Morgunblaðið - 29.04.2003, Blaðsíða 36
MINNINGAR
36 ÞRIÐJUDAGUR 29. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Amma var örugglega
það sem kalla mætti al-
þýðukona, raunar er
réttara að flokka hana
með alþýðuhetjum. Er
ekki líklegt að það sé einmitt það fólk
sem vinnur baki brotnu, gerir aldrei
kröfu til eins eða neins en er grunn-
urinn að því að þjóðfélagið þrífst.
Amma var barnung þegar hún missti
föður sinn og ólst upp við kröpp kjör.
Þetta hefur gert alla möguleika á
námi að engu og sjálfsagt hefur hún
þurft að fara að vinna um leið og hún
hafði nokkra burði til.
Þegar hún kynnist afa fer heldur
en ekki að færast fjör í leikinn. Afi
baslast í mörgu, bílaútgerð og gerist
seinna bóndi á Lundi fyrir ofan Akur-
eyri. Sjálfsagt hefur verið barningur
alla daga hjá þeim. Þau koma sér upp
dægilegri fjölskyldu uppá einar 5 dís-
ir og 1 erfðaprins. Eins og þetta væri
ekki nóg til að hafa umleikis, er hún
lengst af bæði með móður sína inná
heimilinu og tengdamóður. Ofan á
þetta tekur hún líka að sér systur sína
sem er sjálfsagt í minni allra eldri
barnabarnanna hluti af fjölskyldunni.
Svona rétt til að fylla í eyðurnar var
víst mikill umgangur af systkinabörn-
um til lengri eða skemmri tíma á
heimilinu, auk þess sem dæmi voru
um að vandræðagemsum væri komið
í fóstur hjá henni.
Fyrir okkur í dag er vonlaust að
setja sig í þessi spor, þótt ekki væri
nema til að reyna að finna það út hve-
nær afi og amma hafa fundið einrúm
og næði til að koma 6 krógum undir.
Þetta er jú löngu fyrir tíð sjónvarps,
hvað þá heldur morgunsjónvarps
barnanna. Það var ekki bara þannig
að það væri 9 til 5 vinna heldur var allt
brauð bakað, öll föt saumuð og raunar
allt gert þar heima. Það er líka ein-
mitt þarna sem sérsvið ömmu var.
Saumaskapur lék í höndunum á henni
MARÍA STEFANÍA
STEFÁNSDÓTTIR
✝ María StefaníaStefánsdóttir
fæddist á Akureyri
20. febrúar árið
1920. Hún lést á
dvalarheimilinu Hlíð
á Akureyri 17. apríl
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Akureyrarkirkju
25. apríl.
og vann hún ekki bara
fyrir heimavígstöðvarn-
ar á því sviði. Hún
saumaði til dæmis fram-
úrstefnulega keppnis-
búninga á kvennalið
ÍBA í handbolta og
seinna þegar hún vann
á Hótel KEA sá hún um
gardínur og örugglega
rúmföt þar í mörg ár.
En það sem gerði
hana öðru fremur að al-
þýðuhetju var að þrátt
fyrir það að hún virðist
af ofansögðu hafa haft
yfirdrifið nóg að gera,
þá var amma eins og sagt er, vel lesin.
Hún keypti mikið af bókum og las
þær. Helstu þjóðskáldin voru til þar á
bænum og var hún búin að lesa allt
eftir þau. Það sem meira var hún
hafði skoðun á því sem hún las og
fannst nú margt af því vera „bölvuð
vitleysa“. Þessi orð voru eiginlega
hennar einkunnarorð og gjarnan not-
uð ef einhver var að fara með ein-
hverja vitleysu.
Það væri erfitt að reyna að hrekja
þá staðreynd að amma hefði viljað
hafa sitt fólk í kringum sig, eða í það
minnsta látið það eftir afa að hafa allt
þar. Nánast öll börnin þeirra hafa bú-
ið um tíma eða byrjað sinn búskap í
kjallaranum hjá ömmu og afa. Þetta
var farið að ganga annan hring,
barnabörnin komin þar inn með þar-
næsta ættlið. Þá hafa mörg barna-
barnanna átt innhlaup hjá afa og
ömmu, allt frá því að hafa búið hjá
þeim um tíma til þess að hafa fengið
að koma þangað í hádegishléi í skól-
anum og fengið sér súrmjólk með afa.
