Morgunblaðið - 10.10.2003, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. OKTÓBER 2003 41
Jæja afi minn, þá er komið að
kveðjustund.
Eins erfitt og það er nú þá hugga
ég mig við frábærar minningar sem
eru tengdar þér. Sérstaklega hugsa
ég núna mikið um það að þegar við
settumst niður og spjölluðum þá
endaði spjallið oftast á ráðlegging-
um um lífið og ég get sko sagt þér
það að þessar ráðleggingar geymi ég
í hjarta mínu og þær eiga eftir að
ganga yfir á mín börn. Sem barn þá
var það skemmtilegasta sem ég
gerði að heimsækja þig og ömmu
upp í sumarbústað. Þar tókuð þið
svo vel á móti okkur barnabörnunum
og það var ósjaldan sem þú tókst
þátt í hinum ýmsu leikjum okkar.
Stoltur var ég, afi, þegar þú leyfðir
mér að koma með þér í vinnuna á
bensínstöðina. Ég ætlaði að springa
úr stolti þegar þú leyfðir mér að af-
greiða bíl aleinn. En ekki stóð ég
mig alveg nógu vel því að ég var ekk-
ert að rukka manninn sem auðvitað
var fljótur að hverfa. Þegar ég svo
fattaði að ég átti að koma með pen-
ing tilbaka þá var lítill drengur enn
minni og brast í grát og þá varst þú
nú ekki lengi að taka mig í fangið og
hugga. Þegar ég svo varð eldri og
eignaðist mitt barn þá sá ég enn bet-
ur hversu góður afi þú varst. Þessi
umhyggja, ást, tillitssemi sem þú
sýndir börnunum lýsir þér held ég
best. Ég verð líka að minnast á ykk-
ur ömmu saman.
Fyrir mér var sambandið ykkar
fullkomið, og það er svo sárt að ann-
að ykkar sé farið en það máttu vita,
afi minn, að amma er eins og klettur
og ég veit að hún er ánægð með það
að þú fékkst að fara á undan.
Þó að söknuðurinn sé mikill og sár
núna og erfiður tími fram undan þá
er það huggun harmi gegn að minn-
ing um merkan mann lifir.
Elsku amma mín, mig langar að
votta þér sérstaklega mína dýpstu
samúð og það máttu vita að ég hrein-
lega dáist að styrk þínum á þessum
erfiða tíma.
Að lokum vil ég fá að kveðja þig afi
minn með þessum fallega texta úr
lagi Nýdanskrar, Svefninn laðar.
Svefninn laðar, líður hjá mér
lífið sem ég lifað hef
fólk og furðuverur
hugann baðar, andann hvílir
lokbrá mínum læsi, uns
vakna endurnærður.
Það er sumt, sem maður saknar
vökumegin við
leggst útaf, á mér slokknar
svíf um önnur svið,
í svefnrofanum finn ég
sofa lengur vil,
því ég veit að ef ég vakna
finn ég aftur til.
Svefninn langi laðar til sín
lokakafla æfiskeiðs
hinsta andardráttinn
andinn yfirgefur húsið
hefur sig til himna
Við hliðið bíður drottinn.
(Björn Jörundur/Daníel Ágúst.)
Þinn nafni,
Óli Stefán Flóventsson.
Elsku afi minn.
Nú er komið að kveðjustund. Þeg-
ar ég kom heim til mömmu á föstu-
daginn og hún sagði mér að þú værir
sofnaður vildi ég ekki trúa því. Alltaf
þegar þú hefur verið veikur hefurðu
komist í gegnum það og komið okkur
öllum á óvart.
En þegar ég hef hugsað um þetta,
þá get ég ekki verið annað en ánægð
fyrir þína hönd. Að sjálfsögðu er
þetta stór missir og ég sakna þín, en
þú varst bara orðinn svo þreyttur afi
minn. Enda ertu búinn að gera þitt
og miklu meira en það í þessu lífi. Og
ég er svo ánægð að við fengum að
hafa þig svo lengi hérna hjá okkur.
Þegar við bjuggum í Garðabænum
gátum við alltaf komið til þín og
ömmu og fengið hvítan fisk, eða
mjólk og pönnsur. Þeir eru margir
vinirnir sem hafa verið með heima
hjá ykkur og alltaf hafið þið tekið öll-
um opnum örmum.
