Morgunblaðið - 29.04.2003, Blaðsíða 33
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. APRÍL 2003 33
✝ Þorkell Krist-mundsson fædd-
ist í Stakkavík í Sel-
vogi 12. september
1925. Hann lést á
Landspítala – Há-
skólasjúkrahúsi í
Fossvogi 24. apríl
síðastliðinn eftir að
hafa lent í slysi 30.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Kristmundur Þor-
láksson bóndi í
Stakkavík, síðar að
Efri- Brunnastöðum
á Vatnsleysuströnd,
f. 17. desember 1882, d. 11. júlí
1973, og kona hans Lára Elín
Scheving Gísladóttir, f. að Ertu í
Selvogi 6. september 1889, d. 16.
nóvember 1985. Systkini Þorkels
eru: Gísli Scheving, f. 15. janúar
1918; Eggert, f. 17. febrúar 1919;
Lárus Ellert, f. 3. janúar 1931.
Þorkell byrjaði ungur í vega-
vinnu í Selvognum. Hann var 17
ára þegar fjölskylda hans flutti
að Efri-Brunnastöðum á Vatns-
leysuströnd. Eftir komuna þang-
að vann hann við hin ýmsu störf,
m.a. við fiskvinnslu og á Keflavík-
urflugvelli sem verkamaður
ásamt því að starfa hjá útgerð-
arfélagi Ingólfs Flygerings. Í 15
ár vann hann hjá því félagi,
lengst af sem vélstjóri á bátum
fyrirtækisins.
Þorkell kom á Vatnsleysu-
ströndina til að taka þátt í bú-
skapnum með bræðrum sínum.
Samhliða búskapnum stundaði
hann vinnu hjá Halakotsbræðrum
á Vatnsleysuströnd, bæði til sjós
og lands. Þegar bræðurnir hættu
búskap á Efri-Brunnastöðum fór
hann að vinna hjá Íslenskum að-
alverktökum og þar starfaði hann
til 70 ára aldurs. Síðustu árin var
hann með fáeinar kindur sér til
gamans á Efri-Brunnastöðum.
Útför Þorkels verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Valgeir Scheving, f.
18. apríl 1921, d. 17.
október 2001, var
kvæntur Elsu Mikk-
elsen sem er látin og
áttu þau þrjú börn;
Elín Kristín, hús-
freyja að Efri-
Brunnastöðum, f. 13.
apríl 1923, og átti
hún tvo syni; Anna
Sigríður, húsfreyja
að Sætúni á Vatns-
leysuströnd, f. 12.
maí 1924. Maður
hennar var Hannes
Ingvi Kristjánsson, f.
26. júlí 1919, d. 21. júní 2000, og
áttu þau fimm börn; Valgerður,
lést ársgömul; Hallgrímur, f. 1.
júlí 1928, kvæntur Marý Auðuns-
dóttur, en hún á fjögur börn frá
fyrra hjónabandi; Lárus Ellert,
lést nokkurra daga gamall; og
Frændi minn, Þorkell Krist-
mundsson, er látinn og er ég vafa-
laust ekki einn um að finnast sjón-
arsviptir að honum. Það slitnar
einhver strengur innra með manni
þegar fólk hverfur sem alla tíð hefur
sett svip á tilveru manns.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með tár-
um, hugsið ekki um dauðann með harmi
eða ótta. Ég er svo nærri, að hvert eitt tár
ykkar snertir mig og kvelur, þótt látinn
mig haldið. En þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót
til ljóssins. Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur og ég, þótt látinn sé, tek
þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Já, og minningarnar streyma fram
frá bernsku. Keli eins og hann var
alltaf kallaður var mjög barngóður
og sem barn fékk ég að njóta þess.
Keli var mikill bókamaður og gat
sagt manni ýmsa fróðleiksmola.
Sauðkindin og sjómennskan áttu
hug hans allan og var hann mikið
náttúrubarn. Fyrir fimm árum fór
Keli með móður minni og bróður,
Kristmundi, með Brúarfossi til Evr-
ópu og þá ferð talaði hann mikið um.
