Morgunblaðið - 13.11.2003, Side 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. NÓVEMBER 2003 39
✝ Helga Benedikts-dóttir fæddist á
Álafossi í Mosfells-
sveit 18. janúar 1915.
Hún andaðist á
Hrafnistu í Reykja-
vík 3. nóvember síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Bene-
dikt Einarsson,
kennari og verk-
smiðjustjóri á Ála-
fossi, f. 7. apríl 1877,
d. 3. október 1952,
síðar bóndi í Mið-
engi, og kona hans
Halldóra J. Guð-
mundsdóttir, f. 26. febrúar á
Valdastöðum í Kjós, d. 22. septem-
ber 1990. Systkini Helgu eru: Hall-
dór, f. 21. júlí 1912, d. 7. mars 1984,
og Guðmundur, f. 24. júlí 1918.
Hinn 10. júní 1944 giftist Helga
Kristni Guðmundssyni, f. í Nes-
kaupstað 17. júní 1916, d. 7. apríl
1992. Foreldrar Kristins voru Guð-
mundur Stefánsson, f. 1. septem-
ber 1873, d. 18. ágúst 1959, og
kona hans Valgerður Árnadóttir,
f. 1. júní 1881, d. 29. júlí 1948. Börn
Helgu og Kristins eru: 1) Halldóra,
ljósmóðir, f. 11. mars 1945, maki
Guðbrandur Kristjánsson, f. 7.
september 1952, maki Árni Þor-
valdsson, f. 31. janúar 1950. Börn
þeirra eru: a) Halldóra, f. 18. febr-
úar 1971. Börn hennar og Karls
Birgis Örvarssonar eru: Kristín
Karen, f. 21. ágúst 1995, og Dag-
björt Dögg, f. 26. júní 1999. b) Lín-
ey, f. 4. júlí 1977. c) Þorvaldur, f. 3.
mars 1982.
Helga fluttist átta ára gömul að
Miðengi. Hún stundaði nám við
Héraðsskólann í Reykholti en naut
einnig leiðsagnar föður síns sem
var kennari. Hún var eitt ár við
nám í orgelleik hjá Páli Ísólfssyni
og var síðan organisti í Búrfells-
kirkju í nokkur ár og söng einnig í
kirkjukórnum um margra ára
skeið. Helga var virkur þátttak-
andi í félagsstörfum í Grímsnes-
inu. Hún var heiðursfélagi í UMF
Hvöt, Kvenfélagi Grímsness-
hrepps og Búnaðarfélagi Gríms-
nesshrepps. Helga og Kristinn
stunduðu búskap í Miðengi frá
árinu 1944 og síðar í félagsbúi með
Gústav Adolf og Valgerði dóttur
sinni. Miðengisbærinn fór illa í
Suðurlandsskjálftunum sumarið
2000, þurfti Helga þá að flytja frá
Miðengi eftir 77 ára búsetu. Hún
fluttist til Valgerðar dóttur sinnar
á Selfossi en þegar heilsu hennar
fór að hraka vorið 2001 fór hún á
Hrafnistu í Reykjavík og dvaldi
þar til æviloka.
Útför Helgu verður gerð frá Sel-
fosskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
mars 1943. Börn
þeirra a) Kristinn
Helgi, f. 7. október
1969. b) Bryndís, f. 26.
janúar 1972. Börn
hennar og Ingimund-
ar Kárasonar eru:
Birta Rún, f. 23. sept-
ember 1999, og Orri
Freyr, f. 23. desember
2002. c) Kristján, f. 16.
febrúar 1977. 2) Val-
gerður, f. 3. október
1946, maki Gústav
Adolf Guðnason, f. 21.
júlí 1947. Börn þeirra
eru: a) Helga, f. 11.
maí 1968. Börn hennar og Þor-
björns J. Reynissonar eru: Guðni
Reynir, f. 19. mars 1989, Sigríður,
f. 18. maí 1990, og Halldór, f. 7.
janúar 1995. b) Benedikt, f. 27.
desember 1969. Barn hans og
Kristínar Guðmundsdóttur er Ein-
ar Óli, f. 14. október 1994. 3) Þór-
unn bankastarfsmaður, f. 10. apríl
1949, maki Eiríkur Helgason, f. 29.
apríl 1947. Synir þeirra eru: a)
Helgi, f. 20. júní 1973. Barn hans
og Önnu Kristínar Magnúsdóttur
er Anna Alexandra, f. 28. október
2002. b) Oddbergur, f. 23. febrúar
1977. 4) Katrín, kennari, f. 13.
