Morgunblaðið - 08.01.2004, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FIMMTUDAGUR 8. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðfinna Sigur-dórsdóttir fædd-
ist í Götu í Hruna-
mannahreppi 5.
september 1921. Hún
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
31. desember. For-
eldrar hennar voru
Sigurdór Stefánsson
bóndi í Götu og kona
hans Katrín Guð-
mundssdóttir frá
Kambi í Holtahreppi.
Systkini Guðfinnu
eru; Sigurgeir, Stef-
án, Guðmundur tví-
burabróðir hennar, Ágústa og Sig-
urður.
Guðfinna giftist 30. september
1943 Karli Eiríkssyni, f. 9. júní
1916, verslunarmanni á Selfossi.
Foreldrar hans voru Eiríkur
Ágúst Þorgilsson og Sigríður Sig-
urðardóttir. Börn Guðfinnu og
Karls eru: 1) Valdimar, f. 1942,
kona hans var Þórdís Kristjáns-
dóttir sem er látin. Þeirra börn
eru: Valgerður Dís og Benedikt
Karl. Áður átti Valdimar Gunnar
Snorra. 2) Sigurdór, f. 1942, kona
hans er: Helga R. Einarsdóttir.
Þau eiga þrjú börn: Einar Örn,
Guðbjörgu Helgu og Guðmund
Karl. 3) Sigríður, f. 1948, gift
Gunnari Jónssyni og
eiga þau Karl og
Guðfinnu. 4) Katrín
Inga, f. 1958, gift
Karli Björnssyni.
Þeirra börn eru:
Björn Þór og Dag-
mar. Katrín átti áður
Jón Þorkel og Ásu
Ninnu. 5) Hrafnhild-
ur, f. 1962, gift Þresti
Hafsteinssyni og
eiga þau Orra, Katr-
ínu og Maríu. Lang-
ömmubörnin eru
orðin átta.
Guðfinna ólst upp í
Götu og lauk sinni skólagöngu þar
í sveitinni. Svo vann hún við hefð-
bundin sveitastörf þar til hún flutti
á Selfoss og þau hjónin bjuggu sér
heimili á Flúðum, en svo var nefnt
húsið sem nú stendur við Ártún
númer 17. Hún helgaði sig heim-
ilinu og börnunum en fann þó líka
tíma til að vinna utan heimilis á
ýmsum stöðum á Selfossi. Hún var
einn af stofnendum Kvenfélagsins
á Selfossi og var þar virkur félagi í
áratugi. Sigríður tengdamóðir
hennar átti heimili hjá þeim hjón-
um allt þar til hún lést háöldruð.
Útför Guðfinnu verður gerð frá
Selfosskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Á síðustu dögunum fyrir jólin lenti
ég í þeirri ógæfu að verða verður-
teppt á Selfossi á leið úr heimsókn
hjá ömmu og afa á Hulduhólum.
Heiðin var lokuð svo rútan fór Krísu-
víkurleiðina og tók nærri allan dag-
inn. Þegar við komum á Selfoss var
mjólkurbíllinn farinn upp í hrepp og
yrði víst sá síðasti sem vogaði sér þá
leið fyrir jólin eins og útlitið var – allt
Suðurlandsundirlendið gersamlega
á kafi í snjó. Þetta var fyrir nærri
fimmtíu árum og ég ellefu ára,
þekkti engan á Selfossi og vissi ekki
til að nokkur þar vildi þekkja mig.