Skógurinn væri þögull, ef þar syngi
enginn fugl nema sá sem best syng-
ur, og skógurinn er örugglega fá-
tækari eftir að hafa misst Kela. Ég
vil í þessum kveðjuorðum mínum
þakka þér, elsku Keli minn, fyrir
samveruna og fyrir allt sem þú gerð-
ir fyrir mig. Nú veit ég að þú hefur
öðlast orku og kraft og ferð eigin
leiðir í þessum nýju heimkynnum
þínum. Guð geymi þig.
Þinn frændi,
Svanur Már Scheving.
Þorkell föðurbróðir minn er látinn
77 ára gamall. Keli, eins og hann var
kallaður, var einstaklega léttur og
kátur maður. Hann var sáttur við
sitt þótt líkaminn var farið að lúnast.
Hann hafði, eins og pabbi minn, sér-
stakan hæfileika til að segja frá og
hafði gaman af því. Þær eru margar
sögurnar sem hann sagði okkur þeg-
ar hann heimsótti okkur í sumarbú-
staðinn á Vatnsleysuströndinni. Þá
var gaman að fá sér kaffi og ylja sér
við kamínueld og fá Kela og hundinn
Kát í heimsókn. Það var þá sem við
fundum hversu frábær maður Keli
var. Þetta voru góðar stundir en allt
of fáar. Nú kemur hann ekki lengur
til okkar með hundinn sinn í bústað-
inn og munum við sakna þess.
Nú hefur fækkað í systkinahópn-
um á Brunnastöðum og vil ég votta
þeim mína dýpstu samúð. Blessuð sé
minnig hans.
Regína.
Það er sumardagurinn fyrsti. Veð-
ur hefur leikið við landann og far-
fuglarir farnir að koma til landsins.
Bændur fara að undirbúa ær sínar
fyrir sumarferðir þeirra til fjalla. En
þessi dagur er ekki alveg eins og aðr-
ir dagar á Efri-Brunnastöðum þar
sem 5 systkini halda félagsbú saman
og hafa gert til fjölda ára. Þorkell
Kristmundsson einn af systkinunum
er farinn til annarra starfa sem al-
mættið hefur skipað honum.
Ég var svo heppin að fá að eyða
mínum uppvaxtarárum á Efri-
Brunnastöðum, með annan fótinn,
þar sem amma mín Elín er ein af
systkinunum. Þannig að „kallarnir“
eins og við sögðum alltaf voru nokk-
urs konar afar okkar systkininna.
Ég á góðar minningar frá þeim árum
sem ég var krakki og dvaldist oft í
sveitinni hjá ömmu og öfunum.
Þangað sótti ég mikið og bræður
mínir Svanur og Kristmundur einnig
og þar leið okkur vel.
Sveitin og kindurnar voru Kela líf
og yndi og hugsaði hann um kind-
urnar eins og þær væru hans eigin
börn. Mig langar að þakka Kela sam-
fylgdina á þessu tilverustigi en þang-
að til að við hittumst aftur, bið ég
Guð almáttugan að vera með þér og
okkur öllum. Ömmu minni og systk-
inum Kela, pabba og öðrum ættingj-
um votta ég mína dýpstu samúð og
bið Guð að blessa okkur öll.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem.)
Kveðja.
Hannesína Scheving.
Af eilífðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri’ en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Við systurnar viljum skrifa nokk-
ur orð um hann Kela, bróður hans
afa heitins, en nú verður ekki eins að
litast um uppi í sumarbústað. Þegar
við fórum upp í sumó var Keli yf-
irleitt einhvers staðar rétt hjá á rölti
með hundinn sinn Kát, en þessi sjón
er í minningunni hluti af sveitinni.
Við eigum margar góðar minningar
um Kela og Snata, allt frá því við vor-
um ungar stelpur í sumarbústaðnum
með afa og ömmu. Alltaf var gaman
að kíkja í hlöðuna til hans. Undanfar-
in ár hafa börnin okkar beðið spennt
eftir því að kíkja til Kela til þess að
skoða nýju lömbin á vorin og á haust-
in fannst þeim spennandi að fræðast
um slátrun. Þau fylgdust vel með
þegar kindurnar fengu lýsi, voru
merktar og rúnar, en alltaf var nóg
að gera í sveitinni. Keli hafði gaman
af því að fá okkur í heimsókn en hann
var þolinmóður við börnin og gaf sér
tíma til þess að útskýra fyrir þeim
hvað var að gerast hverju sinni.
Hann leitaði stundum sérstaklega að
tvílitum hornum til þess að gefa þeim
og verður það eflaust skemmtileg
minning fyrir þau í framtíðinni, en
sveitin hans Kela er eina sveitin sem
þau þekkja.Þótt Keli sé farinn lifir
minning hans áfram í hjörtum okkar
og barnanna okkar. Viljum við með
þessum fáu orðum þakka honum fyr-
ir þær stundir sem við áttum saman.
Guð geymi þig kæri frændi. Þess
óska
Esther, Ellen og börn.
Látinn er kær vinur og nágranni
Þorkell Kristmundsson, bóndi, Efri-
Brunnastöðum. Þorkell var einn
margra systkina er búa að Efri-
Brunnastöðum. Hafa þau til margra
ára rekið þar sameignarbú með
sauðfé, enda kynntist Þorkell
snemma þeirri búgrein, en foreldrar
hans bjuggu í Stakkavík í Selvogi og
höfðu þar stórt fjárbú, allt þar til þau
fluttu að Efri-Brunnastöðum árið
1943. Það hefur verið mikil breyting
hjá þessari fjölskyldu að flytjast
hingað í sveitina úr fámenninu í Sel-
vogi. Var það mikið lán er þessi stór-
fjölskylda flutist hingað á Vatnleys-
uströndina, sex bræður og systurnar
tvær, en einn þeirra bræðra var bú-
settur í Reykjavík. Allt þetta fólk
hefur sýnt mikinn dugnað og mynd-
arskap. Þorkell stundaði sjó-
mennsku fyrst eftir komu sína hing-
að, var á bátum frá Hafnarfirði og
vann þess á milli í frystihúsi, Þá var
hann margar vertíðar á bát okkar
Halakotsbræðra, Ágústi Guðmunds-
syni, og vann í fiskverkun okkar þess
á milli. Seinna fór hann til vinnu hjá
Íslenskum Aðalverktökum á Kefla-
víkurflugvelli og vann þar til sjötugs,
eftir það hafði hann kindurnar sínar
sér til ánægju og styrktar. Þorkell
var einn af þessum hæglátu mönn-
um, er ýtti sér ekki fram fyrir aðra,
ljúfur, hægur og vinmargur, sérlega
barngóður svo börn og unglingar
hændust að honum. Þorkell giftist
ekki og eignaðist ekki börn. Það er
gestkvæmt á Efri-Brunnastöðum,
þangað koma margir og þiggja góðar
veitingar.
Kæri vinur, það verður dauflegra
að koma að Efri-Brunnastöðum eftir
að þú ert farinn. Við sem áttum þig
sem nágranna og vin þökkum þér
fyrir samveruna, allt þitt góða og
hlýja viðmót, biðjum þér blessunar á
þeirri leið er þú nú gengur á inn í
sumarbirtuna.
Bestu samúðarkveðjur.
Hvíl í friði.
