Morgunblaðið - 21.02.2004, Qupperneq 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. FEBRÚAR 2004 45
að leggja á ráðin um betri hönnun á
húsinu, og það sem betur mætti
fara. Sólhúsið var á kolvitlausum
stað, það átti að vera akkúrat hinum
megin við húsið, og liturinn á inn-
réttingunni tónaði ekki við innihurð-
irnar, og af hverju fékkstu þér ekki
hornbað, það passaði mikið betur.
Sigurður minn, ég á margar minn-
ingar um þig bæði „pirrandi“ og
góðar, en eitt máttu vita að þú varst
mikið myndarlegur og mikill friður
yfir þér þegar þú lást þarna í rúminu
á spítalanum, okkur fjölskyldunni
þykir vænt um að hafa verið hjá þér
þegar þú sofnaðir, en sárast þykir
okkur að þú skyldir þurfa að verða
svona veikur svo að þitt rétta andlit
kæmi í ljós. Þér hefur trúlega aldrei
liðið betur, þessi hörkusvipur farinn.
Guð geymi þig.
Þín systir,
Kristný.
Á síðustu vikum og mánuðum hef-
ur mér sem brottfluttum Eyjamanni
fundist að Eyjarnar hafi séð á bak
óvenju mörgum af sonum sínum og
dætrum. Margt af þessu fólki voru
gamlir kunningjar og vinir. Í svona
samfélagi, þar sem allir eru vel
kunnir samborgurum sínum, þá tek-
ur þetta á Eyjabúa, og við á fasta-
landinu samhryggjumst innilega. Í
dag kveðjum við elskulegan frænda
minn Sigurð Hjálmar Tryggvason,
sem bar þungan kross veikinda allan
sinn aldur. En þrátt fyrir þá erfiðu
byrði reyndi hann eins og heilsan
leyfði að afla sér þekkingar á því
fjölmörgu sem hann hafði áhuga á,
og er þar af mörgu að taka. Án þess
að hafa hlotið til þess menntun, þá
las hann á táningsaldri blöð á ensku,
dönsku og jafnvel þýsku, um þau
mörgu áhugamál sem hann hafði.
Þar var tónlist ofarlega á listanum
og varla var til sú hljómsveit eða
jafnvel tónlistarmaður úti í hinum
stóra heimi, sem Sigurður þekkti
ekki, og þegar leið á var ekki síður
áhugi hans vakinn á mótorhjólum,
þar sem hann þekkti allar gerðir af
þeim. Einnig voru skútusigligar of-
arlega á baugi, þar sem hann kynnti
sér allt um þau mál.
Já, hann frændi hafði stóra
drauma um að ferðast á mótorhjóli
um álfur og sigla heimsins höf. Þeg-
ar við frændur hittumst þá lá honum
mikið á hjarta og var eins og tíminn
væri naumt skammtaður, því allt
þurfti að komast til skila á skömm-
um tíma. Í raun var ekkert honum
óviðkomandi, hann hafði sína skoðun
á hlutunum og þegar hann skáskaut
augunum með glott út í annað var
oft stutt í litla púkann.
Sigurður átti marga góða sam-
ferðamenn, sem sýndu honum skiln-
ing og velvild. Það ber að þakka.
Fjölskyldukærleikur er dýrmætur,
og hans höfum við notið í fjölskyld-
unni. Sigurður ólst upp og lifði í
þeim kærleik. Sé vitnað í heilaga
ritningu, þá er okkur boðað eilíft líf.
Og á nýjum stað á hann góða að, sem
munu taka í mót honum með ást og
kærleik.
Með djúpri samúð.
Hallgrímur frændi.
Elsku Sigurður, ég bjóst nú ekki
við því að þurfa að fara að skrifa
minningargrein um þig svona
snemma. Mér finnst eins og það hafi
verið í gær þegar þú gafst mér
fyrsta hjólið mitt eða fyrsta sjón-
varpið mitt. Þegar ég kom í heim-
sókn til Eyja á fimmtudaginn síðasta
bjóst ég ekki við því að helgin myndi
fara svona.
Á föstudaginn, þegar ég fann þig
meðvitundarlausan, hélt ég að þú
værir bara sofandi en því miður
varstu það ekki, svo þegar þú varst
sendur með þyrlunni á gjörgæslu
hugsaði ég bara um það að núna
hefðirðu loksins fengið eina af ósk-
unum þínum uppfyllta, þ.e.a.s. að
fara í þyrlu. Á sunnudagsmorguninn
þegar ég kom niður á Birkihlíð til
ömmu og afa og frétti það að þau
væru að koma með mér til Reykja-
víkur því að þú værir kominn með
lungnabólgu þá vissi ég að það væri
greinilega eitthvað mikið að.
Þegar við komum upp á Borgar-
spítala á gjörgæsluna og sáum þig
brá mér svo því ég vissi ekki hvað
þetta var svakalega alvarlegt. Þú
varst tengdur við öll þessi tæki og
tól og lást bara þarna sofandi og
okkur var sagt að þú værir orðinn
lamaður vinstra megin vegna blóð-
tappa í heila. Við mamma sváfum
svo hjá þér á spítalanum og á þriðju-
dagsmorgninum var okkur sagt að
það ætti að taka þig úr öndunarvél-
inni og þetta yrðu svona tveir tímar
til tveir dagar, þannig að ég skrapp
aðeins út, en þegar ég kom til baka
lá eitthvað illa á mér og um leið og
ég kom inn í aðstandendaherbergið
vissi ég það og amma sagði við mig
að núna værirðu kominn á betri
stað.
Elsku Sigurður, ég á eftir að
sakna þín svo mikið og ég er svo
ánægð að þú skyldir treysta þér til
þess að koma í tvítugsafmælið mitt
því þú komst yfirleitt ekki í afmæli.
Elsku Sigurður, takk fyrir allar
góðu stundirnar sem við höfum átt
saman. Ég vildi að ég hefði sagt þér
hvað mér þykir vænt um þig fyrr, en
ég sagði þér það bara á gjörgæsl-
unni. En ég vona að þú hafir vitað
það.
Elsku amma, afi, Óli Kristinn,
Björg, Hallgrímur, Ásdís, mamma,
pabbi, Kristný og Grétar, megi Guð
styrkja okkur á þessum erfiðu tím-
um. Elsku frændi minn, megir þú
hvíla loksins í ró og friði.
Þín frænka,
Sigríður Árdís Ágústsdóttir.
Okkur systkinin langaði að fá að
kveðja Sigurð frænda í hinsta sinn.
Sigurður var ekki eins og allir
menn, en einstakur á sinn hátt. Allt-
af var jafn gaman að hitta hann og
spjalla við hann. Sigurður gat talað
um allt milli himins og jarðar og
vissi alltaf allt best. Hann var
þrjóskur og ekkert hægt að segja
honum hvað hann ætti að gera eða
hvernig hann ætti að lifa lífinu.
Hann gerði það allt eftir sínu höfði
og hvernig hann vildi hafa hlutina.
Sjónvarpið var hans besti vinur og
hann passaði sig á því að missa aldr-
ei af neinu í því. Hann var með tvö
sjónvörp og tvö video svo hann gæti
fylgst með öllu og tekið það upp sem
hann gat ekki horft á. Við minnumst
þess þegar við vorum lítil og komum
inn í herbergið hans hjá ömmu og
afa á Birkihlíðinni, þá var mesta
sportið að telja allar videospólurnar
hans, yfirleitt misstum við töluna á
þeim.
Sigurður fór svo í sína eigin íbúð
fyrir nokkrum árum og þá var frá-
bært þegar hann sýndi okkur hvern-
ig hann gat séð á sjónvarpið hvar
sem var í íbúðinni, hvort sem það
var úr eldhúsinu eða baðherberginu,
það átti sko alls ekki að missa af
neinu.
Sigurður var ótrúlega góður mað-
ur og hugsaði mikið um aðra, eins og
þegar Anna Rós og Palli fluttu í
íbúðina fyrir ofan hann, þá var hann
kominn með það sama og spurði
hvort hann ætti ekki að tengja fyrir
okkur Stöð 2 og Sýn, það varð auð-
vitað að vera í lagi.
Annað sem var einstakt við Sigurð
var það að það mátti aldrei henda
neinu, allt var hægt að nota, hvort
sem það var ónýtur sími eða gamall
pottur, alltaf fann hann eitthvert
notagildi í því. Eitt af því sem mátti
ekki henda voru föt, þeim safnaði
hann saman og var kominn með
fjöldann allan af pokum fulla af föt-
um, en þau ætlaði hann að senda í
fatasöfnun. Hann passaði sig líka á
því að hafa sjónvarpið aldrei of hátt
stillt svo það myndi ekki trufla ná-
grannana. Alltaf að hugsa um
náungann.
Þótt Sigurður hafi verið mjög
þrjóskur og hafi alltaf staðið á sínu
gaf hann nú stundum eftir. Sem
dæmi um það er að ein jólin gáfum
við honum flíspeysu í jólagjöf og þá
var hún alveg ómöguleg og hann
sagðist aldrei eiga eftir að nota
hana, en eftir smá tíma var peysan
alveg frábær og hann fór ekki úr
henni. Þetta var alveg ekta Sigurð-
ur.
Við gætum haldið endalaust
áfram að telja upp skemmtilegar
sögur af Sigurði, hann var einstakur
maður sem því miður laut í lægra
haldi fyrir veikindum sem höfðu
hrjáð hann í mörg ár. Við þökkum
fyrir allar samverustundirnar með
honum í gegnum árin og þá síðast
núna um jólin. Við vitum að núna er
hann kominn á betri stað en við eig-
um eftir að sakna hans.
Elsku amma, afi, pabbi, mamma,
Kristný, Grétar, Klara, Willý, Óli
Kristinn og Bogga. Megi Guð vera
með ykkur í sorginni.
Anna Rós, Halla Björk,
Sævald Páll og Einar Ottó.
Elsku Sigurður. Ég veit ekki hvað
ég á að segja, núna ertu farinn frá
okkur, að eilífu. Ég trúi því nú ekki
alveg. Þegar ég kom heim til þín
með Sirrý daginn sem þú veiktist,
hélt ég að þú svæfir bara svona fast
að við gætum ekki vakið þig. En svo
var víst ekki, sjúkrabíllinn kom og
sótti þig og svona, ég er bara enn í
sjokki eftir þetta allt. Þú varst alltaf
svo góður við okkur systkinabörn
þín. Ég man alltaf þegar þú áttir
heima niðri í Birkihlíð. Þegar við
komum til þín í heimsókn og alltaf
þegar við báðum um eitthvað þá
varst þú alltaf til í að leyfa okkur
allt. Leiðinlegast var að eftir að þú
fluttir kíkti maður aldrei í heimsókn.
En elsku Sigurður minn, þú átt
alltaf stað í hjarta mínu, verst hvað
maður tekur eftir því núna hvað
manni þótti vænt um þig en sýndi
þér það ekki nóg.
Guð geymi þig.
Þín frænka
Svava Kristín.
Elsku Sigurður. Þann dag sem þú
veiktist svona mikið og ég frétti það
fór ég næstum því að gráta og hugs-
aði ekki um neitt annað en þig, því
þú varst einn af uppáhalds frændum
mínum. Við töluðum oft mikið saman
um mótorhjól og við vorum miklir
vinir. Þú áttir svona sódavél en ég
kallaði hana alltaf prumpuvél því
það var þannig hljóð í henni. Svo
þegar ég frétti að þú værir dáinn þá
grét ég mjög mikið því þá vissi ég að
þú værir farinn að eilífu og nú hef ég
ekki þig til að tala við um mótorhjól
svo það er mikill missir. Þú leyfðir
mér alltaf að fara í tölvuna þína þeg-
ar ég vildi, þú leyfðir mér hreinlega
allt sem ég vildi gera hjá þér og ég
mun sakna þín mjög mikið.
Þinn frændi
Tryggvi Stein.
Siggi Tryggva er allur. Þessi ljúf-
lingur sem var vinur allra, mikill
spjallari, skipulagður og vildi hafa
allt á réttum stað. Þetta vissum við
sem störfuðum við þrettándann. 6.
janúar skipaði alltaf vissan sess í
hjarta hans, hann var alltaf mættur í
slaginn og byrjaði að ræða málin
hvernig þetta og hitt ætti að vera.
Já, Siggi var alltaf með allt á hreinu.
Hann gladdi bæjarbúa ár eftir ár í
hinum ýmsu gervum og einu sinni
man ég eftir honum í kafarabúningi
af gamla skólanum sem var um 100
kíló og erfitt að hreyfa sig í honum.
Okkur var ekið upp á malarvöll
ásamt öllu hyskinu og er þangað var
komið var frábær skemmtun í einn
og hálfan tíma eins og vanalega. Öll-
um var svo ekið niður í Veiðarfæra-
gerð að skemmtun lokinni nema ein-
um er gleymdist: Sigga Tryggva.
Hann kom svo eftir eina klukku-
stund alveg búinn og lét menn heyra
það, hluti sem ekki eru prenthæfir
og fékk menn til að leggja við hlust-
ir.
Það væri hægt að segja margar
sögur um hann en ég læt þessu lokið
að sinni. Siggi var veikur hin síðari
ár en alltaf mætti hann í undirbún-
inginn og fylgdist vel með. Tók virk-
an þátt í undirbúningnum og hafði
skoðanir á öllu. Nú er Siggi fallinn
frá og við hin eigum eftir að sakna
vinar í stað. Um leið og við vottum
Sigurði Tryggvasyni virðingu okkar,
sendum við Sigríði Ólafsdóttur,
Tryggva Sigurðssyni og fjölskyldu
hlýjar kveðjur. Minningar um góðan
félaga og vin munu lifa.
Með þrettándakveðju.
Birgir Guðjónsson.
 Fleiri minningargreinar um
Sigurð Hjálmar Tryggvason bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Systir, mágkona og elskuleg föðursystir
okkar,
SELMA KRISTIANSEN,
Tómasarhaga 23,
verður jarðsungin frá Neskirkju þriðjudaginn
24. febrúar kl. 15.00.
Jarðað verður í Fossvogskirkjugarði.
Trúmann Kristiansen, Birna Frímannsdóttir,
Matthías Kristiansen, Heidi Strand,
Ragnheiður Kristiansen, Þórhallur Pálsson,
Málfríður K. Kristiansen, Sigurður R. Gíslason,
Kolbrún Kristiansen,
Þóra Kristiansen, Sverrir Einarsson,
Svandís Kristiansen, Gylfi Birgisson,
Steinun Kristiansen,
Þorsteinn Kristiansen,
Þorgerður M. Kristiansen, Óttarr M. Jóhannsson,
Halldór H. Kristiansen, Auður Magnúsdóttir,
Selma Ósk Kristiansen, Helgi Kristjánsson,
Helga A. Kristiansen.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ERLA SIGRÍÐUR RAGNARSDÓTTIR,
Ljósheimum 10,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju í Reykja-
vík þriðjudaginn 24. febrúar kl. 13.30.
Ragnar Ó. Steinarsson, Emilía Sigmarsdóttir,
Sigmundur Ó. Steinarsson, María Haraldsdóttir,
Andrea Steinarsdóttir, Magnús Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BIRNA EGGERTSDÓTTIR NORÐDAHL
frá Hólmi,
dvalarheimilinu Barmahlíð,
Reykhólum,
sem andaðist á Sjúkrahúsi Akraness að kvöldi
sunnudagsins 8. febrúar, verður jarðsungin frá
Árbæjarkirkju mánudaginn 23. febrúar og hefst
athöfnin kl. 13.30.
Eggert N. Bjarnason, Berta G. Rafnsdóttir,
Inga Vala Ólafsdóttir, Hörður Garðarsson,
Þórarinn Ólafsson, Ann Andreasen,
Indíana S. Ólafsdóttir, Erlingur Jónsson,
Anna M. Ólafsdóttir, Guðni Sigurðsson,
Vaka H. Ólafsdóttir, Björgvin Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
hlýhug og samúð vegna andláts og útfarar
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
SIGGEIRS BJÖRNSSONAR
fyrrv. bónda og hreppstjóra
frá Holti á Síðu.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Sóltúns fyrir
einstaka umönnun.
Margrét K. Jónsdóttir,
Kristín Marín Siggeirsdóttir, Eysteinn Gunnar Guðmundsson,
Anna Björg Siggeirsdóttir, Kristinn E. Hrafnsson
og barnabörn.
LILJA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Vestmannaeyjum,
síðast til heimilis
á elliheimilinu Grund,
verður jarðsungin frá Aðventkirkjunni mánu-
daginn 23. febrúar kl. 11.00.
Aðstandendur.