Góðhjartaðir sveitungar tóku mig
með sér í hús hinum megin við ána
þar sem ég var boðin velkomin svo
lengi sem þyrfti. Þarna þekkti ég
engan nema einn strák lítillega,
hann hafði verið í sveit uppí hrepp og
leikið sér við bróður minn, en þar
voru ekki leikir fyrir stelpur – ég
fékk ekkert að vera með. Í minning-
unni um þessa óvæntu dvöl á Selfossi
var þar allt heldur leiðinlegt, veðrið
og snjórinn sem lokaði leiðinni til
jólanna heima, krakkarnir vælandi
yfir einhverri afmælisveislu sem
væri að fara út um þúfur vegna
óvæntra og ókunnugra gesta. Jafn-
vel fullorðna fólkið sem sat á kvöldin
og spilaði og hló hástöfum – mér var
ekki hlátur í huga. Eitt ljós var þó
sem lýsti í þessu sannkallaða
skammdegisþunglyndi mínu, það
var konan í húsinu, hún var góð –
hún var svo góð að ég lifði af þessar
þrjár nætur sem liðu áður en ég fór
svo heim með mjólkurbílnum á Þor-
láksmessu. Nokkrum árum seinna
varð þessi góða kona í húsinu hand-
an árinnar tengdamóðir mín þegar
ég gifti mig öðrum stráknum hennar
– einmitt þessum sem hafði mig út-
undan á árunum áður. Ég komst að
því að húsið þeirra Ninnu og Kalla á
Flúðum var gott hús með góðu fólki
og þar var öllum velkomin gisting og
greiði hvenær sem var og svo lengi
sem þurfti. Krakkarnir voru líka
hreint ekki svo slæmir við nánari
kynni. Konan góða varð Ninna
tengdamamma mín sem alltaf var til
staðar ef á þurfti að halda. Hún
hjálpaði mér að takast á við húsmóð-
urhlutverkið fyrstu árin, kannski
minntist hún þess þegar hún sjálf
flutti að heiman liðlega tvítug með
tvo litla stráka til að byrja sinn bú-
skap á Selfossi. Hún saumaði og
prjónaði, passaði barnabörnin þegar
þufti og skynjaði með ótrúlegum
hætti þegar þröngt var í búi hjá
frumbýlingunum, þá gaf hún af sínu.
Þrjú af börnunum hennar stofnuðu
heimili á svipuðum tíma og allir nutu
þess sama, endalausrar umhyggju
og hjálpsemi. Þá hafði hún þó enn
nóg á sinni könnu heimafyrir, tvær
litlar dætur, aldraða tengdamóður
og eiginmann sem kom heim í há-
degismat. Hún hafði tíma fyrir alla,
mundi eftir öllum afmælum og með
árunum og fjölgandi afkomendum
var hún gefandi gjafir flestar vikur
ársins og svo á jólunum, stóra góða
oft mjúka pakka, hluti sem hún hafði
saumað eða prjónað – hún vissi alltaf
hvað kom sér best á hverjum stað.
Það var alltaf sunnudagskaffi í hús-
inu handan árinnar og matarboð á
stórhátíðum. Okkur fjölgaði jafnt og
þétt en alltaf var rúm fyrir alla og
hún naut þess að dekra við okkur.
Hún tók ekki þátt í lífsgæðakapp-
hlaupi og gerði ekki kröfur fyrir
sjálfa sig, en hún studdi við bakið á
börnunum sínum og gladdist með
öllum sem vel gekk. Hún var góð
mamma og góð amma, ég komst að
því fyrir mörgum árum þegar ég
gisti í húsinu hennar á árbakkanum,
hún var góð kona. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Helga R. Einarsdóttir.
Amma Ninna, eins og hún var allt-
af kölluð, var alltaf brosandi. Alveg
sama hvað bjátaði á, alltaf sá hún
björtu hliðarnar á öllu, tók mann í
fangið og huggaði mann. Ef ég datt
og meiddi mig, rak mig í eða eitthvað
þá kyssti amma á bágtið og ég gat
brosað í gegnum tárin strax aftur.
Það sem ég man helst eftir voru
laugardagsmorgnar. Þá kom öll fjöl-
skyldan saman heima hjá ömmu og
afa og þá var spjallað og fleira. Alltaf
var elsku amma tilbúin með nýbak-
aðar kökur og heitt á könnunni.