Magnús Ágústsson frá Halakoti.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Þorkell föðurbróðir minn var góð-
ur maður, stórbrotinn og mikill per-
sónuleiki. Þegar ég hugsa um liðin ár
fyllist ég söknuði. Hugurinn er fullur
af góðum minningum. Fréttin um að
hann hefði slasast alvarlega og ekki
væri nein von um bata var okkur í
fjölskyldunni afar þungbær. Systk-
inin á Efri-Brunnastöðum voru öll
fædd í Stakkavík við Hlíðarvatn í
Selvogi. Þar var harðbýlt og þurfti
oft að ganga um langan veg til næstu
byggða. Þetta hefur hert ungan
manninn sem bjó að því alla tíð og
var vel á sig kominn líkamlega til síð-
asta dags. Það eru ófáar ferðirnar að
Brunnastöðum hjá mér í gegnum
tíðina. Fyrst með föður mínum í
heimsóknir til ömmu og frændfólks-
ins, síðan ég með mín börn, sem nutu
þess að komast í snertingu við
sveitalífið hjá frændfólkinu. Það er
ekki á mörgum stöðum í dag sem
tími gefst til skrafs og ráðagerða um
landsins gagn og nauðsynjar. En á
Brunnastöðum er alltaf sest að
veisluborði hvenær sem borið er að
garði. Þar stjórnar Ella frænka mót-
tökum með glæsibrag en hún hefur
haldið heimili með bræðrum sínum
til langs tíma. Keli frændi stundaði
ýmsa vinnu til sjós og lands á yngri
árum. Hann hafði mikið dálæti á
kindum eins og þeir bræður flestir.
Átti mikið og fallegt fé sem var stolt
hans og annaðist hann það af mikilli
natni og alúð. Hann fékk viðurkenn-
ingu fyrir stuttu fyrir kraftmikla og
fallega hrúta, sem hann var mjög
stoltur af og átti sannarlega skilið að
fá. Það verður tómlegt í sumar að
fara í sumarbústaðinn og að Brunna-
stöðum og sjá ekki Kela með hund-
inn sinn Kát sér við hlið að huga að
kindunum. En víst er að bræður
hans munu annast um þær fyrir
hann í sauðburðinum núna.
Ég vil fyrir hönd fjölskyldu minn-
ar senda systkinunum á Brunnastöð-
um samúðarkveðjur og megi góður
guð fylgja ykkur öllum.
Ævar Valgeirsson.
ÞORKELL
KRISTMUNDSSON
✝ HrafnhildurKjartansdóttir
fæddist í Reykjavík
6. apríl 1943. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi hinn 13.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Kjartan Friðriks-
son, f. 13.1. 1913, d.
20.3. 1996, og Rann-
veig Oddsdóttir, f.
22.3. 1920, búsett í
Reykjavík. Systkini
Hrafnhildar eru Sig-
ríður Rut, f. 22.1.
1940, d. 22.6. 1940, Jónína Guð-
rún, f. 14.3. 1941, Finnur Sæ-
mundur f. 13.10. 1944, Ágúst
Oddur, f. 8.9. 1946,
Kjartan Ragnar, f.
22.11. 1949, d. 8.6.
1953, Ragna Sigríð-
ur, f. 1.11. 1954,
Þórir, f 26.7. 1956,
og Helga, f. 21.11.
1959.
Hrafnhildur gift-
ist 1979 og hún
skildi 1995. Dóttir
hennar er Ellen
Ósk, f. 5.7. 1979.
Hrafnhildur
starfaði lengst af á
sjó sem þerna og
bryti.
Útför Hrafnhildar verður gerð
frá Laugarneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Elskuleg vinkona okkar er nú fall-
in frá eftir erfið veikindi.
Þótt kynnin hafi ekki verið löng í
árum séð var eins og við hefðum
þekkst alla tíð. Þær voru margar
skemmtilegar stundirnar sem við
áttum saman þrjár.
Var Hrafnhildur ávallt fyrst til að
samþykkja eitthvert ráðabruggið
okkar enda lifði hún lífinu svo sann-
arlega lifandi.
Alltaf kom Hrafnhildur fram af
heiðarleika og réttsýni og var sannur
vinur.
Brosið hennar, útgeislunin og allt í
hennar fari lýsti upp tilveruna á góð-
um stundum. Auga hennar fyrir
hvers konar list og fallegum hlutum
var hennar upplifun og gleði í lífinu.
Að klæða sig í falleg föt og líta vel út
var henni eiginlegt enda geislaði hún
af lífsgleði og glæsileika og hreif alla
með sér.
