Morgunblaðið - 01.04.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 ÞRIÐJUDAGUR 1. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurbjörg Krist-ín Elíasdóttir
fæddist í Ytritröð í
Eyrarsveit á Snæ-
fellsnesi 13. apríl
1909. Hún lést á
hjartadeild Landspít-
alans 25. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Elías
Elíasson, f. 6. maí
1860 í Efri-Hlíð á
Snæf., d. 31. júlí 1944,
og Steinunn Jóns-
dóttir, f. 24. mars
1888 á Vindási á
Snæf., d. 1. október
1969. Fósturfaðir Sigurbjargar
Kristínar frá tveggja ára aldri var
Kristján Hjörtur Skúlason, f. 16.
mars 1884, d. 23. desember 1933.
Systkini Sigurbjargar Kristínar
sammæðra eru: Guðmundur Krist-
jánsson, f. 1912, d.1969, Oddgeir
Ágúst Kristjánsson, f. 1913, d. 1986,
Una Kristjánsdóttir, f. 1915, d.
1972, Ásthildur Kristjánsdóttir, f.
1917, d. 1993, Cecilía Kristjánsdótt-
ir, f. 1919, Helgi Kristjánsson, f.
1925, d. 1969, Skúli Kristjánsson, f.
1927, d. 1986. Systkini Sigurbjarg-
hreppi í Strandasýslu, d. 1. desem-
ber 1937. Synir Sigurbjargar Krist-
ínar og Jóhanns eru: 1) Trausti, f. 2.
júlí 1936, maki Jastrid J. Andersen,
f. 4. apríl 1940, sonur þeirra er Jó-
hann Aron f. 2. ágúst 1972, sonur
hans er Róbert Emil, f. 7. septem-
ber 1996. 2) Þorlákur, f. 16. desem-
ber 1943, maki Sigríður Guð-
mundsdóttir, f. 9. apríl 1947, börn
þeirra eru: a) Sigurbjörg, f. 15. des-
ember 1965, maki Guðmundur
Hjálmarsson, f. 15. mars 1964, börn
þeirra eru: aa) Hjálmar, f. 1. októ-
ber 1987, ab) Þór, f. 21. apríl 1989,
ac) Elías, f. 15. júní 1995, ad) Sigríð-
ur Dís, f. 8. apríl 2002, b) Guðrún, f.
29. apríl 1969, maki Þórður Ing-
þórsson, f. 27. maí 1966, börn
þeirra eru: ba) Sunna Jónatansdótt-
ir, f. 21. október 1986, bb) Dagur, f.
16. desember 1997, c) Herdís, f. 28.
nóvember 1974, maki Sigurður
Magnús Jónsson, f. 28. september
1971, börn þeirra eru: ca) Jakob
Örn, f. 21 júní 1997, cb) Rafnar Örn,
f. 2. janúar 2002, d) Jóhann, f. 1.
febrúar 1977, maki Margrét Sturlu-
dóttir, f. 17. október 1978.
Sigurbjörg Kristín var húsmóðir
ásamt ýmsum störfum en lauk
starfsferli sínum þegar síðasta
mjólkurbúð Reykjavíkur, á Ránar-
götunni, var lögð niður á níunda
tug síðustu aldar. Eftir það tók hún
virkan þátt í ýmsu félagsstarfi og
helgaði sig afkomendunum.
Útför Sigurbjargar Kristínar fer
fram frá Dómkirkjunni í dag og
hefst athöfnin klukkan 10.30.
ar Kristínar samfeðra
eru: Ágúst Marteinn
Elíasson, f. 1885, d.
1887, Ágúst Marteinn
Elíasson, f. 1887, d.
(ekki vitað), Hjörtur
Svanlaugur Elíasson,
f. 1890, d. 1967, Lárus
Elíasson, f.1893,
d.1971, Kristín Sús-
anna Elíasdóttir, f.
1896, d. 1985, Guð-
brandur Elíasson, f.
1900, d. 1900, Sölvi Elí-
asson, f. 1904, d. 1988,
Valgeir Elíasson, f.
1906, d. 1992, Jónína
Laufey Elíasdóttir, f. 1916, d. 1916,
Sigurvin Elíasson, f. 1918. Sigurvin
og Cecilia eru einu systkinin á lífi.
