Morgunblaðið - 20.08.2003, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 20.08.2003, Blaðsíða 31
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 20. ÁGÚST 2003 31 sem allir voru velkomnir og alltaf nóg til að bjóða gestum og gangandi. Þegar börn Ingu og Jóns, barnabörn og barnabarnabörn koma saman er hávaðinn oft ærinn, allir vilja komast að og hafa skoðanir á öllu og engu, hlæja dátt og hátt. Mér skilst að skarkalinn úr Bjarkarstígnum hafi borist niður á höfn þegar allir voru saman komnir. Með Ingu hverfur svo margt, hún hélt fjölskyldunni saman og var þungamiðja hennar. Hún var sú sem allir heimsóttu og hittu þá í leiðinni hver annan. Höfðingleg og stórbrot- in kona er horfin. Hennar verður sárt saknað en sem betur fer eru minningarnar margar og góðar til að orna sér við þegar söknuðurinn gerir vart við sig. Bergdís Ellertsdóttir. Inga ólst upp í Reykjavík en flutt- ist til Akureyrar árið 1935 og reisti þar bú með eiginmanni sínum, Jóni G. Sólnes, fyrrverandi bankastjóra Landsbankans á Akureyri. Hún bjó þar til dauðadags. Við systkinin kynntumst Ingu í bernsku en móðir okkar, Valgerður Björnsdóttir, var fóstursystir Jóns. Alla tíð voru einstök tryggðabönd milli Ingu, Jóns og barna þeirra og fjölskyldu okkar og voru Inga og Jón ávallt aufúsugestir á heimili foreldra okkar. Jafnframt stóð heimili hennar á Akureyri fjölskyldu okkar ætíð op- ið. Inga var einkar skemmtileg kona, ræðin og glaðlynd, opinská og einörð í skoðunum. Hún var mikil húsmóðir með næmt fegurðarskyn og bar heimili hennar þess óspart vitni. Dagsdaglega rak hún heimili sitt af stakri prúðmennsku og festu, skilaði dagsverki sínu með sóma og bar ávallt mikla umhyggju fyrir sínum nánustu, vinum og vandamönnum. Hún hafði unun af heimilisstörfum og matargerð og allt lék í höndum hennar. Inga hafði mikla ánægju af að bjóða gestum á heimili sitt og eld- aði hún alltaf góðan mat. Hún var sannkallaður höfðingi heim að sækja og ávallt var glatt á hjalla í návist hennar. Það var ávallt mikið til- hlökkunarefni að heimsækja Ingu. Inga hélt nánu sambandi við fjöl- skyldu sína, börn, tengdabörn og barnabörn og aðra venslamenn enda félagslynd að eðlisfari. Kærleiksríkt samband var milli Ingu og eigin- manns hennar en eftir andlát Jóns flutti Inga heimili sitt í minna og þægilegra hús og bjó þannig í haginn fyrir efri árin. Með Ingu er gengin óvenjuleg merkiskona sem allir í fjölskyldu okkar munu sakna og minnast með þakklæti og hlýjum huga. Síðustu æviárin naut Inga frábærrar umönn- unar barna sinna og barnabarna. Blessuð sé minning hennar. Helga Hannesdóttir. Inga Sólnes var mér mjög kær. Hún var vinkona mín og mágkona. Ég fór ung til Akureyrar til að heim- sækja hálfbróður minn, Jón Sólnes, eiginmann Ingu, og upp frá því urð- um við öll vinir. Vinátta okkar styrktist þegar ég giftist og í ljós kom að minn maður og Jón áttu ákaflega vel saman og urðu mestu mátar. Í gegnum árin áttu svo börn- in okkar athvarf á heimilunum fyrir norðan og sunnan. Dætur mínar vildu helst vera í fríum hjá Ingu frænku. Við, þessi tvenn hjón, fórum fjöl- margar ferðir saman til sólarlanda og voru minningarnar frá þeim gleði- stundum okkur Ingu dýrmætar. Karlarnir spiluðu golf og við sátum í sólinni og spjölluðum og hlógum. Síðustu árin urðu samtöl okkar dýpri og persónulegri. Þó að okkur þætti gaman að tala um veðrið og Leið- arljós þá töluðum við meira um heill og hamingju barna okkar og þau at- vik sem mótuðu ævileið okkar. Það sem einkenndi Ingu var lífs- gleði og atorka. Hún stýrði stóru heimili af miklum myndarskap, ól upp fimm börn og studdi mann sinn bæði opinberlega og í einkalífi. „Hvar er Inga?