Hún talaði oft um hvað hún ætlaði
að gera á sextugsafmælinu sínu hinn
6. apríl. Síðustu mánuði og vikur ef-
uðumst við um að hún næði þessum
áfanga, en viti menn, fársjúk hringdi
hún og bauð okkur í afmælisveislu
hjá Ellen dóttur sinni og Ármanni
tengdasyni á heimili þeirra í Hafn-
arfirði. Afmælið hélt hún og átti ynd-
islegan dag með ættingjum og vin-
um, en þá var líka þrekið búið. Viku
seinna, hinn 13. apríl, kvaddi hún,
búin með allan þann kraft sem drifið
hafði hana svo sterkt áfram, en sex-
tug varð hún.
Hláturinn var ávallt með í fartesk-
inu þegar við hittumst og aldrei
skorti umræðuefnin. Þótt við hefðum
verið duglegar að endasendast í hina
og þessa landshlutana í skemmti-
ferðir áttum við enn heilmikið eftir
að gera.
Lífsvilji Hrafnhildar var sterkur
og talaði hún um framtíðina fram á
síðasta dag. Við höldum þess vegna
ótrauðar áfram, vissar um að Hrafn-
hildur er með okkur í anda.
Það er erfitt að hugsa til þess að
hlýja röddin hennar eigi ekki eftir að
heyrast framar. Hrafnhildur er og
verður alltaf skýr í minningu okkar
sem eftir stöndum. Við kveðjum ynd-
islega vinkonu með söknuði en vitum
að nú eru henni allir vegir færir.
Við vottum Ellen, Ármanni, móð-
ur og systkinum okkar innilegustu
samúð.
Minning hennar lifir.
Björk og Kolbrún.
Elsku vinkona, mágkona og systir,
nú þegar þú ert horfin okkur rifjast
upp svo margar minningar. Við
kynntumst þegar þú bjóst á Akur-
eyri og vannst hjá Almennum trygg-
ingum. Bærinn var smár og ekki var
hægt annað en að taka eftir þessari
huggulegu og vel klæddu konu sem
komin var í bæinn. Okkar leiðir lágu
svo saman þegar við unnum saman
við þjónustustörf í gamla Sjallanum
á Akureyri og síðan hefur vináttan
alltaf haldist. Seinna varð ég mág-
kona þín er ég kynntist og giftist
bróður þínum. Myndarskapur var í
öllu sem þú tókst þér fyrir hendur,
hvort sem það var við starf þitt eða
handavinnu, það lék allt í höndum
þér. Samviskusemi og dugnaður ein-
kenndi lífshlaup þitt og þrátt fyrir að
vera sárlasin gekkst þú til þinnar
vinnu, síðast sem bryti hjá Land-
helgisgæslunni en áður hafðir þú
starfað hjá Eimskipafélaginu og á
Herjólfi í mörg ár. Þú háðir hetju-
lega baráttu við sjúkdóm þinn eins
og þér var eiginlegt, af reisn og
kjarki.
Við áttum margar góðar stundir
og þótt við yrðum viðskila um stund
eins og gerist í lífinu vorum við ná-
lægt hvor annarri og þegar við hitt-
umst var sem við hefðum brugðið
okkur frá eitt andartak. Þótt við höf-
um orðið viðskila aftur um stund,
þótt við munum ekki sitja saman
fleiri kvöld yfir kaffibolla við föndur,
prjónaskap eða að spjalli geymi ég
og bróðir þinn í hjarta okkar minn-
ingarnar um þig þar sem þær veita
okkur yl og yndi. Við þökkum þér all-
ar góðu samverustundirnar, Guð
blessi þig og minningu þína sem og
alla þína ástvini.
Þegar kvöldsins hörpuhljómar
hverfa út í myrka nótt
innst í sál þér unaðsómar
endurhljómi sofðu rótt.
(Sveinn A. Sæmundsson.)
Emilía S. Sveinsdóttir.
Finnur S. Kjartansson.
HRAFNHILDUR
KJARTANSDÓTTIR
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests.