Morgunblaðið - 10.10.2003, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 FÖSTUDAGUR 10. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
Útfararstjóri
Sími 5679110, 8938638
Heimasíða okkar er
www.utfarir.is
Þar eru upplýsingar um
allt er lýtur að útför:
- Söngfólk og kórar
- Erfidrykkja
- Aðstoð við skrif
minningargreina
- Panta kross og frágang á leiði
✝ Hallbjörn Eð-varð Oddsson
fæddist á Suðureyri
við Súgandafjörð 8.
apríl 1921. Hann
lést á Dvalarheim-
ilinu Grund 4. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Oddur
Valdimar Hallbjarn-
arson, f. 16.6. 1892,
d. 29.8. 1975, og
Guðbjörg Bjarna-
dóttir, f. 5.9. 1892,
d. 15.10. 1974. Hall-
björn átti níu systkini, þau eru 1)
Ólafur Veturliði, f. 26.8. 1915, d.
11.10. 1977, 2) Guðrún Valgerð-
ur, f. 9.12. 1916, d. 20.12. 1991, 3)
Þorgerður Jóna, f. 3.12. 1918, d.
9.1. 1988, 4) Aðalheiður María, f.
14.9. 1923, 5) Bjarni, f. 3.11.
1925, d. 27.7. 1958, 6) Jón Frið-
riks, f. 27.9. 1928, d. 20.4. 1993,
7) Guðbjörn Valdimar, f. 6.6.
1930, d. 15.6. 1932, 8) stúlka, f.
andvana 26.11. 1931, og 9) Guð-
björn Valdimar, f. 12.6. 1935, d.
3.8. 1995.
Hallbjörn kvæntist 23. septem-
ber 1950 eftirlifandi konu sinni
skildu. Sonur þeirra er Adam
Eiður. Sigríður var í sambúð með
Kristjóni Kristjónssyni, f. 26.1.
1961. Þau skildu. Sonur þeirra er
Kristjón Sigurður. 4) Erla, f.
24.3. 1957, maki Ásgeir Guð-
mundsson, f. 17.2. 1954, börn
þeirra Dagný Ósk og Pétur. Maki
Dagnýjar Óskar er Geir Garð-
arsson. 5) Lilja, f. 27.9. 1966,
maki Atli Ingvarsson, f. 28.10.
1963, sonur þeirra Ingvar, fyrir
átti Lilja dótturina Fanneyju.
Faðir hennar er Sigurður Ólafs-
son, f. 24.2. 1968.
Hallbjörn bjó á Suðureyri til
átta ára aldurs og fluttist þá með
foreldrum sínum til Akraness og
ólst upp á Arnarstað við Vest-
urgötu 59. Hann stundaði sjó-
mennsku með föður sínum auk
annarra starfa, þar til hann flutt-
ist til Reykjavíkur, tæplega þrí-
tugur. Lengst af starfaði Hall-
björn sem bifreiðastjóri hjá BSR,
síðustu ár starfsævinnar vann
hann hjá BSÍ við pakkaaf-
greiðslu. Hallbjörn og Fjóla
bjuggu nær allan sinn búskap í
Reykjavík, þar af yfir þrjátíu ár
á Lynghaganum. Síðustu árin
bjuggu þau á Ási í Hveragerði,
þar til fyrir ári síðan þegar þau
fluttu á Dvalarheimilið Grund í
Reykjavík.
Útför Hallbjörns Eðvarðs fer
fram frá Bústaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
P. Fjólu Eiríksdóttur,
f. í Reykjavík 1.7.
1926. Foreldrar
hennar voru hjónin
Eiríkur Sveinsson, f.
8.7. 1884, d. 27.11.
1970, og Halldóra
Árnadóttir, f. 4.6.
1892, d. 15.2. 1979.
Hallbjörn og Fjóla
eignuðust fimm dæt-
ur, þær eru: 1)
Helga, f. 20.2. 1951,
maki Þór Ottesen, f.
26.7. 1950. Þau
skildu. Synir þeirra
eru: Hallbjörn Eðvarð og á hann
tvö börn, barnsmóðir hans er
Anna María Magnúsdóttir, og
Ágúst Þór, d. 1.10. 2000. Seinni
maður Helgu var Helgi Már Har-
aldsson, f. 6.11. 1956. Þau skildu.
Dóttir þeirra er Fjóla. 2) Dóra, f.
17.8. 1952, maki Rúnar Sigurðs-
son, f. 12.8. 1955. Þau skildu.
