Morgunblaðið - 22.02.2004, Page 22

Morgunblaðið - 22.02.2004, Page 22
22 SUNNUDAGUR 22. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ Kolka, aðalsöguhetja myndarinnar Hestasaga, horfir óræðu auga til óvissrar framtíðar. Með Lalla Johns áplakati í baksýn oglífsreynsluna í aug-unum leggur Þor-finnur Guðnason upp í viðtal við mig. Jón Proppé hef- ur hitað fyrir okkur kaffi, vínarbrauð með súkkulaði er á borðinu við hlið- ina á upptökutækinu og Guðmundur Lýðsson hefur komið í gættina og heilsað upp á mig. Þessir þrír menn hafa borið hitann og þungann af gerð og framleiðslu myndarinnar Hesta- sögu. Þorfinnur er leikstjóri myndar- innar og á mestan heiðurinn af hand- ritinu, hann er landsmönnum og ótal- mörgum öðrum að góðu kunnur fyrir sínar fyrri myndir, – um selveiðar í Húsey, líf hagamúsanna Helgu og Óskars og heimildamyndina um Lalla Johns sem vakti mikla athygli. Fyrir fyrstu mynd sína fékk Þorfinn- ur menningarverðlaun DV og síðan hefur hróður hans aukist með hverri mynd. Hestasaga er mjög forvitnilegt verk sem ég mun sjá frumsýnt þetta sama kvöld og viðtalið fer fram. En sú stund er enn ókomin þegar ég spyr Þorfinn hvaðan áhuginn á hestum hafi sprottið? „Ég var pabbastrákur sem lítill drengur, faðir minn, Guðni Þorfinns- son, rak sútunarverkstæði í Hvera- gerði og ég fór oft með honum þang- að. Hann var mikill hestamaður og var með hesta fyrir austan. Ég fór að ríða út með honum þegar ég var fjög- urra ára. Líklega hefur hann ætlað að gera úr mér mikinn hestamann. En hann dó þegar ég var sex ára og eftir það var hestamennska mín í æsku mest að sumarlagi, en ég var í sveit á sumrin hjá móðurforeldrum mínum, Þorsteini Sigurðssyni og Ágústu Jónsdóttur á Vatnsleysu í Biskupstungum. Þar á bæ var hest- urinn Skjóni sem ég stillti bara upp á túninu, tók tilhlaup að og hoppaði upp á. Dvöl mín á Vatnsleysu mótaði mig og gaf mér annað sjónarhorn á lífið en margir hafa í dag. Það var t.d. kaupamaður á Vatns- leysu fyrir nokkrum árum, mjög góð- ur strákur. Honum þótti sveitalífið afspyrnuleiðinlegt. Einn laugardag- inn fór hann að girða aðeins frá með bóndanum. Þetta var í rigningarsúld og það kom vorkunnarsvipur á kaupamanninn þegar hann horfði á bóndann stússa í girðingarvinnunni. „Æ, hvað þið eigið nú bágt bænd- urnir að þurfa að vera að vinna á laugardögum,“ sagði hann. – Þá var enski boltinn í sjónvarpinu á þeim tíma.“ Fjörugt og fjölbreytilegt mannlíf í Vogunum Þorfinnur fæddist í Hafnarfirði ár- ið 1959, yngstur þriggja systkina en hann ólst upp í Vogahverfi í Reykja- vík. „Ég hef ekki sagt frá því hingað til að ég hafi fæðst í Hafnarfirði, það fór svo að ég kom í heiminn þar af því að allt var fullt á fæðingardeildinni í Reykjavík. Fjölskyldan var lengst af búsett í Vogahverfinu og ég gekk í Langholtsskóla. Mikið var af barna- fjölskyldum í Vogunum um þetta leyti, hverfið var að byggjast upp og mannlífið þar fjörugt og fjölbreyti- legt. Faðir minn féll frá um fertugt, hann dó úr lungnakrabbameini eins og fleiri ættmenni hans – sem minnir mig á að ég þarf að fara að hætta að reykja,“ segir Þorfinnur og klappar eins og ósjálfrátt á jakkavasa sinn. „O boy,“ segir hann og brosir þeg- ar ég spyr hvenær hann hafi byrjað. „Bak við skúr með strákunum í Vogunum?“ segi ég. „Akkúrat – reyndar uppi á ein- hverjum stillansi,“ segir hann og hlær. Við sjáum bæði fyrir okkur ungan strák með allt lífið framundan – óendanlegt, þarna uppi á stillans- inum. Föðurmissirinn olli nokkru rótleysi „Hvernig fór mamma þín að þegar pabbi þinn féll frá?“ spyr ég. „Hún hafði verið heimavinnandi eins og þá gerðist en fékk vinnu sem gjaldkeri hjá Mjólkursamsölunni og starfaði þar lengi. Hún var mjög dug- leg, kom öllum börnum sínum til mennta. En ég varð hálfgert „lykla- barn“ vegna þessara aðstæðna. Föð- urmissirinn gerði mig nokkuð rót- lausan, það sé ég nú þegar ég horfi til baka. Mig skorti þó ekki karlmann- legar fyrirmyndir, ég á sjö árum eldri bróður og svo var afi minn Þor- steinn á Vatnsleysu mér mikilvægur og hafði mikil áhrif á mig, ég var öll sumur undir hans handleiðslu. Hann kom mér t.d. í kaupavinnu í Húsey í Minni-Héraðsflóa þegar ég var 12 ára. Þar voru þá stundaðar selveiðar á nóttunni í beljandi jökulfljótum á flatbytnum. Menn köstuðu netum og létu reka fyrir. Þetta var töfratími sem brenndi sig inn í huga minn. Ég heillaðist af þessu umhverfi og lífs- háttum. Þarna var ekki einu sinni rafmagn og vegurinn endaði á hlaðinu í Húsey. Heima í Reykjavík voru tímarnir gjörólíkir. Ég upplifði Bítlana gegn- um systkini mín og eftir grunnskóla- nám fór ég í Fjölbrautaskólann í Breiðholti, þar sem Medúsuhópurinn setti hvað leið sitt mark á skólalífið. Það var mikill frumbýlingaandi í skólanum í fyrstu og þess vegna var starf þessa hóps mikilvægt, og er það ekki síður í seinni tíð, frá honum hafa legið menningarstraumar í miðbæ- inn, úr þeim hópi spratt t.d. Smekk- leysa. Þetta voru áberandi og greind- ir krakkar sem stóðu að þessum hópi og hafa markað sín spor í íslenskri menningarsögu. Utangarðsmaður í heimi söngsins Ég ætlaði mér í upphafi að verða viðskiptafræðingur eins og bróðir minn en snerist hugur á öðru ári í FB og fór á listabraut þar. Ég ólst upp við mikinn listáhuga, einkum hvað viðvék sönglist. Systkini mín hafa bæði lært söng, Þorsteinn bróðir er í Fóstbræðrum og hefur gjarnan sungið einsöng þar og systir mín Sig- ríður fór í Söngskólann og lauk þar námi en hún er kennari að auki. Söngáhuginn kom frá Vatnsleysu, sem var töluvert menningarheimili. Þorsteinn afi minn var menningar- lega sinnaður, hann var félagsmála- maður, var m.a. formaður Búnaðar- félags Íslands um tíma. Allir bræður mömmu nema einn fóru í karlakórinn Fóstbræður og Steini bróðir – ég er sá eini í fjölskyldunni sem er laglaus. Mér þótti þetta mjög miður, ég hef mikla rödd og vildi mjög gjarnan syngja. Mér leið oft illa þegar fjöl- skyldan kom saman, þá var ég eins og hornreka þegar söngurinn hófst, en í seinni tíð er ég farinn njóta þess að hlusta. Mér þótti þetta samt mjög leiðinlegt þegar ég var strákur, ekki aðeins hafði Steini bróðir mig að háði og spotti fyrir lagleysi mitt, heldur lét söngkennarinn minn í barnaskóla mig passa barn sitt meðan hann kenndi hinum krökkunum að syngja. En við þessu var ekkert að gera, ég var svo laglaus að ég setti allan bekk- inn út af laginu ef ég var með. Í heimi Saga um frelsi og þrá Ný kvikmynd eftir Þorfinn Guðnason – Hestasaga – var frumsýnd fyrir helgi. Guðrún Guðlaugsdóttir ræddi við Þorfinn um Hestasögu og aðrar myndir hans og þann jarðveg sem kvikmyndagerðarmaðurinn er sprottinn úr. Morgunblaðið/Jim Smart Þorfinnur Guðnason kvikmyndagerðarmaður.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.