Hinn 1. júní 1935 giftist Sigur-
björg Kristín Jóhanni Þorlákssyni
vélsmíðameistara, f. 5. janúar 1898
í Laugarlandi í Reykhólasveit., d.
20 maí 1971. Jóhann starfaði lengi
vel sem verkstjóri hjá Vélsmiðjunni
Héðni. Foreldrar hans voru Þorlák-
ur Guðmundsson, f. 3. júlí 1860 í
Hólum Reykhólasókn A-Barð., d.
20 september 1898, og Guðlaug
Dagsdóttir, f. 5. júní 1866 í Árnes-
Ekki held ég að nokkur eigi eða
hafi átt betri ömmu en ég.
Ég á bágt með að trúa því að þú
sérst farin frá okkur og að ekki sé
hægt að skreppa til þín og heilsa upp
á þig en samt finnst mér eins og þú
hafir dáið fyrir viku en ekki tveim
dögum, svo hægt hefur tíminn liðið.
Amma var yndisleg manneskja í
alla staði, hlý og góð og vildi engum
heyra hallmælt, hún vildi allt fyrir alla
gera og fannst hún aldrei gera nóg,
sagðist t.d. skammast sín fyrir að
bjóða okkur ekki í matarveislu þó að
hún væri orðin 93 ára. Hún vildi gera
allt sjálf og helst enga hjálp þiggja, þó
þáði hún það að ég aðstoðaði hana við
fjármálin og að ég reyndi stundum að
versla fyrir hana ódýrara annars
staðar en í hverfisbúðinni, helst vildi
hún það samt ekki því þá þyrfti ég að
halda á því inn til hennar, núna síð-
ustu vikurnar þegar styttist alltaf á
milli þess sem hún var lögð inn þá
varð hún reið yfir því ef einhver ætl-
aði að fara að skipta sér af lyfjunum
hennar eða að reyna að létta meira til
með henni, hún gat sko alveg gert
þetta sjálf og ætlaði aldeilis ekki að
verða eitthvert gamalmenni sem gæti
ekki hugsað um sig sjálf, enda er ég
fegin fyrir hennar hönd að hún þurfti
ekki að liggja lengur fárveik á spítala,
fimm sólarhringar voru í raun of mik-
ið fyrir hana og til síðustu stundar var
kollurinn í lagi, sjálfstæði hennar
sýndi sig líka þegar hún ætlaði heim í
helgarfrí daginn eftir að hún var lögð
inn í síðasta skiptið, fannst það bara
sjálfsagt, það væri alltaf öllum hent
heim um helgar af spítölum, svo af
hverju ekki henni!
Allar minningarnar sem ég á frá
henni eru ómetanlegar og geymdar í
hjarta mér, oft og mörgum sinnum
dvaldi ég hjá ömmu sem barn og alltaf
sótti maður í að fara til hennar og í
dag eru mörg ár síðan synir mínir
fundu hvað var gott að vera hjá henni,
sem betur fer höfum við búið það ná-
lægt henni að tveir þeir eldri, Hjálm-
ar og Þór, hafa farið mörgum sinnum
í viku til hennar síðustu ár, stundum
daglega og sá yngsti, Elías, var rétt
byrjaður að fá að fara til hennar í
heimsókn án þess að ég kæmi með.
Nákvæmlega viku áður en hún dó var
hann einmitt hjá henni á meðan ég fór
með systur hans í sund og ekki kvart-
aði hún yfir því að vera veik, samt veit
ég nú að hún var orðin ofboðslega
þreytt en frekar vildi hún fá lang-
ömmubörnin í heimsókn en ekki,
hversu veik sem hún var, hún sagði
líka margoft að það hefðu verið lang-
ömmubörnin sem héldu í henni lífinu
en líklega hefur henni þótt komið nóg.
Langömmubörnin urðu alltaf fleiri og
fleiri og finnst mér sorglegt að dóttir
mín litla fái aldrei að kynnast ömmu
sem persónu, ég mun samt halda uppi
minningu hennar og leyfa henni að
þekkja hana í gegnum mig. Daginn
áður en amma dó fór dóttir mín með
mér til hennar upp á spítala og þegar
amma sá hver var komin þá var eins
og hún lifnaði öll við, hún ljómaði upp
og hálflyftist í rúminu, hún tók í hönd-
ina á Sigríði Dís og strauk á henni
vangann þegar við kvöddum hana og
meira segja vinkaði amma til okkar
bless, mér fannst þetta ótrúlegt mið-
að við hversu veik hún var, en hún gat
líka gert margt bara með viljastyrkn-
um!