Börn þeirra eru María og Daníel.
3) Sigríður, f. 29.10. 1954, maki
Hallgrímur P. Gunnlaugsson, f.
16.10. 1953. Þau skildu. Dóttir
þeirra er Linda Björk. Sigríður
var í sambúð með Óttari Ingi-
marssyni, f. 4.10. 1951. Þau
Elsku pabbi minn.
Nú, þegar þú hefur fengið hina
langþráðu hvíld, koma margar minn-
ingar upp í hugann og þær allar góðar
og ljúfar. Minningar um allar útileg-
urnar sem þið mamma fóruð með
okkur systurnar í og veiðiferðirnar.
Við ferðuðumst mikið um landið með
ykkur. Og alltaf var tjaldað svolítið af-
síðis, svo við gætum verið út af fyrir
okkur og þá var farið í hina ýmsu
leiki. Gamlárskvöldin hjá okkur voru
líka alveg einstök alltaf hjá okkur, þá
naust þú þín svo innilega að sprengja
upp fyrir okkur dætur þínar og
seinna barnabörnin. Þú varst svo
mikill fjölskyldumaður, pabbi.
Alltaf var nóg pláss fyrir okkur
systurnar að koma inn með börnin
sem við vorum að passa, þá varst þú
að keyra leigubílinn og komst heim í
kaffi um miðjan daginn og var þá oft
þröngt setinn bekkurinn í eldhúsinu á
Lynghaganum, en þetta fannst ykkur
mömmu í góðu lagi.
En þú gast nú líka verið ansi
strangur stundum, eins og þegar ég
var unglingur, þá átti ég alltaf að
koma svo snemma heim og var oft
mjög ósátt og stalst til að vera lengur
en ég mátti. En ég vissi samt alltaf að
þetta var bara umhyggja fyrir mér og
svo var nú ábyggilega mikil ábyrgð að
eiga fimm dætur. En hvað ég skildi
þig líka betur þegar ég var svo sjálf
með unglinga. Ég varð fyrst til að
gera þig að afa, en þú eignaðist tólf
barnabörn og varst þú þeim góður afi
og héldu þau líka mikið upp á þig.
Þegar ég missti son minn af slysför-
um fyrir þremur árum var hann þér
mikill harmdauði. Þú eignaðist tvö
langafabörn, en yngri stúlkuna sást
þú aldrei, því hún fæddist daginn áð-
ur en þú lést.
Ekki er hægt að skrifa um þig
pabbi minn, án þess að minnast á
hversu traustur maður þú varst og
sterkur eins og kletturinn í hafinu. Og
allt sem þú sagðir og gerðir var svo
pottþétt. Oft hef ég þurft á stuðningi
þínum að halda í lífinu og alltaf varst
þú þá til staðar fyrir mig.
Þið mamma voruð líka svo sam-
rýnd og gerðuð allt saman öll þessi
fimmtíu og þrjú ár sem þið voruð gift,
hennar missir er mikill.
Elsku pabbi, ég veit að þú ert á
góðum stað núna og laus við allar
þjáningar.
Minning þín er ljós í lífi okkar sem
eftir lifum.
Hvíl í friði.
Helga.
Elsku pabbi.
Ekki grunaði mig að þú værir far-
inn þegar við Kristjón fórum í blóma-
búð á laugardaginn til að kaupa rósir
til að færa þér og mömmu í tilefni af
fæðingu litlu prinsessunar á föstu-
deginum. Þetta var var annað lang-
afabarnið.
Það er svo sárt að hafa ekki náð að
faðma þig einu sinni enn og heyra þig
segja: Sæl Sigga mín.
Ótal minningar hafa sótt á hugann
síðustu daga. Allar veiðiferðirnar sem
við fórum í Þingvallavatn þar sem
mamma smurði nesti fyrir okkur og
við systur stoltar með veiðistangirnar
okkar. Útilegurnar þar sem við fórum
í ýmsa leiki á meðan mamma bakaði
pönnukökur í tjaldinu. Að ógleymdu
gamlárskvöldi þar sem þú naust þín
svo vel. Strax og byrjað var að selja
flugeldana varst þú mættur og svo
varstu sífellt að bæta við, síðan varstu
úti með okkur allt kvöldið að sprengja
upp og er spurning hver naut sín best.
Það er gott að eiga ljúfar minningar.
Mig langar að kveðja þig með þess-
um orðum, elsku pabbi.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Þín dóttir
Sigríður.