Þegar mamma sagði mér að hún
væri orðin svona veik reyndi ég að
hugga mig við það að hún yrði bara í
smá tíma á sjúkrahúsinu, eins og áð-
ur þegar hún þurfti að fara þangað.
En Guð hlýtur að hafa séð afskap-
lega góðan engil í henni ömmu því að
nú hefur hún kvatt okkar heim.
Aldrei munum við þó gleyma þessari
yndislegu konu, hún mun ávallt lifa í
hjörtum okkar.
Ása Ninna Katrínardóttir.
Móðuramma mín Guðfinna Sigur-
dórsdóttir, amma Ninna, lést á gaml-
ársdag. Ég er svo heppinn að eiga
mikið af góðum minningum með
henni t.d. þegar við sátum og spil-
uðum lönguvitleysu og borðuðum
heimabökuðu vínarbrauðin sem hún
hafði bakað. Þegar við keyrðum upp
í hrepp og heimsóttum ættingja okk-
ar þar. Eða í öll skiptin þegar ég
setti eldhúsið hjá henni á annan end-
ann við það að reyna að hjálpa til við
baksturinn. Hún gerði engar at-
hugasemdir við það. Ég er þakklátur
fyrir stundirnar þegar öll fjölskyld-
an hittist um helgar og skeggræddi
hin ýmsu mál.
Amma var mikil reglumanneskja,
hún fór yfirleitt að sofa á sama tíma
og var alltaf vöknuð fyrir allar aldir.
Þess vegna vissi maður alltaf þegar
maður var í pössun á Flúðum að um
leið og heyrðist í útvarpinu hjá
ömmu niðrí eldhúsi fór maður niður
og fékk sér ristabrauð með smjöri og
osti.
Amma á marga afkomendur og
var eitt af hennar helstu ánægjuefn-
um að fá þá í heimsókn og verja tím-
anum með þeim. Hún var einnig
mikil handverkskona og stundaði
ýmiss konar hannyrðir t.d. að mála,
sauma og prjóna.
Amma upplifði margar breytingar
í lífi sínu, hún var fædd í torfbæ og
fékk að sjá Ísland breytast gjörsam-
lega, horfði á allar nýjungarnar og
fannst það einnig mjög gaman. Hún
tileinkaði sér þessar nýjungar,
horfði á video, átti gemsa og fylgdist
vel með. Við spjölluðum um heima og
geima; um stjórnmál, ættfræði, það
sem við lásum í blöðum og um sjón-
varpsþætti, t.d. hver ætti að vinna í
Survivor.
Ég þakka allar þessar dýrmætu
stundir.
Orri Þrastarson.
Mikið er það sem ég má þakka fyr-
ir. Að mega eiga svona góða og fal-
lega ömmu. Amma Ninna var mér
allt sem ein amma getur mögulega
staðið fyrir. Heimili hennar og afa
Kalla fyrir utan á hefur alltaf verið
mér sem annað æskuheimili. Mörg
okkar hafa átt skjól á þessum fallega
stað við Ölfusá, á Flúðum, en svo
heitir húsið góða. Að geta átt Flúðir
sem annað æskuheimili er ævintýri
líkast. Áin og klettarnir voru leik-
svæðið, og öryggið var amma sem
alltaf gætti þess að ég væri ekki
svangur eða kaldur. Kakó, pönnu-
kökur og popp á stóru stálfati voru
mitt uppáhald þegar kræsingar
ömmu voru í boði.
Ég átti öll jól og áramót í æsku
með foreldrum mínum og ömmu
Ninnu og afa Kalla og hún amma
Ninna er tengd mínum fallegustu
minningum úr æsku, þar sem ég
naut ástríkis mömmu, ömmu, lang-
ömmu og móðursystra minna sem
eru mér sem stóru systur. Og svo á
ég litlu systur sem heitir einmitt
þessu fallega nafni ömmu, Guðfinna.
Á seinni árum hefur verið dásamlegt
að koma um helgar í morgunkaffi til
ömmu og afa og fá fréttir af stórfjöl-
skyldunni. Afi segir mér sögur með
sínu stálminni af nákvæmni, og
amma finnur eitthvað til að bjóða
mér. „Ertu ekki bara að skrökva
þessu?“ spurði amma afa um daginn,
steinhissa á þessu mikla minni hans,
og síðan brosti hún sínu fallega
brosi. Úr augunum hennar bláu
geislaði stríðni og gleði. „Má ekki
bjóða þér eitthvað meira Kalli
minn?“ spyr amma Ninna svo sem
oftar. Jú takk. En áætlun Guðs er
stórkostlegri en hugmyndir mínar.
Blessuð sé minning Guðfinnu Sigur-
dórsdóttur.
Karl S. Gunnarsson.
Ég man vel eftir þeim ferðalögum
sem ég fór með ömmu og afa sem
barn, til dæmis ferðina um Borgar-
fjörð og allar litlu ferðirnar um Suð-
urland. Þetta voru þægilegar ferðir,
allt annað hugarfar en þegar ég hef
ferðast með öðrum, ákveðinn hátíð-
arbragur sem erfitt er að lýsa.
Ég svaf vanalega á góðri dýnu á
gólfinu við rúmið hjá ömmu Ninnu.
Þegar við vöknuðum þá fékk ég að
hræra í hafragrautnum, svo bökuð-
um við kleinur eða hjónabandssælu,
fórum í garðinn eða í göngutúr. Þeg-
ar afi kom heim úr vinnunni þá fór-
um við í bíltúr eða að slá kirkjugarð-
inn.
Hjá ömmu drakk ég alltaf eitt
mjólkurglas eftir matinn, sama
hversu mörg ég hafði drukkið með
matnum. Fyrstu minningar mínar
um það að vera að lesa, skrifa og
reikna eru með ömmu á Flúðum, þá
ekki byrjaður í skóla. Sama hvað við
vorum að gera, heima á Flúðum eða
á ferðalögum, þá finnst mér eins og
það hafi alltaf verið gott veður og öll-
um liði vel, þannig var andrúmsloftið
í kringum ömmu og afa.
Amma Ninna hafði einstakt sam-
band við alla í kringum sig, hitti
börnin daglega og var í stöðugu sam-
bandi við barnabörnin og reyndist
öllum vel. Hannyrðir hennar voru
listaverk og liggja mörg eftir hana,
hún var sjálfsgagnrýnin og aldrei al-
veg sátt við afraksturinn.
Það er misjafnt hvernig árin fara
með fólk, amma fékk að njóta lífsins
fram á síðasta dag.
Elsku amma, samvera okkar og
ást þín er mér ómetanleg.
Jón Þorkell Einarsson.
Ég var ekki gamall þegar ég byrj-
aði að hjóla út fyrir á í heimsókn til
ömmu og við gerðum margt
skemmtilegt saman. Þegar amma
fór að baka kleinur bað hún mig um
að koma og bretta upp á kleinurnar
eins og ég kallaði það. Það gerði ég á
minn skrautlega hátt og hún gat nú
hlegið að því og fannst bara gaman
að hafa kleinurnar sem ég gerði að-
eins öðruvísi.
Stundum bað amma mig um að
setja rúllur í hárið á sér sem mér
gekk nú ekkert voðalega vel að gera
í fyrstu, en henni fannst það bara
fínt og fyndið. Þegar ég var svo bú-
inn að setja rúllurnar í hvíta fallega
hárið hennar þá fékk hún sér hrökk-
brauð og ég fékk Björnskex sem var
alltaf til þegar von var á mér í heim-
sókn.
Stundum hringdi afi og sagði að
amma væri búin að fikta í öllum
tækjunum þeirra og ég þyrfti að
koma og laga þetta allt. Það var nú
yfirleitt ekki mikið sem búið var að
fikta, en samt nóg til að þau virkuðu
ekki. Og svo hlógum við bara öll að
því eins og svo mörgu öðru. Þetta
eru bara brot af öllu því skemmti-
lega sem við gerðum saman.
Ég kveð hana ömmu Ninnu með
virðingu, góðum minningum og
þakklæti fyrir allt það sem við gerð-
um saman.
Björn Þór Karlsson.
Tilvera okkar er undarlegt ferða-
lag, kvað skáldið. Ég sat heima í
stofu hjá Ninnu og Kalla, nú
skömmu fyrir jól. Spjallað var um
heima og geima eins og alltaf þegar
fundum okkar bar saman. Ninna var
kát og hláturmild eins og hennar var
vani, hún var líka mitt í jólaönnunum
að undirbúa flutning þeirra hjóna í
bjarta og skemmtilega íbúð sem þau
höfðu fengið á þriðju hæð í Græn-
umörk 5. Engan óraði þá fyrir að
annað ferðalag var Ninnu minni,
blessaðri, búið áður en árið yrði
kvatt. Þannig er tilvera okkar, eng-
inn veit hvar hann gistir næstu nótt.
Og víst er best að hafa það þannig.
Kalli og Ninna voru meðal land-
nemanna sem tóku sér bólfestu hér
handan Ölfusár, oft kallað á Langa-
nesinu af kunnugum. Þau byggðu
ásamt öðrum ungum hjónum fyrir
miðja síðustu öld hús sem þau köll-
uðu Flúðir og sem þau hafa æ síðan
verið kennd við. Á Flúðum eignuðust
þau sín mannvænlegu börn og ólu
þau upp. Og á Flúðum rættust flestir
þeirra draumar í lífinu. Og svo
merkilegt sem það er, blasa Flúðir
við augum handan Ölfusár þegar lit-
ið er út um stofugluggann á nýja
heimilinu.
Ninna var fædd og uppalin á bæn-
um Götu í Miðfellshverfi í Hruna-
mannahreppi. Bærinn stendur undir
Miðfellsfjalli sunnanverðu og er víð-
sýnt um að litast af heimahlaði. Í
suðaustri gnæfir Galtafell, Hóla-
hnjúkar sunnar og þar suður undan,
handan Þjórsár, sér á Skarðsfjall. Í
suðvestri rís Langholtsfjall eins og
virki og miklu neðar og vestar er
Vörðufell á Skeiðum, þá sér á eyru
Hestfjalls í Grímsnesi. Milli þessara
fjallaarma sem eins og umvefja
byggðina, er víðáttumikið undirlendi
þegar horft er í suðurátt. Það er
stórfenglegt á að horfa þegar toppar
þessara arma eins og fljóta í dala-
læðunni á sumarnóttum og öll byggð
og kennileiti önnur eru sokkin. Mér
hefur oft fundist ég sjá í svipmóti
GUÐFINNA
SIGURDÓRSDÓTTIR
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MÁLFRÍÐUR BALDVINSDÓTTIR,
Garðabraut 84,
Garði,
lést á Dvalarheimilinu Garðvangi, Garði.
Útförin fer fram frá Útskálakirkju laugardaginn
10. janúar kl. 11.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Karl Njálsson,
Þóra Njálsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG KRISTÓFERSDÓTTIR,
lést á Sjúkrahúsi Seyðisfjarðar föstudaginn
2. janúar.
Útförin fer fram frá Seyðisfjarðarkirkju laugar-
daginn 10. janúar kl. 14.00.
Jens Kristinsson, Þórey Ingimarsdóttir,
Ástvaldur Kristinsson, Helga Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
VALGERÐUR JÓHANNESDÓTTIR,
Langeyrarvegi 11,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósefsspítala í Hafnarfirði mánu-
daginn 29. desember sl.
Útförin hefur farið fram.
Þóra Vala Þórðardóttir,
Viðar Þórðarson, Erla Gestsdóttir,
Bjarni Þórðarson, Kristín Guðmundsdóttir,
Jóhannes Þórðarson, Ingibjörg Ása Júlíusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.