Elsku amma, ég á eftir að sakna
þín óumræðilega mikið, þú hefur ver-
ið hér allt mitt líf og ert nú farin, það
er eitthvað sem er erfitt að sætta sig
við en ég veit það líka að ég er mjög
heppin að hafa haft þig svona lengi
hjá mér, ég veit það líka að það er vel
tekið á móti þér, þú varst búin að bíða
þolinmóð í 32 ár eftir að hitta afa aft-
ur, ég veit líka þú fylgist með okkur
og brosir til okkar áfram, umhyggju
þinni fyrir okkur er ekki lokið, hún
kemur bara frá öðrum stað, við
sjáumst seinna, elsku amma mín, það
er ég sannfærð um. Guð geymi þig.
Ástar- og saknaðarkveðja.
Þín sonardóttir
Sigurbjörg.
Elskuleg amma mín, Stína amma,
er látin. Það er sárt að þurfa að
kveðja. Amma var alltaf til staðar og
stór hluti af mínu lífi. Frá því ég man
eftir mér hefur hún alltaf tekið á móti
mér opnum örmum og elskað mig
skilyrðislaust. Þær eru óteljandi
minningarnar sem rifjast upp um
samvistir mínar og barna minna með
ömmu. Allt frá því hún bjó á Fram-
nesveginum og þar til nú síðustu árin
á Norðurbrún. Sem barn var yndis-
legt að fá að heimsækja ömmu og sofa
hjá henni, vakna á sunnudagsmorgn-
um við sönginn í Ríkisútvarpinu.
Baka vöfflur og kleinur, borða ís eins
og maður gat í sig látið, spila ólsen ól-
sen, rússa, veiðimann, fara í kirkju og
fleira. Já, eða bara vera hjá henni og
finna hlýjuna. Það var gaman að
heyra ömmu segja frá sér sem barni
og unglingi í Grundarfirðinum. Sögur
af því þegar hún fór að heiman sem
unglingur til Reykjavíkur að vinna
eða þegar hún kynntist afa og hvernig
hann var. Ein skemmtilegasta sagan
af henni og afa var af því þegar þau
keyrðu á mótorhjóli til Hveragerðis,
hann með hana aftan á, þar sem hún
varlega hélt um mittið á honum. Það
lýsti af ömmu þegar hún talaði um
afa, hún saknaði hans greinilega mik-
ið og það hlýjar mér um hjartarætur
að vita að nú eftir tæp 32 ár eru þau
sameinuð aftur.
Ég er þakklát því að börnin mín
hafi fengið sama tækifæri og ég til að
kynnast Stínu langömmu sinni.
Sunna tók við af mér að fara til lang-
ömmu sinnar og gista og eyða stund-
um með henni en færri urðu því miður
stundir Dags með ömmu þar sem við
fluttum til Danmerkur fyrir 4½ ári.
Þegar við fluttum fannst mér langerf-
iðast að kveðja ömmu og ég veit henni
þótti erfitt að kveðja okkur þar sem
við vorum nánast daglegir gestir hjá
henni. Alltaf þegar ég heimsótti Ís-
land óttaðist ég að það yrði í síðasta
skipti sem ég sæi ömmu á lífi þótt hún
væri dugleg og færi allra sinna ferða
nánast fram á síðasta dag. Hún meira
að segja heimsótti okkur til Dan-
merkur í tilefni níræðisafmælis síns.
Alein kom hún með flugvélinni og var
hjá okkur í ½ mánuð og það er ekki
langt síðan hún talaði um að koma aft-
ur í heimsókn til okkar. Já, amma var
aðdáunarverð.
