Morgunblaðið - 12.09.2003, Síða 48

48 FÖSTUDAGUR 12. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞAÐ er fátt sem vakið hefur jafn
mikla athygli á Íslandi erlendis
undanfarin misseri og tilraunir við
að nýta vetni sem eldsneyti. Í apríl
var fyrsta vetnisstöðin vígð en hún
hefur einungis staðið sem aðgerða-
lítið augnayndi á Grjóthálsi við
Vesturlandsveg frá því 24. apríl og
beðið þess að fá að þjóna vetnisfar-
artækjum. Nú fer að líða að því að
hún komist í fullan gang því vetn-
isstrætisvagnarnir eru væntanleg-
ir á götur Reykjavíkurborgar í
byrjun október.
Það er því við hæfi að upplýs-
ingar um vetni, framleiðslu þess og
notkun, eins og hún er áætluð
fyrst í stað, eru komnar út. Fram-
haldskólum og raungreinakennur-
um hefur verið sendur geisladiskur
um vetnistækni og fljótlega verður
ítarlegri kennslubók komið upp á
veraldarvefnum. Bókin fjallar um
nokkrar aðferðir við að framleiða
vetni, mismunandi geymslutækni
og notkunarmöguleika. Einnig er í
henni að finna töflur um helstu
efnis- og eðliseiginleika þessa elds-
neytis.
Marmiðlunarefni disksins grein-
ir frá því í myndum og máli hvern-
ig fallorka er virkjuð, hvernig raf-
magn nýtist við að kljúfa vatn í
vetni og súrefni og hvernig
efnarafalar vinna. Efnið sýnir
hvernig vatnshringrásin og nýting
endurnýjanlegrar orku helst í
hendur við notkun vetnis.
Bakgrunn þessa verkefnis er að
finna í hugmynd Jóns Björns
Skúlasonar um að efla skilning al-
mennings á þeirri tækni sem fylgir
notkun vetnis. Áhugi Fjölbrauta-
skólans á Suðurnesjum varð frek-
ari hvati til að setja verkið af stað.
Ari Trausti Guðmundsson skrifaði
síðan handrit sem lagt var til
grundvallar teiknimynd og öðrum
útfærslum og nú hefur verið gefið
út aðgengilegt fræðsluefni fyrir
framhaldsskóla á Íslandi. María
Maack ritstýrði verkinu og Gag-
arín sá um myndgerð og aðra
hönnun. Efnið hefur nú þegar vak-
ið athygli erlendis fyrir skýra
framsetningu og verður væntan-
lega notað til almenningsfræðslu í
nokkrum löndum.
Með þessum orðum vil ég vekja
athygli á því að fræðsluefnið er
hægt að nálgast ókeypis á netsíðu
Íslenskrar NýOrku sem og annað
kennslu- og upplýsingaefni um
vetni á nokkrum tungumálum
(www.newenergy.is). Þetta efni
getur tvímælalaust hjálpað Íslend-
ingum að svara þeim áhuga sem
vetnisverkefnin hafa vakið og sval-
að fróðleiksþorsta og forvitni
margra. Einungis fyrstu skrefin
hafa verið tekin í átt að vetnisvæð-
ingu en hér með hefur almenningi
verið gefinn kostur á að kynna sér
í hverju hún er fólgin.
MARÍA HILDUR MAACK,
umhverfisstjóri
Íslenskrar NýOrku.
Vetni – viltu
vita meira?
Frá Maríu Hildi Maack:
Á DÖGUNUM fór skrúðganga
homma og lesbía niður Laugaveg-
inn. Þeir voru að vekja athygli á öf-
ugri tilveru sinni og klæddust við
það tækifæri furðulegum búning-
um. Þarna voru menn sem höguðu
sér eins og konur og konur sem
höguðu sér eins og karlar. Það fór
ekki framhjá neinum að þarna var
hinsegin fólk á ferðinni, öfugsnúið
sem kallast hefur kynvillingar í
gegnum tíðina en bera nú hið furðu-
lega nafn, samkynhneigðir, þar sem
þeim þykir gott að samrekkja ein-
hverjum af sama kyni. Hátíð kyn-
villinganna var kölluð fjölskylduhá-
tíð þótt lifnaður þeirra brjóti öll
fjölskyldulögmál. Svo langt gengu
þeir í fáránleikans uppákomum að
þeir hengdu hálfnakta, eggjandi og
brosandi lesbíu upp á kross og fór
hún þannig niður aðalgötu borgar-
innar. Ekki eitt orð hefur borist frá
prestum í blöðum um þetta svívirði-
lega guðlast sem þarna fór fram í
kös þúsunda manna undir stjórn
kynvillinga. Sýnir það best hversu
siðblint þjóðfélag okkar er orðið.
Kynvilla sem kallast í dag samkyn-
hneigð hefur fylgt mannkyninu frá
örófi alda. En hún er ekkert til að
státa sig af, hvað þá til að stilla á
stall og hefja til skýjanna með húll-
um hæ og fagnaðarlátum. Hún er
erfðagalli, vanskapnaður eins og
margur annar ófullkomleiki sem
leggst á mannkynið og það er sorg-
legt til þess að vita að fólk sem ber
þennan galla skuli kynna hann sem
eðlilegan lífsmáta og telja eðlilegu
fólki trú um að það sé kannski líka
samkynhneigt. Margt eðlilegt fólk
sem umgengst kynvillinga hefur
byrjað að trúa því að kynvilla sé
eðlilegt lífsmynstur. Svo langt hef-
ur áróðurinn gengið að nú þykir
orðið töff að vera hinsegin. Sem
kristinn maður reyni ég að elska
náunga minn og koma fram við
hann eins og ég vildi að hann kæmi
fram við mig. Það á einnig við um
fólk sem ber kynvillunnar ófullkom-
leika. Við ættum að hjálpa því að
takast á við fötlun sína og umbera
það og umgangast í anda Krists. En
það skyldi aldrei vera á kostnað
lögmáls lífsins né boðorða Drottins
almáttugs. Þegar þeir auglýstu sig
og málstað sinn með kynvillingnum
á krossinum svívirtu þeir með því
guðlasti sínu Guð frelsis og kær-
leika.
EINAR INGVI MAGNÚSSON,
Heiðargerði 35,
108 Rvk.
Svívirða
Frá Einari Ingva Magnússyni: