Morgunblaðið - 08.01.2004, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. JANÚAR 2004 43
mig að fara uppeftir til hans en ég
var varla kominn heim úr skólanum
þegar ég kvaddi mömmu með kossi
og sagðist vera fara í vinnuna en þá,
var ég að fara upp í búð til Grétars.
Ég réð mig sjálfur í vinnu hjá hon-
um svo hann losnaði ekkert við mig,
alveg sama, hvað sem á gekk. Stund-
um var hann úrillur en oftast mildur
og í góðu skapi, svo okkur samdi
mjög vel en ég sá svona mest um
það að raða tómum gosflöskum og
klára úr pulsupottinum hjá honum
en ég mátti aldrei snerta sælgætið í
búðinni nema greiða fyrir það. Ég
man aldrei eftir því að hann frændi
minn hafi breytt skapgerð sinni
enda var hann alltaf eins alla daga,
rólegur en oftast mjög alvarlegur
sem ég lét ekkert á mig fá og lét það
mig litlu skipta, þótt hann vildi helst
ekki, að ég væri að þvælast fyrir
honum. Grétar hafði sér húmor sem
ég skildi aldrei en þegar við vorum
úti að rúnta um bæinn 1998 heyrði
ég hann í fyrsta sinn segja brandara
og svo hló hann eins og hann ætti líf-
íð að leysa. En ég er enn að reyna
fatta brandarann hans, þannig húm-
or hafði hann Grétar frændi minn,
en ég mun sakna þín mjög mikið og
okkar samtala hér í gegnum símann.
Þú varst alltaf til staðar til að
styðja við bakið á mér og oft, án þess
að ég hefði nokkra hugmynd um það
en það var það góða í þér elsku
frændi minn. Hann var frændi minn
en það eitt nægði mér, til að elska
hann skilyrðislaust frá og með þeim
degi, sem mamma sagði mér að
þetta væri nú hann bróðir hans
pabba míns. Ég hef átt mínar erfiðu
stundir og sat í fangelsi þegar ég var
allt í einu kallaður upp og sagt,að
koma upp í heimsókn en þar stóð
hann, hann Grétar frændi og baðaði
út höndunum til að faðma mig svo ég
ætlaði að missa andlitið.
Veikur og þreyttur lagði hann á
sig að aka austur á Litla-Hraun bara
til að heilsa upp á mig svo það skal
engan undra, að ég hafi orðið hissa
þegar ég sá hann standa þarna. En
það sem ég skildi aldrei var það, að
nú gilda mjög strangar reglur um
heimsóknargesti í fangelsinu og
verður maður að sækja um með fyr-
irvara og með öllum upplýsingum
um gesti sína. En hann Grétar labb-
aði sig bara inn og sagðist vera kom-
inn til að hitta litla frænda sinn, svo
Guð einn veit, hvernig hann fékk
það samþykkt enda kom það fyrir
einu sinni, að einn úr fjölskyldu
minni kom tveimur mínútum of seint
og var vísað frá. Ég held að það hafi
tengst sterk bönd okkar á milli á
fyrsta degi enda vaknaði ég upp eina
nóttina núna um jólin og þá með
Grétar í höfðinu en þá vissi ég að
eitthvað var að. Svo hringdi mamma
í mig til að segja mér, að hann Grét-
ar minn væri farinn og vona ég nú
elsku frændi minn, að þú dveljir á
góðum stað í hjarta Guðs en nú ert
þú líka laus úr þínum sáru veikind-
um, sem þig kvöldu svo illa.
Ég bið Guð að taka vel á móti þér,
elsku frændi minn sem ég veit að
Guð gerir með opnum örmum, eins
og þú stóðst hér í fangelsinu með
opna arma, til að faðma þinn glataða
frænda.
Þórhallur Gunnlaugsson,
litli frændi þinn.
Grétar vinur minn Bergmann er
látinn um aldur fram. Með honum er
genginn einn af dyggustu stuðnings-
mönnum SÁÁ til margra ára. Hann
starfaði oft að fjáröflunum fyrir
samtökin og var um tíma fastur
starfsmaður SÁÁ við það. Hann var
hugmyndasmiður að bílalandshapp-
drættinu stóra árið 1982 sem var
fyrsta skrefið í að fjármagna bygg-
ingu Vogs. Hann átti alfarið hug-
myndina að árlegri fjáröflun SÁÁ
sem fólk þekkir í dag sem Álfasölu
SÁÁ. Hann sá um fyrsta söluátakið
og stýrði þessari fjáröflun fyrstu ár-
in. Hann sat lengi í stjórn samtak-
anna, hugmyndaríkur og virkur.
Fyrir þetta og allan stuðninginn í
gegnum árin ber mér að þakka fyrir
hönd stjórnar SÁÁ.
Grétar var einn af Freeporturun-
um og náði bata frá mjög illvígri
áfengissýki eftir ferð til USA 1978.
Þegar hann kom heim beið hans
góður bati sem entist í tæp 20 ár og
þá kom í ljós hvaða mann hann hafði
að geyma. Varð aftur að lúta í lægra
haldi fyrir sjúkdómnum eins og
margur góður drengur.
Ég kynntist honum fyrst sumarið
1979 þegar hann vann sem nætur-
vörður um stuttan tíma á Silunga-
polli. Það var alltaf dálítið spennandi
að hitta Grétar á góðu árunum, hann
var fullur af hugmyndum og lá ekki
á skoðunum sínum. Hugsjónamaður
upp á gamla mátann með kjaftinn
fyrir neðan nefið. Aldrei leiðinlegur.
Leiðir okkar lágu oft saman á
komandi árum og okkur varð gott til
vina enda áttum við sömu hugsjón-
ina. Seinna þegar ég varð formaður
samtakanna komst ég að því að það
var jafn gott að eiga þig að sem
stuðningsmann eins og málefnaleg-
an andstæðing. Því vinur er sá sem
til vamms segir. Þú lést hagsmuni
SÁÁ jafnan ganga fyrir. Þú hjálp-
aðir mörgum fíklunum á þessum ár-
um til að komast í meðferð og marg-
ir áttu þig líka að eftir meðferðina.
Virkur og öflugur maður sem gust-
aði af, um tíma glæsilegur verslun-
arstjóri í stórri fataverslun í mið-
borg Reykjavíkur. Fínn í tauinu.
Þannig mun ég minnast þín Grétar
minn um leið og ég þakka vináttu
þína og stuðning.
Þórarinn Tyrfingsson,
stjórnarformaður SÁÁ.
Elsku Stefanía.
Með söknuði kveðjum við þig.
Þú átt stóran hlut í hugum okkar
allra og við geymum minningarnar
um þig í hjartastað.
Þökkum þér allar þær stundir sem
þú gafst okkur með þér.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Við vottum aðstandendum okkar
dýpstu samúð.
Blessuð sé minning þín.
Þínir vinir
í Viðarrima 42.
Það húmar, nóttin hljóð og köld
í hjarta þínu tekur völd,
þar fölnar allt við frostið kalt,
– en mest er miskunn Guðs.
MARGRÉT STEFANÍA
BENEDIKTSDÓTTIR
✝ Margrét StefaníaBenediktsdóttir
fæddist í Reykjavík
31.8. 1958. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 26. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
hjónin Benedikt Ein-
arsson, f. 7.3. 1918,
d. 1.4. 2001, og Mar-
grét Stefánsdóttir, f.
7.9. 1918. Systur
Margrétar Stefaníu
eru Ragnheiður, f.
14.10. 1942, Elsa, f.
14.10. 1942, og Ás-
dís, f. 4.10. 1945. Einnig átti hún
fósturbróður sem foreldrar henn-
ar ólu upp er hét Þorsteinn Frið-
jón Þorsteinsson, f. 16.12. 1959, d.
18.2. 1979.
Útför Margrétar Stefaníu fer
fram frá Grafarvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Er frostið býður faðminn sinn,
þér finnst þú stundum,
vinur minn,
sem veikur reyr, er megni’
ei meir,
– en mest er miskunn Guðs.
En vit þú það, sem
þreyttur er,
og þú, sem djúpur harmur
sker,
þótt hrynji tár og svíði sár,
að mest er miskunn Guðs.
Og syng þú hverja
sorgarstund
þann söng um ást, þótt
blæði und,
og allt sé misst, þá áttu Krist.
Því mest er miskunn Guðs.
(Sigurður Einarss. frá Holti.)
Ég var svo lánsöm að fá að kynnast
og vera samferða í gegnum lífið
frænku minni Margréti Stefaníu.
Þegar ég var lítil stelpa átti ég allt-
af öruggt skjól hjá Möggu og Benna,
foreldrum Stefaníu, þau voru mér
alltaf svo góð.
Hún var mjög ákveðin um hvernig
hún vildi hafa hlutina hún frænka mín
og henni fannst stundum nóg um þeg-
ar við krakkarnir frá Meltröð komum
í árlegt jólaboð á nýársdag til þeirra.
Margrét Stefanía átti marga fal-
lega hluti sem alltaf voru snyrtilega
uppraðaðir og þess vegna mjög
áhugaverðir til að snerta aðeins af
okkur krökkunum og það líkaði henni
ekki alltaf.
Ég minnist alltaf þeirrar stundar
þegar ég gifti mig, gestirnir flestir
farnir en amma mín Guðbjörg og
Margrét Stefanía sátu sem fastast og
biðu þess að við hjónin opnuðum
brúðkaupsgjafirnar.
Ein var sú gjöf sem gladdi mig
mest en það voru salt- og piparstauk-
ar úr tré sem frænka mín hafði keypt
sjálf og gefið okkur hjónum. Eitthvað
var hún samt döpur og sagði við mig
að sennilega þætti mér ekkert varið í
þá því við hefðum fengið aðra fallegri
stauka úr marmara. Gjöfina góðu lof-
aði ég frænku minni að nota daglega
og hef staðið við það. Staukarnir hafa
aldrei orðið óþarfir á mínu heimili og
stelpurnar mínar þekkja vel söguna
um þá. Myndin í huga mér af ömmu
minni og henni er enn jafn ljóslifandi
og daginn góða fyrir 27 árum og ég
get séð þær fyrir mér ferðast saman
um himingeiminn ásamt öllum hinum
fallegu englunum sem við eigum og
þekktum í jarðvistinni.
Sjálf hef ég alltaf litið á þessa sögu
sem dæmisögu um tilvist okkar hér.
Guð blessi inngöngu þína í himnaríki
og varðveiti minningu þína elskulega
frænka.
Kolbrún Þóra Björnsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Mar-
gréti Stefaníu Benediktsdóttur
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR BJARNADÓTTUR,
Grímshaga 3,
Reykjavík,
sem lést á á jóladag, fer fram frá Dómkirkjunni
föstudaginn 9. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir,
en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Félag nýrnasjúkra, símar
551 7744 og 568 1865.
Einar Ögmundsson,
Ögmundur Einarsson, Magdalena Jónsdóttir,
Ingibjörg Einarsdóttir, Júlíus Sigurbjörnsson,
Ingveldur Einarsdóttir, Trausti Sveinbjörnsson,
Þórunn Einarsdóttir, Frank Jensen,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
STEFANÍA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Skúlagötu 70,
Reykjavík,
sem lést miðvikudaginn 31. desember, verður
jarðsungin frá Háteigskirkju í dag, fimmtu-
daginn 8. janúar, kl. 13.30.
Rafnkell Olgeirsson,
Kristín María Stefánsdóttir,
Stefán Stefánsson, Erla Helgadóttir,
Oddbjörn L. Stefánsson, Dóra M. Elíasdóttir,
Fjóla Stefánsdóttir,
Guðrún Ingunn Benediktsdóttir, Júlíus Hermannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
MARÍA SIGURÐARDÓTTIR
frá Hlíð,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri þriðjudaginn 30. desember
sl., verður jarðsungin frá Ólafsfjarðarkirkju laugardaginn 10. janúar
kl. 13:30.
Þeir, sem vilja minnast hennar, láti dvalarheimilið Hornbrekku í Ólafsfirði
njóta þess.
Ásta Dómhildur Björnsdóttir, Ásgrímur Gunnarsson,
Hrönn Jóhannsdóttir, Einar Kr. Haraldsson,
Sigurður J. Jóhannsson, Jóna Berg Garðarsdóttir,
Gunnar L. Jóhannsson, Svanfríður Halldórsdóttir,
Jóhanna Lovísa Stefánsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
BIRGIR V. SCHIÖTH,
Háaleiti 3b,
Keflavík,
lést á líknardeild HSS í Keflavík þriðjudaginn
30. desember sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Ingrid Lovísa Schiöth Brandt,
Guðrún Schiöth,
Inger Schiöth, Sveinn Þórðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
GUÐBJÖRG VALDIMARSDÓTTIR,
sem lést á nýársdag, verður jarðsungin
frá Digraneskirkju föstudaginn 9. janúar
kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er bent á
styrktarsjóð krabbameinslækningadeildar 11E
á Landspítalanum.
Guðmundur Rögnvaldsson
Helga Ingibjörg Guðmundsdóttir, Þorsteinn Garðarsson,
Rögnvaldur Guðmundsson, Laufey Marsibil Sigurðardóttir,
Arnar Guðmundsson, G. Katrín Bryndísardóttir,
Brynjar Guðmundsson, Þórdís Steinsdóttir
og barnabörn.
Sími 551 3485 • Fax 551 3645
Áratuga reynsla í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 896 8284
Eyþór Eðvarðsson
útfararstjóri
Sími 892 5057
Vaktsími allan sólarhringinn