Ég hlakkaði mikið til að koma heim
í sumar ásamt Sunnu og Degi og hitta
hana. Innst inni grunaði mig þó að
hún ætti ekki svo langt eftir vegna
veikindanna síðustu mánuði. Hún var
þó alltaf svo hress á milli að ég von-
aðist til að hún hresstist við í þetta
skiptið eins og áður, þó útlitið væri
ekki gott. Það var erfitt að vera svona
langt í burtu, vitandi það að líklega
sæi ég hana ekki aftur á lífi. En minn-
ingin um yndislegu ömmu mína og
langömmu barnanna minna lifir og ég
veit að hún vakir yfir okkur. Ég er
þakklát fyrir allt sem hún hefur gefið
mér og börnum mínum, það er ómet-
anlegt veganesti sem alltaf mun eiga
stóran sess í hjarta mínu. Amma
sagði alltaf „Guð geymi þig“ þegar
hún kvaddi og kveð ég ömmu með
sömu orðum: Guð geymi þig, elsku
amma mín.
Fyrir hönd mín og barna minna,
Sunnu og Dags,
Guðrún.
Elsku amma. Það er ótrúlega sárt
að hugsa til þess að þú sért farin frá
okkur og að við munum ekki sjá þig
aftur í bráð. Þú varst svo einstök og
ótrúlega klár, að orð fá því ekki lýst.
Þrátt fyrir að þú værir að verða 94
ára, varstu alltaf 100% með á nótun-
um og það var hægt að ræða við þig
um allt milli himins og jarðar. Hvort
sem við ræddum um nýjustu tækni í
læknavísindum, seinni heimsstyrjöld-
ina eða frostaveturinn mikla, þá gast
þú alltaf komið með innlegg í um-
ræðuna sem sýndi ótrúlegan skilning
þinn á umræðuefninu. Þú hafðir einn-
ig frá ótrúlega miklu að segja frá
langri ævi og varst alltaf til í að deila
reynslu þinni og upplifun með okkur.
Þegar ég var í menntaskóla kom ég
oft til þín í hverri viku og borðaði með
þér í hádeginu, síðan þegar ég hélt
áfram í námi þá varð vegalengdin á
milli lengri og smám saman slitnaði
upp úr þessari hefð okkar sem varð til
þess að heimsóknirnar urðu ekki eins
tíðar og við hefðum viljað. Það er erf-
itt að hugsa til þess að það eru ekki
margar vikur síðan við ákváðum að
endurvekja þessa hefð og náðum við
ekki nema nokkrum skiptum áður en
þú veiktist skyndilega. Ég á eftir að
sakna þess mikið að geta ekki skotist
til þín í hádeginu til að ræða við þig
um alla mögulega og ómögulega hluti.
En þó að sorgin sé þung, þá held ég
að við ættum ekki að vera döpur á
þessum tímapunkti heldur gleðjast
yfir þinni löngu og farsælu ævi. Það
eru ekki margir sem eru jafnheppnir
og þú að geta séð algjörlega um sig
sjálfir alveg fram á síðasta dag. Ég
enda þetta á því síðasta sem þú sagðir
við mig. Eigðu góðar stundir, elsku
amma mín.
Þinn
Jóhann.
Elsku amma mín. Þegar ég hugsa
til baka þá man ég eftir mér og Jóa að
baka vöfflur í eldhúsinu á Háaleitis-
brautinni eða við borðstofuborðið að
spila veiðimann. Ég man líka þegar
við hlupum niður brekkuna, niður á
Suðurlandsbraut til að ná strætó
heim, eins seint og við máttum fara.
Það voru góðar stundir. Í heimsókn-
um síðari ár spilaðir þú við Jakob Örn
son minn og þá reyndi hann aldrei að
hagræða spilareglunum sér í hag eins
og hann gerir við alla aðra. Honum
datt ekki í hug að svindla á svona
gamalli konu, langömmu sinni. Þegar
ég sagði honum að þú værir dáin og
farin til guðs þá spurði hann mig hvað
þú hefðir verið lengi að fljúga þangað.
Hann ætlar nefnilega að verða flug-
stjóri. Rafnar Örn litli var alltaf jafn-
glaður að koma til þín og lék við hvern
sinn fingur hjá þér. Við vildum ekki
segja þér í síðustu viku að hann væri
veikur og ekki væri vitað hvað amaði
að honum. Ég trúi því að þú hafir far-
ið til að vaka yfir honum og vernda
hann á þessari stundu. Þakka þér fyr-
ir fallegu munina sem þú gafst mér og
Sigga, sérstaklega myndirnar tvær
sem þú málaðir og lampann sem þú
gerðir úr mósaík, ég læt lampann loga
til minningar um þig. Þakka þér fyrir
allar góðu samverustundirnar.