Elskulega amma mín, það var á
mánudag 3. nóvember sem mér bár-
ust þau tíðindi norður yfir heiðar að
þú hefðir horfið inn í sólarupprásina.
Ég hafði setið hjá þér deginum áður,
þú sagðir mér að þér liði vel en þú
varst þreytt og lasburða en þó svo
óendanlega sterk, þinn háttur var
ekki að kvarta. Þó er því nú einhvern
veginn þannig farið með þetta bless-
aða líf, að þegar fregnin barst mér að
þú hefðir farið yfir móðuna miklu,
amma mín, þá varð ég svo berskjöld-
uð gagnvart sorginni.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“ (Spámaðurinn.)
Æskuminningarnar hrönnuðust
upp og það var svo ljúft að sjá þig fyr-
ir sér fulla af lífskrafti.
Mig langar að skrifa hér örfá
minningarbrot um ykkur afa, en
hann kvaddi þennan heim 7. apríl
1992.
Í minningunni er það ein af dýr-
mætustu stundum lífs míns að keyra
austur fyrir fjall í vorblíðunni og fá að
dvelja hjá afa og ömmu í Miðengi,
þau voru mér alla tíð svo hlý og góð
og fyrir borgarbarn eins og mig voru
það forréttindi að komast í sveitina til
þeirra.
Víðáttan, frelsið, kyrrðin, fegurð-
in, lækjarniðurinn, fuglasöngurinn,
ekkert lá á.
Minningin um okkur afa þar sem
við tókum okkur spássitúr í hraun-
inu, afi gekk troðninginn og ég hélt í
hönd hans og stikaði þúfurnar, ang-
andi ilmur af nýsleginni töðu og birki,
fuglasöngur og jarm. Hann afi minn
var svo mikið náttúrubarn í eðli sínu.
Minning um ömmu inni í bæ, kræs-
ingar lagðar á borð eða setið við
hannyrðir, hún var svo mikill gest-
gjafi hún amma mín.
Ég lítil hnáta sit inni í eldhúsi,
horfi upp til hennar ömmu, hún getur
bara allt hún amma, henni fór nefni-
lega ýmislegt vel úr hendi, og mikið
gat hún kennt mér.
Á kvöldin sögðu afi og amma mér
sögur um álfa og tröll og er ég vakn-
aði að morgni voru sögurnar mér
ljóslifandi, leiksviðið mátti sjá út um
eldhúsgluggann. Tröllið bjó í Búrfelli
og álfarnir í hrauninu, þetta var
hrein ævintýraveröld.
Nú miðla ég þeirri fögru veröld
sem þið gáfuð mér eftir bestu getu til
dætra minna.
Elsku amma, nú vitum við að þú
ert komin til hans afa og þið vakið yf-
ir okkur.
Minningin um afa og ömmu munu
ætíð lifa með mér, duglegt og hjarta-
hlýtt fólk. Þið gáfuð mér gott vega-
nesti út í lífið og fyrir það verð ég æv-
inlega þakklát.
Við sem eftir stöndum getum yljað
okkur yfir dýrmætum minningum og
þakklæti fyrir að hafa átt þau að.
Halldóra Árnadóttir.