Mig langar að skrifa nokkur orð
um hann tengapabba minn. Ég
kynntist Bjössa fyrir rúmum 30 árum
þegar ég fór að venja komur mínar á
heimili tengdaforeldra minna. Öll
þessi ár hef ég aldrei heyrt hann hall-
mæla nokkrum manni og hjartahlýrri
manni hef ég ekki kynnst. Traustur
var hann, mikill fjölskyldumaður og
alltaf til staðar þegar á þurfti að
halda. Dætur hans hafa talað um ynd-
islegan mann, ég get svo sannarlega
tekið undir það.
Hann var Skagamaður og hélt að
sjálfsögðu með þeim í fótbolta. Hann
var alltaf sanngjarn þegar rætt var
um fótbolta, talaði aldrei illa um and-
stæðinginn. Bjössi hafði gaman af
stangveiði, aðallega silungsveiði.
Hann tók mig með sér að Hrauni í
Ölfusi til að veiða sjóbirting þegar ég
var rúmlega tvítugur og er ég honum
ætíð þakklátur fyrir það því þar hef
ég átt mínar bestu stundir í veiðiskap.
Mig langar til að minnast á jóla- og
páskaboðin með fjölskyldunni á
Lynghaganum. Oft var spilað tímun-
um saman og borðin svignuðu undan
kræsingunum. Ég get nú ekki sleppt
því að minnast á gamlárskvöldin en
þá var nú spurning hver var mesta
„barnið“ í hópnum, tengdapabbi eða
krakkarnir. Hann hafði nefnilega svo
gaman af skoteldum eins og sumir
aðrir. Þá var oft mikið hlegið og haft
gaman. Barngóður var hann Bjössi
með endemum og hafa börnin okkar
verið sérlega hænd að honum.
Ég gæti nú haft þetta miklu lengra
en þá hefði tengdapabbi sagt „nú er
nóg komið“.
Kæri tengdapabbi, ég veit að Guð
tekur þér opnum örmum og í þér fær
hann góðan liðstyrk.
Elsku Fjóla, dætur, fjölskyldur og
aðrir ástvinir, megi Guð vera með
ykkur.
Ásgeir Guðmundsson.
Elsku afi.
Nú er komið að kveðjustund. Við
viljum þakka þér allar góðustundirn-
ar sem við höfum átt með þér. Sorgin
er þungbær en mestur verður sökn-
uðurinn hjá ömmu. Við skulum hugsa
vel um hana fyrir þig.
Við eigum dýrmætar minningar
um þig, besta afa í heimi sem við mun-
um geyma í hjörtum okkar.
Dagný Ósk og Pétur.
Afi, ég get ekki trúað því að þú sért
dáinn, það getur bara ekki verið að þú
sért farinn fyrir fullt og allt. Ég mun
aldrei sjá þig aftur og það er svo sorg-
legt. Ég man hvað mér þótti gaman
að vera á Lynghaganum hjá þér og
ömmu. Það eru svo margar góðar
minningar sem ég á sem tengjast
þeim stað. Mér þótti svo gaman og
gott að vera hjá ykkur á Lynghag-
anum. Einu sinni fóru mamma og
pabbi í brúðkaup og þú og amma vor-
uð að passa mig og Ingvar. Ég var
fimm ára og Ingvar eins árs. Ég man
að Ingvar var sofandi í rúminu ykkar
inni í svefnherbergi og við þrjú vorum
inni í sjónvarpsherbergi, þar sem ég
var hoppandi um dansandi með slæð-
urnar hennar ömmu, amma hálfsofn-
uð yfir sjónvarpinu eins og vanalega
og þú horfðir á sjónvarpið, sagðir
öðru hverju „þetta er nú meiri vitleys-
an“. Þegar ég sá bílinn þeirra
mömmu og pabba renna í hlað hjá
ykkur dreif ég mig inn í svefnher-
bergi klæddi mig í stuttermabol af
ömmu, lagðist undir sængina hjá
Ingvari og þóttist vera sofandi. Þegar
mamma, pabbi, þú og amma komuð
inn í herbergið og mamma ætlaði að
fara að taka okkur inn í bíl þá leyfði
amma það ekki. Sagði að við skyldum
gista hjá þeim yfir nóttina, það þýddi
ekki að fara að vekja börnin. Ég vissi
að amma myndi bregðast svona við
þess vegna þóttist ég vera sofandi.
Mér fannst alltaf svo leiðinlegt að fara
frá ykkur, þið stjönuðuð við mig eins
og prinsessu og vilduð allt fyrir mig
gera.
Þegar ég hugsa um allar minningar
mínar um þig afi þá finnst mér ég
vera svo heppin. Ég man ekki til þess
að hafa upplifað leiðinlegan atburð
með þér.
Þið fluttuð í Hveragerði þegar ég
var sjö ára. Þaðan á ég óteljandi
minningar, allar góðar. Ég man að
það var snjór, alveg rosalega fallegt
veður og stjörnubjartur himinn. Það
var þrettándinn. Við tvö vorum úti að
sprengja litlar rakettur og ýlur.
Amma var inni með Ingvar. Þau
horfðu á okkur í gegnum gluggann.
Því þau voru eitthvað hrædd við að
vera úti meðan við vorum að
sprengja. Afi ég man að þér fannst al-
veg vera hápunkturinn þegar rakett-
an flaug í loft upp og sprakk svo með
háum hvelli beint yfir höfði okkar. Þú
brostir svo mikið og alveg út að eyr-
um.
Afi þú varst svo góðhjartaður mað-
ur alltaf tilbúinn að hjálpa öllum. Ég
mun minnast þín þannig.
Afi nú veit ég að þú ert búinn að
finna ró á himnum. Ég veit að þú ert
þarna uppi og brosir niður. Þín
Fanney.
Langt, langt í fjarska,
handan tíma og rúms
býr friður
líkur vatnsborði
ósnertu af gárum vindsins,
þar er óskaland mitt
þangað vil ég komast.
(Jóhann G. Jóhannsson.)
Vagga, vagga,
víða, fagra, undurbreiða haf,
ástarblíðum blævi strokið af,
vagga, vagga,
allar sorgir svæf og niður þagga.
Húmið hnígur
hægt og blítt um endalausan geim.
Stormur felldist fyrir eyktum tveim.
Húmið hnígur.
Hægt í öldudali skipið sígur.
Aldnar vakna
endurminningar, en sofna um leið;
hugann dregur aldan blökk og breið.
Draumar vakna;
duldir þræðir upp í sálu rakna.
Bernsku draumar,
blíðir eins og ljúfrar móður hönd
andann leiða inn í blómskrýdd lönd.
Ljúfir draumar
líða’ um sálu eins og heitir straumar.
(Hannes Hafstein.)
Við þökkum frænda ljúfa og góða
samfylgd allt frá barnæsku okkar.
Guð blessi minningu hans.
Fjólu, dætrum og fjölskyldum
þeirra sendum við okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Guðbjörg, Júlíana, Guðný,
Helga Jóna, Sigþóra og
fjölskyldur.
HINSTA KVEÐJA
Hann tók þig í fang sér og himnarnir hófu
í hjarta þér fagnandi söng.
Og sólkerfi daganna svifu þar
um sál þína í tónanna þröng.
En þú varst sem barnið, er beygir kné
til bænar í fyrsta sinn.
Það á engin orð nógu auðmjúk til,
en andvarpar: Faðir minn!
(Tómas Guðmundsson.)
Lilja og Atli.
HALLBJÖRN
EÐVARÐ ODDSSON
Þótt ég sé látinn, harmið
mig ekki með tárum, hugsið
ekki um dauðann með harmi eða ótta. Ég er
svo nærri, að hvert eitt tár ykkar snertir
mig og kvelur, þótt látinn mig haldið. En
þegar þið hlæið og syngið með glöðum hug,
✝ Lilja Pálsdóttirfæddist í Stykkis-
hólmi 11. júní 1944.
Hún andaðist á
krabbameinsdeild
11G á Landspítalan-
um við Hringbraut
28. september síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá Bú-
staðakirkju 6. októ-
ber.
lyftist sál mín upp í mót til
ljóssins. Verið glöð og þakk-
lát fyrir allt sem lífið gefur
og ég, þótt látinn sé, tek
þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Takk fyrir sam-
fylgdina, elsku Lilja.
Elsku Agnes, Óskar
og börn, Anna, Gunn-
ar og börn, okkar inni-
legustu samúðar-
kveðjur á þessum
erfiða tíma.
Guð gefi ykkur
styrk í sorginni.
Halla og Óskar, Helga, Sigur-
björn Arnar og fjölskylda,
Bára og Agúst Aron.
LILJA
PÁLSDÓTTIR
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.