Allir voru velkomnir og er sennilega
hægt að ljóstra því upp núna, að ef
svo ólíklega vildi til að bakdyrainn-
gangurinn væri læstur, var vaskhús-
glugginn opinn.
Amma gat verið hvöss ef sá gállinn
var á henni og vildi að fólk harkaði af
sér og stæði við sínar skuldbindingar.
Það breytti því ekki að hún leyfði
stóra ömmustráknum sínum oft að
sofa eftir hádegishléið, þótt hún vissi
að hann væri að skrópa í skólanum.
Önnur saga af ömmu er líka ógleym-
anleg og muna örugglega mörg
barnabarnanna eftir henni. Þannig
var að amma keyrði aldrei þótt hún
hefði öll próf. Tók hún sig þá til og tók
prófið aftur einhvern tíma á besta
aldri. Svo var það við heyskap suðrá
túni að afi segir henni að renna heim
með einhverja hrúgu af barnabörn-
unum, sjálfsagt til að fóðra þau.
Amma tók vel í það, smalað var í
gamla Wagonerinn og amma af stað.
Renndi hún svo afar hægt en gríð-
arlega tignarlega beint út í skurð með
bílinn á hliðinni. Lauk hún þar með
aftur sínum ökuferli.
Sú mynd sem við geymum af ömmu
er myndin af hinni sterku konu, mið-
depli fjölskyldunnar sem ekkert bug-
aði. Þessi mynd upplitast ekkert þrátt
fyrir að hún hafi smám saman gefið
sig fyrir sjúkdómnum sem herjaði á
hana undangengin ár.
Elsku afi, við vonum að þú hressist
fljótt aftur af þínum veikindum og
þökkum þér og ömmu fyrir að leyfa
okkur að taka þátt í því sem þið áttuð
og gerðuð. Þín sorg og þinn missir er
að sjálfsögðu mikill en við vitum að þú
átt ennþá fleiri góðar minningar en
við.
Ormarr, Þorvaldur og
Harpa María.
Nú þegar María Stefánsdóttir er
látin koma fram í hugann minningar
um hana eftir áratuga vináttu. Þær
minningar eru samofnar Þorvaldi
manninum hennar. Í vinahópi voru
þau ævinlega kölluð Valdi og Maja.
Maju var mikið gefið og hún nýtti
vel sína eiginleika og þrek. Öll störf
sem hún tók sér fyrir hendur virtust
henni svo létt og það var gaman að sjá
hana vinna því að hún var svo hand-
lagin. Heimili hennar var stórt, sex
börn og aldraðir ættingjar dvöldu þar
og fengu góða umönnun. Samt sem
áður bar ekki á að hún hefði svo mikið
að gera, hún var hress og glöð og
hafði tíma til að sinna vinum og skyld-
mennum.
Ég og Kristján maðurinn minn
höfðum mikið samneyti við Valda og
Maju á löngu árabili en svo fluttum
við hjónin austur á Borgarfjörð og þá
varð lengra bil milli samfunda. Þrátt
fyrir vegalengdir rofnaði sambandið
ekki. Margar góðar minningar eru frá
þessum tíma, meðal annars þegar við
dvöldum í sumarhúsi við Bifröst.
Maja hafði góða söngrödd og hún
hafði afar gaman af því að syngja og
tóku því hún og Kristján miklar
söngsyrpur og ég og Valdi hlustuðum
á. Samvera með Maju og Valda hefur
gefið mér mikið og það vil ég þakka.
Ég sendi Valda og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Ásta Jónsdóttir.
Erfidrykkjur
Heimalöguð kaffihlaðborð
Grand Hótel Reykjavík
Sími 514 8000
Minningarkort
Minningar- og
styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l.
Þ
ó
rh
.
1
2
7
0
.9
7
www.solsteinar.is sími 564 4566
Legsteinar
í Lundi
við Nýbýlaveg, Kópavogi
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegs sonar okkar,
föður, bróður og sambýlismanns,
HÉÐINS ARASONAR,
Otrateigi 34,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks krabbameins-
deildar 11e á Landspítala Hringbraut fyrir góða
ummönnun.
Hildegard Björnsson,
Davíð Héðinsson,
Elísabet Aradóttir,
Björn Arason,
Guðrún Aradóttir,
Hörður Arason,
Hilmar Arason,
Kristín Ólafsdóttir
og aðrir ættingjar og vinir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
BLÆNGS GRÍMSSONAR
húsasmíðameistara.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landakots,
deild K-2 fyrir einstaka umönnun og hlýhug.
Margrét Aðalbjörg Ingvarsdóttir,
Ingvar Blængsson,
Eygló Jóhanna Blængsdóttir, Arve Hammer,
Gríma Huld Blængsdóttir, Eggert Hjartarson,
Blængur Blængsson, Eygló Hafsteinsdóttir,
Gréta Björg Blængsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS GUÐMUNDAR JÓHANNSSONAR
prentara,
Lyngheiði 19,
Selfossi.
Guðrún Ásbjörnsdóttir,
Gíslína G. Jónsdóttir, Ingvar Guðmundsson,
Jóhann H. Jónsson, Ingunn Ú. Sigurjónsdóttir,
Sigríður Á. Jónsdóttir, Sigurður Þ. Kristjánsson,
Ásbjörn G. Jónsson, Guðfinna B. Birgisdóttir,
afabörn og langafabarn.
Þeim fækkar nú óð-
um vinum mínum og
samferðarfólki frá
fyrstu árum í Stykk-
ishólmi er ég flutti þangað 1942.
Bergþóra var ein að þessum hús-
freyjum sem settu ávallt svip á bæ-
inn. Hún var kröftug í félagslífinu
og á fundum og skemmtunum fé-
laga lék hún á harmónikku af mik-
BERGÞÓRA
ÞORGEIRSDÓTTIR
✝ Bergþóra Þor-geirsdóttir fædd-
ist á Helgafelli í
Helgafellssveit 28.
apríl 1914. Hún lést á
Sankti Franciskus-
spítalanum í Stykkis-
hólmi sunnudaginn
13. apríl síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Stykkis-
hólmskirkju 19. apríl.
illi kunnáttu. Gleðin
skein af henni þegar
hún þandi nikkuna.
Bergþóra var gift
Magnúsi Ísleifssyni.
Þau byggðu sér stórt
íbúðarhús og hjá þeim
hjónum leigði ég um
skeið. Hún útbjó fjöl-
skyldu sinni aðlaðandi
heimili og hafði ég
ætíð gaman af því að
heimsækja þau hjónin
enda ætíð átt við þau
góð samskipti og við-
skipti.
Bergþóra var síð-
ustu árin vistmaður á dvalarheim-
ilinu hér í Stykkishólmi og þar átt-
um við samleið. Hún spilaði á
harmónikkuna þegar við æfðum
leikfimina á dvalarheimilinu.
Bergþóra var glaðlynd og ég man
hana aldrei öðruvísi en í góðu skapi.
Það virtist henni svo eðlilegt. Létt-
lyndi hennar smitaði út frá sér til
okkar félaga hennar og lyfti öllum
upp. Við Bergþóra vorum fædd á
sama árinu og rúmur mánuður var
á milli afmælisdaga okkar.
Ég vil þakka Bergþóru fyrir sam-
fylgd liðinna ára og bið henni bless-
unar og farsældar á þeim vettvangi
sem við bæði trúðum á að biði okk-
ar þegar jarðvistinni lýkur.
Ættingjum hennar sendi ég al-
úðlegar samúðarkveðjur.
Árni Helgason, Stykkishólmi.
MORGUNBLAÐIÐ birtir af-
mælis- og minningargreinar
endurgjaldslaust alla daga vik-
unnar. Greinunum má skila í
tölvupósti (netfangið er minn-
ing@mbl.is - svar er sent sjálf-
virkt um leið og grein hefur bor-
ist) eða á disklingi og þarf
útprentun þá að fylgja. Nauð-
synlegt er að tilgreina símanúm-
er höfundar og/eða sendanda
(vinnusíma og heimasíma). Tek-
ið er á móti afmælis- og minn-
ingargreinum á 1. hæð í húsi
Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í
Reykjavík, og á skrifstofu
Morgunblaðsins Kaupvangs-
stræti 1 á Akureyri. Ekki er tek-
ið við handskrifuðum greinum.
Birting
afmælis- og
minningar-
greina