Þegar ég heyri skógarþröst syngja
minnist ég liðinna stunda. Ég stend,
lítil stúlka, í stígvélum úti í garði í
Miðengi að taka upp kartöflur með
ömmu. Á meðan ég tíni þær í pott
segir amma mér sögu svo ég gæti
þekkt söng fuglanna. Söguna man ég
ekki lengur en söng þrastanna man
ég betur eftir. Hann mun alltaf
minna mig á stundirnar okkar ömmu
í garðinum. Þótt það hafi eflaust lítið
flýtt fyrir henni að hafa mig skopp-
andi í kringum sig, þáði hún alltaf að-
stoð mína með þökkum, ömmu skorti
aldrei þolinmæði eða tíma fyrir okk-
ur grislingana.
Lyktin af haustinu minnir á rab-
arbaragraut og fulla stofu af fólki.
Hlátur og glaðværð berst úr stofunni
þar sem afkomendur og vinir ömmu
og afa sitja. Þannig voru helgarnar í
Miðengi, alltaf fullt af fólki, kaffi og
kökur á borðum og kakó fyrir yngri
kynslóðina.
Ég er lánsöm að hafa fengið að
kynnast lífinu í sveitinni og eyða þar
nokkrum sumrum, að því mun ég
ávallt búa.
Elsku amma, nú ertu komin til afa
og þið svífið eflaust meðal þrastanna.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Líney Árnadóttir.
HELGA
BENEDIKTSDÓTTIR
✝ Gunnhildur Sess-elja Jónsdóttir
fæddist á Þórgauts-
stöðum í Hvítársíðu í
Borgarfirði 2. febr-
úar 1918. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 5. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar Gunnhild-
ar voru Jón Gunnars-
son, f. 3. ágúst 1877,
d. 30. júlí 1960, og
Ingigerður Krist-
jánsdóttir, f. 27.
ágúst 1877, d. 12.
janúar 1969. Systkini
Gunnhildar á lífi eru Sæmundur, f.
7. september 1904, maki Krist-
björg Tryggvadóttir, f. 1911, d.
1987, hann er á Dvalarheimili aldr-
aðra á Hrafnistu í Hafnarfirði,
Gunnar, f. 2. apríl 1913, maki Dal-
lilja Jónsdóttir, f. 15. janúar 1921,
þau búa í íbúðum fyrir aldraðra í
Stykkishólmi, og systir hennar,
samfeðra, Elsabet Jónsdóttir, f. 25.
maí 1933, búsett á Eskifirði. Látin
eru systkinin Kristján, f. 1901, d.
1978, maki Fjóla Guðmundsdóttir,
f. 12. október 1912, hún er á Dval-
arheimili aldraðra í Borgarnesi,
Leifur, f. 1903, dó ungur, Guðleif, f.
1908, d. 1999, maki Ólafur Þórð-
arson, f. 1898, d. 1963, og Páll, f.
Reimarsdóttir, f. 7. nóvember
1951, þau búa í Keflavík; 8) Ingi-
gerður, f. 16. febrúar 1954, búsett í
Keflavík; og 9) Dagbjört Anna, f.
27. september 1956, sambýlismað-
ur Guðmundur M. Jakobsson, f. 26.
júni 1952, þau búa í Garði. Barna-
og barnabarnabörn Gunnhildar og
Guðmundar eru nú um 70.
Gunnhildur ólst upp hjá móður
sinni til fullorðinsára. Í Borgar-
firðinum fékk hún menntun sína í
farskóla eins og venja var í sveitum
á æskuárum hennar. Í Borgarfirð-
inum kynntist hún eiginmanni sín-
um, Guðmundi Péturssyni frá Hell-
issandi, þau hófu búskap á
Kirkjubrú á Álftanesi. Árin 1943–
1950 bjuggu þau í Arnarbæli í
Grímsnesi. Þaðan fluttu þau til
Suðurnesja og byggðu sér hús á
Hólagötu 33 í Njarðvík. Lengst
bjuggu þau í Ásgarði í Miðnes-
hreppi, eða þar til þau fluttu til
Sandgerðis árið 1997. Árið 1998
fluttu þau í íbúð fyrir aldraða í
Miðhúsum í Sandgerði. Í júní sl. fór
Gunnhildur á Dvalarheimili aldr-
aðra í Garði þar sem hún bjó þar til
hún lést. Gunnhildur var með
blandaðan búskap í Ásgarði en síð-
ustu árin var hún eingöngu með
hesta og var hestamennska hennar
aðaláhugamál. Auk þess að vera
með búskap og stóran barnahóp
vann hún í nokkur ár við saltfisk-
verkun hjá Guðbergi Ingólfssyni á
Húsatóftum.
