Morgunblaðið - 29.04.2003, Blaðsíða 49

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. APRÍL 2003 49
Sjálfsafgreiðsla eða þjónusta
hjá okkur getur þú valið*
*Á
h
öf
uð
bo
rg
ar
sv
æ
ði
nu
Þitt er valið!
Við hjá ESSO bjóðum ekki aðeins upp á ódýrt
bensín heldur líka úrvals þjónustu fyrir þá sem
það vilja. Á þjónustustöðvum ESSO er kapp-
kostað að koma til móts við mismunandi þarfir
viðskiptavina. Veldu val – veldu ESSO!
ódýrt
þjónusta
bensín
eða
F
í
t
o
n
/
S
Í
A

F
I
0
0
6
6
8
6
Á PLÖTU sem
ber nafnið OH!
koma saman
nokkrir kunnustu
djasstónlistar-
menn samtímans
sem saman kalla
sig ScoLoHoFo. Þeir eru John Sco-
field, Joe Lovano, Dave Holland og
Al Foster. Það er vart við öðru að
búast þegar slíkir risar koma saman
að eitthvað mikið sé í pípunum.
Kvartettinn hefur starfað með
hléum síðan 1999 og farið í tvær tón-
leikaferðir, 1999 og 2002. Á síðasta
ári pöntuðu þeir síðan tíma í hljóð-
veri og hljóðrituðu á tveimur dögum
diskinn sem hér um ræðir. 11 lög
eru á plötunni og jafnræði er milli
tónlistarmannanna sem allir eiga sín
lög. Þarna er að finna fönkskotið nú-
tímabopp og víða er virkilega gríp-
andi grúv. Vart þarf að geta þess að
hljóðfæraleikur er óaðfinnanlegur
og jafnvel nýstárlegur á köflum.
Lovano djassar O Sole Mio
Joe Lovano er síðan með sína
einkaplötu, Viva
Caruso, þar sem
hann tekst á við
tónlist sem oft
var á efnisskrá
Caruso. Margir
hafa gert tilraun-
ir með að leita blárra tóna í þekktum
klassískum verkum. Jacques Louss-
ier kemur fyrst upp í hugann en svo
hafa aðrir líka samið djassverk í
klassískum stíl eins og t.a.m. Mod-
ern Jazz Quartet. Yfirleitt er þetta
lítt spennandi áheyrnar, með góðum
undantekningum, en Lovano tekst
að gæða margnota laglínur óperu-
bókmenntanna lífi; jafnvel „O Sole
Mio“ verður áheyrilegt í flutningi
hans að ekki sé minnst á „Santa
Lucia“ sem er hreint út sagt spenn-
andi í flutningi Lovanos.
Hefðbundinn og fingrafimur
Ný plata með píanistanum Bill
Charlap sætir
engum tíðindum
nema fyrir frá-
bæran píanóleik í
hefðbundnum
stíl. Þetta er
sjötta sólóplata
Charlaps og önnur fyrir Blue Note.
Það fer ekki framhjá neinum að pilt-
urinn er fingrafimur með afbrigð-
um. Hann rær á gömul og sígræn
mið á Stardust. Viðfangsefnið er,
eins og nærri má geta af titlinum,
tónlist Hoagy Carmichaels sem er
elskaður og dáður sem höfundur
einhverra áleitnustu og minnisstæð-
ustu laglínanna úr amerísku söngva-
bókinni. Hver kannast ekki við tit-
illagið sem ótölulegur fjöldi hefur
spreytt sig á, líka „Georgia on My
Mind“ og „Skylark“. Þau eru þarna
öll ásamt „The Nearness of You“,
sem James Taylor söng reyndar
einnig nýlega í kompaníi við Michael
Brecker í ballöðubók hans. Charlap
heldur sig ávallt nálægt laglínunni
og er ekki með neitt tilraunaeldhús.
Hann hefur með sér toppmannskap,
þ.e. bræðurna Kenny og Peter
Washington og svo kallar hann til
liðs við sig súperstjörnur í ein-
stökum lögum, eins og Shirley
Horn, Jim Hall, Frank Wess og
Tony Bennett, sem syngur með sínu
djassnefi.