Saknaðarkveðja.
Herdís.
Mikið hef ég verið heppinn allt mitt
líf að hafa kynnst jafnstórkostlegri
manneskju eins og þér, langamma,
enginn getur nokkurn tímann komið í
stað þín. Þú vildir allt fyrir mann gera
og baðst aldrei um neitt í staðinn. Þú
getur ekki ímyndað þér hversu vel ég
naut samveru þinnar og hversu mikið
þú fræddir mig um gamla daga og líf
þitt. Mér þykir mjög leitt að þú skulir
vera farin, en ég veit að þú ert á betri
stað núna en mikið vildi ég að þú vær-
ir hérna enn því ég elska þig svo mikið
og mun aldrei gleyma þér, ég á eftir
að sakna þín sárt. Við vorum mjög ná-
in þegar þú fórst, ég kom til þín oft í
viku en nú get ég það ekki lengur og á
eftir að sakna þess mikið. Þú varst
alltaf svo hrifin af ljóðunum mínum
svo ég ákvað að semja eitt til þín í
kvöld til að kveðja þig.
Takk fyrir allar þær góðu stundir sem þú
hefur gefið mér.
Ég elska þig meira en þú mundir nokkurn
tímann geta ímyndað þér.
Þó þú sofir, lifirðu enn, inni í hjarta mínu.
Það verður tómlegt að lifa án þín.
Og enginn getur komið í stað þín.
Vertu bless, langamma, ég mun
ávallt sakna þín. Ég elska þig út af líf-
inu, sjáumst seinna vonandi.
Kveðja.
Þór.
Elsku langamma, mér finnst það
sárt að þú hafir þurft að fara svona
fljótt, ég mun ávallt minnast þín sem
bestu og indælustu manneskju sem
ég hef kynnst. Ég þakka fyrir að hafa
fengið að kynnast þér svona vel áður
en þú fórst, þú hugsaðir alltaf vel um
aðra og það gengu allir aðrir fyrir þér
í þínum huga. Ég mun alltaf sakna þín
mikið og finnast það skrítið að geta
ekki skroppið til þín þegar mér dettur
í hug. Ég elska þig og vonandi hitt-
umst við aftur.
Kveðja.
Hjálmar.
Elsku Stína amma, þú sagðir síðast
við mig að þú vildir bara fá að fara um
jólin, vegna þess að þá eru sálmarnir
svo fallegir, en vegir guðs eru órann-
sakanlegir og ég veit að núna líður
þér vel og þú ert komin aftur í fangið
á afa. Við stöndum samt hér eftir með
söknuð en samt fullt af góðum og ynd-
islegum minningum um allt sem við
höfum gert okkur síðustu ár, allar
þær góðu stundir sem við áttum á
Háaleitisbrautinni og allar okkar
ferðir og sögur sem þú hefur sagt mér
og ég mun segja börnum mínum.
Langömmu barnið þitt sagði við mig,
að núna ætti hann enga langömmu
nema í hjarta sínu, það er svo satt hjá
honum og hann veit að þú lifir í hjarta
hans og minningu og gætir hans og
þú gerir hjá okkar öllum. Elsku Stína
amma, megi guð geyma þig.
Jóhann Aron Traustason,
Róbert Emil Aronsson.
SIGURBJÖRG
KRISTÍN
ELÍASDÓTTIR
Elsku langamma, við þökkum
fyrir að hafa fengið að kynnast
þér og vitum að þú vakir yfir okk-
ur. Allar stundir stórar sem smáar
í gegnum árin með þér verða
geymdar í hjarta okkar.
Pabbi vill líka þakka þér góð
kynni í gegnum árin og hversu
góð þú hefur verið við okkur lang-
ömmubörnin og alltaf tekið okkur
opnum örmum.
Guð geymi þig.
Elías og Sigríður Dís.
HINSTA KVEÐJA
Nýja Glæsibæ, sími 533 6129 • Smáratorgi, sími 544 4031
Hafnarfirði, sími 565 0480 • Reykjanesbæ, sími 421 1501
Heiðrum minningu látinna
Blómalagerinn • beint frá bóndanum
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Minningarkort
Minningar- og
styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l.
Þ
ó
rh
.
1
2
7
0
.9
7