“ sagði Jón, og Inga bjargaði málunum. Inga lifði mjög skemmtilegu og viðburðaríku lífi og það ekki hvað síst vegna þess hvað hún var jákvæð og bjartsýn. Hún átti sér ótal áhuga- mál, las mikið fram til síðustu stund- ar og fylgdist af áhuga með mönnum og málefnum. Hún fór aldrei í hátt- inn án þess að vera búin að skrifa í dagbók sína. Hún gladdist yfir hverri tilbreytingu og elskaði að vera á mannamótum en var jafn- framt sjálfri sér nóg og sagði að sér leiddist aldrei. Hún náði háum aldri en það var lítið verið að hugsa um það, allir vildu vera hjá henni sjálfum sér til skemmtunar. Inga þurfti að fá aðstoð við ýmsa hluti síðustu árin og voru börn henn- ar boðin og búin til að rétta henni hjálparhönd. Ég hef sjaldan vitað unglinga eins og sonardætur hennar í næsta húsi, þær Valgerði og Krist- ínu, sem komu daglega til ömmu sinnar og liðsinntu henni. Söknuður þeirra er sár eins og okkar allra sem kynntumst Ingu Sólnes. Ég sendi börnum hennar og öðr- um ættingjum mínar innilegustu samúðarkveðjur. Ásta. Látin er góð vinkona mín, daginn fyrir níutíu og þriggja ára afmælis- daginn sinn. Ég man alltaf þegar hún flutti í götuna mína sem síðar varð sameig- inleg gata okkar, þá þekkti ég hana ekki nema af afspurn. Sérstaklega man ég þegar Inga dóttir hennar kom norður í heimsókn og ég heyrði hláturgusurnar í þeim yfir götuna til mín. Síðar fékk ég tækifæri til að taka þátt í gleðinni sem alltaf ríkti á þessu heimili. Maður kom alltaf léttari í lund frá henni Ingu minni. Ég hef aldrei á ævi minni kynnst konu sem hefur haft uppbyggilegri áhrif. Farið var til hennar þegar eitt- hvað mikið stóð til, eða lesa þurfti yf- ir ritað mál, þá lagði hún blessun sína yfir það. Handavinnu mína fór ég með yfir til hennar að fá ráðlegg- ingar og ekki stóð á þeim en Inga hafði lagt mikla stund á prjónaskap og útsaum meðan getan leyfði. Hún vann til verðlauna hjá Leik- félagi Akureyrar fyrir klukkustreng í keppni sem haldin var í tengslum við sýningu á leikritinu Klukku- strengir eftir Jökul Jakobson. Það var stolt kona sem fór upp á svið fyr- ir hönd Ingu og tók á móti verðlaun- unum. Það er gaman að minnast þess þegar Inga var að kenna mér að strauja stutterma blússu í stóru strauvélinni sinni og fórst mér það frekar óhönduglega, ég stoppaði í miðju kafi og sagði. „Hvernig fórstu að því að strauja allar skyrturnar af Jóni þínum?“ ,,Ég lærði þetta allt af bæklingnum sem fylgdi vélinni,“ svaraði Inga, síð- an var hlegið. Allt var svo auðvelt í orði hjá Ingu og þvílík kæti og gleði sem umvafði hana alla tíð og þau ár sem við áttum samleið. Ég bið til guðs að þessi létt- leiki fylgi mér þegar aldurinn færist yfir. Þá er allt svo miklu auðveldara. Hafðu þökk fyrir allar gleðistund- irnar okkar saman, ég vildi bara að þær hefðu orðið fleiri og ég kynnst þér fyrr á ævinni. Hildur Helgadóttir (Hilla). Þegar leið fram á vorið 1960 var ljóst að ég þurfti að fá mér annað herbergi, sem var verulega bagalegt því stúdentspróf var framundan. Þá varð mér það til happs að ég kynntist þeim sæmdarhjónum Jóni og Ingu Sólnes, en við Gunnar sonur þeirra vorum bekkjarbræður. Þau tóku mér opnum örmum og buðu mér að búa á heimili þeirra að Bjarkarstíg 4 á Akureyri án nokkurs endurgjalds. Frá fyrsta degi var eins og ég væri kominn heim. Hjónin voru afar ólík og þess vegna kannski gekk þetta allt upp þrátt fyrir mikil umsvif Jóns, sem var allt í öllu á Akureyri og hafði mikilvæg verkefni víðar. Við Gunnar vorum ekki endilega ætíð reglusamir, iðnir eða agaðir náms- menn, sem settust snemma að lestri og stóðum seint upp frá honum. Óþreyjan og vorgalsinn höfðu yfir- höndina yfir skynsemi og skyldu- rækni, þótt allt gengi þetta upp að lokum. Inga hafði það á orði eitt sinn hlæjandi er við birtumst syfjulegir við morgunverðarborðið, eða var það kannski