínum hjá
langömmu minni. Þar tók hún þátt í
öllum daglegum störfum sem voru
svo sannarlega ekki alltaf létt en að
kvarta yfir hlutskipti sínu var ekki í
hennar orðabók. Hún dró miklu frek-
ar fram jákvæðu hlutina sem lífið
færði henni. Hún eignaðist góðan
mann og gekk tveimum litlum dætr-
um hans í móðurstað og ól upp.
Þeirra afkomendur voru hennar fólk
og talaði hún oft um hversu lánsöm
hún væri að eiga allan þennan hóp.
Hún lét mig líka njóta og finna að ég
væri í hennar hópi. Dætur mínar
fengu útprjónaða Imbu vettlinga og
svo fallega heklaða rúmteppið sem ég
fékk og var það númer 13 af yfir 30
slíkum teppum sem hún töfraði fram
handa vinum og ættingjum. Já, það
var alltaf eitthvað á prjónunum hjá
henni Imbu. Ég talaði stundum um
það við hana í gríni að hún hlyti að
hafa einhverjar huldukonur til að-
stoðar við sig, hvort sem væri við
handavinnuna, berjatínsluna eða
matargerðina, afköstin voru slík. Eitt
haustið bað ég hana að aðstoða mig
við að laga blóðmör og var það sjálf-
sagt. Þegar ég vísa henni svo inn í bíl-
skúr þar sem ég er búin að undirbúa
og taka allt til slær hún á lærið og fer
að skellihlæja. Þegar ég spyr hana
hvað kæti hana svona mikið þá svarar
hún því til að henni finnist ekki taka
því að byrja fyrir þetta lítilræði hún
væri nú vön því að gera svona fimm
sinnum stærri skammt.
Það eru margar góðar minningar
sem leita á hugann þegar ég minnist
þessarar góðu frænku minnar sem ég
er svo þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast. Ég á eftir að sakna þess að
sitja og spjalla í notalega eldhúsinu
hennar, heyra glettinn hláturinn, sjá
hendurnar hennar strjúka róandi
borðbrúnina, drekka góða kaffið
hennar og fá á eftir vitneskju um eitt-
hvað sniðugt sem hún sá í bollanum
mínum.
Elsku Imba, takk fyrir allt og guð
geymi þig.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englarnir tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stef.)
Guðbjörg E. Helgadóttir.
ÞORGERÐUR
INGIBJÖRG
EGILSDÓTTIR
✝ Guðbjörg GuðnýGuðlaugsdóttir
fæddist í Gerði í
Hraununum 13.
október 1915. Hún
lést á dvalarheim-
ilinu Víðihlíð mið-
vikudaginn 5. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðlaugur
Guðjónsson, f. 17.
september 1893, d.
22. desember 1965,
og Guðmunda Guð-
rún Guðnadóttir, f.
Fyrri maður Guðbjargar hét
Gústaf A. Pálsson, f. 6. nóvember
1896, d. 9. febrúar 1947. Eignuðust
þau tvö börn. Þau eru: 1) Guðni
Gústafsson, f. 6. ágúst 1939, kvænt-
ist Guðbjörgu Torfadóttur 1972.
Þau slitu samvistum. Eiga þau
fjögur börn. 2) Guðlaugur Gústafs-
son, f. 16. september 1945, kvænt-
ur Kristínu Margréti Vilhjálms-
dóttur 1968. Eiga þau fjögur börn.
Seinni maður Guðbjargar hét
Marel Eiríksson, f. 17. október
1901, d. 5. maí 1988. Eignuðust þau
eitt barn: 3) Láru Marelsdóttur, f.
26. júní 1955, gift Gunnlaugi J.
Hreinssyni 1976. Eiga þau þrjú
börn. Barnabarnabörn Guðbjarg-
ar eru 13.
Útför Guðbjargar fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
10. júlí 1891, d. 10. jan-
úar 1980. Guðbjörg
var næstelst átta
systkina. Hin eru Guð-
jón Guðlaugsson, f.
1914, d. 1994, Stefanía
S. Guðlaugsdóttir, f.
1921, d. 1989, Guðlaug
Guðlaugsdóttir, f.
1922, Egill M. Guð-
laugsson, f. 1924, Guð-
jón M. Guðlaugsson, f.
1926, Dagbjört Guð-
laugsdóttir, f. 1928, og
Jón Guðlaugsson, f.
1931.