Það var stór og mikil ákvörðun að
flytja til Danmerkur, því það var
sárt að skilja ykkur eftir. Hefðum
við fengið að ráða hefðum við tekið
ykkur með. En eftir að hafa séð
hversu vel bæði Gaui og Mæja hafa
passað upp á ykkur hef ég ekki séð
eftir því eina mínútu að hafa flutt.
Það hefur gefið okkur svo mikið, og
við erum svo ánægð í Danaveldi. Það
allra besta var að fá þig og ömmu út
til okkar. Guðjón var svo stoltur þeg-
ar þið komuð í ferminguna hans. Þú
hefur alltaf verið fyrirmyndin hans
enda passað hann síðan hann var
pínulítill strákur. Þú hefur gefið
honum svo mikið sem hann getur
tekið með sér út í lífið. Ein af minn-
ingunum sem hann á um þig er litla
vasaúrið þitt. Þetta er ein af minn-
ingunum sem hann vill geyma og
varðveita vel, og hver veit nema það
fari áfram í fjölskyldunni til stráks-
ins hans eða barnabarns? Eitt er víst
að það fer til einhvers sem honum
þykir rosalega vænt um og treystir
vel. Þetta úr fer ekki hvert sem er,
því að hann er bæði ánægður og
stoltur af að hafa fengið að taka við
því á sínum tíma.
Það er yndislegt að við gátum ver-
ið öll saman á 90 ára afmælinu þínu,
þar komstu okkur á óvart eins og svo
oft áður því við áttum aldrei von á að
fá að njóta þín svo lengi.
Þegar ég hugsa til baka um tím-
ann eftir að við fluttum út þykir mér
allra vænst um allar kasínurnar sem
við spiluðum saman, bæði á Íslandi
og í Danmörku.
Elsku afi; hérna hefurðu skilið
ömmu eftir hjá okkur og við erum
ánægð með að hafa hana hérna. En
ég veit að á einhverjum tímapunkti
verðurðu að taka hana frá okkur, því
þið hafið alltaf verið svo samheldin.
En við lofum að passa vel upp á hana
og hver veit nema við verðum svo
heppin að fá hana út til okkar, bara
einu sinni enn. En ég veit líka þó að
þú sért sofnaður að þá verðurðu allt-
af með okkur. Enda er kertaljósið
þitt komið á eldhúsborðið heima hjá
mömmu og pabba. Pabbi getur ekki
verið viðstaddur kveðjustundina
þína út af hjartanu sínu. En ég veit
að hann verður með okkur í hug-
anum og þú veitir honum styrk og
passar hann á meðan. Elsku afi
minn, takk í þetta skiptið, okkur
þykir öllum vænt um þig.
Hvíl í friði, þín
Þórey.
Óli S. Jónsson útgerðarmaður er
fallinn frá. Hann var giftur Guð-
laugu systur okkar Marteinsdóttur.
Óli mágur var einstakur maður. Að
öllum tengdasonum mömmu ólöst-
uðum fannst henni áreiðanlega mest
til hans koma. Kannski var það af því
hann kom fyrstur og fékk elstu dótt-
urina af þeim átta sem komust á
legg. Það vantaði tilfinnanlega hand-
laginn mann í fjölskylduna og það
lék allt í höndunum á honum Óla.
Þau voru svo einstaklega samhent
hjónin, alveg frá fyrstu tíð. Á þeim
árum bjuggum við öll enn heima í
Neskaupstað, á Sjónarhóli. Þar voru
þau Óli og Lauga hjá okkur með
elstu dóttur sína Guðbjörgu. Hún
var augasteinninn okkar allra en dó
aðeins sjö ára gömul. Það var þeim
óskaplega erfitt og sorgin hvíldi
þungt á okkur öllum. En lífið hélt
áfram og svo fór að Óli og Lauga
systir byggðu stórt hús með Magn-
úsi bróður okkar í túninu hans
pabba. Þar bjuggu þau svo þangað
til þau fluttu frá Neskaupstað árið
1950. Leiðin lá til Sandgerðis. Með í
för var einkasonurinn, Guðjón, sem
þá var ársgamall. Hann átti við mikil
veikindi að stríða sín fyrstu ár. Í
Sandgerði eignuðust þau tvær stúlk-
ur, Maríu og Sigurlaugu. Þar bjuggu
þau svo alveg þangað til Óli komst á
þann aldur að honum þótti tímabært
að draga sig í hlé. Hann hafði rekið
útgerð af miklum myndarbrag eins
og hans var von og vísa. Eftir langan
og farsælan feril seldi hann útgerð-
ina og flutti til Reykjavíkur og síðan
í Garðabæ. Þau hjónin bjuggu á Brú-
arflöt til margra ára. Þar var um
árabil sannkölluð fjölskyldumiðstöð
fyrir stórfjölskylduna.