Útför Gunnhildar fer fram frá
Safnaðarheimilinu í Sandgerði í
dag og hefst athöfnin klukkan 15.
1909, d. 1985.
Gunnhildur giftist
22. júlí 1940 Guð-
mundi Péturssyni frá
Hellissandi, f. 17.
ágúst 1917, d. 2. apríl
2001. Foreldrar hans
voru Pétur Magnús-
son, f. 3. maí 1892, d.
23. febrúar 1937, og
Ingveldur Sigurðar-
dóttir, f. 4. desember
1891, d. 31. ágúst
1987. Börn Gunnhild-
ar og Guðmundar eru:
1) Sæunn Hulda Björg,
f. 24. mars 1940, maki
Sigurður Hilmar Guðjónsson, f. 2.
ágúst 1939, þau búa í Sandgerði; 2)
Kolbrún Inga, f. 2. febrúar 1942,
maki Anton Eyþór Hjörleifsson, f.
1. júlí 1942, þau búa í Garði; 3)
Svanhvít, f. 14. september 1946,
búsett í Njarðvík; 4) Herbert Pét-
ur, f. 26. október 1947, sambýlis-
kona Ingibjörg R. Ingólfsdóttir, f.
25. júlí 1966, þau búa í Ásgarði; 5)
Jóna, f. 22. mars 1949, búsett í
Keflavík; 6) Guðmundur Bjarni, f.
27. júní 1950, ættleiddur af Guð-
finnu systur Guðmundar og Ólafi
manni hennar, sambýliskona hans
er Catherine Anne Stormont, þau
eru búsett á Englandi; 7) Óskar, f.
6. október 1951, maki Guðfinna
Hér að hinstu leiðarlokum
ljúf og fögur minning skín.
Elskulega mamma góða
um hin mörgu gæði þín.
Allt frá fyrstu æskudögum
áttum skjól í faðmi þér.
Hjörtun ungu ástúð vafðir
okkur gjöf sú dýrmæt er.
Hvar sem okkar leiðir liggja
lýsa göfug áhrif þín.
Eins og geisli á okkar brautum
mamma góð, þótt hverfir sýn.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu í verki
góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Við kveðjum ástkæra móður.
Hvíl í friði.
Börnin.
Í dag kveðjum við kæra frænku.
Það er margs að minnast og margt
að þakka. Lífið var þér ekki alltaf
létt, elsku frænka. Lengi vel bjóst
þú við lítil þægindi. Við minnumst
áranna þinna í Arnarbæli. En alltaf
var jafngaman að koma í heimsókn
til ykkar Guðmundar og barnanna.
Þín góðu ár áttir þú í Ásgarði. Þar
ræktaðir þú garðinn þinn og hugs-
aðir um hestana meðan heilsan
leyfði. Eftir að Guðmundur lést vor-
ið 2002 var líf þitt breytt og lísgleðin
horfin.
Kæra frænka, hjartans þakkir
fyrir allt. Guð blessi minningu
Gunnu frænku
Ása, Sigrún, Ólöf
og fjölskyldur.
GUNNHILDUR SESS-
ELJA JÓNSDÓTTIR
lauk fundinum svo að allir viðstadd-
ir voru kosnir í stjórn hins nýja fé-
lags, nema Þorgeir, sem þar með
var eini óbreytti meðlimur félags-
ins. Seinna var Þorgeir gerður að
heiðursfélaga Félags kvikmynda-
gerðarmanna og árið 2000 afhenti
Björk Guðmundsdóttir honum
Heiðursverðlaun Íslensku kvik-
mynda- og sjónvarpsakademíunn-
ar. Þannig má segja að Þorgeir hafi
um síðir uppskorið þann heiður
sem honum bar fyrir framlag sitt
til íslenskrar kvikmyndasögu.
Ungur eignaðist ég að vini Egil
Arnald, son Vilborgar og stjúpson
Þorgeirs. Þannig var ég heima-
gangur í Vonarstræti 12 og kynnt-
ist því góða fólki. Í fyrstu stóð mér
svolítil ógn af Þorgeiri og fannst
hann heldur grimmur á manninn,
sérstaklega í samanburði við alla
hlýjuna sem stafaði frá Vilborgu.
En þetta jafnaði sig fljótt því Þor-
geir var, þegar á reyndi, ágætur
maður. Hann hafði gaman af rök-
ræðum hverskonar og var þá oft
æði torsóttur. Það kom líka í ljós
síðar að lögfræðin átti vel við hann.
En mikill menningarlegur áhugi og
metnaður var einkennandi fyrir
heimilisbraginn í Vonarstrætinu og
það var bæði hollt, gott og gaman
að fá að taka ofurlítinn þátt í þeim
veisluhöldum. Ég votta Vilborgu,
Agli, Goggi og öðrum aðstandend-
um mína dýpstu samúð.
Björn Br. Björnsson,
formaður Félags
kvikmyndagerðarmanna.
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Úr Hávamálum.)
Vinátta er gulli betri.
Vinátta er virðing, trúnaður, um-
hyggja og alúð. Vinátta er kær-
leikur.
Alls þessa naut ég á heimili vina
minna, Þorgeirs og Vilborgar. Af
þeirra fundi fór ég alltaf glöð og
auðugri í anda og sál. En nú er
Þorgeir horfinn af vettvangi og við
söknum vinar í stað.
Þorgeir var enginn hvunndags-
maður, en hann unni og virti þann
hóp manna sem fáum sögum fer af
og hann kallaði hvunndagsfólk Það
voru hetjur hina harða lífs.
Sjálfur hafði hann hlotið í arf eft-
ir sitt hvunndagsfólk sterka rétt-
lætiskennd og harðan baráttuhug.
Þrautsegja brást honum aldrei þótt
þrek minnkaði. Hann var sjálfum
sér samkvæmur til hinstu stundar.
Það var ekki alltaf auðvelt að
ræða við Þorgeir. Hann gerði kröf-
ur og hlífði viðmælandanum ekki
við að taka afstöðu, lýsa skoðunum
og verja þær. Sjálfur var hann ein-
staklega vel máli farinn, rökfimur
og vel vitandi um flest ef ekki allt
sem máli skipti í lífi manna og
þjóða. Það var lærdómsríkt að
hlusta á hann flytja mál sitt, en það
var ekki bara lærdómsríkt, það var
líka gaman því hann var fyndinn og
hafði skemmtilegt skopskyn. En
skop hans var stundum sársauka-
blandið, því Þorgeir var viðkvæmur
maður, þótt hann kysi að látast
annað og bregða á glens.
Og nú er hann horfinn sjónum
okkar, en við búum að viti hans og
visku um ókomna tíð. Orð hans og
hug má lesa í öllum bókunum sem
hann lét okkur eftir. Þær góðu
gjafir geymum við og grípum til,
okkur til hvatningar og ánægju á
hljóðum stundum og minnumst
góðs manns, góðs vinar, sem með
eigin orðum kveður svo fallega:
einn stundlausan dag
benda hausttrjáafingur til lofts
eins og þrá eftir dansi
og lækurinn breytir um róm
frá sorg yfir marglita þrá
eftir víðernum hafsins
einn stundlausan dag
greypi ég mynd þína í skýin
og geri mér þögn.
Vilborg mín. Þér og ástvinum
ykkar Þorgeirs votta ég einlæga
samúð.
Rannveig Löve.
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar).
Lundi V/Nýbýlaveg
564 4566 • www.solsteinar.is