Ég heyrði Jesú himneskt orð:
„Kom, hvíld ég veiti þér.
Þitt hjarta’ er mætt og höfuð þreytt,
því halla’ að brjósti mér.“
(Stef. Thor.)
Elsku amma.
Núna ertu farin á betri stað þar
sem þér líður vonandi betur. Við
sitjum eftir hér með margar góðar
minningar um samverustundir okk-
ar. Það var alltaf jafngaman að
skjótast í frímínútum heim til þín
og fá pönnukökur eða „lucky
charms“ og að fá að vera hjá þér
eftir skóla og fá saltkjöt, brytjað
beint á diskinn okkar og soðna ýsan
þín var alltaf góð. Þú hafðir alltaf
tíma til þess að spila olsen olsen og
þú varst sú eina sem nenntir að
spila lönguvitleysu til enda. Okkur
var aldrei kalt á tánum né á fingr-
um því þú áttir endalaust til af
heimaprjónuðum ullarvettlingum
og tátiljum. Eftir að þú fluttir í
Víðihlíð, þá skutumst við oft til þín
eftir fótboltaæfingar, eða úr bæj-
arvinnunni og þá fengum við alltaf
eitthvað gott með kaffinu, og þú
vildir helst að við tækjum með okk-
ur nesti ef ske kynni að við yrðum
aftur svangar.
Þú varst alltaf til staðar, góð, hlý,
skemmtileg og ávallt tilbúin að
hjálpa. Síðustu mánuðir höfðu verið
þér erfiðir, en loksins fékkstu að
fara og vonandi líður þér vel núna
hjá afa. Eftir sitjum við með sáran
söknuð og margar góðar minning-
ar, en við vitum að þið fylgist með
okkur og verndið í framtíðinni. Þú
munt ætíð eiga sérstakan stað í
hjarta okkar allra. Elsku amma, við
elskum þig og söknum þín.
Ég veit þú heim ert horfin nú
og hafin þrautir yfir,
svo mæt og góð, svo trygg og trú.
svo tállaus, falslaus reyndist þú,
ég veit þú látin lifir.
(Steinn Sigurðsson.)
Þínar ömmustelpur
Herdís, Bryndís
og Þórdís.
Elsku amma mín. Komið er að
kveðjustund. Mig langar til að
þakka þér fyrir þær stundir sem
við áttum saman. Þú varst alltaf svo
góð við mig. Þegar ég var í grunn-
skólanum kom ég oft til þín í hádeg-
inu að borða. Þú varst alltaf með
eitthvað gott að borða. Þú varst oft
með fisk í matinn, hann var svo
góður að hvergi var hægt að fá eins
góðan fisk. Einnig varstu alltaf að
prjóna eitthvað á mig. Þú passaðir
alltaf uppá að ég fengi nóg að borða
og að mér yrði ekki kalt.
Elsku amma, nú ertu komin á
góðan stað. Guð veri með þér. Ég
kveð þig með söknuð í hjarta.
Þín
Guðbjörg Ólína.
Elsku amma, þú varst mér svo
góð. Ég man hvað þú varst góð þeg-
ar ég heimsótti þig og ekki fannst
þér verra ef við spiluðum smá. En
nú ertu búin að fá hvíldina sem þú
þráðir og mun ég geyma allar góðu
minningarnar í hjarta mínu. Hvíl
þú í friði, elsku amma mín, og bið
ég Guð að blessa minningu þína.
Sandra Dögg.
Elsku amma, ég sakna þín mjög
og það var alltaf mjög gaman og
skemmtilegt að koma til þín og tala
við þig og spila vist við þig, sem við
gerðum mjög oft.
Það var frábært að eiga svona
góða ömmu sem ég lærði mikið af.
Þótt þú sért farin til Guðs núna, þá
mun ég alltaf hugsa til þín og
geyma allar góðu minningarnar
sem við áttum saman og þær fjöl-
mörgu stundir sem þú gladdir mig
með nærveru þinni. Ég er rosalega
heppin að hafa átt þig sem ömmu,
besta amma sem ég þekki og þú
munt ávallt eiga stórt sæti í mínu
hjarta sem enginn annar getur sest
í. Megi Guð geyma þig og hvíl þú í
friði.
Þitt barnabarn
Arna Rún.
GUÐBJÖRG GUÐNÝ
GUÐLAUGSDÓTTIR
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi. Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 lín-
ur, og votta virðingu án þess að það sé gert
með langri grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.