Óli hefur verið nokkuð hrjáður af
veikindum síðustu árin. Alltaf þó
sami hlýlegi öðlingurinn. Engin
veikindi gátu breytt því. Fyrir rúm-
um mánuði fluttu þau hjónin á
Hrafnistu í Hafnarfirði. Við bundum
öll miklar vonir við veru þeirra þar
en því miður varð dvöl Óla skamm-
vinn. Þennan stutta tíma naut hann
sérstaklega góðrar umönnunar
starfsfólksins.
Óli var sá allra þakklátasti maður
sem hægt er að hugsa sér. Það var
sama hversu lítið var gert fyrir
hann, hann launaði vel fyrir sig og
var alltaf tilbúinn að hjálpa öðrum.
Við kveðjum nú þennan aldna
höfðingja sem við áttum svo afskap-
lega margt að þakka.
Systur okkar og fjölskyldu biðjum
við blessunar.
Erna og Sigríður.
Óli Sigurður Jónsson, eða Óli á
Horni eins og hann var oftast kall-
aður, er látinn. Saddur lífdaga, há-
aldraður og skilur eftir sig minning-
ar sem hlýja okkur sem eftir lifum
og vorum honum tengd á einn eða
annan hátt á lífsleiðinni um langan
eða skamman veg. Ég er einn af
þeim sem nú kveð vin og velgjörð-
armann.
Óli var Hornfirðingur að uppruna
en flutti snemma á Norðfjörð. Hann
mun hafa verið vélstjóri hjá Gísla
Bergs, mági sínum. Síðan var hann
með Marsinn fyrir Ármann á Tind-
um. Ásamt fleirum eignaðist hann
svo Óla sem var u.þ.b. 10 tn bátur og
var skipstjóri á honum. Síðan hófst
ævintýrið þegar hann, ásamt Magn-
úsi mági sínum keypti Marsinn. Óli
var farsæll skipstjóri og aflasæll svo
af bar. Einkum lágu línuveiðar vel
fyrir honum. Hægt væri að telja upp
ótal aflamet sem hann setti á Mars-
inum og síðar á Guðbjargirnar sínar
í gegnum tíðina.
Það hefur verið stutt í brosið þeg-
ar hann kom til Hornafjarðar með 36
skippunda róður árið 1946 á Mars-
inum, en Marsinn var mældur 21 eða
22 tonn. Og ekki trúi ég að illa hafi
legið á karli eftir sömu vertíð en þá
bar hann að landi 950 skippund af
aðgerðum fiski eða fast að 600 tonn-
um upp úr sjó. Í áhöfninni voru fjórir
auk Óla. Ég man líka þau ár sem
hann var uppá sitt besta í Sandgerði
með Guðbjörgu á línu og síldarnet-
um. Þá var árangur bátanna tíund-
aður daglega í útvarpi. Oft var Guð-
björgin undir stjórn Óla hæst allra.
Ég átti því láni að fagna að vera í
skipshöfn Óla um tíma. Hann var
kappsamur og ósérhlífinn og lagði
sig ævinlega allan fram. Kannski er
hann mér minnisstæðastur vegna
þess hve hann var hlýr. Hann var
kvikur í hreyfingum brosmildur og
jákvæður. Augun ljómuðu oftast og
reyndar andlitið allt. Samt hafði
þessi maður, allt sitt líf beitt sig
hörku til að sjá fjölskyldunni far-
borða, sinna fyrirtæki, sem var um
tíma stórt og glímdi sí og æ við Ægi
konung.
Hann reri allan sinn skipstjórn-
arferil frá tveimur hættulegustu og
erfiðustu höfnum landsins, Horna-
firði og Sandgerði. Ekki trúi ég að
hann hafi alltaf brosað þegar hann
var kominn inn fyrir sker og nálg-
aðist Hornafjarðarósinn í sunnan
þræsingi. Grunnbrotin eins og reidd-
ur hnefi. Oft hefur þá soðið hressi-
lega á Hleininni við bakborðskinn-
unginn og brimið lamið Austur-
fjörutangann á óvæginn hátt á
stjórnborða.
En Óla tókst alltaf að sneiða hjá
áföllum og uppúr stendur að þegar
hann naustaði sinn knörr og lét sjó-
mennskuna að baki var ekki að sjá á
honum að hann hefði háð svo djarfa
glímu við Ægi konung. Ævinlega
ljómuðu augun og reyndar andlitið
allt. Norðfirskir sjómenn sáu líka
ástæðu til að heiðra Óla á sjómanna-
dag fyrir allmörgum árum. Mér
veittist sú ánægja að mæla nokkur
orð við þá athöfn og að næla í hann
heiðursmerki af því tilefni. Það var
gleðistund.
Elsku Lauga frænka. Nú er hann
Óli okkar horfinn á braut. Við horf-
umst í augu við þann veruleika.
Aldrei mun ég gleyma hlýju ykkar
og stuðningi við mig seint og
snemma. Mikil lifandi skelfing og
ósköp var alltaf gott að eiga ykkur
að. Að leiðarlokum vil ég votta þér
og þínum einlæga samúð okkar
hjónanna og biðjum við þess að hann
Óli taki land hinum megin með
glampa í augum og bros á vör eins og
ég man hann best.
Magni Kristjánsson.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR STEFÁNSDÓTTIR
frá Geithálsi
í Vestmannaeyjum,
lést á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja föstu-
daginn 3. október.
Útförin fer fram frá Landakirkju laugardaginn
11. október næstkomandi kl. 14.00.
Ragnheiður Einarsdóttir, Guðjón R. Rögnvaldsson,
Aðalheiður Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir, amma og langamma,
SOFFÍA S. JÓHANNESDÓTTIR,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund þriðju-
daginn 30. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Sérstakar þakkir til starfsfólks elli- og hjúkr-
unarheimilisins Grundar.
Guð blessi ykkur öll.
Valdís Jóhanna Sveinbjörnsdóttir
Hálfdán Sv. Kristinsson, Margrét Ó. Geirsdóttir,
Jóhannes A. Kristinsson,
Andrea Hálfdánardóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
ÓLI VALDIMARSSON,
áður til heimilis á Vífilsgötu 1,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir miðvikudaginn
8. október.
Jarðsungið verður frá Dómkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 16. október kl. 13.30.
Alda Óladóttir Bredehorst, Manfred Bredehorst,
Atli Þór Ólason, Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir,
Elfar Ólason,
Eygló Rut Óladóttir,
systir og afabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ÞÓREY RÓSA STEFÁNSDÓTTIR,
Fornhaga 17,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti fimmtu-
daginn 9. október.
Útförin auglýst síðar.
Maríus Guðmundsson,
Ingibjörg S. Maríusdóttir, Haraldur Benediktsson,
Guðmundur St. Maríusson, Guðný Pétursdóttir,
Guðrún Rós Maríusdóttir, Helgi Leifur Þrastarson
og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar,
BJÖRG ÓLÖF HELGADÓTTIR,
Mýrargötu 18,
Neskaupstað,
verður jarðsungin frá Norðfjarðarkirkju laugar-
daginn 11. október kl. 14.00.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð, en þeim,
sem vilja minnast hinnar látnu, er bent á
Fjórðungssjúkrahúsið í Neskaupstað.
Helga Soffía Aðalsteinsdóttir,
Guðný Aðalsteinsdóttir,
Jenný Aðalsteinsdóttir,
Jón Hlífar Aðalsteinsson,
Steinunn Lilja Aðalsteinsdóttir,
Kristján Aðalsteinsson
og fjölskyldur.