Hipp-hopp
Diskarnir hafa streymt frá gítar-
leikaranum Charlie Hunter allt frá
1995, þegar hann
komst á mála hjá
Blue Note. Hans
má njóta á
splunkunýjum
diski, Song from
the Analog
Playground. Þar kveður heldur
við annan tón því drengurinn er í
raun hipp-hoppaður djassisti sem
límir saman hinn nútímalega hljóð-
heim við hefðina. Þetta er dansdisk-
ur sem bragð er að og grúvið er ár-
áttukennt á köflum. Á nýja disknum
er í fyrsta sinn söngur í tónlist Hun-
ter og þar má m.a. heyra stórstirnið
unga Noruh Jones flytja Roxy Mus-
ic-lagið „More Than This“.
Eigulegur Terrasson
Fransk-bandaríski píanistinn
Jacky Terrasson hefur verið í mikl-
um metum hjá
þeim sem þetta
skrifar allt frá því
hann lék á Rú-
Rek-djasshátíð-
inni árið 1997; þá
hæfileikaríkur og
upprennandi. Hann heillaði marga
með tækni sinni og skýrri tónhugs-
un og nú er kominn út diskurinn
Smile á Blue Note þar sem Terras-
son leitar í smiðju genginna kyn-
slóða og hristir jafnframt fram úr
erminni eigin lagasmíðar og verk
samtíðarmanna. Heiti disksins vísar
í hið þekkta lag Charlie Chaplins en
meðferðin er ekki hefðbundin.
Þarna er líka að finna mikið spiluð
og sígræn lög eins og „Sous le Ciel
de Paris“ Edith Piafs, „My Funny
Valentine“ og „Autumn Leaves“ en
þarna er líka gamli Stevie Wonder-
smellurinn „Isn’t She Lovely“ og
„Mo Better Blues“ úr samnefndri
kvikmynd Spike Lee. Eigulegur
diskur.
Ferðin langa til Kúbu
Kanadíski flautu- og saxófónleik-
arinn Jane Bunn-
ett er kona með
köllun. Eins og
Ry Cooder, og
margir aðrir
reyndar, hefur
hún heillast af
kúbanskri tónlist og köllunin er sú
að blanda saman djassáhrifum og
þjóðlegri tónlist Kúbu og hljóðrita.
Hún fór í fyrsta sinn til Kúbu 1982
ásamt eiginmanni sínum, trompet-
leikaranum Larry Cramer, og hefur
síðan þá margsinnis verið á Kúbu og
ræktað þar vináttu við þarlenda tón-
listarmenn. Það fer hver að verða
síðastur að gera sér mat úr þeirri
ríku tónlistarhefð sem á Kúbu er,
því gömlu meistararnir eru margir
orðnir hrumir af elli og aðrir gengn-
ir. Cuban Odyssey er kvikmynda-
tónlistin við heimildarmyndina Spir-
its of Havana sem kanadíska
ríkissjónvarpið gerði og sýnd hefur
verið vestra. Við sögu koma nokkrir
af þekktustu tónlistarmönnum
Kúbu, eins og t.d. Merciditas Val-
des, sem nú er látin, Guillermo Rub-
alcaba, faðir hins þekkta píanista
Gonzalo Rubalcaba, tíu manna kór-
inn Desdann og lagasmiðurinn og
píanistinn 18 ára, David Virelles.
Cuban Odyssey er diskur sem allir
áhugamenn um kúbanska tónlist
þurfa að eiga.
Sex Bláar nótur
Mikil gróska er í útgáfu hjá hinu rótgróna djassútgáfufyrirtæki Blue
Note um þessar mundir. Margir þekktustu og virtustu djasstónlist-
armenn heims eru á mála hjá útgáfunni og það sem einkum er
ánægjulegt við útgáfuna er hversu fjölbreytileg djasstónlist kemur
út á vegum hennar. Nýlega bárust Guðjóni Guðmundssyni í hendur
sex nýjar plötur frá Blue Note og verður hér lítillega sagt frá þeim.
gugu@mbl.is
Mikil gróska hjá djassútgáfunni rótgrónu Blue Note