í hádegismat, að það yrði bara gaman að hafa okkur annan vetur hjá sér. Engar ávítur eða for- tölur, heldur gamansöm ísköld áminning. Í minningunni geymi ég mynd af Ingu sem glæsilegri og einstaklega glaðværri konu, sem geislaði af já- kvæðri lífssýn. Mér leið ákaflega vel í nærveru hennar og sóttist eftir því að koma niður þegar ég vissi af henni í eldhúsi eða í stofunni. Samræður við hana kölluðu alltaf fram í mér léttleika hugarfarsins, sem ekki var mér alltaf sjálfgefinn. Eitt sinn benti hún mér á hljómplötu sem lá inní hillu og sagði að platan væri nýkom- in til landsins og hún væri ekki frá því að ég myndi hafa gaman af. Þarna heyrði ég meðvitað sinfóníu eftir Beethoven í fyrsta sinn. Það var reyndar löngu kominn tími til að ég þakkaði almennilega fyrir þetta langa og gjöfula vor. Nú þegar Inga hefur kvatt læt ég verða af því. Þökk fyrir þá góðu alhliða að- hlynningu og þá alúð sem ég naut hjá Jóni og Ingu. Þetta var ógleyman- legur tími. Ég votta aðstandendum samúð mína. Þröstur Ólafsson. Hvenær sem kallið kemur kaupir sig enginn frí, þar læt ég nótt sem nemur, neitt skal ei kvíða því. (Hallgrímur Pétursson.) Sigurlaug Pétursdóttir. HINSTA KVEÐJA Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi, VILHJÁLMUR EMILSSON, Laufási 7, Egilsstöðum, lést á Landspítalanum í Fossvogi, fimmtu- daginn 14. ágúst. Útförin fer fram frá Egilsstaðakirkju, laugar- daginn 23. ágúst kl. 14.00. Björg Vilhjálmsdóttir, Emil Vilhjálmsson, Sigríður Bragadóttir, Inga Emelie Deilein, Jón Robert Deilein, Sara Björk Emilsdóttir, Eyrún Hlökk Þórhallsdóttir, Steinunn Björk Þórhallsdóttir. Elskulegur eiginmaður minn, faðir, afi og langafi, ODDGEIR SIGURBERG JÚLÍUSSON, andaðist laugardaginn 16. ágúst. Útförin auglýst síðar. Guðbjörg Bryndís Sigfúsdóttir, Sigrún Júlía Oddgeirsdóttir, Ágúst Oddgeirsson, barnabörn og barnabarnabörn. Okkar ástkæri ÓLAFUR KRISTINN SVEINSSON, Sellátranesi, sem lést fimmtudaginn 14. ágúst, verður jarðsunginn frá Sauðlauksdalskirkju laugar- daginn 23. ágúst kl. 14.00. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Þyrlu- sjóð Landhelgisgæslunnar og björgunarsveitirnar Bræðrabandið, Blakk og Tálkna. Guðni Ólafsson, Inga Jóhannesdóttir, Kristín Ólafsdóttir, María Ólafsdóttir, Guðjón Bjarnason, Sveinn Ólafsson, Steinunn Rán Helgadóttir og aðrir aðstandendur. Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang- amma, MARGRÉT INGVARSDÓTTIR, Hrafnistu, Hafnarfirði lést mánudaginn 18. ágúst. Jarðarförin auglýst síðar. Kristján Kristjánsson, Vilborg Inga Kristjánsdóttir, Ingvar Kristjánsson, Erla Nielsen, Gíslína S. Kristjánsdóttir, Guðjón Oddsson, Unnur Þ. Kristjánsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda- móðir, amma og langamma, INGA ANNA GUNNARSDÓTTIR, Arnarhrauni 18, Hafnarfirði lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi sunnudaginn 17. ágúst sl. Útförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 22. ágúst kl. 10.30. Benedikt Guðmundsson og aðrir aðstandendur. JÓHANN OLSEN fyrrv. sjómannatrúboði, andaðist á heimili sínu í Færeyjum mánudag- inn 18. ágúst. Jarðarförin fer fram í Rituvík fimmtudaginn 21. ágúst kl. 14.00. Færeyska sjómannaheimilið. Elskulegur eiginmaður minn, stjúpfaðir, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, JÓN AXELSSON kaupmaður, Nónvörðu 11, Keflavík, lést á hjartadeild Landspítalans Háskólasjúkra- húss þriðjudaginn 19. ágúst. Jarðarförin auglýst síðar. Bergþóra Þorbergsdóttir, Guðmundur Jóelsson, Anna Margrét Gunnarsdóttir, Axel Jónsson, Þórunn Halldórsdóttir, Vignir Jónsson, Marteinn Tryggvason, Þorsteinn Jónsson, Katrín Hafsteinsdóttir, Íris Jónsdóttir, Gylfi Kristinsson, barnabörn og barnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.